Шепелев Владислав : другие произведения.

Стихотворения (вершы, la poesie)

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:


  • Аннотация:
       Стихотворения на русском, белорусском и французском языках.
       Решил поэкспериментировать с поэзией.
       Получилось то, что получилось.
       Приятного чтения!









Eldorado

 [] 

Il y a dans le monde une ville féerique,
Là-bas on trouve des merveilles magiques,
Là-bas on reçoit une vie immortelle -
Cette ville n'est pas habituelle!

Ici on peut trouver un trésor:
Beaucoup d'argent et beaucoup d'or.
Et vous pouvez trouver ce lieu...
Ce lieu s'appelle Eldorado!

Beaucoup de gens avec le but:
Trouver cette ville en Amérique du Sud,
Font tout ce qu'on peut pour faire visite,
Et avoir richesse plus vite!

Et si cette ville - c'est paradis?
Peut être non, peut être oui.
Mais pour moi - c'est un enfer,
Les portes qui sont pour tous ouvertes.

'Et pourquoi?' - vous demandez.
Si vous voulez, je l'expliquerai.
Pour avoir beaucoup d'argent,
De nombreuses choses sont faites par gens!

On peut tuer, on peut mentir,
On peut voler, on peut trahir.
C'est pourquoi je suis hereux,
Que pas de gens, qui trouvent ce lieu!

Selon moi, ce grand trésor
Peut nous donner un grand malheur.
C'est pourquoi tous ces secrets,
Chacun de nous devrait laisser!

L'amour
 []

Lui : Pendant toute ma mauvaise vie
Je vivais à Saint Demis,
Je n' avais jamais d' argent -
Vivre ici pas facilement.

Depuis six ans j'étais voleur,
Qui savait pas le mot "bonheur",
Qui n' avait pas de vrais amis,
Et détestait toute sa famille.

Mais un jour j'ai vu la fille,
Quand j' étais au centre-ville,
Qui avait le nom "Paris" -
La ville d'amour et ville d'envie.

Haute châtaine sur les talons,
Avec le sac de Louis Vuitton.
Elle était comme jolie reine,
А laquelle on dit "je t'aime".

Elle: Je t'ai vu sur une ptite place
Non loin du grand palace.
Ton regard paralisait -
Je suis allée aux Élysée.

Bandit typique, mais très charmant,
Qui se comporte très hardiment.
"C'est ton amour" - me dit mon coeur.
"Cet homme brutal - c'est ton bonheur".

"Quand quelqu'un aime, il est aveugle" -
С'est pour tout le monde une simple regle.
Je sais que pas logique t'aimer,
Mais je peux pas me controler.

Lui: Moi, je suis seulement truand,
Qui ne sait pas que sera demain.
C'est pourquoi je peux pas t'aimer:
Pas de choses que je peux proposer.

Tu es déesse de la beauté,
Pour laquelle on peut tuer.
Et moi, je suis voleur,
Qui provoque seulement la peur.

Elle: Bandit typique, mais très charmant,
Qui se comporte très hardiment.
"C'est ton amour" - me dit mon coeur.
"Cet homme brutal - c'est ton bonheur".

"Quand quelqu'un aime, il est aveugle" -
С'est pour tout le monde une simple regle.
Je sais que pas logique t'aimer,
Mais je peux pas me controler.

"Quand quelqu'un aime, il est aveugle" -
С'est pour tout le monde une simple regle.
Je sais que pas logique t'aimer,
Mais je peux pas me controler...





Новый год
 []

Прекрасный праздник на пороге,
Стучится в дверь к нам Новый год!
И все мы замерли в восторге,
Ведь скоро волшебство придёт!
	
Повсюду музыка играет,
Даря всем праздничный настрой!
И огонёк везде сверкает,
Подобно звёздочке ночной.

Повсюду танцы, игры, смех
Веселье в воздухе витает.
И видно нетерпенье всех,
Ведь скоро Новый год настанет!

Вот наконец момент чудесный:
Стучат двенадцать раз часы,
Бокалов слышен звон небесный -
Все скоро сбудутся мечты!

А утром первого дня года,
Когда ты только-только встал,
Подарки ты застал под ёлкой.
Те, о которых так мечтал!

Прекрасней праздника на свете
Вы не найдёте никогда!
Ведь Новый год на всей планете -
День радости и волшебства!


Горыч вайны
 []

Iдуць усё стагоддзi, змяняецца свет,
I шмат мы зрабiлi дабра.
Але застаецца ў нас мноства бед,
Адна з якiх - гэта вайна.

Гул кулямётаў i выбухi бомб
Смуткам запоўнiлi сэрца.
Паўсюль чую крыкi няшчасных сiрот,
I больш з iх нiхто не смяецца.

Спынiцеся, людзi, братоў забiваць!
Мы можам пражыць без вайны.
Патрэбна ўciм нам хутчэй зброю зламаць.
I стане цяплей на душы!

Я бачу грымасы памерлых людзей,
Бяздушныя целы ляжаць.
I мноства заўважыць сярод iх дзяцей, 
Дзяцей, якiх марна ўжо зваць.

Цi могуць багацце i новыя землi
Ахвяр гэтых быць тлумачэннем?
Мы столькi напэўна талентаў згубiлi...
Згубiлi мы iх без сумненняў!

Спынiцеся, людзi, братоў забiваць!
Мы можам пражыць без вайны.
Патрэбна ўciм нам хутчэй зброю зламаць.
I стане цяплей на душы!



Мова
 []



Мне сорамна глядзець на нас:
Мы мову нашу забываем,
I вот уж вельмi доўгi час
Культуру родную знiшчаем! 

