Рыбаченко Олег Павлович
Oleg Rybachenko Russia salvet Tsarist

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками Юридические услуги. Круглосуточно
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    Puer aeternus Oleg Rybachenko cum puella aeterna Margarita Korshunova in tempora praeterita iter facit ut Tsar Nicolaum II a clade in bello cum Iaponia servet.
  Oleg Rybachenko Russia salvet Tsarist.
  ADNOTATIO
  Puer aeternus Oleg Rybachenko cum puella aeterna Margarita Korshunova in tempora praeterita iter facit ut Tsar Nicolaum II a clade in bello cum Iaponia servet.
  PROLOGUS
  Terminatores pueriles, hyperblasteris armati et vestibus bellicis induti, super maria volitabant. Directe in via navium bellicarum Iaponensium stabant, quae ad impetum in alam Russicam Pacificam parabant. Primus grex navium Iaponensium sine luminibus movebatur. Naviculae bellicae per superficiem maris, velut grex squalorum, fere silenter movebantur.
  Puer-terminator hyperblaster thermoquark-impulsum in manu sustulit. Aqua communi impletus, intra unum minutum ignis coacti, energiam duodecim bombarum atomicarum in Hiroshimam iactarum emittere poterat. Scilicet, regulator potentiae aderat. Cum hyperblaster quolibet liquido combustibili fungi posset, non opus erat parcere. Et si ferire, ferire.
  Margarita, labris leviter admotis, exclamavit:
  - Pro Russia!
  Oleg confirmavit:
  - Pro patria nostra!
  Puer et puella globulos sclopetorum radiorum prementes sunt. Cum fragore, primae naves tormentariae a ratibus hyperphotonicis percussae sunt. Simpliciter destructae sunt.
  Monstri liberi deinde eruptionem hyperplasmicam suam ad alias naves transtulerunt.
  Iuvenes bellatores cum dolore cecinerunt:
  Hostem acerrime pugnabimus,
  Tenebrae infinitae locustarum
  Caput in aeternum stabit,
  Sol, patria, mundo luceat!
  Et naves destruere perrexerunt. Uno ictu plures naves simul in frusta diviserunt. Pueri vestibus bellicis induti supra superficiem volitabant.
  Prima manus navium tormentariarum intra duo fere minuta demersa est. Oleg et Margarita porro volaverunt.
  Hic proximam cohortem aggressi sunt. Destructores radiorum mortiferorum ictibus venerunt.
  Oleg accepit et cecinit:
  Milites patriae fideliter servierunt,
  Victoriae rationem infinitam aperuerunt...
  Omnia propter sanctam matrem Russiam,
  Quanta fluctus ex inferis destruet!
  Margarita radios emittere pergebat:
  Quid timere posset miles Russicus?
  Quid autem eum dubitanter contremiscere faciet...
  Non timemus flammam coloris nitoris -
  Una tantum responsio est: noli Russas meas tangere!
  Et pueri terminatores aliam alam navium tormentariarum Iaponensium demerserunt. Et moveri perrexerunt. Valde vivaces erant. Quam mirabile est post aetatem adultam ad pueritiam redire. Et puer terminator fieri et in copiis specialibus spatialibus servire. Et etiam Russiam Tsaristicam adiuvas: pulcherrimam patriam in Terra!
  Hic iuvenes bellatores per superficiem maris volant, et instrumento gravitatis utentes, tertiam turmam navium novarum inveniunt. Praefectus Togo chartis suis praestantissimis uti conatus est, sed omnes victi sunt. Itaque pueri tertiam turmam aggresserunt.
  Ignis iaciebant et cecinerunt:
  Et cum quo alio victoriose pugnavimus,
  Quis manu belli victus est...
  Napoleon in abysso impenetrabili victus est,
  Mamai in Gehenna cum Satana est!
  Et tertia turma navium tormentariarum demersa, liquefacta, et combusta est. Pauci nautae superstites in superficie fluitant. Pueri, ut videmus, de navibus levibus Togonis iam aggressi sunt. Sed de maioribus navibus quoque agendum erit. Eas demergite, et bellum cum Iaponia finitum putate.
  Nicolaus II copias in Terram Solis Orientalis exponere verisimile non est; Insulas Kuril et Taiwan recuperabit - ibi bona statio navalis creari posset.
  Pater Tsar Russiam liberum accessum ad oceanos mundi habere vult, et somnium eius prope ad effectum advenit.
  Terminatores pueriles satis bene navigandi artem habent et ad locum stationis alae principalis appropinquant. Sex naves bellicae et octo naves armatae, plus nonnullae naves minores. Nunc, exercitus iuvenis eos aggredietur. Vel potius, duo bellatores, qui admodum iuvenes videntur.
  Itaque hyperblasteras iterum accenderunt, potentissimas quidem, et radios mortiferos in naves Iaponenses miserunt.
  Oleg accepit et una cum Margarita cecinit:
  Exercitus rei publicae vicimus,
  Portum Arthurum una recepimus...
  Imperium Ottomanicum cum feritate pugnaverunt,
  Et etiam Fridericus proelium Russiae vicit!
  Monstra puerilia Iapones contunderunt. Maximas naves bellicas facile demerserunt. Tum Mikasa explosa est et demersa est, una cum Admirali Togo.
  Destructio aliarum navium continuata est, et iuvenes bellatores magno cum studio et inspiratione cecinerunt:
  Nemo nos vincere potest,
  Infernalium turbae nullam ultionis spem habent...
  Et nulla facies rugire potest,
  Sed tum venit calvus ille spurius daemon!
  Et pueriles copiae speciales spatiales cladem continuaverunt. Ultimae naves Iaponicae explosae et combustae sunt. Submersae sunt, et pauci ex fortissimis militibus Imperii Caelestis supervixerunt.
  Ita Iaponia sine classe relicta est. Itaque iuvenes coniuges spatiales munus suum perfecerant.
  Post quod, per duos menses, ala navalis Russica copias in insulas Kurils et Taiwan deposuit. Bellumque finitum est. Pax signata est, quo Terra Solis Oriens omnibus possessionibus insularibus praeter ipsam Iaponiam spoliabatur. Samurai etiam consenserunt contributionem unius miliardis rublorum auri, sive rublorum Russorum, solvere. Russia tandem Coream, Manchuriam et Mongoliam occupavit.
  Et deinde ibi Russia Flava formata est.
  Imperium Tsaricum celerem incrementum oeconomicum experiebatur. Bellum Orbis Terrarum Primum ingressus est cum secunda maxima oeconomia mundi, secunda tantum post Civitates Foederatas Americae.
  Deinde bellum mundanum cum Germania, Austria-Hungaria, et Imperio Ottomanico coepit. Russia Tsaristica hoc bellum ingressa est cum velocibus Prokhorov "Luna-2" levibus carris bellicis, capaces celeritatis usque ad quadraginta chiliometra per horam in viis, celeritas mirabilis pro carris bellicis eo tempore. Etiam habuit primas et potentissimas orbis terrarum bombardas quadrimotores Ilya Muromets, octo sclopetis automaticis armatas et duas tonnas bombarum portantes. Habebat etiam arma ut plaustra equis tracta cum sclopetis automaticis, larvas gasales, mortaria, hydroplana, tormenta dynamica-rocheta, et multa alia.
  Naturaliter, Russia Tsaristica intra paucos menses et cum relative parvo sanguine vicit. Et Constantinopolis facta est Constantinopolis Russica, ubi Tsar Nicolaus II caput Imperii Russici movit. Sed haec alia historia est.
  
  CAPITULUM I.
  Gemitus veniebat
  Ingressus, vitrea ocularia super caput posuit, longos capillos flavo-arenosos a facie propellens. Cutis eius aenea erat, et speciem tranquillam indigenae prae se ferebat...
  Os Yanae apertum erat.
  Manus Stone per loculos bracarum scissarum palpabant, sed nervositas oculos eius in Yanam fixos tenebat. Oculi caerulei tranquilli erant, paene sereni. Similis erat viro qui modo e somno quieto experrectus esset. "Salve, Baker," inquit.
  Yana loqui coepit, sed sonum non edidit.
  "O. Me. Deorum," inquit Cade. "Bene, hoc est incommodum, nonne?" Ianam aspexit, cuius vultus inter stuporem et iram erat. Sed aliquid aliud in oculis eius videre poterat, aliquid quod celare conabatur - laetitiam.
  "Tu," effutivit. "Quid hic agis?"
  Vox eius mollis erat, exarmans. "Scio te insanire," inquit. "Nec adsum ut tibi excusationes dem. Omnia propter te amisi, cara, et mea culpa est."
  "Recte sane dicis, tua culpa est," inquit. "Hoc non facis. Non surgis et evanescis cum in medio alicuius rei versaris."
  Cade eos duos aspexit et labrum inferius momordit. Aliquid quod se non visurum esse sperabat viderat.
  "Scio. Recte dicis," inquit Stone.
  "Bene, de hoc audire nolo," dixit Yana.
  Stone siluit et exspectavit. Tempus ei dabat.
  "Ergo exspue," inquit Yana. "Cur me reliquisti? Aliquemne aliam frequentas? Estne illa venusta? Spero ita. Spero eam operam dignam fuisse."
  Cade in vetustas tabulas pavimenti evanescere cupiebat.
  - Baker, nemo hic est...
  "Ita, recte dicis," illa interpellavit.
  Ad eam accessit Stone et manus humeris eius imposuit. "Me aspice. Serio dico. Nemo erat."
  "Mensem me non vocasti," inquit ira in verbis.
  "In operationibus eram," dixit Stone. "Ecce, sciebam te esse in Bureau antequam huc venisti, et sciebas me... bene, sciebas me in simili agro laborare. In operationibus eram et nihil tecum communicare poteram."
  "Operatio? Surgis et per mensem evanes? Quid hoc est? Nunc comperio te conductorem quendam DEA esse debere? Quid aliud de te nescio?"
  - Numquamne tibi miratus es ubi haec omnia didici? Omnem institutionem quam tibi dedi? Arma et consilia. Pugnam cominus. Cladem et cetera?
  "Ita, mirabar. Sed te in exercitu esse putavi nec de eo loqui volui. Sed hoc tibi ius evanescendi non dat."
  "De opere meo loqui non potui, Baker. Non ante nunc, scilicet. Nunc cum iterum in actione sis."
  "Non sum rursus in gregem," inquit. "Non sum ad Officium. Numquam eo revertar. Non me regunt. Ego me ipsam rego."
  Cade intervenit. "Bene, bene. Possumusne hanc contentionem cum praeterito sistere? Personam amissam habemus."
  Yana Cadem non agnovit. "Ne cognomen quidem mihi dixisti. Non quod rogaverim, nota bene. Ergo, Ioannes est nomen tuum verum?"
  "Sane est. Numquam tibi mentitus sum. Et sane, in militia eram. Sed recte dicis, de eo loqui nolebam. Multa sunt de quibus numquam iterum loqui volo. Modo doleo quod te laesit. De me tibi non narravi quia nolebam uri cum hoc finitum esset."
  "Hoc finem habiturum putasti," dixit Yana.
  Cade iterum optavit se alibi quam hic esse, audiens priorem amicam suam cum viro erga quem manifeste amorem habebat loquentem.
  "Nonne ita est?" dixit Stone.
  os suum aperuit.
  Cade, vultus similis erat viri qui modo tessellam aenigmatis desideratam invenerat.
  Manus os tegens, duosque gradus retrorsum tulit. "O deus meus," inquit. Ad Stone digitum monstravit. "Nomen tuum gentile est Stone? Non potest esse. Non potest esse."
  "Quam?" dixit Stone.
  "Oculi tui. Quam ob rem semper aliquid tam familiare de te erat."
  Hoc tempore Cade erat. - De quo loqueris?
  "Octo abhinc annis," inquit Yana, capite quassans. "Modo ex universitate graduata sum."
  Cade dixit, "Octo abhinc annis convenistis?"
  "Minime. Primo meo munere, ante admissionem in Bureau, pro conglomerato programmatum computatralium laboravi. Pecuniam pro eis collocabam. Evenit ut domini mei non bono animo essent. Tandem testis clavis pro FBI factus sum. Modo in loco et tempore inopportuno eram, et ille me adiit. Mea participatio in illo casu me totum cursum meum professionalem reconsiderare fecit. Hoc me cogitare fecit de agente FBI evadendo."
  "Stephen frontem contraxit. 'Quis? Quis te adiit?'"
  - Duo et duo non coniunxi donec nomen tuum gentile audivi. Sed oculos eius habes. Deus meus. Quomodo id praetermittere potui? Oculos eius habes. Agent Stone, ille est qui.
  Respondit Stone, "Nunc conductor sum, Baker. Praeterea, in exercitu operarii, non agentes, vocabamur. Numquam nomine Agent Stone usus sum."
  "Non tu," inquit Yana, "pater tuus. Pater tuus est Agente Speciali Chuck Stone, nonne?"
  Hoc tempore Stone os aperuit. "Nostine patrem meum?"
  "Novi eum? Vitam meam servavit. Ita, novi eum."
  Silentium spatium implevit sicut fumus cubiculum implet.
  Cade dixit, "Optime. Amica mea prior non solum migravit, sed videtur novam familiam in hoc processu condidit." Sola ei defensio erat humor. "Crederes, cum pro NSA laboro, me iam haec omnia scire." Paululum risit, sed non evanuit.
  Jana caput quassavit, vultu duriore. "Plura mihi narrare debuisti," inquit. "Sed tempus ad id non habemus. Ad rem progrediendum est." Brachia complicuit et Stone aspexit. "Quid de disparitione Agentis Kyle McCarron scis?"
  
