Рушыѓ услед дадатковы хук анiгiляцыйнага панчара, крэйсер ад страсення зрушыѓся, корпус трэснуѓ, i зоркалёт стаѓ плыѓна завальвацца на палаючую за бортам пурпурна-пунсовую зорку. Тузiн ваяѓнiц у калейдаскапiчна якi змяняе афарбоѓку камуфляжы з дзiкiм крыкам кiнулiся па калiдорах. Адна з дзяѓчат страцiла боцiкi, i павiсквае, ад дакрананняѓ да ружовых, босых пятак прабягаючых па вiнтавой падлозе агеньчыкаѓ, якi распалiѓ ад каласальнай разбуральнай энергii металу.
У якая апярэдзiла напарнiц, капiтана Раiсы Снегавой перакасiѓся ад болю пунсовы рот. З запалёных вуснаѓ зрываюцца крывавыя бурбалкi; асколак разбiтай бранiраванай ашалёѓкi з вялiкiм паскарэннем прабiѓшы скафандр, глыбока ѓпiѓся памiж лапатак. Боль жудасны - дзяѓчына не можа нават аддаць уцямную каманду. Больш стрыманыя мужчыны, iмкнуцца пакiнуць якi гiнуѓ карабель арганiзавана, iмкнучыся прыхапiць, больш каштоѓнага. Асаблiва зброi i выцягнуць на выратавальных модуляѓ якiя пазбеглi пашкоджанняѓ баявых i прыслужваюць робатаѓ. Некаторыя жанчыны, што больш вопытныя, нават iмкнуцца метадам аварыйнага аддзялення, захаваць асобныя адсекi крэйсера, якi адносiць да класа лёгкiх, з усяго некалькiмi тысячамi касманаѓтаѓ на борце.
Палкоѓнiк Наташа Крапiвiна страцiла палову правай рукi, i iмкнучыся намаганнем трэнiраванай волi лакалiзаваць пакуты, камандуе:
-Бiце па рысорах, iнакш батарэя пяць нырне са ѓсiмi ѓ зорныя нетры...
У какафонii гукаѓ i шоргатаѓ, чуецца цяжкi перадсмяротны стогн бязвусы юнака раздушанага ссунутымi сценкамi вентыляцыйнай шахту, куды яго ѓсмактаѓ якi з'яѓляѓся ад дэтанацыi гравiтацыйных мiн магнiтны калапс. Туды ж правалiлася яшчэ некалькi салдат, знаходзячы жахлiвую смерць у продуваемом ледзянымi вятрамi пекле.
Невялiкi аднамесны эролок( слэнгавая назва знiшчальнiка-штурмавiка) аддзялiѓся ад пашкоджанага судна. капiтан касмiчнай гвардыi Пётр Ураганаѓ, якi знаходзiѓся на яго борце, з напругай узiраѓся ѓ шалёна скачуць галаграмы. Сiстэмы зорнага знiшчальнiка аказалiся сур'ёзна пашкоджаны i, прыйшлося перайсцi на ручное кiраванне. Калi ты як лётчык другой сусветнай, рукi ногi ѓ ход, замест простых тэлепатычных загадаѓ...
Мiжгалактычная бiтва ѓ самым разгары, i пераважная перавага была на баку супернiка. Супраць трох зоркалётаѓ касмiчнага флота Вялiкай Расii ваявала адразу дзесяць цяжкiх караблёѓ Паѓночна-Заходняй канфедэрацыi. Вайна ёсць вайна, яна iдзе ѓжо тысячу гадоѓ, то, успыхваючы, вывяргаючыся крывавым вулканам, то, злёгку зацiхаючы ѓ зыбкiм задавальненнi - даючы выматаным ваюючым бакам перавесцi дух. Два даѓнiх гiстарычных супернiка Новая Расiя i Заходнi Блок счапiлiся ѓ бязмежным космасе.
Вось i цяпер расейскiя зоркалёты нарвалiся на засаду, па незразумелай прычыне кiнэзрадары аслеплi, i суадносiны сiлаѓ сталi катастрафiчна няроѓнымi. Але робаты не хварэюць, а рускiя не здаюць! Крэйсер гiне, ад першага ѓжо фактычна знiшчанага зоркалёта аддзялiлася больш-менш буйная частка i пад камандаваннем бясстрашнай Наташы Крапiвiнай iдзе на таран. Разгон рускiх камiкадзэ гранiчны, нават кроѓ льецца ѓ дзяѓчыны i некалькiх якiя дапамагаюць ёй прыняць доблесную смерць, хлопцаѓ з ноздраѓ i вушэй. Мова паралiзаваны, а ѓ галаве незадоѓга да сутыкнення з лiнкорам канфедэрацыi гучыць фраза: "Душу, сэрца аддамо мы сваёй Святой Айчыне! Выдужаем i пераможам, сэнс адзiны ѓ нашым жыццi!".
Астатнiм баявым крэйсерам таксама прутка, адзiн з iх гарыць у вакууме практычна нябачным блакiтнаватай аблямоѓкай полымем, iншы працягвае люта адбiвацца, выпускаючы анiгiляцыйныя i термокварковые ракеты. Аднак сiлавое поле доѓга не вытрымае, i так ад мноства трапленняѓ: трашчыць, iскрыць, нiбы электразварка ад напругi. Зоркалёты ворага значна буйней, цэлых пяць лёгкiх лiнкораѓ; кожны ѓ чатыры разы мацней агнявой моцай, чым уся расiйская флатылiя, уключаючы нават катэры i адно, двухпiлотныя знiшчальнiкi.
Магутныя караблi, не саступаюць ужо бывалым расiйскiм судам па сваiх ваенна-тактычных характарыстыках. Зграя пажадлiвых сцярвятнiкаѓ - эролоков супернiка вылятае са боку, якi налiѓся крывёй з барвовымi пратуберанцамi свяцiлы. Цяпер гэтыя драпежнiкi паспрабуюць атакаваць выратавальныя капсулы i нешматлiкiя расiйскiя жвiра-магнiтныя самалёты. Пётр не без працы ѓручную, разгортвае свой знiшчальнiк, хоць шанцаѓ мала ён прымае бой. Узбоч ад яго завiсае яшчэ адна машына. Гучыць бадзёрай скорагаворкай, жаночы голас.
-Капiтан! Атакуй па спiралi, я лёгка засланю твой тыл.
Вега Салаѓёва, лейтэнант касмiчнай гвардыi прайгравае васьмёрку, лiха выходзiць з пiке i затуляючы яго хвост, куды паспрабаваѓ выскачыць якi адлiвае срэбрам механiчны "каршун". Лабавая матрыца эролока збiвае з курсу самонаводящую термокварковую ракету, а праз дзель секунды i сам раз'юшаны сцярвятнiк атрымлiвае зарад у слаба абароненае падбрушша. Яна яшчэ зусiм юная дзяѓчына ёй толькi на днях стукне васямнаццаць, i, тым не менш, ужо паспела вызначыцца ѓ баях. Яе нават празвалi "Крыло анiгiляцыi", толькi маладыя гады i адсутнасць вышэйшай ваеннай адукацыi перашкаджалi ёй атрымаць больш высокае званне.
Наташа Крапiвiна не такая маладая, як выглядае - яе ѓжо за семдзесят, i апошняе сваё iмгненне, яна гераiчна згарае, прабiѓшы такi ахоѓнае поле лiнкора, прымусiѓшы махiну, пагрузiцца ѓ акiян вывяргае боекамплектамi гiперплазменнага тарнада. У вайны не жаночае аблiчча, але мужчын ад пакалення ѓ пакаленне нараджаецца ѓсё менш i менш... Таму i адбываецца пераразмеркаванне роляѓ.
Пётр Ураганаѓ выконвае складаны спiралепадобны кульбiт, праходзячы памiж агнiстымi палосамi. Ён страляе практычна, не цэлячыся, у руху ловячы кураж, успрымаючы iнтуiтыѓна мiльгаючыя калейдаскопам мiшэнi, паражаючы ѓ самыя ѓразлiвыя кропкi эролока. Кавалкi плазмы ляцяць пякучымi нажнiцамi, сапраѓды трапляючы ѓсутыч памiж мiнiятурным сiлавым полем i гравiтацыйнай усталёѓкi машыны. Самi эролоки браняваныя вельмi лёгка, сiлавое поле маламагутна i найболей моцна ѓ лэбавай частцы машыны. Каб у цябе не патрапiлi прыходзiцца танцаваць цыркавыя нумары, сыходзячы ад збежных i блытаюцца лазерна-плазменных iмпульсаѓ. У жылах i венах выкiнуты адрэналiн прымушае скакаць крэѓныя шарыкi, нiбы гэта прорвавшие вальер конi, якiя адчулi вольнасць. I тады капыты ледзь дакранаючыся, свежай травы, iмчаць скакуноѓ няѓлоѓным галопам.
Але гэты апантаны рытм двух сэрцаѓ, якiя разрываюць асiлкi грудзi, дазваляе сабрацца, i бiцца... Вельмi паспяхова змагацца з пераѓзыходзячымi сiламi супостата. Яшчэ адзiн разварот i чарговы знiшчальнiк збiты. Судзячы па эмблеме i форме эролока, ён прыналежыць да цывiлiзацыi Даго. Ёсць такiя iншапланецяне па форме якiя нагадваюць набраклыя кляновыя лiсце. Гэтыя рухомыя раслiны вельмi небяспечныя, усярэдзiне ѓ iх млява тлее запаволены тэрмаядзерны сiнтэз, i яны валодаюць значна хутчэйшай рэакцыяй, чым людзi. Калi ѓ складзе канфедэратаѓ з'яѓляцца iх падраздзяленне, гэта значыць - будзе цяжкi бой, i не многiя расiяне змогуць парадавацца перамозе.
Як, напрыклад, у крэйсеры "Волга", яго з-за ѓсiх сiл спрабуюць выратаваць, у дзяѓчат i юнакоѓ ад жудаснага спякота лiтаральна злазiць скура. А ѓ паветры нiбы моднiцай распылiлася ружовая вада, малекула азоту i кiслароду ѓступаюць у рэакцыю паднiмаючы i без таго залiмiтавую для чалавека тэмпературу. Вось дзяѓчына ѓпала на каленi, i схiлiѓшыся цалуе абярэг Пяруна, кропелькi слёз выпараюцца не паспяваючы даляцець да звыштрывалага металiчнага пакрыцця. Вось яна смерць, юнак, якi яшчэ паѓгадзiны таму стараѓся яе закадрыць, валiцца на падлогу, i палае, чырвонае мяса злазiць з касцей...
