(Nie stój u ciemnych świata wód...)
Кшиштоф Камиль Бачиньски.

(Не стой у тёмных мира вод...)

Жене

Nie stój u ciemnych świata wód,  
Gdzie sny mozolne kłębią się i dławią,
Kiedy nad nimi czerwone korabie  
Smoki ogniste i obłoków łódź.
Не стой у тёмных мира вод,
Где сны клубятся тяжестью утраты,
Когда над ними красные фрегаты,
Драконы в пламени - небесный флот.

O,nie wywołuj po imieniu zła, 
o,nie wywołuj przed milczącym lustrem,  
tam każde oczy staną mdłe i puste 
i pokalana nocą każda twarz. 
Не вызывай из бездны имя зла,
Молчи перед немыми зеркалами
Чтоб очи помертвелыми не стали
И  на лицо  ночь порчу навела. 

Nie szukaj,nie patrz w mroczny grób,  
Gdzie ocienione chłodem zgniłej woni 
Nawet strzeliste świeczniki jabłoni,
I ciało barbarzyńskie-jak gotycki trup. 
И не смотри в могилы мрачной глубь,
Охвачено здесь холодом гниенья
И яблони стрелистое цветенье,
И  варвара готического труп.

Oto się liście z łodyg tęgich rwą,  
Jak żywe gwiazdy lecą, jak motyle lśnią 
Nad ludzką nędzą ciemną i kaleką 
I dźwięk wydyma kwiaty na kształt złotych trąb.
С тугих ветвей срывается листки,
Живыми звёздами горят как светляки
Над темнотой людской, больной и грубой.
Цветы звучат как золотые трубы.

Poszukaj tam,w splątanych burzach traw, 
W naczyniach roślin napełnionych życiem, 
Gdzie w kroplach deszczu czeka cię odbicie  
Boga żywego w łunach żywych barw.	
Там поищи, в сплетниях травы,
В растениях наполненных движеньем,
И в каплях влаги сыщешь отраженье
Живого Бога в заревах живых.

Liście pożyłce odczytaj do dna, 
Aż w oczach twoich jak drzewa wytrysną, 
Aż duchy światła w powietrzu zawisną.  
Naucz się życia, co przez życie trwa. 
Ты листья жёлтые прочти наперечёт,
Они в очах твоих вернутся к жизни,
И духи света в воздухе зависнут.
Учись той жизни,что сквозь жизнь течёт.

Nazwij się w ogniu, w kołysaniu wód, 
W niedosięgalnych mocach powstawania.
Wtedy nie starczy słówiu kochania-  
-poczujesz owoc nieba na końcach ostrich kłów.
Ты назовись  в огне, в теченье  вод,
В непостижимых силах сотворенья.
И не любовь тому определенье -
- почуешь на зубах небесный плод.


1941.