18.	 Чыланган күңел
Үзем беләм, үзем керәм
Шул язгы бозга һаман...
Күрәм ки чыгып булмас ул
Бу җирдән исән-аман.

Нидер тарта, нидер дәшә - 
Үреләм... Үзем беләм:
Котылалмам... Әмма кара:
Җәелгән Кызыл Келәм!

Көндә кичен кереп батам,
Кичен хәлләрем яман.
Чөнки кием бер нишләми,
Күңелем юеш тәмам.

Чыланган саен күңелем, 
Салып-ипләп киптерәм,
Иртән берни булмагандай
Ары гомер типтерәм.