Баявы робат, губляе з шырокага рулi кропелькi змазкi, здаецца, што гэта машына раве, перажываючы пакуты, пасылала малiтву электронным багам, на аснове двайковага кода. Сiстэма вентыляцыi выходзiць з ладу, ператвараючыся ѓ падабенства маленькiх, але шматлiкiх чорных дзюр, якiя рызыкуюць увабраць у сябе ѓсё i ѓся.
Вось дзве чароѓныя ваяѓнiцы, беспаспяхова чапляючыся рукамi за абардажны мiнамёт, iмкнуцца адстрачыць гiбель. Iх далiкатныя, ружовыя тварыкi перакошаны, а выдатныя рысы скажоныя невыносным болем. Але напор якi ѓсмоктвае тарнада ѓзрастае. Адрывае пальцы, з разарваных цяглiц i сухажылляѓ пырскае барвовая кроѓ, i дзяѓчаты накiроѓваюцца ѓ мясасечку. Налёту рыжанькая дзяѓчынка сутыкаецца з юнаком, таран у жывот падобнай на капялюшык галоѓкай.
Паспяваюць усмiхнуцца, адно аднаму, перш чым пайсцi ѓ тое месца, адкуль няма вяртання. Яшчэ адна жанчына ѓжо больш, чым напалову абвуглiлася, накрэслiла абгаральнай рукой на сцяне: "Смелы памiрае адзiн раз, але жыве заѓсёды, баязлiвец жыве адзiн раз, але назаѓжды памерлы". Блакiтнавата-зялёнае полымя дадае спякоту, ахоплiваючы яшчэ некалькi iмгненняѓ таму цудоѓнае, годнае самых прэстыжных подыѓмаѓ цела. Вось агаляюцца дзявочыя косткi, а дужыя якiя атрымалi з маленства загартоѓку цяглiцы рассыпаюцца беленькiм попелам.
Палае i выпiсвае сальта падбiты катэр з камандай людзей i парай прадстаѓнiкоѓ саюзнай расы Лiвi, якi трапiѓ пад тэрмакваркавы выбух. Такiя вельмi мiлыя iстоты ѓ выглядзе чалавекападобных жаб, але ѓ апраѓленнi пялёсткаѓ найпрыгожых кветак. Вось зараз антыграѓ зламаѓся, людзi, лiвi нiбы гарошак у iстэрычна якая калоцiцца бразготцы.
Толькi на гэты раз гэты пацешна падкiдальны катэр дзiця, складаецца з разарваных i зламаных вымярэнняѓ змучанай прасторы. Вось драбнеюць голыя ножанькi не якая можа спынiцца дзяѓчынкi. У некалькiх ваяѓнiц i зусiм рассыпалiся баявыя скафандры, i яны аголеныя, пунсовыя ад спякота ѓразаюцца ѓ сцены, перагародкi. На мускулiстых, але вельмi прапарцыйных жаночых целах успушваюцца гематомы, расплываюцца сiнякi.
Удары настолькi моцныя, што нават вельмi трывалыя палепшаныя бiяiнжынерыяй касмiчнай цывiлiзацыi костачкi дзяѓчат i юнакоѓ ламаюцца. Iх пакутлiва расчыненых ратоѓ вылятаюць пунсовыя бурбалкi, а разам з iмi i душы тых, каму павезла перапынiць пакуты.
Кроѓ што выпускаюць з сябе кветалягушкi светла-зялёная, а самiх iншамарцаѓ спляскае ѓ блiн, затым пругкая канструкцыя цела вяртае форму. Яны i на самай справе больш эластычныя каучуку, хоць не ѓ сiлах пазбегнуць пашкоджанняѓ. А фiналам стала якое ѓварвалася ѓнутр катэры полымя, прагна пажэрлае плоць.
А вось юнак на эралоку iдзе на таран. У галаве гiмн iмперыi, па жылах струменiцца нянавiсць. Буйнейшая трехместная машына не паспявае сысцi, i ѓ вакууме, успыхвае асляпляльны, аранжавы кiм пульсара.
На iмгненне канфедэраты замi кiруюць i падаюцца назад - рускi дух нязломным! З iм не жартуюць! I гэта, насамрэч, бачанне тэхнатроннага пекла.
Пётр на шчасце, не бачачы гэтага, працягвае атакаваць, варожыя знiшчальнiкi раздаюцца ѓ бакi, яшчэ адзiн рассыпаецца ѓ вакууме, з пабiтай кабiны вывальваецца кленападобнае тулава. Зелянява-жоѓтыя струменьчыкi крывi выцякаюць з разбiтага цела, скочваюцца ѓ шарыкi i плывуць разам з аскепкамi. I ѓ кожным шарыку свяцiцца тэрмаядзерны агеньчык. А напарнiца чароѓная, але грозная Салаѓёва, тым часам разрэзала жывот варожаму эролаку.
-Разумнiца!
Крычыць Пётр i яго голас замiрае, дзесьцi ззаду ѓспучылася асляпляльная бурбалка, нiбы выбухнула пры ѓваходзе ѓ шчыльныя пласты атмасферы камета рассыпаецца аскепкамi блiскаѓ ѓспышка i адразу тры расiйскiх эролока згараюць у полымi апраметнай.
Апошнi крэйсер нiбы крыга выкiнутая ѓ кiпень, пачынае аплываць у мностве палымяных бегаючых на абцякальнай паверхнi карабля агеньчыкаѓ.
Разбiты дашчэнту расiйскi зоркалёт не жадае памiраць. Яго прылады вядуць адчайны агонь па супернiку. I не без поспеху, рвуцца на часткi браняваныя лiсты веж i прымушаюць далёка адлятаць вырваныя з гнёздаѓ прылады. Лётаючы па космасе такiя хобата, працягваюць выстрэльваць пякучыя кляксы анiгiляцыi. Воiны памiраюць, але здацца значыць змярцвiць душу.
Цяпер iх засталося толькi двое, а ворагаѓ - некалькi сотняѓ. Густы гiперплазменны струмень абвальваецца на яго эролок, нi якое мастацтва манеѓру не дазваляе сысцi ад такой каласальнай шчыльнасцi агню. Нiбы матылёк трапляе пад бурны трапiчны лiвень. Толькi ѓ кожнай кропельцы распаленая да квiнтыльёнаѓ градусаѓ гiперплазма.
Машына выбухае i толькi кiбернетычнае прыстасаванне паспявае яго катапультаваць са знiшчанага эролака. Капiтан адчуѓ моцнае ѓзрушэнне, лёгкi скафандр надзвычай распалiѓся, пот залiваѓ у вочы. Шматлiкiя варожыя машыны снавалi з такой хуткасцю, што iх з цяжкасцю адрознiваѓ востры зрок ваяѓнiка, здавалася, што гэтыя расплывiстыя плямы ходзяць па вакууме. Нечакана яго страсянула, здавалася, захапiла падхватнiкам, пацягнуѓшы ѓ напрамку варожага зоркалёта.
"Яны накiнулi на мяне сiлавы аркан. Жадаюць узяць у палон". Пётр падкалупнуѓ карэнны зуб, з дапамогай мовы выцiснуѓ невялiкi шарык. Маленькая анiгiляцыйная мiнi-бомба зараз вырашыць усе праблемы. Наперадзе ѓ палоне яго ѓсё роѓна чакаюць катаваннi, катаваннi i смерць. Так лепш загiнуць адразу са словамi - "Слава Вялiкай Расii!". З апошняй думкай аб Радзiме.
Чарвяк точыць прытомнасць i шэпча на вуха - "Не спяшайся, няхай ворагi падыдуць блiжэй, тады ты куды больш забярэш непрыяцеляѓ, з сабой у бяздонны змрок космасу". А можа, проста не хочацца памiраць!
Пётр марудзiць: перад вачыма прабягае, увогуле, яшчэ не асаблiва i доѓгае, але насычанае падзеямi жыццё.
Большасць людзей нараджаецца ѓ спецыяльных iнкубатарах, i толькi нiзка квалiфiкаваныя рабочыя могуць з'яѓляцца на свет па-старому. Бацькi Пятра былi афiцэрамi зорнага спецпрызна элiтнага падраздзялення "Дыямент", таму ён меѓ права атрымаць пуцёѓку ѓ жыццё толькi штучным, пад кантролем сучасных кампутараѓ спосабам. Яшчэ, калi ён быѓ зародкам, лекары выявiлi ѓ iм такую ѓдалую камбiнацыю генаѓ, што ён увайшоѓ у абраную тысячу. Кожны год са шматлiкiх мiльярдаѓ немаѓлятаѓ вылучалася адмысловая тысяча - лепшыя з лепшых. Гэта самыя разумныя, самыя моцныя, валявыя, рашучыя, адораныя людзi Новай Расii. I адзiны з iх прайшоѓшы шматлiкiя ступенi адбору, ва ѓзросце трыццацi гадоѓ станавiѓся чалавекам нумар адзiн - Вярхоѓным галоѓнакамандуючым i Старшынёй Вялiкай Расii. Тысяча лепшых хлопчыкаѓ з ранняга маленства праходзiла жорсткую сiстэму адсеву, iх навучалi ѓсяму ; ѓменню бiцца i шырокаму спектру навук, у першую чаргу мастацтву кiравання велiзарнай iмперыяй. Пачынаючы з пяцi гадоѓ, двойчы ѓ годзе, а з дзесяцi гадоѓ i тройчы яны здавалi складаныя шматузроѓневыя iспыты, каб вызначыць найболей годнага на ролю кiраѓнiка дзяржавы. Магутны штучны iнтэлект адсочваѓ кандыдатаѓ, прымянялiся найноѓшыя нанатэхналогii, з выкарыстаннем гiперплазменных кампутараѓ, што выключала выпадковасць або ѓжыванне сувязяѓ, подкупу, уплыву ѓладных людзей. Цяпер у вялiкай краiны на ѓсе часы вызначаѓся аптымальны ѓладар. Пётр увайшоѓ у гэтую тысячу, ён быѓ фiзiчна вельмi здаровы, валодаѓ фенаменальнай памяццю, схоплiваѓ на лёце ѓсе веды, а аб яго незвычайнай рэакцыi хадзiлi легенды. Здавалася, ён мае ѓсе шанцы па дасягненнi трыццацi гадоѓ стаць - кiраѓнiком Расii, каб кiраваць яе роѓна трыццаць гадоѓ, пасля чаго паводле канстытуцыi iмперыi ён падаваѓ у адстаѓку, вызваляючы крэсла, для iншага самага выбiтнага прадстаѓнiка найвялiкшай краiны. Такi быѓ непераходзячы закон пераемнасцi ѓлады, нiякiх выбараѓ - улада належыць самым лепшым. Нават калi б Пётр i не стаѓ бы кiраѓнiком - усёткi вялiкая канкурэнцыя. То ѓсё роѓна наперадзе яго чакалi - самыя высокiя пасты, у кiраѓнiчым апараце гiганцкай якая раскiнулася на тузiн галактык Iмперыi.
