Аннотация: Oleg et Angelica, qui in schola praeclara student, amorem colunt. Praeterea, adolescentes inventionem facere volunt quae finem imponet sceleribus. Sed mafia rem audit. Angelica rapitur, et Oleg, Sasha et Alisa bonam verberationem mafiae parant.
AMOR, AMATIO, SOMNIUM ET MAFIA.
ADNOTATIO
Oleg et Angelica, qui in schola praeclara student, amorem colunt. Praeterea, adolescentes inventionem facere volunt quae finem imponet sceleribus. Sed mafia rem audit. Angelica rapitur, et Oleg, Sasha et Alisa bonam verberationem mafiae parant.
PROLOGUS
Puer flavus crinibus nomine Oleg exercitationes extendendi faciebat. Mox quattuordecim annos natus erat, et ea aetate adolescentes valde audaces sunt, et ne exsul fias, scire debes quomodo pugnare. Pueri puellaeque kimonis induti flectuntur horizontaliter. Deinde se incurvant. Haec una ex taediosissimis et dolorificissimis exercitationum partibus est. Multo magis interest postea. Hic videre potes caput flavum Angelicae. Par eius. Cum aureos (et hic color naturalis est!) capillos puellae adolescentis moveri vides, animi romantici oriuntur, et cor tuum in pectore velocius pulsare incipit. Et musica in capite Oleg resonat, et carmina ab ipsis componuntur.
- Iterum in caelo es! Et karate summam concentrationem requirit. Te, puer, cum Cobra coniungam. Et in pleno concursu pugnabitis!
Oleg annuit cum risu:
- Paratus sum! Iam diu me ipsum experiri volui.
Angelica susurravit:
- Potes id tractare.
Mulier instructrix murmuravit:
- Et centum tibi opus sunt pectora e solo in pugnis, Anzha... Nimis mane est tibi ut somniis puerilibus te dedas!
Puella adulescens placide pugnis stetit et brachia sustinere coepit.
"Quam pulchra est," cogitavit Oleg, post funes arenae se movens, ubi difficilem pugnam habiturus erat.
CAPITULUM I.
Cobra erat adulescens procerus, fuscus, rufus, quindecim annos natus, cingulo rubro ornatus. Paene capite altior erat quam Oleg. Et etiam athletice constitutus. Oleg quoque musculosus et exercitatus erat, sed natura gracilis. Et musculi eius aridi valde parvi videbantur. Ambo pueri nudis pedibus et bracis natatoriis induti erant, kimonos exutos. Itaque, praeter aetatem eius et corpus nervosum et gracilem Oleg, musculos ingentes Cobrae aestimare potes. Differentia ponderis eorum erat circiter triginta chiliogrammata.
Sed robur Olegii non erat altitudo et pondus. Mente extraordinaria praeditus erat et, exempli gratia, difficillimas quaestiones in mente solvere poterat. Et computatra melius quam ullus academicus intellegebat. Et somnium etiam habebat de universa humanitate beatificanda. Sed de hoc plura postea.
Nunc enim ei cum Cobra, athleta adolescente qui simpliciter heros et heros celer est, pugnandum erat.
Instructrix rutila imperavit:
- Contactus plenus, modo oculos ne effodas!
Cobra impetum fecit. Angelica et aliae puellae admirabantur quomodo globi musculorum sub cute eius fusca volverentur. Quanta pulchritudo! Ecce, pugnis tribus vicibus iactus.
Sed Oleg frigide a linea impetus discedit. Macer et siccus videtur, sed celer est et reactionem absolutam habet. Cobra eum nudo, fusco, musculoso crure percutere conatur. Sed Oleg iterum movetur et impetum rapidum facit. Et proinde, magnus adolescens cadit. Sed statim exsilit et iterum ruit. Pugnos late quatit.
Oleg supinus cadit, pedem nudum in pectore musculoso adulescentis ponit et adversarium super se iacit. Cadit et lentius surgit. Cobra maledicere vult, sed exercitatrix clamat:
- Noli verbis obscenis uti!
Pueri iterum pugnare coeperunt, Cobra iterum impetum fecit. Oleg ictus vitavit et frigide se gessit. Dum autem se ab illis pugnis magnis, digitis plenis, adolescentis, cuius musculi, velut chalybem, sub cute chocolata fusca undulabant, effugere conabatur,
discedere. Sed pueri oculis iterum in Angelicam incidit. Facies eius rubebat et coccineus erat prae gaudio. Et numquam tam pulchra fuerat.
