Калi сэрца напоѓнiцца сумам
I жыцце будзе неѓмагату,
Аб прыродзе раз iншы падумай,
Як яна расквiтае ѓ вясну.

Ты адчуешь, як пахне паветра
I як хмаркi па небу бягуць,
I на полi ад подыху ветра
Збажына залатая гудзiць

А калi ты iдзеш по дарозе
I ѓ вочы б"е сонца прамень,
Адпачнi пад касматай бярозай,
Нахадзiѓся ты мабыць за дзень.

Гоман птушак твой слых так I вабiць
Калi гучнай гурбою лятуць,
I люстэркi азер так I маняць - 
Як жа хочацца гладзь варухнуць!

Дожджык поiць цяжарную землю,
Какб ёй было штосцi ражаць.
Гаспадару ён мочыць далонi,
Каб было яму што сабiраць.

На зямлi нашай мала мясцiнак,
Дзе ѓачыць ты гэтае б смог,
Як I мала ѓ лясах тых асiнак,
Як I мала тых самых дарог...