Але замест гэтага ён паказаѓ: ва ѓсякiм разе, менавiта так абвяшчалi афiцыйныя дакументы: свой галоѓны недахоп, як гэта дзiѓна не выяѓлены пры такiм дбайным адбоi - псiхiчную неѓраѓнаважанасць. Паддаѓшыся парыву гневу, застрэлiѓшы з бластер свайго настаѓнiка Калькуту. Па версii следства, за тое, што генерал залiшне строга прыдзiраѓся да яго, а адзiн раз публiчна прынiзiѓ. Як з прычыны замест блiскучай будучынi яго чакала б смяротнае пакаранне. Аднак некаторыя абставiны прывялi да замены стандартнага ѓ такiх выпадках выкiду злачынца на плазменную паверхню зоркi, турэмным тэрмiнам. У катаржным зняволеннi яго падвергнулi псiхазандаванне, прыглушыѓшы многiя выдатныя здольнасцi, у тым лiку паранармальнага плана. Ён жа мог скарыстацца iмi, каб збегчы з катаргi. Магчыма, ён так бы i згiнуѓ ва ѓранавых руднiках, але яму павезла - паводле закона ѓсе судзiмыя ѓ першы раз маглi замест катаргi адбываць пакаранне ѓ штрафных войсках. Ну, а паколькi штрафнiкi гiнулi як мухi - гэта мала адрознiвалася ад смяротнага пакарання.
У першым жа баi з паѓтары тысячнага палка смяротнiкаѓ уцалелi толькi дзвесце сорак салдат. Пётр не раз глядзеѓ у твар злой старой з касой, адчуваючы яе ледзяное дыханне, але здолеѓ выжыць, i нават за воiнскiя подзвiгi быѓ пераведзены з штрафнiкоѓ у гвардыю, а затым атрымаѓ званне капiтана. Яму яшчэ няма i трыццацi гадоѓ i няѓжо яго жыццё павiнна гэтак ганебна скончыцца. Дык няхай тады ён загiне пад грукат выбуху ѓ анiгiляцыйным выблiску. Пётр паспрабаваѓ сцiснуць скiвiцы, нiчога не атрымалася скула, i ѓсё цела былi паралiзаваны. А значыць, палон i катаваннi сталi непазбежнымi.
Падобныя на кляновыя лiсце дагi, абступiлi яго, памiж iмi ходзяць знаёмыя сiлуэты людзей. Але Пётр ужо наглядзеѓся на iх зверствы i разумеѓ, што iншыя гуманоiды могуць быць горш за iншагалактычных монстраѓ. Ён ахутаны падабенствам сiлавога поля, якое рухае яго па паверхнi, затым яго цела павольна падплывае да сканараѓ. З дапамогай звышмагутнага гравiярэнтгена афiцэра прасвечваюць яго да малекулы, затым выдаляюць з-за рота анiгiляцыйнай "бомбу". Гучыць здзеклiвы смех.
- Баязлiвы рускi, у цябе нават не хапiла мужнасцi пакончыць з сабой. Цяпер ты наш.
Якi гаварыѓ гэта быѓ, мяркуючы па пагонах палкоѓнiкам канфедэрацыi. Бесцырымонным рухам ён тыцнуѓ кулаком Пятру ѓ нос. Галаву адкiнула ад удару, пацякла кроѓ. Ледзяны адчуѓ саланаватай прысмак на вуснах.
-Гэта толькi пачатак, хутка табе давядзецца выпiць поѓную чару болю.
Палкоѓнiк не жартаваѓ i, хоць iснаваѓ спосаб з дапамогай нейросканера i тамаграфii спiсаць з мозгу ѓсе думкi, зласлiвыя янкi не адмовяць сабе ѓ задавальненнi памучыць палоннага.
Буйны негр зацягнуѓся вялiкай цыгарай i з размаху прыклаѓ яе да лба Пятра. Расейскi капiтан нават не здрыгануѓся. З кукарды фуражкi вылецеѓ гравiялазерны прамень, ён прычыняѓ жудасны боль. Ураганаѓ стрымаѓ стогн, хоць скура дымiлася, ад напружання капаѓ пот. Негр у пагонах маёра выпусцiѓ атрутны смяшок.
-У рускiх тоѓстая шкура!
Пётр пагардлiва плюнуѓ у агiдную чорную морду. Чарнамазы зароѓ, урэзаѓ Ураганаву па скронi. Жадаѓ працягнуць, але два прадстаѓнiкi цывiлiзацыi Дага павiслi на азвярэлай гарыле. Той паспрабаваѓ iх скiнуць, але вонкава аксамiтныя кляновыя лiсце ѓчапiлiся моцна, прылiпнуѓшы сваiмi прысоскамi. Галасы замежнiкаѓ нагадвалi пацучыны пiск, а нацiскi ставiлiся, нiбы словы прамаѓляѓ паскораны магнiтафонны запiс:
-Джон Дака, трымаеце сябе ѓ руках, не прыстала так афiцэру канфедэрацыi рэагаваць на выхадкi рускага дзiкуна. Мы адвядзем яго ѓ кiбер-камеру, i тамака адмыслоѓцы будуць павольна распыляць яго на атамы.
Пятру заламалi рукi вiдавочна, для таго каб прычынiць боль. Чатыры ахоѓнiкi сталi на рухомую дарожку, i яны плаѓна накiравалiся ѓ камеру катаванняѓ. Па дарозе Лядовы пачуѓ здушаны крык, ён хацеѓ, было павярнуцца, але сiлавое поле трымала яго мёртвай хваткай. Двое ахоѓнiкаѓ самi разгарнулi Пятра.
-На палюбуйся макака, як раскрыжоѓваюць тваю сяброѓку.
Капiтан Ураганны вылупiѓ вочы. Зусiм голая Вега была скаваная напаѓпразрыстай матрыцай, якая дазваляе праходзiць матэрыяльным аб'ектам у яе бок, але якая пазбаѓляе магчымасцi рухацца самой.
Тым часам Джон Дакка з садысцкай асалодай прыкладваѓ да яе атласным соску здаравенны плазмопрас. Высокiя алiѓкава-залацiстыя грудзi пакрылiся апёкамi.
- Дзяѓчына не ѓ сiлах стрымаць боль рыдала, напружвала мышцы, было вiдаць, як яны правальвалiся, ад патугi вылазiлi жылы, набраклi вены цудоѓнага цела.
-Вось так сцерва. Наперадзе цябе чакае i не такое.
-Для цябе зямлянiн чужы боль страшнейшы за ѓласныя пакуты.
Садысты працягвалi на хаду катаваць адважную Вегу, яе палiлi, бiлi токам, выкручвалi ззаду рукi, калолi iголкамi. Толькi калi яны дасягнулi празрыстай люстраной залы, катаванне часова спынiлася. Пятра ѓвялi ѓ памяшканне i паднялi на кiбернетычнае падабенства пластыкавай прэнга, па-зверску вывярнуѓшы суставы. Затым побач з iм падвесiлi Вегу. Чарнаскуры кат, з задавальненнем прыцмокваючы вуснамi, прыпёк важкай з асаблiвым выглядам iнфрачырвонага выпраменьвання цыгарай яе хупавую, нiбы вывастраную майстэрскiм майстрам ножку. Барвовыя палосы пакрылi голыя ружовыя пяткi. Вега ѓскрыкнула, затросся, але гiпертытанавыя кольцы моцна скавалi лодыжкi. Спакушальнiк вiдавочна атрымлiваѓ асалоду ад яе пакутамi, грубыя вузлаватыя рукi прайшлiся па ступнях, затым заламалi пальчыкi, стаѓшы павольна выкручваць iх i рэзка вырываць, iмкнучыся выцiснуць стогны.
Лейтэнант Салаѓёва каб хоць неяк аблегчыць боль выгукнула:
- Святая Айчына ѓ свядомасцi жыве, а да вас супастаты расплата прыйдзе!
Нават у змучаным заплаканым выглядзе дзяѓчына была вельмi прыгожая. Яе светлыя колеры яркага сонца валасы давалi блiкi ад пражэктараѓ, а скура адлiвала меддзю i золатам. Яе пухiры ад апёкаѓ, здавалася, толькi дадалi непаѓторнага шарму.
Увайшоѓшы ѓ кiбер-катавую залу генерал спынiѓ свой погляд на Везе. У вачах мiльганула падабенства спагады.
-Шкада, што прыйдзецца катаваць такую прыгажуню.
Затым яго погляд упiѓся ѓ твар Пятра. Вочы сталi злымi i жорсткiмi.
-Дык ты i ёсць той рускi, што ѓваходзiѓ у абраную тысячу.
Прарыпеѓ гнюснаваты галасок.
Ледзяны акiнуѓ генерала канфедэрацыi пранiзлiвым позiркам i прамаѓчаѓ.
-Што вырадак, язык прымарозiѓ?
Раѓнуѓ Джон Дака.
-А ты канчай мацаць яе ножкi, не ѓ бардэлi!
Генерал зрабiѓ рэзкi жэст, паказаѓшы негру на выйсце. Той завагаѓся, адступаючы задам, пакiнуѓ памяшканне.
-Вось зараз мы можам пагаварыць спакойна. I калi ты хочаш жыць, то будзеш адказваць на нашыя пытаннi. У адваротным выпадку вас чакае...
Генерал скрыжаваѓ пальцы, жэст, якi не зрабiѓ на Пятра нiякага ѓражання - намёк на хуткую смерць.
-Ну! Разляпiѓ вусны Пётр. - Якi сэнс вы нас усё роѓна заб'яце. А звесткi выдраць проста... Цi ѓ вас няма псiхасканара?
Генерал з дзiѓным хлапечым запалам загарэѓся позiркам, дзiѓна падмiргнуѓ:
-У нас ёсць усё, але ж пасля псiхазандавання або татальнага псiхасканавання вы ператвараецеся ѓ поѓных iдыётаѓ, а часам i проста памiраеце. Акрамя таго, гэты метад не заѓсёды эфектыѓны.
