|
|
||
|
Паволi цiсне палец кнопку "play" Прыйшло аднекуль прадчуванне гуку Сыходзiць дзень няспраўджаных надзей Я ўспамiнаю раптам твае рукi Iх дотык лёгкi хутка нiшчыў боль У тыя днi, калi былi мы разам Ды ўжо даўно няма цябе са мной I не лiчу я гэта за абразу, Бо зведаў добра, што няма даўжэй Нiчога за нямераную вечнасць Ланцуг схаваных памяццю падзей... Шукаю ў iм я першую сустрэчу З табой... Цi гэта ўсё было Не з намi? Не ў жыццi? З цямрэчы Няма адказу... Ведаю адно - Я ўдзячны лёсу быў за кожны вечар... Не падманула прадчуванне слых. З глыбiнь нябачных чыстай хваляй гукi Прыйшлi i зруйнавалi сны. А мне здаецца - бачу твае рукi... Iмгненне пасярэдзiне вясны. 1997, 20.4 (13:52) - 3.5 (16:43) - 13.5 (аўторак, 0:42) |
|