  16 Ultima observatio
  
  
  "Ita vero,"
  Stone dixit, "Baker, exspecta. Patrem meum nosti?"
  Yana paulisper exspectavit, sed tandem dixit, "Ita. In causa Petrolsoft erat."
  Os Lapidis hiatum est quasi aliquid dicere vellet, sed nihil nisi exspirare potuit.
  "Petrolsoft?" tandem dixit Stone. Pavimentum aspexit. "Sedere mihi necesse est," inquit, in scabellum innixus et in pulvinos rursus subsidens. "Pater paene in hac causa mortuus est. In pectore ictus est. Sola causa cur non mortuus sit fuit quia..." Ianam aspexit.
  Yana interpellavit. "Evacuationem helicoptero postulaverunt. Scio, ibi eram. Sanguis eius in me erat."
  "Vix credere possum te fuisse," Stone dixit. "In cura intensiva per dies erat. Non putavimus eum superfuturum esse. Menses post factum est. Modo in Detachment One Operationum Virium Specialium electus eram et iturus eram cum tandem pater mihi de casu narravit."
  "Primus SFOD-D?" dixit Cade. "Ergo Vis Deltae eras."
  "Ita. Multa egimus. Omnia sub potestate JSOC sunt."
  "JSOC?" dixit Yana.
  Cade respondit, "Imperatum Operationum Specialium Coniunctum. Quotiescumque invasionem commendamus, JSOC vocamus. Si probatur, aut turmam Virium Deltae aut unam ex octo turmis SEAL assignant."
  "Quomodocumque," Stone perrexit, "pater ob valetudinem emeritus erat et decrevit, cum mihi securitatis auctoritatem esset, licere singula mecum communicare."
  "Viginti tres annos in Officio laboravit," dixit Yana. "Iam pensionem accipere poterat, sed eam nolebat ."
  "Ita," inquit Stone. "Quae mihi de causa narravit. De puella quam conduxit ut clam ageret mihi narravit. Dixit eam esse audacissimam creaturam quam umquam vidisset." Perrexit eam aspicere. "Non credo te fuisse. Vitam tuam periclitasti. Nec solum id, sed alii agentes dixerunt te fuisse quae sanguinem sistivit. Patrem meum servasti."
  Cade inter eos oculos iecit. Observavit tensionem e facie et humeris Yanae evanescere. Ei visum est priorem iram evanuisse.
  "Meum servavit," Yana suaviter dixit. "Verus heros illo die erat. Nisi in illud apartmentum irruisset, nunc mortua essem. Ob eum agens facta sum."
  Longum silentium fuit, et Cade huc illuc incedebat. Quasi ceteri duo eius praesentia obliti essent. Dixit, "Invitus sum hanc mirabilem reunionem interrumpere, sed possumusne ad negotia redire?"
  "Kyle me ante aliquod tempus adiit," Stone dixit. "Novus erat in insula, et adhuc conabar cognoscere quis esset."
  "Quid eum impulit ut te contactaret?" dixit Cade.
  "Quomodo id dicam?" inquit Stone. "Hic mihi est fama singularis."
  "Quae fama?" rogavit Yana.
  "Notus sum ut vir qui res perficere potest."
  "Propositum tuum assequeris?" Yana dixit. "Ne tunicam quidem hodie mane invenire potuisti." Iuvenes coniuges hac conclusione riderunt, sed Cade oculos clausit. "Quae res?"
  Stone specula solaria e capite detraxit et in sinum vacuum tunicae posuit. "In cartelis, mulus appellatus sum. Narcotica a loco A ad locum B transfero. Hoc mihi permittit scire quae cartelae quod productum moveant et quo it. Deinde id DEA nuntio. Immo, non semper, sed interdum."
  Yana caput sustulit. "Nonne omnes traditiones patefacis? Apud eos ut conductor laboras, nonne? Nonne hoc indicia celare est?"
  "Non tam facile est," inquit Stone. "Ut hic tam diu supervivas, valde cautus esse debes. Si DEA de omni sarcina nuntiarem, eam interciperent. Quamdiu me supervivere putas?" Praeterea, interdum una aut altera societas me examinare vult. Sarcinae eis iam confiscatae sunt, itaque me ad cursum lactis destinant. Non mihi dicunt, sed interdum nullae drogae in sarcina sunt. Tantum medicamenta videri debent. Sarcinam investigant et curant ut ad destinatum locum perveniat, deinde exspectant num viri DEA adveniant. Solita venatio interna maleficarum."
  Cade dixit, "Cum igitur tibi mandatum a cartelibus datur, quomodo scis quae ex tuis vecturis medicamentorum tantum experimenta sint?"
  "Explicare non possum," Stone dixit. "Sensum quoddam mirum intus habeo."
  "Ad rem redeamus," dixit Yana. "Narra nobis de Kyle."
  "Kyle sciebat me mulum esse antequam me sub occulto esse sciret. Me amicitiam iniit. Putavit me bonam viam ad introitum fore. Mehercule, bonus erat. Nullam ideam habebam quis esset, et hoc multum significat. Solent hos olfacere."
  "Bonus est," dixit Yana.
  "Quod?" respondit Stone.
  "Dixisti eum bonum esse. Non est in praeterito tempore. Kyle vivit, et eum inveniemus."
  Suntne hic operationes cartelorum?
  "Multo plus quam putes. Id est quia tam clam agunt. Numeros non habeo praeter eos quos vidi, sed multum mercium movent," dixit Stone.
  "Quomodo tam certus esse potes?" dixit Cade.
  "Ecce, cum ad carteles venit, unum de me sciunt: promissa mea semper servo. Huiusmodi fidelitas multum valet. Cartelem Rastrojos imprimis mihi placere coepit. Hoc tantum significat me plus accessus habere ad videndum quid agatur quam alii muli humilis ordinis. Hoc me in loca ponit ubi alii non possunt."
  "Sed quomodo scis quam magnum sit?" dixit Cade.
  "Non solum medicamenta veho. Interdum pecunia est. Mense proximo, autocinetum onerarium cum semiremo transtuli. Plenus erat ad summum. Loquor de palletis chartae viridis involutis-notis centum dollariorum. Autocinetum onerarium sesquitonnarum usque ad summum refertum erat, praeter acervum palletarum ad portas posteriores incumbentem. Onus farinae albae usque ad tectum erat, destinatum ad pecuniam ab oculis curiosis occultandam. Interdum vigiles Antiguani autocineta oneraria sistunt ut ea perscrutentur."
  "Itaque Kyle successit. Profunde ivit," dixit Jana.
  Hoc tempore Stone Cadem aspexit. "Certe spondeo eum perdite vehementer insanisse. Ut dixi, optimus omnium quem umquam vidi erat. Cum in Officio Exsecutionis essem, eum venientem et abeuntem vidi. Manifesto eos investigabat."
  "Oficina de Envigado quid?" - Cade petivit.
  Yana respondit: "Escondit refugium Hispanice significat."
  "Bene," inquit Cade, "ergo eum apud Envigado hic in insula videbis. Quando eum ultimum vidisti?"
  "Fere quinque dies abhinc erat. Ibi erat, ut videtur in conventu. Praeteriens, ille in porticu ientaculum cum..."
  Jana ad Stone accessit. "Cum? Cum quo?" Nullo responso accepto, rogavit, "Quem Kyle frequentabat?"
  Stone eam aspexit, deinde Cade, tum deorsum aspexit et alte exhalavit. "Montes Lima Perez. Fama est eum captum esse ab alia societate, Los Rastrojos, duce Diego Rojas."
  
  XVII Von Rojas
  
  
  Post auditionem
  Nomen erat Diego Rojas, Cade oculos clausit. Yana a Stone ad Cade respexit. "Bene. Potestne mihi aliquis dicere quid agatur?"
  Cade collum fricans alte exhalavit. "Malus est, Yana."
  Stone dixit: "Hoc leniter dictum est. Ille est primus in insula apud Los Rastrojos. Sed non solum in insula. Est lusor magnus. Et est quam maxime crudelis."
  "Sincere mecum dic, Stone," Jana dixit. "Quae sunt probabilitates Kyle adhuc vivere?"
  "Si quisquam alius quam Rojas fuisset, tantum vixisset ut quamlibet informationem ab eo vellent acciperent. Sed cum Rojas, numquam scis. Ingenium eius est legendarium. Kyle mortuus est. Iam mortuus esset."
  "NSA per annos interdum in cartela Columbiana observavit. Cade dixit Rojas non solum in summo ordine esse; sed etiam sanguinem recentem habere. Et stirpem habere."
  "Quid hoc sibi vult?" dixit Yana.
  "Respondit Cade. "Omnia coepta sunt cum Cartello Cali. Cali condita est a fratribus Rodriguez Orejuela in urbe Cali in Columbia meridionali initio annorum 1980. Eo tempore, erat stirps Cartelli Medellin a Pablo Escobar ducti, sed fine annorum 1980, Orejuela parati erant ad proprias res se extendendas. Ducebantur a quattuor viris. Unus eorum erat vir nomine Helmer Herrera, cognomine Pacho. Pacho et alii cartellum ad punctum duxerunt in annis 1990 ubi nonaginta centesimas copiae cocaini mundi regebant. De miliardis dollariorum loquimur."
  "Cur igitur lectio historiae?" dixit Yana.
  "Los Rastrojos successor Cali est. Diego Rojas filius est Pacho" Cade dixit.
  "Ita," inquit Stone, "ultimus filius eius. Alii necati sunt. Itaque, ut videtur, Pacho cognomen Diego mutavit ut eum protegeret."
  Cade dixit: "Post caedem fratrum maiorum, puer cum ultionis cogitationibus crevit. Complexum eius est habitum psychologicum, Yana. Civitates Foederatae Americae iam annis eum attingere conantur."
  "DEA id facere non potuit?" dixit Yana.
  Stone dixit, "Res multo implicatior est quam id. DEA multas obiectiones habuit quae eas impediverunt ne Rojas clauderent."
  "Responsum a quo?" dixit Yana.
  Cade respondit. "Responsum Ministerii Externorum. Timebant ne, si Rojas interficeretur, vacuum potestatis in Columbia crearetur. Videsne, tanta pars administrationis Columbianae corruptione implicata est. Si aequilibrium potestatis mutatur, civitas timet ne patria instabilis fiat. Et si id accidat, novum locum calidum habebis ubi factiones terroristicae sedem constituere et imperturbatae esse possunt."
  "Nolo, opinor, audire," dixit Jana. "Me nauseat. Quomodocumque, si Ministerium Externum Rojas sublatum non vult, quid Kyle agit dum in eorum societatem infiltrare conatur?"
  "Interruptio," dixit Stone. "Probabiliter volunt omnem novam viam commeatus medicamentorum perturbare ut fluxum in Civitates Foederatas Americae retardent."
  Impatientia Yanae fervebat. "Non curo de his omnibus ineptiis praeteritis. Scire volo quomodo Kyle servaturi sumus."
  "Scire debes," inquit Cade. "Scire debes quis Roxas sit et quam crudelis sit antequam eo eas."
  Lapis stetit. "Antequam quis eo intrat? Quo intrat?" Cadem aspexit. "Exspecta, illa eo non intrabit," inquit, monstrans.
  "Ea eo ire debet," dixit Cade. "Ea est sola spes nostra Kyle vivum liberandi."
  Volumen lapidis auctum est. "Mortuus est, dixi tibi. Nescis de quo loqueris. Hos homines nescis."
  "Omnia de his hominibus scio," Cade exspuit.
  "O, vere?" inquit Stone, bracchia complicans. "Ex officio suo apud NSA?" Ad Ianam se vertit. "Baker, noli hoc facere. Diu intus fui, et tibi dico, non solum Kyle mortuus est, sed etiam si non esset, te olfactu deprehendissent. Nec me roga quid tibi facturi sint si te invenerint."
  Leniter manum in humerum Lapidis posuit. Tum demum intellexit manum suam tremere coepisse. "Viam perfectam ingrediendi habeo," inquit, horrore per corpus decurrente. "Me revera invitaturi sunt."
  Lapis caput quassavit.
  "Ioannes, hoc mihi faciendum est." Brachia complicuit, manum trementem celare conans. "Necesse est. Necesse est. Necesse est."
  "Ita vero," respondit Stone, "valde persuasibiliter loqueris."
  