Пётр зразумеѓ асцярогi верхавода. Ён ведаѓ, што апошнiм часам афiцэрам ужыѓлялi спецыяльныя электронныя мыслеблокi, якiя пры псiхасканаваннi знiшчалi мозг. У яго, вядома, усталявана адпаведная абарона, якая не дае лiчыць iнфармацыю.
Генерал паглядзеѓ шклянымi вачыма.
-Раную супрацоѓнiчаць з намi.
-Не! - Пётр адкiнуѓся на прэнгу. - Я не здраджу сваёй Радзiму.
-Шкада, зрэшты, на вас мы апрабуем новыя катаваннi.
Генерал махнуѓ рукой. У памяшканне ѓвайшло два дага i яшчэ адзiн якi нагадвае яловую ѓ прысосках шышку злавесны суб'ект.
-Праверыце трываласць iх шкур.
Шышкападобны тып падняѓ пiсталет i стрэлiѓ ружовым пылам. Не даляцеѓшы ахвяры, яна асела ѓнiзе, ператварыѓшыся ѓ пляму. Затым даг навёѓ шланг i пырснуѓ вадой. Пляма закiпела i проста на вачах пачала расцвiтаць пышна-калючая раслiна. Мiгацеючы сiнiм i фiялетавым лiсцем, яно кранула чалавечай скуры. Дакрананне аксамiтнага лiсця апякло ѓ дваццаць разоѓ мацней, чым палiць крапiва. Затым драпежная раслiна паказала iголкi, яны сапраѓды ѓпiлiся ѓ нервовыя вузлы. Такая ж жахлiвая флора вырасла i пад Вегай, шыпы круцiлiся i, угрызаючыся ѓ плоць, раздзiраючы яе на часткi.
-Ну, як вам добра ѓпартыя русы. Жадаеце працягнуць?
Пётр лаяѓся, з цяжкасцю стрымлiваючы боль.
-Вы нiчога ад мяне не даможацеся.
Напарнiца, iстэрычна тузаючыся, прасвiстала.
-Нiчога страшнага! Наш зорны флот дагонiць вас, i тады ѓжо вы будзеце адказваць на нашы пытаннi.
Генерал махнуѓ рукой - умоѓна разумная раслiна працягнула катаванне - з iголак пацякла кiслата, а затым ударыла токам, вогненная павуцiнка працяла ѓсё цела, павалiѓ дымок, запахла смажаным мясам.
Пётр умеѓ трываць i адключацца нават ад самага страшнага болю, а вось яго менш дасведчаная напарнiца, не вытрымаѓшы пакут, стала крычаць. Яе крыкi выклiкалi выраз замiлавання на твары генерала.
-Што дзяѓчынка можа, ты хочаш нам нешта сказаць?
-Ды пайшлi вы прэч - казлы!
Генерал пырснуѓ ад смеху.
-А яна ведае, пра што кажа. Загадаем раслiне яе па-зверску згвалтаваць.
Монстар, выставiѓ завостранае бервяно i накiнуѓся на дзяѓчыну, юная расейка забiлася ѓ крывых калючках, рушылi ѓслед дзiкiя завываннi.
Пётр не вытрымаѓ.
-Пакiньце яе! Што вам трэба?
Генерал зрабiѓ жэст - раслiна спынiлася, з юнай Вегi капала кроѓ.
-Раскажаш нам усё што ведаеш, пачнем з шыфрокодов.
-Не! Пятру стала сорамна за хвiлiнную слабасць. - У нас няма гарантый, потым вы мяне ѓсё роѓна заб'яце, а заадно i маю дзяѓчыну.
Генерал прыняѓ сур'ёзны выгляд. Дастаѓ цыгару i раскурыѓ.
-Усё будзе залежаць ад таго, патрэбныя вы нам цi не. Калi вы згодны прадоѓжыць супрацоѓнiцтва i працаваць на нас, перадаючы iнфармацыю, то мы можам захаваць вам жыцця. Мала таго, вам будуць плацiць.
Пётр адчуваѓ, што не ѓ сiлах сказаць так, з iншага боку iнтуiцыя падказвала, што трэба пацягнуць час, а тады можа быць выпадзе шанец.
-Ваш даляр нiчога не варта, у нашай зорнай iмперыi, а мiнiстэрства контрвыведкi не дрэмле, ёсць рызыка, што мяне караюць смерцю свае.
Судзячы па ѓсiм, генерал узрадаваѓся, упарты рускi вагаецца, значыць можна на яго нацiснуць.
-Не турбуйся, у цябе будзе нядрэнная легенда. Акрамя таго, у нас вялiкi вопыт па ѓкараненнi ѓ вашыя шэрагi шпiёнаѓ.
Пётр цяжка ѓздыхнуѓ.
-Кожнага хто патрапiѓ у палон, старанна правяраюць, бо збегчы гэта ѓсё роѓна, што здзейснiць дванаццаць подзвiгаѓ Геракла, а ѓ СМЕРШы ѓ цуды не вераць.
Генерал зацягнуѓся цыгарай.
-А хто бачыѓ, што ты патрапiѓ у палон? Сведкi знiшчаныя, вашыя знiшчальнiкi збiтыя, але вы паспелi катапультавацца i застацца, на незаселенай планеце. Вас адтуль вызваляць, пасля таго як вы пашле сiгнал, а да гэтага скажаце, што блукалi ѓ джунглях. Усё зразумела?
У галаве ѓ Пятра ѓжо склаѓся план дзеянняѓ.
-Ну, добра, я можа, пагаджуся, калi вы адпусцiце лейтэнанта Вегу.
Генерал у адказ выскалiѓся.
-Дзяѓчынка вiдавочна не жадае супрацоѓнiчаць i да таго ж яна стане нашай закладнiцай.
Тут адбылося тое, чаго менш за ѓсё чакаѓ Пётр, выгнуѓшыся, Вега закрычала.
-Я згодна на вас працаваць, у мяне ёсць асабiстыя рахункi з расiйскай уладай.
Генерал развесялiѓся.
-Цудоѓна! Квазар разгараецца, значыць i ты згодна. У галаве мiльганула думка. "Ну, ужо гэтыя рускiя, не паспеѓ нацiснуць, а яны ѓжо зламалiся".
-Так! Я ненавiджу тыранаѓ, што кiруюць нашай iмперыяй.
-Тады выдатна, кожнае ваша паведамленне будзе шчодра аплачана, а вас мы перакiнем на планету Кiфар. Але спачатку ѓ знак нашага супрацоѓнiцтва раскажы нам пра вашыя коды i паролi.
Хоць коды i паролi часта мяняюцца, а сам капiтан ведаѓ толькi параметры ѓжо збiтых расiйскiх зоркалётаѓ, на ѓсялякi выпадак ён схлусiѓ, паведамiѓшы iлжывыя звесткi. А то, чым чорт не жартуе, раптам заходнiя канфедэраты гэтым скарыстаюцца ѓ сваiх мэтах. Затым пасля яго паказаннi дала дзяѓчынка, яна таксама працiснула адкрытую "дэзу".
Зняѓшы дадзеныя, канфедэраты былi задаволеныя, яны не хавалi радасцi, што змаглi так лёгка завербаваць двух расейскiх афiцэраѓ. Затым iх павялi ѓ сталовую, каб апошнi раз накармiць перад закiдкай на дзiкую планету. Вега злёгку накульгвала, нылi падпаленыя ступнi, i яе цела было пакрыта загойваючай маззю. Па шляху ён выпадкова закранула гiпертытанавую нагу робата зламанымi пальцамi i мiжвольна войкнула.
- Супакойся прыгажуня. - Вымавiѓ Пётр. - Гэта нас прынiзiць, калi мы пакажам што нам балюча цi страшна.
- Ды мне гэта семечкi. - Адказала Вега.
Абедзенная зала зiхацела чысцiнёй, па сценах былi развешаны сцягi канфедэрацыi, яны злёгку трапяталi пад слабым ветрыкам. У сталовай iх абслугоѓвалi падобныя на скарпiёнаѓ робаты, з тоѓстых цюбiкаѓ яны выцiснулi некалькi рознакаляровых вiдаѓ пажыѓнай пасты. Хоць ежа была сiнтэтычнай, тым не менш, аказалася смачнай, а разлiтая ѓ кубкi духмяная кава ѓзбадзёрыѓ, адагнаѓшы змрочныя думкi. Пётр адчуваѓ сябе не ѓ сваёй талерцы, яму было сорамна, што ён даѓ згоду на супрацоѓнiцтва з канфедэратамi, хаця гэта i было адзiнай магчымасцю пазбегнуць смерцi або ѓ лепшым выпадку катаргi. Было б нядрэнна таксама прамацаць думкi навакольных яго канфедэратаѓ у асноѓным гэта амерыканцы i сноѓдаючы iнагалактыкi. Адмысловую трывогу выклiкалi два тоѓстых, вагай не меней паѓтоны, падобных на цылiндры прадстаѓнiкоѓ падводнага мiру. Елi гэтыя монстры бялковую ежу, прычым у вельмi вялiкiх колькасцях, а галоѓнае Пётр нiяк не мог узгадаць, у якiм каталогу ён бачыѓ падобных пакрытых луской стварэнняѓ. Мабыць у канфедэратаѓ з'явiѓся новы саюзнiк, а гэта не да дабра, трэба будзе расказаць пра гэта ѓ СМЕРШ. Скончыѓшы, ёсць Пётр i Вега, надзелi свае ранейшыя баявыя касцюмы. Косцi iмклiва зрасталiся, i дзяѓчына адчувала сябе значна больш бадзёра. Пасадзiѓшы iх у касмiчны катэр, канфедэраты адбуксiравалi свежых шпiёнаѓ далей ад навалы сваiх караблёѓ. Iх суправаджаѓ падобны на вялiкi гуз iншапланецянiн i буйны даг. Ледзяны ѓважлiва ѓглядаѓся ѓ космас, i налiчыѓ прыкладна тузiн субмарын. Нечакана выява здрыганулася i паплыла.
З гушчы прасторы вылецелi новыя вiдавочна расiйскiя зоркалёты, iх было не менш за дваццаць. Канфедэраты завагалiся i, не жадаючы ѓступаць у бой, накiравалiся ѓ павальныя ѓцёкi. Было вiдаць, як трасецца космас, анiгiляцыйныя бруi б'юць з хвастоѓ караблёѓ, пара зоркалётаѓ усё ж адстала, расiйскiя субмарыны ѓдарылi па iх.
