Мы возвращались из неопределенной поездки, толи экскурсии, толи какого-то турне? Словом, цель этой поездка вначале была не совсем ясной. Мы - это большая группа разных людей. Поездка была заранее оплачена.
Близко к ночи. Остановились у гостиницы. Устраиваемся на ночлег. Нас медленно распределяют: кого и в какой номер поселить.
Странно, но перед тем, как попасть в предписанные номера, заставляют долго
Статья о новом подходе к принципам государственной власти, в частности принцип этот можно назвать "тандемным", то есть одновременно управляют два президента, вновь избранный и старый в качестве консультанта.
Мелодыi сэрца i Сусвету Калi проста ноты, то ѓсё тут зразумела: запiсаны пэѓным спосабам музычны твор, але зорныя ноты - гэта ѓжо загадка, таямнiца, урэшце, ёмкая i прыгожая паэтычная метафара. Не сказаць, што Анатолю Кудласевiчу падуладны мелодыi Сусвету, аднак бездакорны слых, скiраваны да зорак, у яго ёсць, i тыя далёкiя нябесныя мелодыi, праходзячы праз яго сэрца, злiваюцца з шалёнымi рытмамi сучаснага жыцця. Напэѓна, гэта таму, што чалавек увогуле iстота больш касмiчная, чым зямная. Космас чалавек носiць у сабе, а "Зорныя ноты" - мiкракосмас чалавечай душы, на шляхах пошуку i эксперыменту, ад самай нiзкай ноты да самай высокай, якую аѓтар здолеѓ узяць у творчай неабсяжнасцi часу. Цiкавыя разважаннi маладога паэта пра сваю кнiгу, i найперш адметным, неардынарным пазнаннем свядомасцi i быцця, адсутнасцю прапiсных, банальных iсцiн. - Выпадковасцяѓ, кажуць, не iснуе, а падобнае прыцягваецца да падобнага. Я гэтак жа, як i вы, шукаю адказы на бiблейскiя пытаннi: хто я? чаго жыву на зямлi? Што чакае нас пасля смерцi? Напэѓна, у гэтым вечным пошуку i незаспакоенасцi чалавечая наканаванасць. Што для мяне творчасць? Перш за ѓсё - iнструмент самапазнання i самаѓсведамлення, iнструмент самаарганiзацыi i разумення свету. Творчасць, як бiнокль, рассоѓвае межы рэчаiснасцi, стварае прастору любовi, бо тварыцць можна толькi ѓ полi Любовi i станавiцца саѓдзельнiкам Тварца. Калi мяне мучаць нейкiя пытаннi, я заглыбляюся ѓ сябе, i, нiбы адказам на балючую тэму, нараджаецца верш; у творчым прарыве адкрываюцца нязведанныя тайны бацця - прыходзiць радасць, а гэтым пачуццём, як вядома, патрэбна дзялiцца. Таму паэты i выносяць на суд чытачоѓ свае вершы - яны дзеляцца радасцю. Анатоль Кудласевiч сцвярджае: паэт - сейбiт гармонii, наколькi сам спасцiгае яе. Паэт не адкрывае нiчога новага, проста прамаѓляе вечныя iсцiны для свайго часу: знаходзiць новыя вобразы, каб i яго сучаснiкi пачулi ѓ сэрцах голас забытай Праѓды. Ён вяртае людзям тое, чаго яны нiколi не гублялi: проста дапамагае адчуць у душы бясконцыя рытмы жыцця. Не ведаю, наколькi "Зорныя ноты" адпавядаюць гэтай мэце, але вершы ѓ кнiзе i па энергетычнай насычанасцi, i па здабытай думцы, i па мастацкай вартасцi, i па эстэтыцы - вельмi розныя. Анатолю Кудласевiчу хацелася ахапiць усю гаму спазнаных пачуццяѓ i пошукаѓ, для чаго малады аѓтар смела эксперыментуе, вельмi часта разлiваючы сваю шчырую паэзiю ѓ незвычайныя па форме "сасуды", а ѓ вынiку зборнiк атрымаѓся дужа меладычным, напоѓненым да краёѓ арыгiнальным i цiкавым зместам. Вiктар ГАРДЗЕЙ
ПАЧАТАК УЗЫХОДЖАННЯ Першая кнiга вершаѓ. Рэдка хто здагадваецца, колькi надзей i асцярогаѓ звязвае з ёю аѓтар. Упершыню сабраны разам творы, расцiданныя па газетных i часопiсных старонках, упершыню сабраны радкi, яшчэ нiдзе не надрукаваныя, вядомыя толькi самому паэту ды яго блiзкiм. За кожным вершам падзея або выпадак, за кожным радком перажыванне або пачуццё - усё гэта памяткна аѓтару, усё гэта жыва стаiць перад ягоным позiркам... Але цi гэтак жа ѓспрыме яго творы патрабавальны чытач? I тады пачуццi, якiя перапаѓнялi паэтава сэрца, i думкi, якiя яго непакоiлi, пададуцца чытачу бясколерна-збедненнымi? Мяркую, што гэтыя трывогi i хваляваннi, натуральныя для дэбютанта, не абмiнуць аѓтара зборнiка, якi зараз разгорне чытач. Але ѓпэѓнены таксама, што яны, на шчасце для ѓсiх нас, акажуцца марнымi. Анатоль Кудласевiч уваходзiць у паэзiю са сваiм арыгiнальным, незапазычаным словам. Ён мыслiць рэзкавата i своеасаблiва, адчувае глыбока i востра, i часцяком ягоны верш бывае калючым - у iм расце паэт бескампрамiсных рашэнняѓ. Але можа ён быць i надзвычай лiрычным: не так даѓно на яго нахлынула лiрычная хваля, i ён знайшоѓ уласны матыѓ у яе пракаветным шуме. Энергiчны, моцны i каструбаваты верш А. Кудласевiча добра адпавядае ѓнутраннаму стану чалавека, якi прывучае сябе iсцi па лiнii найбольшага супрацiѓлення, не губляючы пры гэтым нiводнага з лепшых душэѓных якасцяѓ. Плоць ад плоцi родный Беларусi, Анатоль Кудласевiч усё ж не абмяжоѓваецца ѓ сваёй творчасцi нацыянальнай тэматыкай. Гады вучобы ѓ Лiтаратурным iснстытуце iмя М. Горкага ѓ Маскве значна пашырылi ягоны кругагляд, далi яму магчымасць супастаѓляць i параѓноѓваць грамадскiя з"явы, падзеi. I цяпер нават тыя яго вершы i песнi, што па-ранейшаму звернуты да заходне-беларускiх нiѓ i лясоѓ, дыхаюць вятрамi ѓсёй нашай незалежнай краiны. А. Кудласевiч працавiты i настойлiвы, але гэтыя выдатныя якасцi нiшто для паэта, калi яны не падмацаваны прыроднай таленавiтасцю. Пры гэтай жа ѓмове яны бясцэнныя памочнiкi. Талент без iх часцяком глухне цi пускаецца на вецер. А. Кудласевiч, на шчасце, спалучае ѓ сабе i талент, i працалюбства, i энергiю. Гэта сур"ёзны залог таго, што ён можа многага дасягнуць i многае зрабiць у лiтаратуры. Анатоль Кудласевiч валодае добрым творчым патэнцыялам, i я ѓпэѓнены, што ягоную кнiгу верашаѓ чытач успрыме як удалы пачатак на шляху паэтычнага ѓзыходжання. Травень 1993 Мiкола ФЕДЗЮКОВI
