|
Цнатлiваю армадай падаў снег
На горад, супакоены зiмою...
Якiм кароткiм мне здаваўся век,
Нiбы дыханне, што дзялiў з табою...
Маўклiваю сцяною падаў снег
На горад, абыякавы да цудаў...
Хаваўся ў iм твой адзiнокi след,
А вецер размятаў мае аблуды...
2000, студзень, 25, аўторак, 0:23
|