  Decem et Octo Insomnia
  
  
  Jana sciebat
  Sero vigilaverat et decreverat dormire. Mox obdormivit. Pupillae eius per palpebras clausas huc illuc movebantur. Iam per prima quattuor somni stadia transierat, et motus oculorum rapidus (REM) serio coeperat. Respiratio eius profundior, deinde tardior facta est. Sed cum somnium explicari inciperet, visiones lucis ante oculos mentis eius coruscabant. Formam quandam discernere coepit, umbram indicatricem Wasim Jarrah, viri qui eam vigilando et dormiendo per plus quam tres annos cruciaverat. Ille erat responsabilis pro tribus vulneribus sclopetariis in superiore trunco eius. Illae cicatrices horrendae. Semper ibi erant, perpetua eius potestatis in eam admonitio, et mentem propriam habebant.
  Respiratio eius accelerata est. Jarrah paulo antequam arma destructionis massae detonaret, necaverat. Visiones in mente eius vacillabant et formabantur. Quasi imagines ex vetere nuntiorum pellicula spectaret. Pupillae eius huc illuc dextra celeritate crescente movebantur dum Jarrah ex umbra eius emergebat. Quasi ex memoria illius diei fatalis, in alto praecipitio, in profundo Parco Nationali Yellowstone, emersisset.
  Jarrah, nunc clare et acute intenta, e silhouettes in nuntiis cinematographicis egressa Yanam adiit. Eo tempore, graviter vulnerata erat et prona in saxis iacebat. Sanguis et vulnera faciem, brachia et crura eius tegebant - insignia honoris post cursum duorum milium passuum per silvam et loca aspera ad Jarrah persequendam merita. Caput eius saxa tetigerat, et concussio cerebri rem etiam obscuriorem reddidit.
  Aliud erat somnium insomnium recurrens quod excutere non poterat. Eandem horrendam experientiam aliquotiens in hebdomada reviviscebat. Et nunc fines propriae mentis suae debilitari incipiebant. Simile erat aggeri terreno madefacto, per quem ingens aquae volumen influere coepit.
  In somnio suo, Yana dorsum Jarrae observabat, quae nunc ante eam cum claritate cristallina stabat.
  "Gaudium est spectare, nonne, Agent Baker?" Jarrah per risum nauseabundum dixit. Bracchium circa umerum eius posuit. "Iterum spectare debemus, bene? Finis est quem tam carissime amo." Respiratio Yanae accelerata est.
  Eo die, cum Jarrah manum extendisset ut Yanam tolleret et corpus eius ultra rupem proiceret, cultrum in pectus eius defixit. Deinde guttur eius resecuit, sanguinem in acus pini spargens, antequam eum ultra rupem devolvit. Jarrah mortua est, et Yana impetum prohibuit.
  Hic autem, in incubo suo, memoria eius mutata est, et Jana pessimis timoribus obviam ivit. Observavit dum Jarrah corpus eius iners a terra tollebat, eam super umerum suum iaciebat, et ad marginem praecipitii ambulabat. Cum torso Janae post se pendebat, se convertit ut Jana ultra marginem et in vallem infra videre posset. Rupes serratae in imo sursum prominebant velut digiti mortis. Corpus eius dolore contortum est, bracchiis inertibus ad latera pendentibus. Jarrah cachinno monstruoso risit et dixit, "Ah, age, Agent Baker. Cum puer esses, nonne voluisti volare sicut avis? Videamus an volare possis." Eam ultra marginem iecit.
  Dum cadebat, risum Jarrah desuper audivit. Corpus eius in saxa in fundo canionis impellebatur, eam in acervo corrugato relinquens. Tum Jarrah casualiter ad sarcinam suam ambulavit, intus manum immisit, globulum in instrumento pressit, et observavit dum tabula digitalis revivisceret. Sequentiam codificatam in parvam claviaturam scripsit et instrumentum activavit. Sine haesitatione, sarcinam octoginta librarum trans marginem iecit. Non procul a corpore Janae cecidit. Quinque secundis post, arma nuclearia decem chiliotonnarum detonavit.
  Nubes fungiformis in atmosphaeram ascendit, sed hoc tantum initium erat. Canio ubi Yana iacebat directe supra maximam cameram magmaticam vulcanicam mundi sita erat. Cacophonia eruptionum volcanicarum primarum et secundariarum secuta est.
  In cubiculo suo reversa, dextra manus Yanae palpitare coepit.
  In somnio suo, Jana monita a geologo civitatis, quem per investigationem consuluerant, audivit. "Si hoc instrumentum directe super cameram magmaticam detonaverit," inquit, "eruptionem volcanicam excitabit qualis numquam ante visa est. Occidentalem partem Civitatum Foederatarum vastabit et magnam partem patriae cinere obteget. Caelum obscurabit. Hiems annua erit..."
  In somnio suo, Jarrah Yanam vertit, mortemque in oculis eius vidit. Imago somnii eius obstupuit, pugnare non valens. Eundem cultrum extraxit et in pectus eius defixit.
  In lecto, respiratio Yanae substitit, et anxietas post-traumatica dominata est. Corpus eius convulsiones pati coepit, et nihil facere potuit ut id impediret.
  
  19 Opera sub occulto
  
  Bar Tululu, Marmor Hill Rd., St. John's, Antigua
  
  Jana
  Vestis nigra parva figurae eius firmae arcte adhaerebat. Satis erat ad attentionem attrahendam, sed non satis ad ostentationem. Scopus eius hic erat, et id sciebat. Cum intraret, non potuit quin Rojas in angulo mensae sedentem animadverteret, et nihil aliud facere poterat quam contactum oculorum vitare. "Ille est," cogitabat. Directe eam aspiciebat, oculis curvas eius distinctas persequentibus. Cor Yanae celerius pulsare coepit, et illa exhalavit, nervos trepidos sedare conans. Quasi in os leonis ingredi sibi videbatur.
  Musica ex quinque pedum altis diffusoribus resonabat, et corpora arcte inter se conglutinata, ad rhythmum salientes. Mixtura erat mira rhythmorum Africanorum, sono singulari tympanorum ferreorum comitata - vera mixtura hereditatis Africae occidentalis insulae, aere salso, aura leni, et animo tranquillo, quem incolis "tempus insulare" appellant, modus vitae sine sollicitudine, mitigatus.
  Ad mensam accessit et cubitum in ligno polito incumbens. Rojas vestem caeruleam pretiosam super tunicam candidam et nitentem gerebat. Eum oculis caeruleis aspexit, et angulus oris eius in responsionem contractus est. Resubrisit, sed comius.
  Caupo, insulanus localis, mensam linteo albo detersit et rogavit, "Domina?"
  "Mojito, quaeso," dixit Yana.
  Rojas surrexit. "Licetne mihi propositionem facere?" Accentus eius Latinus mollior erat quam exspectaverat, et illa aliqua re in oculis eius capta est. Cauponem aspexit. "Affer ei potionem rum cum passiflora Guianensi et Ron Guajiro." Propius accessit. "Spero me non nimis importunum invenias, sed puto te probaturum. Nomen mihi est Diego Rojas." Manum porrexit.
  "Clara sum. Hic rum pretiosissimus est," dixit Jana. "Quantum memini, circiter ducenti dollari pro ampulla."
  Risus Rojae candidos dentes perfectos revelavit. "Mulier pulchra quae rum suum novit. Insulam nostram exquisitam modo invisis?"
  "Vix credere possum me tam prope eum esse," cogitavit, formicantibus bracchiis. "Tam prope esse psychopatho, unico qui clavem ad inveniendum Kyle habebat, erat terrificum. Gutta sudoris per latus eius defluxit."
  "Plerique insulani Cavalier aut English Harbour malunt," inquit, "sed hoc pro incolis mediocribus est. Officina distillationis Ron Guajiro optimum opus suum annis 1970 fecit, sed iam non praesto est. Sed annis 1980, dum nunc in amphoras infundit, amphoram valde honestam protulerunt."
  "Miror. Numquamne guajirum ex annis 1970 gustavisti?"
  Manum innocentem bracchium eius imposuit et in oculos eius fuscos aspexit. "Non potes velle quod habere non potes. Nonne consentis?"
  Risit dum caupo potionem coram ea miscebat. "Desiderare est conari habere vel possidere aliquid. Quid autem te cogitare facit te non posse habere quod cupis?" Oculi eius per cacumen eius vagati sunt ad id quod eis placebat.
  Yana oculos intuens annuit.
  "En tibi, domina," dixit caupo, poculum rumi ante eam ponens. Potionem coloratam gustavit.
  "Quid tibi videtur?" dixit Rojas.
  "Videbimus. Dum sacrilegium esset rum tam optimum quam Guajiro post alia sapora celare, vestigia caryophyllorum, tabaci pipae... espressi, paulum vini fulvi, et aurantii detego."
  "Quomodo tanta de rumo didicisti? Habebatne familia tua officinam distillationis?"
  Perge eum loqui. Yana credebat Kyle vivere et sciret vitam eius pendere ab sua facultate in societatem Rojas infiltrandi. Levissimum fraudis signum quaesivit. Motus musculorum faciei eius, rutus oculorum deorsum et ad laevam, sed nihil detegere potuit.
  "Minime, ad scientiam sincerius pervenio. In taberna laboro."
  Hoc tempore clarius risit et tactui eius respondit. Ubi oculi eius in manum eius constitierunt, fulgens risus evanuit, et dixit, "Sed quid manu tua fecisti?"
  Si scit me adversarium eius heri vehementer vicisse, id bene celat. Silentium longum momentum exaggeravit. "Me ipsum radendo vulneravi."
  Risit et reliquum potionis exhausit. "Mehercule! Sed vulnera in articulis digitorum sunt. Nullae tamen livores. Quam mirum! Hmm..." Alteram manum eius prehendit. "Notae in ambabus manibus. Ita, radere periculosum est. Caute agendum est." Hoc tempore, tinctus Latinus accentus eius leviter Anglicam melodiam prodidit, qualis alicuius qui multum temporis in Regno Unito degerat.
  Yana sedem mutavit, et altera gutta sudoris eam incidit. "Sed cur caveas? Vita nimis brevis est, domine Rojas."
  "Sane," inquit, annuens.
  