Et Oleg paulisper animum amisit. Pugnus Cobrae in mentum eum percussit. Pueri visus obscuratus est. Et iterum ictus, hac vice in nasum, tam vehemens ut sanguis erupit. Et Oleg, aequilibrio amissus, cecidit.
Cobra, adolescens potens, pugnos sustulit et clamavit:
- Victoria!
Oleg ibi iacebat, et conscientia eius adhuc in capite vacillabat, sed bracchia et crura non parebant. Nec surgere poterat.
Tum Angelica clamavit:
- Surge, mi miles! Te credo, Oleg!
Et cogitatio per caput pueri fulguravit:
Glacies et ignis ardens in corde est,
Ignis omnia in pulverem convertit!
Animus meus velut lapis durus rigidus factus est,
Tristis aspectus in abyssum errat!
Via ad salutem angusta est valde,
Libertatem a corona volo!
Hymni et carmina dilectissima,
Et fides in officio usque ad finem!
Radius insanus, omnipotentis passionis,
Precor ut Deus mihi vitam det!
Pectus meum lapide sepulcrali pressit,
Sed in cruciatu meo te amo!
Hostis, dolor et fera excitatio,
Crudela fati mei!
Inspirationem ex poculo haurio,
Lux oculorum ardet sicut stella!
Musculi pueri vehementi concitatione tensi sunt. Abdomen eius gracile tam vehementer contractum est ut tegulae perlucerent, et exsiluit. Cobra ferire conatus est, sed Oleg se vertit et calcem nudum in mentum eius iniecit. Oculi adolescentis validi eruperunt, et puer calcem tibialem in tempora addidit. Adversarius vacillavit et cecidit, exanimatus. Cecidit, bracchiis extensis, immotus.
Et tota aula obstupuit... Tum timidus plausus auditus est, qui impetum cepit.
Angelica clamavit:
- Euge! Heros meus es!
Femina exercitatrix ad Cobram inclinata, eum in rubicunda, adhuc imberba gena leviter percussit et exclamavit:
- Victoria per ictum! (or) - Victoria per ictum!
Et illa, se convertens, addidit:
- Lectiones finitae sunt, abire potes!
Adolescentes et pueri minores ad cubicula vestiaria ierunt. Primo se lavaverunt, deinde se mantilibus siccaverunt. Post haec in atrium se contulerunt. Maxilla Olegi dolebat et tumebat, nasus autem fractus erat, sed bono animo erat. Et cum eo erat Angelica. Puella adulescens mirae pulchritudinis, figura magnifica et mente acuta.
Olegum in naso fracto osculata est, et puer melius sensit, et dixit:
- Haec est vis bruta. Quae mundum regit!
Angelica subridens respondit:
- Sed hanc vim exercere potes. In genere, Cobra mox cingulum nigrum superabit. Sed rubrum iamdudum accipere potuisti.
Oleg murmuravit:
- Ad certamen ibo et id petam. Interea, fortasse glaciem cremoris?
Puella respondit:
- Tempestas hodie frigida est. Cras Maius est, et iam tepidius erit. Melius erit si mihi carmina aliqua legas.
Oleg annuit:
- Bene, mihi placet. Poesin amo!
Angelica per Twitter nuntiavit:
- Dicamus aliquid lyricum!
Puer id accepit et canere coepit:
Te admiror, puella dulcis.
Et capillus filum per humeros eius defluit!
Perdite te amo, pulchra.
Fasciculum rosarum nive candidarum colligam!
Labia tua ardent sicut ignis in tenebris
Et cor meum anxie mihi dicit!
Ut in mundo bello debilitato,
Specie bona persevera! (or) Semper pulchram habe!
Diabolus maleficus, noli me tentare.
Etiamsi tenebrarum turbae me vehementer premunt!
Credo paradisum ad planetam venturum esse
Et omnes peccatores ad Dominum venient!
Tunc Deus nos in amore coniunget
Et caelum stellis fulgebit!
Moriar propter commune esse.
Caput inclinavit et iuxta aquas claras cecidit!
Angelica per Twitter nuntiavit:
- Mirabile! Tu es Lermontov!
Oleg subridens respondit:
- Non sum magus, disco tantum!
Puella adulescens rogavit:
- Quid est hoc inventum quod elaboramus?
Puer ingeniosus respondit:
- Tam minuta lamella, se ipsam replicans. Instar coronaviri agit. Sed originem cyberneticam habet. Cum magna copia talium lamellarum in homine multiplicatur, facultatem mala facinora committendi amittet!