Перш чым iх катэр паспеѓ схавацца з меж бачнасцi, Пётр паспеѓ заѓважыць, як халоднае полымя ахапiла варожыя зоркалёты i яны пачалi рассыпаць на блiскучыя якiя аддаюць мёртвым святлом абломкi.
Вега не ѓтрымалася i крыкнула, выкiнуѓшы наперад руку.
-Малайцы, глядзi, як нашы далi гэтым катам. Уцякаюць як пацукi!
Шышкообразный иногалактик напружыѓся. Вега ѓсмiхнулася, як нi дзiѓна гэта падзейнiчала, гуз абмякла.
-Ваеннае шчасце пераменлiва i магчыма неѓзабаве ѓжо вам трэба будзе ѓ гэты пераканацца.
Дадала дзяѓчына.
Мiжзорны катэр усек пакрывала нябачнасцi, затым, разгарнуѓшыся, сышоѓ у вiраж. Непадалёк ад зоркi Паракгор павольна плыла планета Кiфар. Гэта было даволi буйное, удвая большае за Зямлю нябеснае цела, дзiкае i непрычасанае.
Катэр спiкiраваѓ, пры ѓваходжаннi ѓ густыя пласты атмасферы яго ашалёѓка злёгку распалiлася, зазiхацелi ружовыя iскрынкi. Затым катэр плаѓна прызямлiѓся на ѓзгорыстую паверхню, завiсшы на гравiтацыйным полi. Такiя судны цалкам маглi апусцiцца прама на гнiлую багну. Затым адлучылася капсула, каманда иногалактиков высадзiла iх на грунт. Клёнападобны прадстаѓнiк цывiлiзацыi Дага ѓсё ж такi даѓ iнструкцыю.
-Тут у нiзiне сiгналы iдуць слабыя, таму вам трэба забрацца на верхавiну вунь той гары. - Кляновы лiст паказаѓ на адлiваючую белым вяршыню. - Адтуль ваш сiгнал лёгка засякуць расiйскiя караблi.
-А чаму вы адразу не перакiнеце нас туды.
Даг адказаѓ, картавiѓшы словы.
-Мiнула шмат час, трэба, каб вашы бачылi, як вы вялiкi шлях прарабiлi да гары. Гэта растлумачыць страту часу.
-Зразумела тады ѓ дарогу!
I Пятру i Везе вельмi хацелася як мага хутчэй растацца з негуманоiднымi тыпамi, агрэсiѓна варожымi iх краiне. I яны адразу набралi хуткасць. Катэр таксама не стаѓ затрымоѓвацца i сплыѓ за лiнiю гарызонту.
Першыя крокi па планеце далiся лёгка, хаця сiла цяжару была амаль у паѓтара раза большая чым на зямлi. Боекасцюмы былi забяспечаныя дапаможнымi цяглiцамi, i дзякуючы iм можна было скакаць жарабём. З верху свяцiла блакiтна-ружовае сонца, было горача, а паветра п'янiла лiшкам кiслароду. Прырода вакол была вельмi пышнай, буйныя серабрыстыя стракозы, памерамi ѓ жураѓлёѓ, велiчэзныя матылi, здаравенныя падобныя на парашут дзьмухаѓца членiстаногiя круцiлiся над галовамi. Сапраѓдныя джунглi - дрэвы ѓ дваццаць абхопаѓ са звiсаючымi ѓнiз галавой трохгаловымi ѓдавамi, пакрытымi крывымi iголкамi. Прама па галiнах прапоѓз сараканогi тыгр з маляѓнiчымi iкламi, яго ярка-фiялетавыя палоскi прыгожа глядзелiся на аранжавым фоне. Залацiстае лiсце калыхалася, ветрык прымушаѓ iх шамацець i граць дзiѓную музыку. Убачыѓшы людзей, тыгр стаѓ дыбкi, гэта была буйная трыццацiметровая пачвара з пашчай акулы, ад яго рову гойдалiся верхавiны дрэѓ, прыгiнаючыся да пакрытага пышнай травой грунту. Пётр не разгубiѓся i выхапiѓ бластер, але Вега здолела апярэдзiць яго, усадзiѓшы вялiкi плазменны iмпульс прама ѓ пашчу спараджэння цемры. Звер узарваѓся, фiялетавая з лiмоннымi кропленнямi кроѓ распырскалася па дрэвах.
-Клас, у цябе рэакцыя кобры! Пахвалiѓ Вегу Пётр.
-А што ты думаѓ. У мяне была добрая школа.
Пры гэтых словах настрой у Ледзянога зноѓ упаѓ, ён успомнiѓ сваю школу лепшую ѓ iмперыi. Тамака навучыѓся забiваць, нават апярэджваючы сучасных робатаѓ - што наогул пад сiлу толькi адзiнкам, потым у яго адабралi ѓсе звышздольнасцi, i ён апынуѓся простай шрубкай ваеннай машыны.
Каб адцягнуцца капiтан дадаѓ кроку. Боекасцюм i бластэр надавалi ѓпэѓненасць, плазменныя батарэйкi былi поѓныя энергii, мала таго ён чуѓ, што ѓ лабараторыях ужо распрацоѓваюць новую зброю, якую можна зараджаць простай вадой. А гэта класна, ядры вадароду злiваюцца ѓ гелiй i невялiкi тэрмаядзерны рэактар у цябе ѓ руках. Ён вывяргае энергiю, ты ёю пачкамi анiгiлюеш ворагаѓ. Хутка, праз некалькi гадоѓ - не, гэта доѓга. А можа, засталiся лiчаныя месяцы, калi гэтая зброя трапiць у войска.
З-пад зямлi выскоквае нешта падобнае на востры дрот, яна б'е ѓ бронекасцюм, гiперпластык араматызуе ѓдар, пакiдаючы драпiну, невядомы звярок адскоквае i тут жа зразаецца мiнiмальным промнем бластера.
-Столькi тут гэтай мярзоты, не прадыхнуць.
Вега нязграбна аджартавалася:
-А ты што думаѓ, толькi адну ананасавую гарэлку будзеш пiць. Тут нам таксама прыйдзецца па ваяваць.
Як бы ѓ пацвярджэнне яе слоѓ яшчэ адзiн сараканогi тыгр саскочыѓ з дрэва, i быѓ знiшчаны адначасовым залпам Пятра i Вегi. Астанкi абвугленай тушы ѓпалi пад ногi, трапiѓшы на каваныя пеназолам чаравiкi.
-Дакладнасць, ветлiвасць каралёѓ!
Пётр засмяяѓся. Дрэвы тым часам крыху парадзелi, дарога пайшла ѓ гару.
Здавалася, цяпер iсцi стала лягчэй, але не тут было. Травяное покрыва скончылася, i пад нагамi ѓзнiкла клейкая вадкасць, яна чаплялася за абутак i перашкаджала крочыць. Прыйшлося ѓключыць дадатковыя дапаможныя механiзмы боекасцюмаѓ, але ступаць усё роѓна было вельмi цяжка. Жывыя прысоскi хапалi за ногi, упiвалiся мёртвай хваткай. Не вытрымаѓшы, юная Вега ѓсадзiла зарадам па прысосках. Гэта падзейнiчала, жывая хваля прайшлася па балоце, нешта завiшчала, закудахтала, i глеба пачала правальвацца пад нагамi. Аказалася, што яны iдуць практычна па суцэльным арганiчным дыване. Каб канчаткова не правалiцца, яны пачалi бегчы, пад iмi хадзiлi хвалi, страшная стыхiя з жывых клетак спрабавала змыць iх i засмактаць у варонку. Расейскiя афiцэры абвыклi глядзець у асобу смерцi, а ѓжо нейкi пратаплазменны суп не мог нiчога выклiкаць акрамя лютага жадання страляць i не здавацца. Вега - вось не цярплiвая дзяѓчынка некалькi разоѓ стрэлiла з бластера, узняѓшы i без таго па-зверску накручаную каламуту. У адказ iх абдало настолькi густым патокам, што жывая кiпячая злосцю лушчак сцiснуѓ iх шчыльнай масай. Нават дапаможныя цяглiцы боекасцюмаѓ апынулiся нямоглым супраць такога захопу. У роспачы Пётр перашчоѓкнуѓ бластер на максiмальную магутнасць i самы шырокi прамень. Палаючы лазерны iмпульс разрэзаѓ цвёрдую арганiку, прабiѓшы вялiкую дзiрку. Вывернуѓ руку Ураганаѓ асцярожна, каб не закрануць Вегу правёѓ промнем вакол сябе. На секунду стала лягчэй, але затым бiямаса зноѓ зацiснула iх. Пётр выявiѓ упартасць, люта усаджваючы iмпульсы, ён стараѓся прабiцца скрозь бiялагiчную дрыгву, Вега не адставала ад яго. Лоб залiваѓ халодны пот, бластер вiдавочна пераграваѓся, запал адчуваѓся нават скрозь пальчатку. У рэшце рэшт, зарад канчаткова вычарпаѓся, плазменныя батарэйкi селi, i страшная сiла сцiснула касцюмы. Вега ѓ роспачы пракрычала яе трывожны звонкi голас, раздзiраѓ вушы.
-Пеця! Няѓжо гэта канец i мы завiснем, i будзем вечна парыцца ѓ гэтай лiпучцы.
Ураганаѓ лiмiтава напружыѓ мышцы, але маса, якая стала цвярдзей бетону, трымала намёртва:
-Не адчайвайся Вега, пакуль мы жывыя, выйсце заѓсёды знойдзецца.
Пётр падвоiѓ намаганнi гiперпластыка, з якога быѓ зроблены боекасцюм, трывожна затрашчаѓ, тэмпература ѓнутры скафандра прыкметна паднялася. Вега таксама працягвала адчайна тузацца, яе тварык пачырванела, вочы залiло потым.