  Ex obscuro colle circiter quinquaginta passus distante, Cade per binoculares ad tabernam sub divo intuebatur. Etiam ex hac distantia, musica clare audiebatur. "Bene, non diu ei sumpsit," inquit.
  Lapis, humi iuxta eum iacens, respondit, "Hoc exspectabas?" Tripodem sui monocularis Vortex Razor HD aptavit ut prospectum melius dirigeret, deinde reticulum rotavit ut propius accederet. "Quomodo enim eam non aspicere potuisti?"
  - Num mihi dicere conaris eam pulchram esse? Per annum unum nobiscum convenimus, scis.
  - Hoc est quod audivi.
  Cade contraxit dolorem et caput quassavit. "Licetne mihi te rogare. Esne stultissimus omnium in insula?"
  Lapis per telescopium intueri perrexit. "Bene, mordebo. Quid hoc sibi vult?"
  "Habuisti eam. Immo, habuisti eam. Sed dimisisti eam? Quid cogitabas?"
  - Non tam simplex est.
  Cade binoculares deposuit. "Tam simplex est."
  "Interrumpamus, bene? Non amo cum pristino amatore Yanae de Yana loqui."
  iterum caput quassavit.
  Stone dixit, "Hunc hominem circa digitum suum mox habebit. Aspice eum."
  "Sane, audire velim quid dicant. Perterreor vehementer quod tam prope illum nebulonem est."
  "Numquam eam eo cum interceptione telephonica mittam. Sed hoc est aliquid de quo consentire possumus. Rojas est insanus. Nullam paenitentiam habet. Multas mortes Rojas Rojas fiebat."
  
  Ad mensam reversa, Yana se reclinavit et risit. Mirata est quam facile omnia evenissent. "Ubi igitur adolevisti?"
  "Tu mihi dic," respondit.
  "Videamus. Capillus niger, cutis fusca. Sed non solum quia nimium temporis in litore agit. Tu es Hispanica."
  - Hocne bonum est?
  Yana subrisit. "Dicerem alicubi in America Media. Recte dico?"
  "Optime," inquit, annuens. "In Columbia crevi. Parentes mei magnum agrum habebant. Coffeam et saccharum producebamus."
  Manum eius prehendit et vertit, deinde digitos per palmam eius duxit. "Hae manus agricolae non similes videntur. Et Guajiro? Non saepe occurris aliquem tam exquisito gustu. Homines speciales fuisse debent."
  "Secundi maximi exportatores coffeae in patria erant. Optimae fabae Arabicae."
  "Non saccharum in agris collegisti, nonne?" Risus eius iocosus erat.
  "Minime. Ad optimas scholas privatas internatas missus sum. Deinde ad Universitatem Oxoniensem."
  "Educatio classica, sine dubio."
  - Et ecce adsum.
  "Ita, hic ades. Quid igitur nunc agis?" Responsum sciebat, sed fabulam eius occultam audire cupiebat.
  "De me ne loquamur. De te plus scire volo."
  Exempli gratia, quomodo me a subligaculis meis separas? Vultus Yanae mutatus est. "Te video e mille passuum spatio venire, domine Rojas."
  "Diegus mihi nomen est," inquit cum molli regali elegantia. Oculi eius oculos eius offenderunt. "Estne aliquid vitii in viro qui pulchritudinem in muliere invenit?"
  "Superficiem tantum vides. Me non nosti."
  "Ego quoque," inquit. "Sed quid iucundum vita esset si novos homines invenire non possemus?" Manus mentum eius tetigit. "Sed dictum tuum quasi monitio sonat. Estne aliquid quod de te scire debeam?" Risus eius Yanae histrionis Hollivudianae in mentem revocavit.
  Difficile erat ei ab eius obtutu oculos avertere, sed tandem avertit. "Intus non pulchrum est."
  Alius vir eleganter vestitus, distinctis Latinis lineamentis, celeriter ad Rojas accessit et aliquid in aurem eius susurravit.
  "Quis est hic?" cogitavit Yana.
  "Ignosce mihi paulisper?" Rojas dixit, leniter manum eius tangens. "Negotia vocat."
  Yana observabat dum viros in maenianum egredientes erant. Rojas telephonum mobile traditus est. Scit. Scit me aemulum eius in nosocomium misisse. Nunc in hac profunditate sum. Dextra manus Yanae tremere coepit. Quid ago? Respiratio eius accelerata est. Memoriae horribilis experientiae in casa cum Rafael ante oculos eius coruscabant.
  
  E latere collis post tabernam, Stone per monocularem potentem oculos contraxit. "Mehercule, rem molestam habemus."
  "Quid?" Cade paulisper substitit, binoculares suos prehendens. "Num in periculo est?"
  "Scilicet in periculo est. Duos pedes a Diego Rojas distat."
  "Minime!" inquit Cade. "Ubi est ille novus de quo loqueris?" Cade per totum circulum ab uno latere ad alterum scrutatus est.
  "Exspecta," respondit Stone. "Scio quis sit. Explorator Rojas est. Videtur quasi ille et Rojas ad porticum proficiscantur."
  "Yanam videre non possum! Ubi est Yana?"
  Lapis Cadem aspexit.
  Vultus eius primos dies apud NSA Cade in memoriam revocavit. Tam viridis erat, ut stultus se sentiret.
  Stone dixit, "Deus, vere eques es, nonne?" Binoculares Cade paulum ad laevam movit. "Hic est. In eodem loco ubi sedebat."
  "Magne. Bene." Anhelitus Cadei placuit. "Nec ego eques sum," murmuravit.
  "Oh, non?" inquit Stone.
  - Iam antea in agro fui.
  - Ita.
  "Bene, noli mihi credere." Cade optionem valde acrem excogitare conatus est. "Praeterea, verbo illo male usus es."
  Sine animo Yanae amittendo, Stone rogavit, "Quod verbum?"
  "Boogie. Bogey ad phantasticum signum in velo radarico significat. A vetere vocabulo Scotico "larva" derivatur. Verbo male usus es."
  "O, ita vero," inquit Stone. "Ad laborem in agro aptus es. Etiam alludit ad aeroplanum ignotum ex Bello Orbis Terrarum II quod hostile putatur."
  - Nostine custodem securitatis?
  "Ita," respondit Stone. "Quamquam magis consultorem rerum secretarum simulat. Nomen eius est Gustavus Moreno."
  "Gustavo Moreno?" Cade iteravit velut psittacus. "Cur hoc nomen scio?" Cade oculos clausit et memoriam suam scrutari coepit, nomen quod in mentem non veniret. "Moreno... Moreno, cur ego..." Oculi eius dilatati sunt. "Merde, merde, merde," inquit, in sacculum manum immittens telephonum suum extrahens.
  
  Cade viginti ob Moreno perterritus est.
  
  
  Yana Prostora
  In centro imperii NSA, Knuckles vidit Cade vocantem et respondit. "Vade, Cade."
  De colle Antiguae, Cade balbutivit. "Articulis, avuncule Gulielme, eum cape. Habemus... problema est."
  "Bene, opinor ita esse," respondit Knuckles. "Amice, quiesce."
  Avunculus Gulielmus, senex princeps departmentorum, ad mensam Knuckles accessit cum risu in facie. "Estne hic Cade? Pone me in amplificatore."
  - Ita, domine.
  Interruptor sonuit. "Illa... illa..."
  "Modo quiesce, Cade," dixit avunculus Bill, micas e barba detergens. Frustula minuta crustuli aurantii in crassum tapete dissoluta erant. "Sine me divinare. Jana in taberna est? Fortasse se dominis pharmacopolae circumdedit?"
  Breve silentium fuit. "Quomodo id scivisti?" inquit Cade.
  "Age, amice," inquit Knuckles. "Locum telephoni tui mobilis videre possumus. Nonne peritus rerum physicarum opus est ut intellegas te in latere collis haerere, fortasse tabernam nomine Tululu's spectantem?"
  "Sunt duae camerae securitatis in taberna," dixit avunculus Bill. "Eas furtim violavimus. Si vides quod nos videmus, id significat eam cum Diego Rojas locutam esse, nonne?"
  "Rojas satis malus est, sed hic novus..."
  "Gustavo Moreno?" inquit avunculus Gulielmus. "Ita, id non est bonum. Eum diu quaesivi."
  "Mehercule," inquit Cade, "cur mihi non dixistis nos oculos intus habere?"
  "Amico," inquit Knuckles. "Quid ridiculum est in hoc? Solum scire voluimus quamdiu te nos in panico frenetico vocaturum esse velle." Knuckles Bill quinque dollariorum nummum tradidit. "Et ego sponsionem perdidi."
  "Ita vero, hystericus," inquit Cade. "Moreno, estne hic vir qui olim pro Pablo Escobar laborabat? Rectene memini?"
  "Ille est," dixit avunculus Gulielmus. "Praefectus erat Agentiae Nationalis Intellegentiae Columbianae. Eum plus annum non vidimus. Miror te eius biographiam meminisse."
  "Nonne nobis laboravit?" inquit Cade. "Sed deinde cum Cartello Medellinensi implicatus est?"
  Knuckles exsiluit, semper cupidus scientiam suam confirmare. "Videtur turmas mutasse. Secundum acta nostra, primos decem annos cursus sui Langley egit, deinde experientiam suam ad Columbiae National Intelligence Service transtulit, et tum disparuit."
  "Unde CIA alium talpam nactus est?"
  Avunculus Gulielmus respondit, "Non erat talpa, Cade. Legitime pro CIA laborabat. Se abdicavit et in patriam rediit ut in exploratione operaretur. Post hoc statuit melius esse pro domino narcoticorum laborare."
  "Quidquid," inquit Cade. "Sed si Moreno nunc pro Rojas laborat, et Moreno notitias pro Rastrojos cartel colligit, tum id significat..."
  Avunculus Gulielmus interpellavit, "Hic Rojas fortasse informationem de Yana verificabit. Probabiliter iam scit mulierem nocte proxima illum hominem e cartelo Oficina de Envigado in frusta disrupisse. Certe speramus hunc fortuitum occursum cum ea Rojas ei credendum adducturum esse."
  "Bille," inquit Cade, "cur tam tranquillus es? Si Moreno investigationem plenam de vita Yanae fecerit, vestigia eius digitorum probabiliter habebunt. Scient eam ex FBI esse. Et si invenerint eam agentem foederalem fuisse, suspicabuntur eam sub occulto esse."
  - Ad hunc eventum parati sumus, Cade.
  "Quod?" in telephonum clamavit.
  "Viro praedito arte rerum cognoscendarum sicut Gustavo Moreno, non mirum est eum detegere potuisse eam fuisse olim agentem foederalem."
  - Et tu huic assentiris?
  "Minime, nondum paratus sum," inquit Gulielmus, "sed ad hoc paratus sum, et Jana quoque. Ecce, sola res quam hac nocte facturus est est Rojas excitare, nonne? Sola spes nostra inveniendi indicium de loco Kyle est ut Jana introeat. Supponimus Rojas identitatem eius inventurum, et Jana non negabit. Immo, confitebitur se Bureau fuisse et tesseram suam abiciet. Inquisitio de vita Moreno confirmabit eam in casa tiki in litore sub nomine ficto habitasse ex eo tempore."
  "Fabula verisimilis est, Cade," Knuckles addidit. "Non dissimilis est fabulae ipsius Gustavi Moreno. Ille quoque in altis gradibus administrationis Americanae laboravit, sed frustratus discessit."
  Avunculus Gulielmus dixit, "Cum illa ad tutum domum hac nocte redierit, vos fabulam narrate."
  Cade oculos fricuit. "Optime." Exhalavit. "Non credo nos eam quasi escam uti."
  - Cade? Avunculus Gulielmus dixit, "Jana est mulier adulta cum ingenio magno, et amicis suis praecipue fidelis est. Eam non vere utimur."
  "Quid tibi videtur?" respondit Cade.
  "Visne tu esse quae ei non dixerit Kyle suspectum esse in disparitione? Si quid Kyle accideret et illa aliquid facere posset, nos tres interficeret quod ei non diximus. Eam quasi escam uti possumus, sed illa exacte scit quid agat."
  "Bill?" dixit Cade. "Kyle non est suspectus in disparitione. Abest."
  "In eadem turma sumus, Cade. Sed nunc, coniectura est Kyle adhuc sub occulto esse. Donec probationem habeamus eum raptum esse, numquam approbationem accipiemus ad turmam impetus faciendam. Volo te intellegere momentum eorum quae hic loquimur. Si turmam mittimus ad Kyle recuperandum et inveniatur eum non raptum esse, non solum sex menses operis occulti perdemus, sed etiam ius gentium violabimus. Non estis in Civitatibus Foederatis illic. Antigua est civitas libera. Invasio habebitur, et consequentiae in scaena mundiali erunt calamitosae."
  Cade oculos fricuit. "Bene. Sed, Gulielme, cum haec omnia finita erunt, Dominae... Avunculo Gulielmo Tarleton de copia crustulorum aurantiorum sub mensa tua narrabo."
  
