Калi спытаеце мяне,
Звычайную 
Амаль старую цётку,
Скажу я цьвёрдае
Перагаворам-НЕ!
Аб гэтым думае
З нас кожны
ђпотай.
Чаму?
Адказваць
Не трэба:
ђжо 
Недастаткова
Шкваркi i хлеба,
Хачу пакiнуць 
Гэткi гвалт 
ђ былым, 
Не ѓспамiнаць
Нi ѓ страшным сне
Нi днямi стылымi,
Бо сорам душыць,
I на душы так прыкра...
Нiхто не хоча 
Раскiдаць
Свой быт,
Хай цяжкi, 
Але такi ж
Занадта звыклы.
Купаемся ѓ 
Смутку самi,
Дзяцей зноѓ
Прывучаем
Жыць у галечы...
Хоць разумеем:
Адрынуць погань
З нашых плеч 
Мы маем сення
Шанец
I ѓжо
Свабодным
Прачнуцца...
Заѓтра ранiцай!