. РАЗДЗЕЛ No 2
Новая сталiца Вялiкай Расiйскай iмперыi насiла амаль старую назву Галактык-Петраград. Яна размяшчалася калi браць адлiк ад Сонечнай сiстэмы, у напрамку сузор'i Стральца. А ляцець на зоркалёце трэба было яшчэ далей амаль у самы цэнтр галактыкi. I зоркi i планеты тут размяшчалiся значна гусцей, чым на той далёкай ускраiне Млечнага шляху, дзе знайшла прытулак i спакой бабулька Зямля. Войскi Заходняй Канфедэрацыi былi практычна цалкам выгнаны з цэнтральнай галактыкi. Аднак баi не прайшлi бясследна, многiя тысячы планет былi моцна разбураны, сур'ёзна пацярпела, дакладней, была практычна знiшчана , стаѓшы непрыдатнай для жыцця радыеактыѓнай глыбай каменя матухна-Зямля. Гэта i стала адной з прычын пераносу сталiцы, у самае багатае i спакойнае месца ѓ спiралепадобным Млечным шляху. Цяпер прарвацца сюды стала складаней, таму нават ва ѓмовах татальнай касмiчнай вайны, дзе лiнiя фронту гэтае абстрактнае паняцце, а тыл умоѓнасць цэнтр галактыкi стаѓ асноѓнай Расiйскай базай i iндустрыяльнай апорай. Сама сталiца разраслася i цалкам паглынула цэлую планету - Кiшыш, ператварыѓшыся ѓ велiчэзны, блiскучы раскошай мегаполiс. Недзе вiравала вайна, а тут вiравала жыццё, шматлiкiя лятальныя апараты прарэзалi бэзава-фiялетавае неба. Маршал Максiм Трошаѓ быѓ выклiканы да мiнiстра абароны звышмаршала Iгара Рэрыха. Маючая адбыцца сустрэча была прыкметай зноѓ рэзка ѓзрослай ваеннай актыѓнасцi працiѓнiка. Надакучыла ѓсiм вайна, драпежнай варонкай пажырала рэсурсы, на ёй гiнулi многiя трыльёны людзей i, тым не менш, не было вырашальнага поспеху. Вымушаная мiлiтарызацыя наклала адбiтак на архiтэктуру Галактык-Петраграда. Шматлiкiя вялiзныя хмарачосы пабудаваны роѓнымi лiнейкамi i клеткамi ѓ шахматным парадку. Гэта мiмаволi нагадвае маршалу аналагiчныя пабудовы касмiчных армад. Падчас нядаѓняй вялiкай бiтвы буйныя расiйскiя зоркалёты вось таксама сталi роѓнымi лiнiямi, затым раптам зламалi строй, ударыѓшы па варожым флагмане. Раней узгодненая бiтва перарасла ѓ звалку, некаторыя караблi нават сутыкнулiся, затым падарваѓшыся ѓ жахлiва яркiх успышках. Вакуум афарбаваѓся так, нiбы зараз выбухнулi велiчэзныя вулканы i пацяклi агнiстыя рэкi, патокi пякельнага полымя выйшлi з берагоѓ, накрыѓшы разбуральнай хваляй. У хаатычнай бiтве поспех спадарожнiчаѓ войску Вялiкай Расii, але перамога дасталася надзвычай высокай цаной, некалькi тысяч зоркалётаѓ ператварылася ѓ патокi элементарных часцiц. Праѓда, ворагаѓ было знiшчана амаль у дзесяць разоѓ больш. Расейцы ѓмелi, дзерцiся, але канфедэрацыя, улучальная ѓ сябе мноства рас i цывiлiзацый, люта агрызалася, аказваючы ѓпартае супрацiѓ.
Самая галоѓная праблема заключалася ѓ тым, што галоѓны цэнтр варожай канфедэрацыi размешчаны ѓ галактыцы Том было вельмi цяжка знiшчыць. Даволi старажытная цывiлiзацыя клёнападобных дагоѓ, мiльёны гадоѓ насяляла ѓ гэтай навале зорак, яны ѓзвялi сапраѓдную непрыступную крэпасць, стварыѓшы суцэльную лiнiю абароны.
Каб адным разам знiшчыць гэты касмiчны "Манэргейм" не хопiць усёй расiйскай армii. А без яго, уся вайна ператварылася ѓ суцэльныя крывавыя сутычкi, дзе тыя цi iншыя планеты, сiстэмы шматкроць пераходзiлi з рук у рукi. Маршал з пачуццём настальгii аглядаѓ сталiцу. Гравiталёты i фланеры, якiя ходзяць туды сюды, былi пафарбаваны ѓ колер хакi, усюды адчувалася падвойнае прызначэнне лятальных машын. Нават многiя будынкi па форме паходзiлi на танкi цi баявыя машыны пяхоты з гусенiцамi замест пад'ездаѓ. Пацешна было назiраць, як з рулi падобнага танка вывяргаѓся вадаспад, блакiтная i смарагдавая вада адлюстроѓвала чатыры "сонцы", даючы шматлiкiя адценнi, а на самiм ствале раслi экзатычныя дрэвы i велiчэзныя кветкi, утвараючы дзiѓныя вiсячыя сады. Нешматлiкiя мiнакi, i нават маленькiя дзецi былi цi ѓ вайсковай форме, цi ѓ форме розных ваенiзаваных арганiзацый. Высока ѓ стратасферы парылi саманаводныя кiбер-мiны, знешне яны нагадвалi маляѓнiчыя фiнтыфлюшкi, гэтае прыкрыццё выконвала падвойную функцыю - абараняла сталiцу i рабiла неба яшчэ больш загадкавым i маляѓнiчым. Цэлыя чатыры свяцiлы асвятлялi нябесны збор, залiваючы гладкiя люстраныя бульвары асляпляльнымi прамянямi. Максiм Трошаѓ быѓ не звыклы да падобных празмернасцяѓ.
-Зоркi тут размяшчаюцца занадта густа, ад таго мяне i гняце спякота.
Маршал змахнуѓ пот з iлба i ѓключыѓ вентыляцыю. Далейшы палёт прайшоѓ без праблем, неѓзабаве здаѓся будынак мiнiстэрства абароны. Каля ѓвахода стаялi чатыры баявыя машыны, калючыя ѓ прысосках праменiары - жывёлы з нюхам у пятнаццаць разоѓ мацней за сабачага абступiлi Трошава. Масiѓны палац звышмаршала сыходзiѓ глыбока пад зямлю, у яго ѓшчыльненых сценах размяшчалася магутныя плазменныя гарматы i магутныя каскадныя лазеры. Унутранасць глыбiннага бункера адрознiвалася прастатой - раскоша не заахвочвалася. Да гэтага Трошаѓ бачыѓ свайго начальнiка толькi праз трохмерную праекцыю. Сам звышмаршал быѓ ужо немалады, але дасведчаны ваяка сто дваццацi гадоѓ ад роду. Унiз прыйшлося спускацца на хуткасным лiфце, сыдучы ѓ глыбiню на добры дзясятак кiламетраѓ.
Прайшоѓшы кардон пiльнай аховы i баявых робатаѓ, маршал увайшоѓ у шырокi кабiнет, дзе плазменны кампутар выдаваѓ велiзарную галаграму галактыкi з пазнакамi засяроджвання расiйскiх войскаѓ i месцамi меркаваных удараѓ супернiка. Побач вiселi галаграмы мяльчэй, былi бачныя выявы iншых галактык. Кантроль над iмi не быѓ суцэльным, памiж зоркамi былi ѓкрапаны шматлiкiя незалежныя дзяржавы, населеныя рознымi часам самымi экзатычнымi росамi. Трошаѓ не доѓга ѓглядаѓся ѓ гэтае хараство, яму трэба было рабiць чарговы даклад. Iгар Рэрых вонкава выглядаѓ маладое, твар амаль без маршчын густыя светлыя валасы, здавалася, што яму яшчэ жыць i жыць, але расiйская медыцына ва ѓмовах ваеннага часу не занадта была зацiкаѓлена ѓ падаѓжэннi чалавечага жыцця наадварот, хутчэйшая змяняльнасць пакаленняѓ паскарала эвалюцыю, была на карысць бязлiтаснаму. Таму тэрмiн жыцця быѓ абмежаваны ста пяццюдзесяццю гадамi, нават для элiты. Ну, а нараджальнасць заставалася вельмi высокай, аборты былi толькi для непаѓнавартасных дзяцей, а супрацьзачаткавыя сродкi забаронены. Звышмаршал утаропiѓся нерухомым позiркам.
-А гэта вы таварыш Макс. Скiньце ѓсе дадзеныя на кампутар, ён перапрацуе i выдасць рашэнне. Што вы можаце сказаць пра апошнiя падзеi?
-Амерыканскiя канфедэраты i iх саюзнiкi атрымалi пэѓную чосу. Вайна паступова выйграецца намi. За апошнiя дзесяць гадоѓ расейцы выйгралi пераважную большасць бiтваѓ.
Iгар кiѓнуѓ галавой.
-Я гэта ведаю. Але саюзнiкi канфедэратаѓ дагi, прыкметна актывiзавалiся, здаецца, што яны паступова становяцца галоѓнай варожай да нас сiлай.
-Так сапраѓды звышмаршал!
Рэрых перашчоѓкнуѓ выяву на галаграме, i злёгку павялiчыѓ.
-Вось бачыце галактыку Смур. Тут знаходзiцца другi па велiчынi апорны пункт дагаѓ. Менавiта сюды мы i нанясем асноѓны ѓдар. У выпадку поспеху мы здолеем выйграць вайну на працягу сямiдзесяцi максiмум ста гадоѓ. А калi правалiм, вайна зацягнецца на шматлiкiя стагоддзi. У апошнi час менавiта вы больш за астатнiх вызначылiся на поле лаянцы, i таму я прапаную вам асабiста ѓзначалiць аперацыю "Сталёвы молат". Зразумела!
Маршал, аддаючы гонар, выгукнуѓ:
-Абсалютна ваша высокаправасхадзiцельства!
Iгар нахмурыѓся:
-Навошта такiя тытулы. Звяртайцеся проста таварыш звышмаршал. Дзе ты нахапаѓся падобнага буржуазнага лоску.
Максiму стала сорамна:
-Я таварыш звышмаршал, вучыѓся разам з Бiнга. Яны прапаведавалi менавiта стары iмпэрскi стыль.
-А зразумела, але зараз iмперыя iншая, старшыня спрасцiѓ ранейшыя звычаi. Мала таго хутка будзе змена ѓлады i ѓ нас будзе новы старэйшы брат i вярхоѓны галоѓнакамандуючы. Магчыма, мяне адправяць у адстаѓку, а ѓ выпадку поспеху аперацыi "Сталёвы молат" прызначаць цябе на маё месца. Вам трэба вучыцца загадзя, бо гэта вялiзная адказнасць.
Маршал быѓ нашмат у тры з лiшнiм разы малодшай Рэрыха, i па гэтым заступнiцкi тон быѓ вельмi дарэчны i не выклiкаѓ крыѓды. Хоць вось-вось павiнна здарыцца змена лiдэра, а iх новы правадыр будзе маладзейшы за ѓсiх. Натуральна, гэта будзе лепшы з лепшых. Расiянiн нумар адзiн!