  XXI Adventus in insulam
  
  Aeroportus Internationalis VC Bird, Via Pavilionis, Osborne, Antigua
  
  Vox viri ambulantis
  Per pontem aereum et in stationem, sicut quivis alius viator. Sexaginta annos fere natus erat, sed anni vitae difficilis damnum attulerant. Talia signa detrimenti saepe ex annis abusus medicamentorum et alcoholis oriuntur. Sed huic viro, res ex alio argumento oriebatur.
  Ei, attritus in duabus partibus physicis se manifestabat. Primo, continua tensio in humeris eius apparebat, quasi quovis momento reagere necesse esset. Tensio erat quae numquam conquievit, ex annis vigilantiae orta, numquam sciens unde impetus proximus veniret. Secundo, in oculis eius scripta erat. Mortem damnantem continebant, similem ei quae milites bellum longum et vehemens pertulerunt. Saepe "obstutus mille passuum" appellatus, obtutus bellicus apparere et evanescere potest. Sed hoc aliter erat. Oculi eius cladem acrem portabant. Simile erat animae hominis intus mortui sed vivere coacti intueri.
  Contra Portam XIV, substitit et sacculum manuale humeris suis imposuit, deinde per fenestras ingentes in viam et aedificia ultra spectavit. Dies erat serenus, nitidus, et caelum caeruleum aliquid profunde intus se continebat. Imaginem photographicam e sinu superiore tunicae extraxit, tessera ascensionis American Airlines casu delapsa. Imaginem iuvenis feminae in caerimonia graduationis aspexit. Manum viro multo altiori, veste negotiali induto, stringebat. Viro, oculi eius eum observare videbantur, quasi omnes motus eius sequeretur. Attamen, missionem suam sciebat. Propositum suum sciebat. Nuperrime imaginem acceperat, et adhuc meminit quando primam eam aspexerat. Eam vertit et verba graphio inscripta in tergo legit. Simpliciter scriptum erat, "Jana Baker."
  
  XXII Rursus in domum tutam
  
  - Fundus, Sinus Accipitris, 1:14.
  
  "Antequam illa veniat."
  - dixit Cade.
  "Visne te tranquilliorem reddere?" respondit Stone. Capillos retrorsum repulit et in lecto se coniecit. "Dico tibi, illa bona est."
  "Bene?" Cade abrupte dixit. "Bene in quibus? Bonus in lecto?"
  Caput quassavit Stone. "Vir. Ne id quidem dicebam. Scilicet, parata est. Sibi ipsi providere potest." Cade monstravit. "Hanc rem moderari debemus. Personam desideramus."
  "Scio Kyle abesse!" clamavit Cade.
  Dum Yana per semitam corallii fractam ambulabat, Stone exsiluit. "Noli me latrare! Ipsa sibi providere potest. Vidi. Mehercule, ego eam docui. Paene me calcitrare posset. Et adhuc. Bona tempora habuimus. Et si tibi hoc problema est..."
  Ambo conversi Yanam in limine aperto viderunt.
  "Quid est?" inquit. Voce rauca.
  Ambo viri deorsum aspexerunt.
  Yana dixit: "Et putavi id futurum esse incommodum."
  "Ignosce mihi, cara," inquit Stone. "Non refert."
  Cade ad eam accessit. "Scisne quis hodie cum Rojas fuerit?"
  - Vir qui eum extraxit? Minime.
  "Nomen eius est Gustavus Moreno. Apud Rojas munere officialis explorationis fungitur."
  Yana cogitationem in animo suo ferri sivit. "Fieri debuit. Nullo modo praeteritum meum inobservatum manere potuit."
  "Quomodo res tuas apud Rojas reliquisti?" rogavit Stone.
  "Me ad villam suam invitavit."
  "Ita vero," inquit Cade. "Certum est eum fecisse."
  "Cade. Pro deorum immortalium! Non cum eo dormiam."
  Cade pedes movit et submurmuravit, "Saltem est aliquis cum quo non dormies."
  "Quid erat illud?" effutivit.
  "Nihil," respondit Cade.
  "Quota hora est?" dixit Stone.
  "Prandium." Cadem aspexit. "Si recte agam, mihi confidet."
  "Quomodo eum id facere cogere vis?" dixit Cade.
  "Me ipsum curare possum, scis? Non opus est mihi ut me adiuves."
  Ad eam accessit. "Sine me haec curare? Num omnia sub potestate sunt?" Inclinatus manum eius traxit. "Cur igitur manus tua tremit? Perturbatio posttraumatica non abiit. Numquam te reliquit, nonne?"
  Manum retraxit. "Noli te in res meas immiscere."
  Cade dixit, "In hac operatione, tua res mea est. Quod scis, ego scio. Quod audis, ego audio. Ego sum qui rem gerere soleo."
  "Tu imperium habes, nonne? Non iam pro re publica laboro. Nec pro te laboro. Hoc solus facio."
  Vox Cadei elevata est. "Kyle McCarron agens CIA est, et haec est operatio publica."
  Jana dixit, "Si haec est operatio publica," verbum velut acetum corruptum effusum est, "ubi est gubernatio ut eum servet? Ne homines quidem persuadere potes eum abesse!" Incedere coepit. "Nullum auxilium habetis. Copiae speciales per totam hanc insulam repere debent. Praeses per telephonum regimen Antiguanum minari debet. Sex F-18 Ministerium Interioris impetum facere debent ut eos terreant!"
  "Dixi tibi nullum auxilium nobis habuisse cum hoc incepimus!" clamavit Cade contra.
  Lapis inter eos saliit. "Omnes tranquilli simus. In eadem turma hic sumus. Nec hae omnes rixae nos propius ad inveniendum Kyle adducent."
  "Introeo," effutivit. "Perficiam, sive cum sive sine auxilio. Kyle vivit." Vibratio in manu eius intensior facta est, et a Cade se avertit. "Nullam optionem habeo." Visus periphericus Janae confundi coepit, et anhelitus eius raucus factus est. "Hoc ferre possum, Cade." Cubiculum primum ingressa est et post se ianuam clausit. Manus in armario pressit et in speculum inspexit. Frigidus calor faciem eius percussit, et per momentum genua eius vacillaverunt. Grave exhalavit et oculos clausit. Sed quo acrius conabatur se ab horroribus animam eius tenentibus liberare, eo clariores horrores fiebant.
  Se in casa rursus imaginata est, ad sellam ligneam vinctam. Rafael super eam inclinavit, cultro in manu. "Age, Yana. Prehende hoc. Ne te onerare patiaris." Sed tum cecidit. Rafael eam in faciem dorso manus percussit, et illa saporem salsum humoris in ore sensit. "Desine. Desine de eo cogitare. Memento arcis. Omnia bene erunt si modo ad arcem perveneris." Oculos clausit et pueritiam suam recordata est, semitam parvam in silva. Pinos altas, solem clarum inter ramos lucentem, et aspectum arcis ruinosae imaginata est. Dum Rafael et casa in umbram evanescebant, mente ad massam implicatam vitium et ramorum quae introitum arcis constituebant ambulavit et conata est odorem omnipraesentem terrae recentis, iasmini, et acuum pini evocare. Altius spiritum duxit. Intus erat. Tuta erat. Et nihil ei in arce nocere poterat.
  Oculos aperuit et se in speculo inspexit. Capilli et fucus eius inordinati erant, oculi fessi et victi. "Si vix perturbationem post-traumaticam post-traumaticam tolerare possum postquam eum in loco publico conveni, quomodo possum..."
  Sed cogitatio solitaria ei in mentem venit, et se erexit. "Raphael mortuus est. Istum filium scorti interfeci. Quod meruit accepit, et amplius me non laedet."
  
