Julian Tuwim
Moment 

W szarym oknie sklepiku stała srebrna trumienka, 
A przed szybą - maleńka, biedna, chuda panienka.

Zapatrzyła się w okno, w swoje nikłe odbicie
I w trumienkę śmiertelną, i w nieżywe swe życie. 
     
I nie patrząc, patrzała; i nie wiedząc, wiedziała; 
I na morzach płynęła, i pomocy wołała! 

Юлиан Тувим.
Момент.

  В сером окне лавки  стоит серебряный гробик.
Девчушка - бедняжка,   худышка, стоящая обок , 

Смотрелась в окно, в отраженье себя узнавая
И в гробике смертной , и в жизни  уже  неживою.   

И не глядя, смотрела , и не ведая, знала,
И морями  плыла, и на помощь взывала!