Angelica umeros contraxit et dixit:
- Hoc mihi non placet! Postremo, significat hominem libero arbitrio et iure eligendi privare.
Oleg vultu tristi animadvertit:
- Quid si, ob humanas cupiditates, bellum nucleare acciderit, et homines simpliciter lente et moleste ex radiatione moriantur?
Puella annuit:
- Ita, bellum nucleare verum est! Sed ideo hominibus ratio datur, ut affectiones et actiones suas moderentur. Quamquam ita est, interdum homini necesse est facultatem mala faciendi habere, ne bonum extenuet. Nam si hominibus facultate peccandi privatur, mundus insulsus fiet!
Oleg humeros contraxit et dixit:
- Nonne omnes religiones mundi futurum sine peccato promittunt?
Angelica risit et respondit:
Nihil est in mundo taediosius,
Ubi pax et gratia regnant...
Quam foeda est stabilitas,
Melius est vitam tuam in proelio dare!
Pueri autem cachinnis proruperunt inter se nictantes. Animi eorum vere meliores facti sunt. Oleg singuli crustulum emit. Et cum Angelica iter suum perrexerunt. Dum adhuc tempus erat. Quid vero faciendum erat? Oleg computatris studebat et ludos fingebat. Exempli gratia, ut hunc ludum - quinque unitates et mille opes initio, et galaxias vincere ad finem.
Hoc perridiculum est...
Angelica animadvertit, puerum cogitantem videns:
- Scis, bellum etiam interest, praesertim si certamen est. Simile est classico Hollywoodio - hostis primo vincit, deinde vindictam persuasivam capis!
Oleg annuit assensus:
- Ita, fit... Quasi miraculo quodam in Magno Bello Patriotico. Cum hostis Moscuam attingit et paene circumdat, deinde cladem patitur. Aut expeditionem Napoleonis. Sed in ludo vincere potes ut Napoleon, aut eum in flumine Neman vincere!
Puella adulescens notavit:
- Computatrum non est admodum callidum. Et ad id vincendum, non opus est tibi habere ingenia Napoleonis aut Suvorovi. Sed magis interest contra hominem ludere. Et hic tibi necessaria sunt artes speciales.
Puer ingeniosus annuit:
- Verum! Quamquam computatrum scaccos melius ludit! Magistros magnos vici, sed conare te cum programmate provecto gerere!
Angelica sibilavit et respondit:
- Bene, de computatris loqui ineptias est. Melius mihi dic quid de Dubrovsky sentias?
Oleg, humeris leviter sublatis, respondit:
- Difficile est iudicare. Sed nulla alia optio ei erat nisi latro fieri. Quamquam sponsam desiderabat!
Puella adulescens cantillavit:
- Probabiliter nullus locus est sponsae tuae in illo feretro...
Tum illa rogavit:
- Age, aliquid aliud scribe!
Oleg recitare coepit, interea componens:
Caelo nativitatem meam debeo
Sed laetitiam cordi meo attulisti!
Ardet spiritus, amplexus expergefactione
Somnia mea tibi dedico, principissa!
Momenta amoris mei sunt magnifica
Procella humanarum passionum furit!
Nolo alienam et caducam gloriam
Anima in tenebris est, nuntium a dilecto expectans!
Impiece oculos viri excaecasti.
Cum tua insolita regali pulchritudine!
Et noctes malae infinitae factae sunt
Omnes cogitationes et sensus tecum occupantur!
Quaeso Domine, congrega nos
Sit felicitas qualis Christus voluit!
Dignitatem meam et honorem non dehonestabo
Ne puella lacrimas effundat!
Itaque puer clara voce iuvenili cecinit. Plausus audiebantur. Manifestum erat quosdam transeuntes audire. Id erat optimum.
Angelica dulci vultu notavit:
- Verus angelus es! Dolendum est nos adhuc tam iuvenes esse, quamquam... Gerda puella tantum erat, sed ad fines terrae pro fratre adoptivo Kai pervenit. Et nudis pedibus per nivem ardentem cucurrit!
Oleg anhelans rogavit:
- Esne huius rei capax?
Puella adulescens ridens respondit:
- Solet vir dominam servare, non contra! Potesne tu?
Quamquam caelum frigidum et lacunae erant, Oleg calceos abiecit et nudis pedibus ambulavit. Bene, adhuc fere puer est, nulla pudor. Et etiam paulo iucundum est bitumen calcare cum validis solis tabulis farctis.