  23 Altissimus particeps
  
  
  Jana id extraxit
  Ad portam securitatis ambulavit et exspectavit dum custos armatus appropinquaret. Rursus in speculum inspexit et tremore excussit. Longi flavi capilli in elegantem nodum retracti erant, et sarong fluens cum atmosphaera insulae congruebat. Custos ad fenestram apertam se inclinavit, oculis per crus nudum ad femur delapsis. "Recte," cogitavit. "Diligenter vide." Fortasse non vir erat quem quaerebat, sed effectus erat prorsus quem volebat.
  "Ex curru, quaeso, exi," dixit custos, corrigiam humeralem sclopeti automatici suae aptans et ad latus movens.
  Yana egressa est, et custos ei nutu significavit bracchia late expandere. Baculo manuali usus, eo per crura et truncum sursum deorsumque movente. "Putasne me Glock alicubi celatam habere?" inquit. Suggestio eius custodem non latuit - vestes eius arctae erant, parum imaginationi relinquentes.
  "Hoc non est detector metallorum," dixit.
  "Bonum est quod filum metallicum non gero," cogitavit.
  In currum reversa, per longam viam privatam progressa est, cuius introitus curatus corallio roseo subtiliter contuso pavimentatus erat et hortis tropicis exquisitis circumdatus. Cum collem parvum superasset, prospectus panoramicus Sinus Morris ante eam patebat. Aquae caeruleae et harenae roseo-albae pulchritudinis naturalis Antiguae propriae erant, sed a latere collis, prospectus spiritum rapit.
  Ipsa villa luxuriosa et ad litus maritimum secreta erat. In summo colle sita erat, sed in valle sita; nullum aliud aedificium in conspectu erat. Et si duos custodes armatos per litus ambulantes neglegeres, ipsa litora omnino deserta erant. Yana currum ante introitum sistere fecit, ubi portae vitreae sculptae et teak sub ingenti arcu saxeo positae erant.
  Rojas ambabus ianuis aperuit et egressus est. Indutus erat tunica laxa et bracis lineis cinereis. Yanam ambabus manibus prehendit et bracchia late dilatavit ut eam aspiceret.
  "Pulchritudo tua pulchritudini huius insulae aequatur." Elegans erat in verbis eius. "Gaudeo te mecum iungere decrevisse. Bene advenisti ad praedium meum."
  Postquam introgressi sunt, Jana per vitreum parietem, qui partem posteriorem domus tegebat, prospectu sinus mirabili excepta est. Ingentes fere tabulae vitreae retractae sunt, spatium quadraginta pedum longum sub divo creantes. Leves aurae insulares delicatum odorem iasmini portabant.
  Illam in porticum duxit, ubi ad mensam linteo albo stratam consederunt.
  Subrisit. "Utrumque, opinor, scimus te mihi heri nocte mentita esse."
  Tremor per ventrem Yanae cucurrit, et quamquam dictum eam improvisam cepit, non contremuit. "Sicut tu," respondit.
  In sella reclinavit. Yanae, hoc erat agnitio condicionis mutatae. "Tu prima," inquit.
  "Nomen mihi non est Clara."
  "Minime." Accentus eius erat illecebrosus, illecebrosus. "Nomen tibi est Jana Baker, et olim eras..."
  "Agens FBI," inquit. "Tene hoc miratur?" Manus eius leviter tremuit.
  "Mihi res inopinatas non placent, Agente Baker."
  "Ego quoque, domine Rojas. Sed hoc nomine iam non utor. Me Yanam aut dominam Baker vocare potes, sed titulus agentis me abhorret." Ad eum annuit. "Virum facultatis tuae me investigasse puto. Quid autem aliud invenisti?"
  "Brevem sed fabulosam vitam in administratione Civitatum Foederatarum habui. Pulcherrimus venator terroristarum parvus, nonne?"
  "Fortasse."
  - Sed nobiscum hic in Antigua te iunxisse videtur. Num per annum proximum vel circiter caupo laboras?
  "Numquam revertar," inquit Yana, in tranquillos sinus aquas spectans. "Dicere potes me sententiam mutasse. Sed de te loquamur. Non es modo negotiator prosper, nonne?"
  Silentium subito venti flatu auxit.
  Unum crus super alterum posuit. "Et quid te hoc dicere facit?"
  - Scio quis sis.
  - Et tamen venisti?
  Yana respondit: "Ideo veni."
  Momentum sumpsit ad eam aestimandam.
  Pergebat, "Putasne casu factum esse ut Montes Lima Perez in frusta minuta contunderem?"
  Duo servi eleganter vestiti ad mensam venerunt et acetaria in fictilibus elegantibus, super magnas fictiles iam in mensa positas, posuerunt.
  Discedentibus illis, Rojas dixit, "Dicisne te miserum dominum Perez petere?"
  Iana nihil dixit.
  "Non eum modo in frusta contudisti, domina Baker. Quod ad me attinet, numquam iterum recte ambulabit."
  De ictu inguinis loquens, Yana dixit: "Non solum hoc numquam iterum faciet."
  "Recte." or "Recte."
  Paulisper tacite sederunt, antequam Rojas dixit, "Difficile mihi est tibi confidere, Domina Baker. Non saepe quis desertores e patria tua offendit."
  "Oh, non? Attamen operas Gustavi Moreno uteris. Probabiliter eius historiam nosti. Primi decem anni cursus eius in CIA acti sunt, sed ei fidem habes."
  - Scilicet, de praeterito Domini Moreno scio. Sed curiosus sum, quomodo hanc informationem invenisti?
  Anxietas eam pervasit. "Multa in vita mea praeterita didici, domine Rojas."
  Exspiravit. "Et tamen dicis te illam vitam reliquisse. Me convince."
  "Credisne regimen Americanum agentem secretum missurum esse ut in taberna tiki in litore per annum unum operetur, tantummodo quasi tegimen? Dominus Moreno fortasse etiam tibi narravit FBI, NSA, et CIA me toto hoc tempore quaesivisse. Et scis cur? Quia eis tessera mea dedi et discessi. Identitatem meam mutavi. Extra ordinem eram, res de me ipso discens. Res quas nesciebam, et numquam me magis vivum sensi."
  "Perge." or "Perge."
  Moreno etiam tibi dixit priorem meum dominum me homicidii accusare voluisse?
  "Mors sclopetario viri mundo solo nomine Rafael noti." Accentus eius Columbianus perfectus erat.
  "Se ipsos in malam rem abire possunt," inquit. Vento crescente, Jana trans mensam se inclinavit. "Tota vita mea mendacium fuit, domine Rojas." Oculos ad fibulas solutas tunicae eius delapsos sivit. Vultus ille illecebrosus erat, sed interiora eius turbari incipiebant. "Didici mea studia alibi iacere. Non serviam imperio sibi servienti. Ingrato insano appetitu infinito. Mea via nunc in altera parte iacet."
  "Vere?"
  "Dicamus modo me habere certas facultates, et eas maximi offerentis praesto esse."
  "Quid si qui plurimum offerat regimen Civitatum Foederatarum est?"
  "Tum pecuniam eorum accipiam et interea tradam. De paucis aliis rebus praeter hoc per annum proximum cogitavi."
  - Ultio est periculosissima socia, domina Baker.
  "Certus sum Montes Lima Perez tibi consensurum esse."
  Risit. "Ingenium tuum pulchre cum pulchritudine tua congruit. Sicut hoc vinum." Calicem sustulit. "Cum dulcedine amaro acetariorum perfecte congruit. Unum sine altero bonum est. Sed cum conveniunt, magicum est."
  Ambo vinum rubrum obscurum sorbebant.
  Rojas dixit, "Quantum intellego, relationes vigilum de apprehensione tua verae sunt. Num nefarius ille dominus Perez tibi nocere voluit?"
  Aversa est. - Non primus erat.
  - Fragor in humero tuo, nonne?
  Yana dictum neglexit. "Sine me rem tibi summatim exponere. Postquam pro patria globulos accepi, duos impetus bombarios prohibui, raptus sum, et paene ad mortem cruciatus sum, falso me caedis accusaverunt. Ergo mihi est culpa? Recte dicis. Nihil me curat de rebus tuis. Ingenia mea extraordinaria ei qui plurimum offert praesto sunt."
  Rojas per sinum prospexit, oculis in larum cadens. Avis leniter in aura fluctuabat. Alterum vini haustum sumpsit et ad eum se inclinavit. "Multum damni Montes Lima Perez intulisti. Ne me male intelligas, aemulus est, et gaudeo eum e medio sublatum esse. Sed talem publicam caedem non desidero. Non hic. Attentionem ad se trahit." Exhalavit. "Hoc non est ludus, domina Baker. Si ad me laborandum venis, summam fidem postulo."
  "Summum custodem societatis, Officinam Envigado, iam in insula sustuli. Fortasse societas adhuc hic est, sed puto te iam scire debere ubi mea fides sit."
  "Officina de Envigado mihi sedare necesse est. Opus est ut sodales summi ordinis eorum consilii ex insula sine vestigio evanescant. Non possum permittere ut magistratus locales aut alii sicut CIA id animadvertant. Visne mihi cum problemate meo auxilium ferre?"
  Yana subrisit, sed manus eius vehementius tremebat. In gremio tenuit, extra conspectum. "Pecuniam," inquit.
  Oculi eius severi facti sunt. "Noli de hoc nunc sollicitari. Modo mihi narra quomodo officia tua perficere cogitas."
  
  XXIV Fabulae Piscatorum
  
  
  Ton oculos contraxit.
  In fulgentem solem Antiguanum prospexit, deinde telephonum suum extraxit et applicationem mapparum aperuit. Imaginem iterum reposuit et in oculos agentis specialis Janae Baker inspexit. Imago in scaena apud centrum exercitationis FBI apud castra classium marinorum Quantico in Virginia capta erat. Cursus eius graduationis agentis specialis erat. Manum Steven Latent, tum directori FBI, stringebat.
  Vir tabulam geographicam perscrutatus est, quae unum signum prope locum suum ostendebat. "Adhuc in eodem loco," sibi dixit, deinde versus Heritage Quay progressus est et signa ad pontem viae Nevis secutus est. "Navim conducere debemus," viro in portu dixit.
  Vir cutem nigram, per tempus attritam, petasum stramineum gerebat. Non sursum aspexit. "Quanta est magna navis?" Accentus eius fulvus erat cum distincto sono insulari.
  "Tantum vecturam requiro. Fortasse viginti pedum."
  "Piscasne?" rogavit venditor.
  "Ita, aliquid simile," vir dixit, litus intuens.
  
  Paucis post minutis, vir clavem vertit, et duo motores externi frementes ad vitam reluctati sunt. Eos paulisper otiosos sivit, deinde funes e prora et puppi demisit et e ponte se propulsit. Telephonum suum arcte inter fenestram anteriorem et tabulam instrumentorum inseruit ut tabulam geographicam videre posset, tum imaginem ei admovit. E portu egressus est, sonitum secutus. "Non multo diutius nunc," inquit, risu dentes flavos revelans.
  