Як можна так? Адказ вы дайце.
Наўмысна мову забываць!
Бо гэта значыць - кiнуць мацi,
Якую нельга пакiдаць. 

Мы забываем мацi тую,
Што з намi смутак пражывала.
Жанчыну пакiдаем тую,
Што ў цяжкасцях дапамагала!

Цi можам мы забыць культуру?
Мы можам гэта! Практыкуем!
Губляем нашу мы натуру,
Забыць увесь час яе спрабуем.

Любыя iншыя народы
Не забываюць роднай мовы,
Нягледзячы на ўсе нягоды
I на ўсе цяжкiя ўмовы!

Яны ў адрозненне ад нас,
Сваю культуру паважаюць.
Яны яе за доўгi час
Заўсёды толькi прымнажаюць!

Я вершам вам хацеў сказаць,
Каб мы культуру адраджалi.
Што трэба мову ўжываць,
Каб мы яе не забывалi!




Если хочешь поздравить с днём рождения
 []



Настал момент великолепный:
Твой день рожденья наступил!
И я сегодня, в день чудесный,
Подарком сделать стих решил!

Тебе желаю от души,
Чтоб солнце путь твой освещало.
Чтоб весело летели дни,
И радость дом не покидала!

Тебе хочу я пожелать
Удачи в жизни и любви,
Чтоб можно было лишь мечтать,
Таким счастливым быть как ты!

И вот закончил я стишок,
Ещё раз счастья пожелаю,
И всё пусть будет хорошо.
Я с днём рожденья поздравляю!




Почетный караул
 []



Возле Площади Победы,
Дружно выстроившись в ряд, 
Там, где обелиск свободы,
Смирно наш стоит отряд!

Все - ребята удалые,
Все стоим, как на подбор!
"Мы - армейцы молодые!" -
Говорит наш гордый взор!

Заступаем в караул мы,
Ради тех, кто воевал!
Ради тех, кто от войны,
В мученьях страшных умирал!

И вот настал наш звездный час,
Мы заступаем в караул!
Для тех, кто погибал за нас,
Для тех, кто навсегда уснул!	 

Возле Площади Победы,
Дружно выстроившись в ряд,
Там, где монумент свободы,
Гордо наш стоит отряд!



Вайна
 []



Коннiк высокi ў чорным плашчы,
Якi запламленны ў чырвонай крывi,
Ехаў павольна, з усмешкай на твары,
На мёртвых глядзеў: яны грудай ляжалi.

Жаху грымаса i вочы пустыя,
Сiнiя вусны, рукi белыя -
Усе як адзiн... быццам лялькi яны.
Вось яно: горкае следства вайны!

Адрознянняў зараз няма памiж iмi,
Вось воiн загiнуў з мячамi прастымi.
Вось хлопчык малы ўсяго щасцi год,
А вось i тыран, што згубiў свой народ.

Рэлiгiя, праца... не маюць цаны,
Калi мы даходзiм да жаху вайны.
I вось узнiкае адразу пытанне:
Дзеля чаго ўсе тыя змаганнi?

Дзеля чаго ўсе тыя сiроты, 
Што без бацькоўскай узрастаюць турботы?
Дзеля чаго ўсе тыя ахвяры?
Дзеля чаго пахаваныя мары?

Мабыць, не можам мы жыць без вайны...
Можа, яна - гэта частка душы?
Трэба тады нам яе задушыць,
Каб сорам вайны найхутчэй пазабыць!

Коннiк высокi ў чорным плашчы,
Якi запламленны ў чырвонай крывi,
Ехаў павольна, з усмешкай на твары,
Заўважыўшы ўперадзе бiтвы пажары!



У чым жа сэнс?
 []



Аднойчы, седзячы ў пакоi,
Я разглядаў за шклом надвор'е,
Якое быццам мэту мела:
Настрой мой знiшчыць захацела.

Усё неба хмары зацягнулi,
Маланкi стрэлы зноў блiснулi,
I кроплi першыя дажджу
Ужо ўпалi на зямлю.

Глядзеў на гэту жудасць я,
I думкi ўсе - пра сэнс жыцця.
I ў галаве адно пытанне:
Якi ўсё ж сэнс у icнаваннi?

Навошта мы жывём на свеце?
Што застанецца пасля смерцi?
Цi гэта будуць слава, памяць?
Або сям'я? Цi праца, мабыць?

I кожны праўду сваю мае,
Адзiн багацце мець жадае.
Другi - каханне i сям'ю,
Каб чуць штодзень 'цябе  люблю'.

Але каб шчасце атрымаць,
Шмат непатрэбна разважаць,
I лепей працаваць упарта,
Каб здейснiлася ваша мара!



Жизнь
 []



Хоть раз вы думали о том,
Как жизнь свою мы проживём?
И что оставим после нас,
Когда наступит смертный час?

Я знаю! Думали вы так:
Всегда вас побеждает враг,
Всегда вас люди обвиняют,
И в ссорах часто унижают!

Я знаю: думали не раз,
Что в мире нет любви для вас,
Что радости и счастья нет,
Что в мире очень  много бед!

Ведь сущность человека такова:
Достигнуть счастья хочет он всегда,
Не напрягаясь от усилий,
Чтоб просто так его любили!

Но не бывает так, увы!
Всё это - глупые мечты,
Ведь чтобы что-то получить -
Сначала нужно... заслужить.

Так заслужите это право,
Чтоб говорили все вам: 'Браво!
Ты смог! Ты поборол судьбу.
Таким как ты, я быть хочу!'.

Живите, времени не тратя,
На жизни сложности не глядя.
'Живите, чтоб оставить след!' -
Таков мой будет вам совет.


Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список
Сайт - "Художники" .. || .. Доска об'явлений "Книги"