Angelica risit et, calceis quoque depositis, respondit:
- Nunc tu et ego similes sumus adultis Kai et Gerda! Ad frigiditatem e regno Reginae Nivalis ad aestatem serenam imus. Nec omnino frigidi sumus, quia coram oculis nostris crescimus.
Oleg canere coepit, componens interea:
Gerda Kaium nudis pedibus quaerebat,
Per asperas nives cumulos erravi...
Postremo, animam auream habet,
Tam candidus quam nix radians!
Angelica puerum interpellavit, irata pede nudo et valido pulsans:
- Minime! Nunc ipsa cantare volo! Quia scio te esse poetam. Et semper invidi habui scientiam tuam multarum linguarum, et facultatem tuam componendi, et ludos ludendi! - Puella genas roseas, teneras inflavit et dixit. - Et nunc ipsa inspirationem sensi componendi et cantandi.
Oleg pedem nudum, adhuc puerilem, in lacum iecit et respondit:
- Age, perge et compone! Ego ero nimis laetus.
Angelica id accepit et cum studio canere coepit, et vox eius, dicendum est, verae primadonnae similis erat:
Longam viam ambulo,
Fratrem amissum quaerens...
Et credo me Kai inventurum esse,
Quamquam puer non est macula.
Via difficillima est,
Et clivos arduos et plana habet...
Sed scito somnium tuum verum futurum esse -
In aeternum cum fratre nostro unum sumus!
Si necesse est, nudis pedibus ero,
In saxis et in rupibus nivosis...
Et eum vi traham,
Frater meus, mihi crede, optimus est!
Via difficilis est, mihi crede,
Interdum lupi tam rapaciter ululant...
Quodvis animal offendere potest,
Et lapis sub pedibus spinosus est!
Sed mihi crede, Kai inveniam,
Virum eius formosum osculabor...
Et frigus et nivem transibo,
Nix pedes meos nudos urit!
Ita, via aspera est, mihi crede,
Et Gerda valde esurit...
Damna in via vitari non possunt,
Cor virginis anxie palpitat!
Sed per arenam et nivem ibo,
Et te adiuvabo, crede mihi, Kaya...
Non est peccatum puerum amare,
Nudis pedibus per nivem ambulabo!
Sed finis viae veniet,
Fratrem meum nova luce videbo...
Victoriarum gloriosam narrationem aperiam,
Planeta calidior fiet!
Et tota turba transeuntium congregata est ad vocem mirabilem audiendam. Oleg, quasi puer utilis, pileum e capite detraxit et cum eo ambulabat, pecuniam colligens. Et ei dederunt. Re vera perridiculum erat. Nudis pedibus, commovens videbatur. Puer brevis cum risu dentato, capillis claris in semicapsam tonsis. Tum Oleg exsiliebat, in saltum rotans. Et hoc omnino ridiculum erat. Turba gaudebat. Hic modus erat pecuniam colligendi - simplex, sed efficax.
Verum est, sibilus vigilum auditus est. Et Angelica et Oleg currere coeperunt, solis calceis adulescentium micantibus.
Pedes nudi adolescentium leves sunt et simiarum undis similes videntur.
Non persecutus est policia. Immo, melius est non cum pueris ludere. Nullus valor, nullus honor, nullus reditus.
Oleg et Angelica paulum tardaverunt. Praesertim cum puella fragmentum ampullae calcavisset. Feliciter, iam aliquot annos karate exercebat, et pes eius callosus et callosus erat. Sed sanguis tamen apparebat. Et Angelica calceos induit, notans:
- Nudis pedibus Moscuae ambulare non licet! Et nos quasi impuberes simus, homines sine domo, spectant, et multae sordes et quisquiliae sunt!
Oleg assensus est:
- Ita, multae quisquiliae sunt. Et frigidum est.
Puer quoque consedit et calceos induit. Iuvenes romantici nunc in subsellio erant. Telephona gestabilia sua extraxerunt. In interrete quaesiverunt quid in mundo ageretur. Oleg notavit:
Bellum adhuc geritur! Violentiam finire debemus.
Angelica cum risu notavit:
- Nonne Fridericus Nietzsche dixit: - Bellum est status naturalis hominis?
Puer aspere animadvertit:
- Scisne ubi Nietzsche finivit?
Puella rogavit:
- Et ubi?
Oleg decisive dixit:
- In insanorum valetudinario!
Angelica risit et dixit:
- Ab ingenio ad insaniam unus tantum gradus est! Sed inter mediocritatem et ingenium abyssus est!
Puer subridens respondit:
- Et philosophus es! Age, fortasse aphorismos quosdam componemus? An iterum cantabimus?