  25 Ignis in ventre
  
  
  Jana stabat
  Praeter sellam Rojas ambulavit, manus in cancellos podio imposuit, et in sinum spectavit. Manubrium arcte prehendit ut tremores in manu celaret. Rojas se vertit ut aspiceret, et eius oculi non inobservati sunt.
  "Responsum mihi opus est, domina Baker. Scire volo quomodo tales res exsequi cogitas. Hi homines simpliciter evanescerent, et nemo sapientius sciret."
  Yana subrisit. "Iam sententiam meam probo," inquit.
  - Et quid est hoc propositum? Surrexit et iuxta eam stetit.
  "Oculi tui. Cum steti et huc ambulavi, oculos a me avertere non potuisti." Ad eum se vertit.
  "Quid autem in eo est? Iam tibi dixi. Oculi mei ad pulchritudinem trahuntur."
  "Quomodo putas me Perezum e taberna in angiportum desertum elicuisse?"
  Rojas annuit. "Nullus hic errori locus est, Domina Baker. Cum princeps membrum Officinae de Envigado evanescit, optimum est non quaerere indicia aut corpus quod inveniant. Alioquin corpus tuum invenient et aliquid cum eo facient." Implicatio foeda erat, sed Jana linguam repressit.
  "Mihi relinque. Invenies me satis scire de hominibus evanescendis faciendis. Et de locis scelerum celandis." In aquas micantes oculos aspexit. "Centum milia."
  "Centum milia dollariorum magna pecunia est, domina Baker. Quid te cogitare facit officia tua tantum valere?"
  Illa ad eum sustulit oculos. "Dimidium est. Hoc est quod antea accipio. Reliquum post partum venit."
  Propius accessit et sine pudore mammas eius contemplatus est. Quasi in pinacotheca statuam admiraretur. Sed post momentum, oculi eius in tria vulnera sclopetaria in pectore eius incidierunt. Manum sustulit et dorsum digitorum super medium duxit.
  Acris et urens sensus Yanam retrahere coegit, vultus Raphaelis ante oculos eius fulgurans. "Manus demitte," inquit, instantius quam voluerat. "Fortasse in stipendio tuo sum, sed non propter pecuniam id facio. Nec umquam negotia cum voluptate misceo. Pretium meum est ducenta milia. Accipe aut relinque."
  "Otiosus voluptate? Quanta miseria. Nihil refert," inquit, se convertens et manum contemnens. "Omnia quae a mulieribus pulchris desidero mihi praesto sunt."
  Aliquid in voce eius Yanam subsistere coegit. Quasi telephonum mobile fractum aut bracas scissas describeret-rem quae abicienda et substituenda esset. Vox parva ex profundo loco, ex loco tenebroso, susurravit. "Ostende ei iterum," vox dixit, dum cicatrix dolore flagrabat. "Ostende ei quantum patri similis sit." Fulgura insomnium ante oculos eius micuit, imago patris, mandatum capiendi. Manus eius vehementius tremuit, et margines visionis eius obscurari coeperunt, sed resistebat, et vox evanuit.
  Servus cum patina in manu apparuit et duo pocula in mensa posuit.
  - Sed sedeamus et bibamus.
  "Quid bibimus?" dixit Yana, in sella considens.
  "Guaro. Significat 'aquam ignis', potionem Columbianam insignem. Multis placet Aguardiente Antioqueño, sed ego hanc praefero," inquit, parvum poculum liquidi perlucidi et glaciem contusam tollens, "Aguardiente Del Cauca."
  Yana manum trementem in gremio tenuit et potionem ad labia altera sustulit. Ei gustus erat vodcae lenis, sed dulcior.
  Rojas dixit, "Scisne quid mei dixerint cum eis dixi ut adventum tuum exspectarent?"
  - Et quid erat illud?
  "Ya vienen los tombos. Id est... _
  Yana interpellavit, "Vigiles veniunt." Caput quassavit. "Postquam unum ex rivalibus tuis paene necavi, adhuc putabas me pro administratione Americana laborasse, nonne?"
  - Me pergere stupere, domina Baker.
  "Et cum advenissem, me instrumenta auscultandi inspexisti."
  "Nimis cautus in hac re esse non potes."
  "Ostende mihi reliquam partem fundi tui."
  Per aliquot minuta per praedium peragravit, dum Rojas eam de conclavi in conclave ducebat, historiam amplae possessionis narrans. Peragrationem in infimo gradu finivit, cellario immaculate ornato, luce diurna illuminato, ubi dolia vini plurima in conclavi clauso congesta erant. "Vinum huc ex Columbia venit et in frigidis, terrenis condicionibus maturescit."
  "Valde admirabile," dixit Yana. "Sed sunt duo cubicula quae mihi non monstravisti. Primum est cubiculum ubi plerique viri iter suum finiunt."
  Rojas subrisit. "Sentimenta tua de cubiculo principali clarissime expressisti. Quid de altero?"
  Yana ad ianuam ferream in latere monstravit. Haec in andronem ducere apparuit.
  "Ah, bene, non potes omnia secreta tua revelare."
  "Aliquid celandum, domine Rojas?" Subrisit illa.
  Rojas hanc vocem neglexit. Dum per latas, clare illuminatas scalas vitreas ad primum tabulatum ascendebant, Rojas dixit, "Multas fontes informationis habeo, Domina Baker, et aliquas tibi tradam. Informationes de muneribus tuis." Manum suam super eius imposuit. "Locum tibi in praedio meo meruisti. Quaestio manet, habesne quod ad manendum requiritur?"
  Scalas ascendere coepit, deinde se vertit et eum despexit. Oculi eius in occipitio eius fixi erant.
  Risit. "Optime lusus. Me pergis stupere. Quaeso, numquam hanc qualitatem amittas."
  "Et fontem informationis tuae mihi dic. Facta non caeco animo accipio," inquit. Rojas eam aestimavit, sed illa perrexit. "Scio multas informationes requiri ad faciendum quod facis, sed id non significat me eis confidere." Rojas eam ad superiorem duxit ad ianuam principalem. Gustavus Moreno eam ex longo vestibulo aspexit. Bracchia eius complexa erant. "Et illi viro non confido," inquit.
  Rojas Moreno aspexit. "Fons huius informationis meus et meus solus est."
  "Haec non est negotiatio," inquit.
  "Quod quaeris te iam in sede anteriori currus tui exspectat. De fonte postea disserere possumus. Hoc celeriter fieri volo, domina Baker. Tempus urget. Munus tuum hac nocte perficiendum est."
  Exiit foras, per gradus descendit, et in semitam corallii fractam ingressa est. In currum ascendit et rem quam non exspectaverat cogitavit: Rojas in tempore erat. Antequam villam intraret, incredibilem pressionem senserat ut Kyle inveniret et eum celeriter inveniret. Sed nunc suspicabatur Rojas alia consilia habere, et haec cogitatio eam subsistere fecit.
  Magnum et grave involucrum sustulit et aperuit. Intus erant quattuor crassae fasciculae nitidarum centum dollariorum et fasciculus. Fasciculus prorsus similis erat fasciculo FBI. Ex iisdem fasciculis confectus erat quos in relationibus publicis videre consueverat. Cum id aperuisset, vidit idem esse ac relationem explorationis publicae. Laevae parti adiuncta erat nitida photographia nigra et alba viri quem Yana sciebat esse scopum suum. Dextrae erant plures chartae materiae consultatoriae, eleganter in summo vinctae vittis metallicis flexibilibus.
  "Unde hoc acceperunt?" cogitabat. "Hic scopus manifeste sodalis Officii Exsecutionis est."
  Paulo antequam machinam incepit, sonitum viginti fere pedes post se audivit, quasi aliquis vitrum fenestrae pulsaret. Cum se vertit, mulierem ad fenestram vidit. Ambae manus eius ad vitrum pressae erant, et terroris species in oculis eius dilatatis relucebat. Os eius in clamorem aperuit, et pulsus cordis Yanae acceleravit.
  Manus os mulieris pressit et retraxit. Abiit. Ira in Yanam exarsit, et manubrium ianuae petivit. Sed vox Latina ignota e porticu venit: "Tam gaudeo te hodie nobiscum iungere potuisse, Domina Baker." Se vertit et Gustavum Moreno ad portam principalem monstrantem vidit. "Tempus est tibi ut a coetu nostro discedas." Duo custodes armati iuxta eum stabant.
  Yana intellexit mulierem iniuriam pati, et furor in visceribus eius crescens crevit. Autocinetum incepit, deinde in cursum celerem induxit.
  Dum abibat, cogitationes mulieris supprimere conata est, sed non potuit. Ad ianuam transiit, ubi custos iam portam aperuerat. Stetit et eam transire exspectavit. Levis subrisus in facie eius eam taedio affecit.
  "Moreno fortasse instrumentum vestigatorium in curru meo collocavit," cogitavit. "Ad refugium redire non possum."
  
  26 Reditus ad casam rusticam
  
  Sinus Collis Lateris
  
  Jana erat auriga
  In directionem parvae suae casae litoralis. Si Gustavus Moreno descriptionem accuratam de ea habuisset, certe iam scirent ubi habitaret, ergo pervenire eo non esset problema. Per viam principalem Grace Farm flexa est et ad laevam versus aquam apud Perry's Bay vertit, deinde per viam terrenam descendit antequam apud Little Orleans, forum dilapsum a civibus frequentatum, substitit. Pictura sole dealbata olim persici coloris, rosei, et caerulei coloris fuerat. Taberna in vicum circumstantem perfecte miscebatur. Ex autocineto exsiluit, unicum telephonum publicum functionale sustulit, et numerum Stone formavit.
  "Heus," inquit. "Ego exii."
  "Deo gratias," respondit Stone.
  - In Cantone Parvo sum. Cur non ad domum meam venis?
  "In itinere."
  "Et cave ne te sequaris."
  Risit Stone. "Non ita pridem discipulus meus eras."
  "Multa sciebam antequam ad te veni, stulte," dixit tono sarcastico.
  
  Casa eius unius cubiculi inter palmas bananas et cocos sita erat. Magis tugurium quam aliud quidquam erat. Sed colores tropici qui interiorem ornabant impressionem paupertatis circumdantem possessionem mitigabant. Domus, si ita appellari potest, quinquaginta passibus ab aqua in praedio privato a familia Britannica possessore sita erat. Pretium locationis vilissimum erat. Cum Yana in insulam anno priore advenisset, vitam simplicem gerere studuerat, et vicit. Comparata cum insulano mediocri, Yana pecuniam habebat, itaque facile erat exiguum spatium supellectilem supellectilis supellectilem praebere.
  Decem minutis post, autocinetum onerarium Stone advenit et illa insiluit. "Nonne ad Rojas sic spectans iisti, nonne?" Stone dixit, se abiens.
  "Non, modo mutata sum," inquit. "Kyle vivit."
  Frena vehementer pressit, et Jeep lapsus est dum pulvis columna subter eam surrexit. "Vidistine eum? Cur non dixisti? Si id scivissemus, turmam DEA in promptu posuissemus."
  - Eum non vidi.
  Lente acceleravit. "Cur igitur..."
  "Praemonitio."
  "NSA invasionem ex tempore non imperatura est."
  "Ille adest. Tibi dico."
  - Ob praesagium?
  "Fortasse hoc nescis, sed multa scelera coniectura solvuntur."
  "Ita vero," increpavit, "sed multa factis testimoniis decernuntur."
  Ad domum tutum curru perrexerunt et introierunt.
  "Cade," inquit, "quid te cogitare facit perfugium non sub custodia esse?"
  "Gaudeo te quoque videre," inquit, oculos a computatro portatili tollens. Ad monitorem se convertit, ubi in medio colloquio securo per video cum NSA erat. "Exspecta, avuncule Gulielme. Modo intravit."
  Tum Yana voces ex soniphoniis computatri portatilis audivit. "Ita," inquit vox, "scimus. Vidimus eam per viam ambulantem."
  Yana super monitorem inclinata est. "Salve, avuncule Gulielme. Quid dicis, me videre potuisti? Habesne monitores in via?"
  Knuckles in video ad eum inclinavit. "Satellites appellantur, Agent Baker. Observamus."
  "Digitis," inquit Yana, recta considens bracchiisque super pectus cruciatis, "iterum me agentem voca et ego..."
  "Ita vero, domina," inquit.
  Cade dixit, "Et hoc quaestioni tuae respondet quomodo sciamus nos hic non observari. Knuckles turmam habet quae semper caelum observat. Sciemus si quis intra quadrantem miliaris advenerit."
  "Chiliometris illic utuntur, Cade," dixit Knuckles.
  "Omnia scire," respondit Cade.
  Stone caput quassavit. "Yana putat Kyle adhuc vivere."
  "Quas probationes habemus?" inquit avunculus Gulielmus, manum per barbam densam ducens.
  "Nihil," dixit Stone.
  "Vivit," Jana dixit. "Putasne nos id comprehendisse?" Acta ostentavit. "Haec est plena investigatio unius e membris Officinae de Envigado. Volunt me virum nomine Carolum Gaviria interficere."
  "Nomen illud a Gustavo Moreno ortum esse debuit," dixit Knuckles. "Scimus eum magni momenti esse in communitate explorationis."
  Yana caput quassavit. "Nusquam notitiae generales ortae sunt, unde nomen omnino ortum est?" Alios aspexit. "Nemo vestrum, ingeniosi, scit, nonne?" Silentium eam salutavit. "Rojas Officinam de Envigado ex insula removere vult, sed hae factiones hoc iam decennia faciunt. Sciunt quid agant."
  Gulielmus dixit, "Quod vis dicere?"
  Jana dixit: "Etiam Gustavo Moreno difficile esset invenire quis in insula esset ex Officina de Envigado. Necesse est ei hanc informationem alicubi petere."
  In monitore video, avunculus Gulielmus in sella sua reclinavit. Digiti eius in capillos, qui magis salis quam piperis erant, alte penetraverunt. "Kyle. Kyle interrogatus est, et ita nomen Carolus Gaviria acceperunt."
  dixit Yana.
  "Age," inquit Cade. "Non credo Moreno nescivisse quisnam ex Officina de Envigado in insula esset. Eius est officium talia scire."
  Stone manum in humerum Cadei posuit. "Multum temporis in munere agentis DEA egisti, nonne?"
  - Non, sed...
  Stone perrexit. "Multum temporis in prima acie consumere? Contactus instituere? Medicamenta clam emere? Fortasse in acie ignis? Insinuare summos gradus mercaturae medicamentorum illicitorum?"
  - Non, sed...
  "Crede mihi," inquit Stone, "multo difficilius est quam putes. Hi homines non modo in insulam apparent et sese nuntiant. Tacite intrant, sub falsis nominibus. Omnia lente fiunt. Qualitas diplomatum incredibilis est. Deinde, cum tota turma congregata est, officinam omnino anonyme constituunt."
  "Biographiam de hoc nomine accipe," avunculus Bill Knuckles dixit.
  Knuckles subrisit. "Iam incipit, domine," inquit, ad quartam tabulam digito monstrans. "Carolus Ochoa Gaviria, filius est ducis MAS."
  Murmuravit avunculus Gulielmus.
  "Quid est MAS?" rogavit Cade.
  Knuckles libentissime auxilium praebuit. "Muerte a Secustrades. Societas paramilitaris erat. Initio ut vis securitatis ad regionem stabiliendam orta est. Illis diebus, inter sodales eius erant sodales Cartelis Medellin, exercitus Columbianus, legislatores Columbiani, parvi industrialistae, pauci divites pecuarii, et etiam Texas Petroleum."
  Yana dixit, "Texas Petroleum? Societas Americana? Quid diaboli est societas Americana cum cartelibus medicamentorum narcoticorum coniuncta?"
  "Respondit avunculus Gulielmus. "Cocaina modo maior exportatio quam coffea facta erat. Tanta producti producere multum terrae et laboris requirit. Incolae autem undique oppugnabantur. MAS creata est ad pugnandum contra clandestinos qui vel terras suas redistribuere, vel dominos praediorum rapere, vel pecuniam extorquere conabantur. Societates sicut Texas Petroleum stabilitatem regionis requirebant."
  "Sed IAS statutum suum mutavit, nonne?" dixit Cade.
  Knuckles dixit, "Factum est divisio Cartelis Medellinensis. Si intellegis quid dicam, reprimebant. Stabilitas regionis iam non erat quaestio. Quicumque cum cartelo intervenisset, de rebus tractatus est."
  "Bene," inquit Yana, "ergo scopus meus, Carolus Gaviria, filius ducis erat. Quid tum?"
  "Memento," respondit avunculus Gulielmus, "de Columbia ineunte decennio octogesimo loquimur. Filius, cum patre ivisset. Decenas aut centenas caedum vidisse potuisset. In eo ambitu crevit."
  "Ita vero," inquit Cade, "sine dubio eum in nonnullis ex eis implicatum esse. Virum tam crudelem evanescere facere non facile erit."
  Yana tergum vertit. "Quis dixit eum modo evanescere debere?"
  "Quid erat illud, Yana?" dixit avunculus Bill.
  "Dixit," respondit Cade, "cur ille simpliciter evanescere deberet? Non id dicis, annon, Yana?"
  "Kyle inde extraham. Nihil me movet quid requiratur."
  Cade surrexit. "Non potes dicere te paratum esse ad homicidium faciendum."
  Oculi Yanae erant velut lapides.
  Avunculus Gulielmus deinde locutus est. "Si avus tuus iuxta te staret, non diceres hoc, Yana."
  "Non erit caedes," inquit.
  "Oh, non?" inquit Cade. "Quid id appellares?"
  "Aliquis accipit quod meretur," inquit.
  Hoc tempore venenum in voce Avunculi Gulielmi inerat. "Nulla caedes sub custodia mea fiet. Res clausa est. Nunc omitte." Primum erat tempus quo quisquam eorum virum typice stoicum irasci viderat. "Praeterea, plura habemus," Avunculus Gulielmus dixit. "Dic illis, Knuckles."
  "Quid nobis narra?" inquit Cade.
  Knuckles surrexit. Iam in suo elemento erat. "Non credes quae in archivo Kyle apud CIA invenimus."
  