-Я гатовы да ѓсяго! Служу вялiкай Расii!
-Ну, iдзi, мае генералы прысвецяць цябе ѓ дэталi, а далей ты сам разбярэшся.
Аддаѓшы гонар, маршал выдалiѓся.
Калiдоры бункера былi афарбаваны ѓ колер хакi, аператыѓны штаб размяшчаѓся побач крыху глыбей. Шматлiкiя фатонныя i плазменныя кампутары ѓ фарсiраваным тэмпе апрацоѓвалi iнфармацыю, якая сцякае з розных кропак мега-галактыкi. Мала быць працяглая руцiнная праца, i маршал вызвалiѓся толькi праз паѓтары гадзiны. Цяпер яго чакаѓ зацяжны гiперскачок у суседнюю галактыку. Тамака павiнны сабрацца велiзарныя сiлы, амаль шостая частка ѓсяго расiйскага касмiчнага флота, гэта значыць некалькi мiльёнаѓ вялiкiх зоркалётаѓ. Гэта моц, для ѓтойлiвага засяроджвання падобнага кулака спатрэбiцца некалькi тыдняѓ. Пасля таго як былi ѓладжаны драбнюткiя дэталi, маршал падняѓся на паверхню. Пасля глыбiнёй прахалоды палыхнула наймацнейшым запалам. Чатыры свяцiлы сабралiся ѓ зенiце i, натапырыѓшыся бязлiтасна лiжучымi неба каронамi, вылiвалi на паверхню планеты шматколерныя прамянi. Каскад святла гуляѓ i пералiваѓся падобна якiя выпальваюць вочы змеям, па люстраных вулiцах. Максiм заскочыѓ у гравiяплан, усярэдзiне было халаднавата i зручна, iрвануѓ да ѓскраiн. Ён нiколi раней не быѓ у Галактык-Петраградзе, i яму хацелася на свае вочы агледзець велiчэзную сталiцу з трыма сотнямi мiльярдамi жыхароѓ. Вось яны пакiнулi ваенны сектар, i ѓсё змянiлася, стала значна весялей. Многiя з будынкаѓ мелi вельмi арыгiнальную кампазiцыю, i нават здавалiся раскошнымi - у iх жылi прадстаѓнiкi багатага класа. Хоць падчас татальнай вайны густы пласт алiгархаѓ i быѓ капiтальна падстрыжаны, але да канца яго не знiшчылi. Адзiн з цудоѓных палацаѓ нагадваѓ сярэднявечны замак, дзе замест зуб'яѓ стаялi рассаджаныя экзатычныя пальмы з пышнымi пладамi. Iншы палац вiсеѓ на тонкiх ножках, а пад iм праносiлася аѓтастрада, ён паходзiѓ на ярка размаляванага ѓ зорачках павука. Многiя будынкi, дзе жылi людзi больш пераможна, таксама не выклiкалi асацыяцый з баракамi, наадварот зiхацелi цудоѓныя вежы або палацы, са статуямi i партрэтамi правадыроѓ i палкаводцаѓ мiнулых слаѓных стагоддзяѓ. Не ѓсё ж зафарбоѓваць колерам хакi. Акрамя таго, становiшча аднаго з найбуйных гарадоѓ у сусвеце абавязвала мець прыгожую архiтэктуру. Асаблiва маляѓнiчым быѓ турыстычны адсек з якiя рухаюцца дарожкамi, з будынкамi, выкананымi ѓ форме велiчэзных руж, а таксама якiя распусцiлiся i пераплеценых рукатворных цюльпанаѓ апраѓленымi штучнымi каштоѓнымi камянямi. Да гэтага трэба дадаць нанiзаных сябар на сябра рамонкаѓ i мудрагелiста перамяшаных казачных звяроѓ. Мабыць, прыемна жыць у такой хаце, у форме добрага мiшкi i шаблязубага тыгра, а як радыя гэтаму дзецi. Нават дарослыя бываюць здзiѓлены, калi такая канструкцыя рухаецца цi гуляе. Адмысловае ѓражанне на маршала вырабiѓ дванаццацiгаловы якi круцiцца як карусель цмок, з кожнай пашчы бiлi шматколерныя фантаны, падсветленыя лазернымi пражэктарамi. А з зубоѓ час ад часу стралялi феерверкi - нiбы сiстэмы супрацьпаветранай абароны, але куды святочна i вельмi маляѓнiча. Наогул фантанаѓ самых мудрагелiстых формаѓ, якiя выкiдваюць на сотнi метраѓ уверх рознакаляровыя бруi ѓ сталiцы вялiкае мноства. А як яны прыгожыя, пры святле чатырох сонцаѓ сплятаючыся ѓ вадзяны арнамент, казачная, непаѓторная гульня фарбаѓ. Кампазiцыi ѓ стылi авангард, гiперфутурызм, класiка, сярэднявечча, антычнасць. Свайго роду ѓльтрасучасныя шэдэѓры, генiяльнасць архiтэктара i мастака, памножаная на нанатэхналогii. Нават дзецi тут былi не такiя як на iншых планет, дзе з-за ваенных цяжкасць даводзiлася весцi спартанскi лад жыцця. А дзецi вясёлыя прыбраныя, прыгожыя: шматколернае адзенне надавалi iм падабенства з казачнымi эльфамi. Тут знаходзiлiся не толькi людзi, палову публiкi складалi iншагалакты. Тым не менш, дзецi iншапланецян з задавальненнем гулялi з чалавечымi хлопцамi. Асаблiва прыгожыя актыѓныя прадстаѓнiкi флоры. Трошаву сустрэлiся i разумныя раслiны, якiя сталi маштабнай касмiчнай цывiлiзацыяй. Пышныя золатагаловыя дзьмухаѓцы з чатырма ножкамi i двума тонкiмi ручкамi. У iх малых было толькi дзве ножкi, i залатыя галоѓкi густа абсыпаны смарагдавымi плямамi. Максiм добра ведаѓ гэтую расу - Гапi, трохполыя раслiнныя iстоты, мiралюбiвыя, да абсурду сумленныя, але воляю лёсаѓ уцягнутыя ѓ татальную мiжзоркавую вайну i сталыя натуральнымi саюзнiкамi Вялiкай Расii.
Хапала тут i самых неверагодных па форме прадстаѓнiкоѓ iншых рас - у асноѓным нейтральныя краiны i планеты. Многiм хацелася паглядзець грандыёзную, неверагодную, нават для самай смелай фантазii, сталiцу Расiйскай Iмперыi. Тут вайна здаецца далёкай i не рэальнай, яна сапраѓды падалена на шматлiкiя тысячы парсэкаѓ i, тым не менш, трывожнае пачуццё не пакiдае маршала. Нечакана ѓ галаве з'яѓляецца думка, што на тых планетах, што iм давядзецца атакаваць, таксама жывуць разумныя iстоты i многiя мiльярды думаючых стварэнняѓ могуць загiнуць разам з жонкамi i дзецьмi. Iзноѓ будуць пралiтыя акiяны крывi, разбураны тысячы гарадоѓ i паселiшчаѓ. Але ён Расiйскi маршал i выканае свой абавязак. Ёсць вера - гэтая святая вайна наблiжае тое iмгненне, калi разумныя iстоты ва ѓсiм сусвеце ѓжо нiколi не будуць забiваць адзiн аднаго!
Палюбаваѓшыся турыстычным цэнтрам, маршал загадаѓ разгарнуць гравiяплан, накiраваѓшыся ѓ прамысловыя кварталы. Дома тут ужо крыху нiжэй, больш простай планiроѓкi, больш масiѓныя i выфарбаваныя пад колер хакi. Магчыма, што i ѓнутры яны паходзiлi на казармы. Самi заводы i зусiм размяшчалiся глыбока пад зямлёй.
Калi гравiяплан прызямлiѓся, да яго адразу накiравалася зграйка басаногiх рабят з анучамi, якiя чысцяць сродкамi. Яны вiдавочна iмкнулiся як мага хутчэй абмыць машыну, каб потым выбiць некалькi манет за паслугi. Дзецi былi худыя, абарваныя ѓ лахманах ужо абрыдлага выцвiлага колеру хакi, з вялiкiмi iрванымi дзiркамi на жыватах - скура блiшчала ад шакаладнага загару. Яе чарноцце яшчэ мацней падкрэслiвае беласць коратка стрыжаных валасоѓ, светлыя вочы, на рэзка паступаюць скулах. Вiдаць было, што вайна, якая зацягнулася, прымушала падцягваць паясы, на душы ѓ Трошава зарадзiлiся зернi спачування. Шафёр капiтан Лiса мабыць не падзяляѓ падобнага настою, са злосцю раѓнуѓ на огольцаѓ:
-А ну пацукi прэч адсюль! - I яшчэ гучней. Тут сам маршал едзе!
Рабяты рынулiся ѓрассыпную, толькi i вiдаць было, як мiльгаюць брудныя пяткi, голыя ступнi жабракоѓ дзяцей змучаныя гарачым базальтавым пакрыццём. Цяжка вiдаць увесь час бегаць басанож па паверхнi распаленай адразу на чатырох "сонцах", а бедныя дзецi не ведалi што такое абутак. Адзiн з огольцов зрэшты, апынуѓся смялей iншых i, разгарнуѓшыся, паказаѓ сярэднi палец - абразлiвы жэст. Капiтан тут выхапiѓ бластэр i стрэлiѓ у дзёрзкага хлапчука, ён бы забiѓ яго, але маршал паспеѓ у апошнi момант пхнуць залiшне заѓзятага шафёра пад руку. Зарад праляцеѓ мiма, прабiѓшы ѓ бетоне вялiкую варонку, аскепкi расплаѓленага каменя патрапiлi па голых нагах хлапчука, здзёршы загарэлую скуру, прымусiѓшы яго абрынуцца на чорны бетон. Зрэшты, намаганнем волi, будучы воiн здолеѓ стрымаць крык i, церпячы боль, рэзка ѓскочыѓ. Выпрастаѓся, зрабiѓ крок насустрач Маршалу, хоць падрапаныя ногi трымалi няцвёрда худое цела. Максiм прыклаѓ капiтана моцнай аплявухай, пухлая шчака Лiса надзьмулася ад удару.
-Трое сутак цяжкiх работ на гаѓптвахце. Смiрна рукi па швах! - Грозным тонам скамандаваѓ маршал - I наогул няма чаго даваць волю рукам i глотцы. Дзецi наш нацыянальны здабытак i мы павiнны iх берагчы, а не забiваць. Зразумеѓ каты?
Лiса кiѓнуѓ i выцягнуѓ рукi па швах.
-Адказвай па статуце.
Гучна крыкнуѓ маршал.
-Абсалютна зразумеѓ.
Максiм перавёѓ погляд на хлапчука. Роѓнага кававага колеру скура, выгаралыя русыя валасы. Блакiтныя вочы, здаюцца наiѓнымi i разам з тым, у iх адчуваецца жорсткасць. Скрозь вялiкiя, iрваныя дзiркi на жываце прасвечваецца рэльефны, плiткамi прэс. Жылiстыя, голыя рукi ѓ пастаянным руху.
-Я рады б, але мае бацькi ѓсяго толькi простыя працоѓныя i нам няма чым плацiць за прэстыжную ѓстанову.
Маршал усмiхнуѓся.
-Цябе залiчаць бясплатна, ты я бачу фiзiчна моцны, а блiскучыя вочы кажуць аб разумовых здольнасцях. Галоѓнае вучыся добра. Цяпер цяжкiя часы, але калi скончыцца вайна нават простыя працоѓныя будуць жыць у выдатных умовах.
-Вораг будзе разгромлены! Мы пераможам!
Iзноѓ на ѓсё горла пракрычаѓ Янеш. Хлопчык шчыра жадаѓ скарэйшай перамогi сваёй Радзiме. Яму прама зараз хацелася выпусцiць кiшкi канфедэратам.
-Тады займi месца ѓ страi, для пачатку ѓ маёй машыне.
Лiсiца зморшчыѓся, хлапчук быѓ бруднаваты i пасля яго прыйдзецца мыць пластык.
Разгарнуѓшыся, гравiталёт паляцеѓ ва ѓрадавыя i элiтарныя кварталы.
Янешь прагным поглядам узiраѓся ѓ вялiзныя з раскошнай аздабленнем дома.
-Нас не пускаюць у цэнтральныя кварталы, а гэта так цiкава.
-Яшчэ наглядзiшся.
I ѓсё ж маршал, рухомы пачуццём спагады прымусiѓ гравiяплан падляцець да турыстычнага цэнтра. Хлапчук глядзеѓ ва ѓсе вочы, пажыраючы ѓбачанае. Было вiдаць, што яму вельмi жадаецца выскачыць з машыны прабегчыся па рухаючым пластыку, што б затым узлезцi на адзiн з ашаламляльных атракцыёнаѓ.
Звычайна суровы Максiм у гэты дзень быѓ як нiколi добры i мяккi.
-Калi жадаеш, можаш адзiн разок пракацiцца на адной з "гары радасцi" i пасля гэтага адразу да мяне. Ды "багацеч" вазьмi грошы.
I маршал кiнуѓ пералiвiстую паперку.
Вiталь iрвануѓ да атракцыёнаѓ, але яго знешнi выгляд надта ѓжо кiдаѓся ѓ вочы.
Каля ѓваходу ѓ космас-нiндзя-залу яго спынiлi масiѓныя робаты.
-Хлопец, ты апрануты не па форме, вiдавочна з бядняцкiх кварталаѓ цябе варта затрымаць i даставiць мiлiцэйскi ѓчастак.
Хлопчык паспрабаваѓ, было змыцца, але па iм усеклi паралiзатарам, завалiѓшы на асфальт. Тут прыйшлося самому Трошаву выскачыць з машыны i бегчы разбiрацца.
-Стойце гэты курсант са мной.
Мiлiцыянеры спынiлiся, утаропiѓшыся на маршала. Максiм быѓ у звычайнай палявой форме, затое ярка на чатырох сонцах зiхацелi золатам эпалеты военачальнiка, а вайскоѓцы ѓжо даѓно былi самымi паважанымi людзьмi ѓ краiне.
Старэйшы з iх, у пагонах палкоѓнiка, узяѓ пад казырок.
-Прабачце маршал, але iнструкцыя забараняе прысутнасць жабракоѓ у цэнтры, дзе прымаем гасцей з усёй галактыкi.
Максiм i сам разумеѓ, што даѓ маху выпусцiѓшы абадранца ѓ такiм рэспектабельным месцы. Але нельга палiцэйскаму чыну, паказваць слабасць.
-Гэты хлапчук разведчык i выконваѓ заданне вышэйшага камандавання.
Палкоѓнiк кiѓнуѓ i нацiснуѓ на кнопку ѓ пiсталетыцы, Янеш Кавальскi тузануѓся i прыйшоѓ у сябе. Маршал усмiхнуѓся i працягнуѓ руку. У гэты момант чацвёрка иногалактиков раптам натапырылася прамянём. Вонкава iншапланецяне нагадвалi груба абчасаныя пнi з сiне-бурай карой, канечнасцi ѓ iх былi вузлаватыя i крывыя. Не паспелi пачвары адкрыць агонь, як Максiм упаѓ на пакрыццё на хаду, выцягваючы бластэр. Вогненныя трасы прайшлi па версе, урэзалiся ѓ каларытную статую, распылiѓшы на фатоны маляѓнiчы пастамент. У адказ Трошаѓ зрэзаѓ дваiх нападаючых лазерным промнем, два ацалелых иногалактика падалiся ѓ бакi. Аднаго з iх таксама нагнаѓ няѓмольны прамень, а вось другi здолеѓ схавацца ѓ ахоѓную шчылiну. Монстар палiѓ адразу з трох рук i, хоць Максiм актыѓна перамяшчаѓся, яго злёгку зачапiла промнем - апякло бок i пашкодзiла правую руку. Па датычнай прамянi супернiка трапiлi ѓ атракцыён "шалёны гарлачык". Рушыѓ услед выбух i частка забаѓляюцца людзей, i иногалактиков, павалiлася ѓ пышныя кусты.
Перад вачыма маршала плыло, але ён са здзiѓленнем убачыѓ, як Янеш вырваѓ кавалак плiты i запусцiѓ у супернiка. Кiдок аказаѓся дакладным, проста ѓ шэраг з пяцi вока. Спараджэнне чорнай дзiркi здрыганулася i тузанулася, яе рожа здалася над бар'ерам. Гэтага аказалася дастаткова, каб трапны стрэл Максiма абарваѓ жыццё пачвары.
Мiнiятурная бiтва скончылася вельмi хутка, а вось мiлiцыя апынулася не на вышынi, падчас маленечкага бою мянты не зрабiлi нiводнага стрэлу, проста збаялiся. Маршал адразу звярнуѓ на гэта ѓвагу.
-Усё самае лепшае змагаецца на франтах, а ѓ тыле цi на палiцэйскай працы адседжваюцца адны трусы,
Таѓставаты палкоѓнiк збялеѓ. Нiзка пакланiѓшыся, ён падпоѓз да Максiма.
-Таварыш маршал, прабачце, але ѓ iх былi цяжкiя прамянямёты, а ѓ нас...
-А гэта што! - Максiм паказаѓ на боѓтаецца на поясе бластер. - Рагатка для камароѓ.
-На гэтай планеце камары не водзяцца - пралепятаѓ прыкiнуѓся шлангам палкоѓнiк.
-Як шкада, мабыць для цябе ѓ сталiцы не знойдзецца працы. Ну што ж, каб ты не сядзеѓ без справы, я пастараюся, каб цябе адправiлi на фронт.
Палкоѓнiк кiнуѓся ѓ ногi, але Максiм больш не звяртаѓ на яго ѓвагi. Жэстам, паклiкаѓшы хлапчука, ён дапамог адважнаму Янешу заскочыць на борт гравiяплана, а затым моцна пацiснуѓ яму руку.
-Ну, ты арол. Я рады, што не памылiѓся ѓ табе.
Кавальскi па-сяброѓску падмiргнуѓ, яго голас гучаѓ даволi звонка i радасна.
-Я ѓсяго зрабiѓ адзiн ѓдалы кiдок. Гэта не шмат, вось калi была сотня.
-Нiчога хутка будуць. Скончыш вучылiшча i адразу ѓ бой. Наперадзе ѓ цябе ѓсё жыццё i яшчэ наваюешся пад завязку.
-Вайна гэта цiкава! З энтузiязмам усклiкнуѓ хлапчук. - Я хачу неадкладна на фронт, узяць у рукi лазерны лучемет i гасiць канфедэратаѓ.
-Адразу нельга, цябе заб'юць у першай жа бiтве, спачатку павучыся, а потым змагайся.
Янеш пакрыѓджана хмыкнуѓ носам, самаѓпэѓнены хлапчук лiчыѓ, што ён i так дастаткова ѓмее, у тым лiку i страляць. Гравiталёт тым часам праляцеѓ над вялiзным Мiчурынскiм паркам. Там раслi велiчэзныя дрэвы, iншыя з iх дасягалi ѓ вышыню некалькi сотняѓ метраѓ. А ядомая садавiна была настолькi велiзарныя што, выеѓшы сярэдзiну можна з камфортам пасялiць туды хатнiх гадаванцаѓ. Вельмi апетытна глядзелiся падабенствы ананасаѓ з залатой лупiнай. А якiя растуць на дрэвах паласатыя казачныя аранжава-фiялетавыя кавуны заварожвалi погляд. Праѓда, насуперак чаканням асаблiвага захаплення ѓ хлапчука яны не выклiкалi.
-Я ѓжо бываѓ у такiх лясах. Растлумачыѓ Янеш. - У адрозненне ад цэнтральных кварталаѓ туды для ѓсiх вольны доступ. Хаця пешшу i доѓга дабiрацца.
-Магчыма! Вымавiѓ Максiм. - Аднак усё ж палюбуйся, якiя тут раслiны, вунь грыб пад iм можа схавацца цэлы ѓзвод.
-Ды гэта ѓсяго толькi падабенства вялiкага мухамора, ды яшчэ i не ядомага. Вось калi я бываѓ у падобных джунглях, то цэлы мяшок з адрэзаных частак садавiны набраѓ. Асаблiва мне спадабалася кухара - вельмi тонкая лупiна, а густ проста цудоѓны - iнжыр у параѓнаннi з iм нiшто. Праѓда трэба быць асцярожным, калi разразаеш, можа лопнуць, а там бруя такая што вадаспад, знясе, не паспееш i пiкнуць. Шкада, што садавiна тут занадта вялiкая. Прыходзiць насiць iх па частках у пластыкавым мяшку, а гэта вельмi цяжка.
Максiм мякка прагаварыѓ, паблажлiва пляснуѓшы па плячы Янеша.