  Acta CIAe 27 Kyle
  
  Sinus Accipitris Imbricatus
  
  "Capitis"
  "In fasciculo CIAe Kyli?" rogavit Yana.
  Knuckles respondit, "Affiliationem eius foederalem celaverunt."
  "Quid sibi vult..."
  "Acta eius adulteraverunt," dixit Knuckles. Ei placebat esse qui aliquid sciret quod alii nesciebant.
  "Scio quid significet," dixit Yana. "Quaerere volui quid dicat?"
  Avunculus Gulielmus dixit, "Eum tamquam agentem DEA introduxerunt."
  Cade surrexit. "Cur hoc fecerunt? Voluntne eum occidi?"
  Yana se vertit et paucos gradus movit dum notitia in mente eius fluebat. "Non volunt eum occidi, vitam eius servare volunt."
  "Recte dicis," inquit avunculus Gulielmus. "Et index datorum ostendit hanc novam identitatem in systema quattuor diebus ante ingressam esse."
  Kyle evanuit.
  "Ratiocinatur," Jana dixit. "Si Kyle clam circulum narcoticorum investigabat et libellum non accipiebat, CIA fortasse existimaret eum esse in fraudem." Ad Cade se vertit, qui adhuc eam contendebat. "Dixi tibi. Rojas nomen primi mei muneris a Kyle accepit. Et causa cur sciverit Kyle hanc informationem habiturum est quia Gustavo Moreno in historiam Kyle investigaverat."
  Cade oculos clausit. "Et invenit eum DEA esse. Ita nunc scimus eum vivere."
  "Gulielme," inquit Yana, "hoc permittere debes. Turmam huc mittere debes ut eum extrahat."
  - Iam conatus sum, - respondit avunculus Gulielmus. - Difficilius est quam id.
  "Mehercule, Gulielme!" inquit Jana, "Quam difficile esse potest? Kyle a domino pharmacopolae detinetur, et eum extrahere debemus."
  "Yana," inquit Gulielmus, "modo cum Consiliario Securitatis Nationalis locutus sum. Murum latericium offendi."
  "Res publicae," dixit Stone, capite quassans.
  Gulielmus perrexit, "Yana, tibi credo. Sed id non satis est. Aliquid magnum mox futurum est, et quid sit nescio. Nemo aequilibrium perturbabit."
  Vultus Janae pallescere coepit. "Bille, non hic sedebo et Kyle mori sinam. Nihil me movet quae sint pericula politica." Respiratio eius accelerata est.
  "Valesne, Yana?" dixit Cade.
  Ad monitorem accessit et se inclinavit. "Non eum relinquam, Gulielme. Non eum relinquam."
  Cade eam humeris prehendit et in sella consedit.
  "A parte tua sum, Yana," inquit Bill. Vox eius tranquilla et consolatoria erat. "Sum. Sed nihil facere possum. Manus meae ligatae sunt."
  Aliqua ira in voce eius inerat. "Noli hoc facere, Gulielme," respondit. "Unus ex nobis est. De Kyle loquimur."
  Gulielmus avertit oculos. Post momentum locutus est. "Scio de quo loquimur. Kyle mihi familia est."
  Musculi maxillae Yanae tensi sunt. "Sola faciam si necesse erit," inquit. "Sed non videbitur quasi turma chirurgica intraverit et eum caute extraxerit. Videbitur quasi bomba in curru explosa sit."
  Gulielmus monitorem aspexit. "Aliquid accidit, nonne? Aliud aliquid accidit cum ad Rojas ivisti."
  Mulier in praedio, post vitrum speculare clamans, in campum oculorum Yanae apparuit, sed nihil dixit.
  Stone dixit, "Bille, adhuc ad turmas aditum nobis adipisci debebimus."
  "Cur hoc est?"
  "Rojas Yanam conduxit ut praefectum Officii Exsecutionis interficeret. Ea hominem interficere non potest. Protocollum detractionis extremae activare debemus. Yana eum ad locum aliquem secretum allicebit, et turma eum capiet."
  Sed post avunculum Bill et Knuckles, vir e centro imperii NSA processit. Vestem obscuram et fasciam gerebat. "Nulla transmissio erit," vir dixit cum avunculus Bill ad eum se vertit.
  Yana oblique ad monitorem respexit. "Filius canis."
  
  28 Corruptio CIA
  
  
  "Quis diaboli est hic homo?"
  Dixit Lapis, sed Jana et Cade sciebant.
  "Nihil diem puellae tam exhilararet quam alius agricola Virginianus," dixit Jana, bracchia complicans.
  Manus viri in sinibus vestium manebant, quasi cum amicis in convivio nuptiali colloqueretur. "Nullum erit mandatum liberationis. Nullus etiam erit mandatum ad agentem McCarron extrahendum."
  Manus Lapidis in aera volaverunt et ad monitorem clamavit, "Quem diaboli te putas esse?"
  "Et tu, Agent Baker," vir dixit, "te recipies. Nullae erunt bombae in praedio Diego Rojas."
  Avunculus Gulielmus, vitra detrahens, oculos fricuit. "Stone, liceat mihi te Laurentium Wallace introducere, nuper adiutorem directoris vicarii CIA, Servitii Nationalis Clandestini, Centri Contra Terrorismum constitutum."
  "Haecne est consilia CIA?" Yana latravit. "Tunene haec celas? Quid tam grave esse potest ut virum relinquas? Quid hoc tempore est? CIA cocainum rebellibus Antiguanis vendere vult? Arma al-Qaeda vendere ut contra ISIS pugnare possint? Pecuniam lavare pro..."
  "Satis est, Yana," dixit Bill.
  Risus Laurentii Wallace comis sed superbus erat. "Non exornabo verba tua responso, Agente Baker."
  "Non iam sum procurator. Si iterum me sic vocaveris," Yana dixit, digito monstrans, "eo advolabo, malum Adami tibi avulsam, et tibi tradam."
  Wallace subrisit. "Iucundum est te videre, ut semper." Ex campo visionis monitoris se subtraxit.
  Stone alios aspexit. "Quid diaboli modo accidit?"
  Gulielmus respondit, "Ut dixi. Aliquid amplius hic est, et quid sit investigare in animo habeo."
  
  XXIX Optimae Consilia
  
  Praetorium militare NSA, Arcem Meade, Terrae Mariae
  
  "Domine?" or "Domine?"
  " dixit Knuckles, in cubiculum irrupens. Avunculus Bill media sententia substitit. Ille et duodecim alii viri, omnes duces militares, circa longam mensam ovalem sedentes, sursum aspexerunt. "O, ignosce."
  Gulielmus exhalavit. "Bene est, fili. Non est quasi haec conventio de securitate publica ageret. Re vera de exemplaribus texendi disserebamus."
  Articulis deglutiti sunt. "Ita vero, domine. Est aliquid quod tibi videre necesse est. Statim, domine."
  Avunculus Gulielmus dixit, "Veniam mihi vultis, viri? Officium vocat."
  Gulielmus cum Knuckles gradum tenuit dum ille in magnum centrum imperii cucurrit. "Hic est, domine, in monitore septimo," inquit, unum ex innumeris ingentibus monitoribus computatralibus e lacunari alto suspensis monstrans. "Illic, in medio monitoris."
  Quid specto?
  - Laura? Knuckles dixit mulieri trans cubiculum. - Potesne paulum propius accedere?
  Dum imago satellitis in monitore propius accederet, parvam scapham circiter septuaginta quinque passus a litore distantem ostendit.
  "Care Wailer," inquit Gulielmus, "non puto te me e conventu Praefectorum Exercitus evocavisse ut consilia tua feriarum mihi ostenderes."
  "Minime, domine," Knuckles respondit. "Hae imagines ex uno satellitum nostrorum speculatorum, NROL-55, nomine in codice Intruder, sunt. In orbita geosynchrona est cum missione tutelae ELINT vel inspectionis oceani, sed eum ad... reassignavimus."
  "Digitos!" or "Digitos!"
  "Ita vero, domine. Sinum Hawksbill, Antiguae, spectamus."
  "Et etiam?"
  "Laura? Propius, quaeso." Imago in monitore propius crevit donec quinquaginta fere pedes supra navem pendere videretur. Decisio perfecta erat. Punctum candidum fulgens navis in eos relucebat dum in fluctibus tranquillis fluctuabat. Solus incola, vir, longas binoculares ad faciem sustulit. "Vigilat, domine."
  "Exspecta, Sinus Accipitris? Domus nostra tuta?"
  Knuckles nihil dixit, sed implicatio bene intellecta est.
  "Christe. Knuckles, fac mihi nexum tutum ad perfugium."
  "- Prorsus, domine. Iam antea id tentavi."
  - Nulla laetitia?
  "Hoc ne proderit quidem. Nexus communicationis non operatur."
  "Id fieri non potest," dixit avunculus Gulielmus, ad computatrum portatile accedens et considens.
  "Hic ipsum," inquit Knuckles, ad monitorem computatri monstrans. "Satellitem ter temptavi, deinde hunc emisi. Diagnostica inspice."
  Gulielmus lectiones perscrutatus est. "Satellis illic bene se habet. Et ecce, operatur." Gulielmus informationem diligentius perscrutatus est. "Omnia systemata in linea sunt. Et cum cubiculo tuto contactum habuimus, quid, ante horam? Quid est problema?" Sed tum Gulielmus se erexit et pugnum in mensam percussit. "Ille filius canis."
  "Domine?"
  Gulielmus surrexit. "Hi stulti nexum ascendentem intercluserunt." Telephonum sustulit et numerum formavit. "Nexum ascendentem intercluserunt, et nunc agentem sceleratum in manibus nostris habemus." In telephonum locutus est. "Mihi Turmam Responsionis Specialis DEA apud Point Udal, Insulas Virgines Americanas, adducite." Paulisper exspectavit dum vocatio eius coniungeretur. "Imperator? Hic est Gulielmus Tarleton, NSA autorisatione kilo-alpha-unum-unum-novem-sex-zulu-octo. Scopum prioritatis in Antigua habeo. Copias vestras augete et accelerate. Iter et sarcinam missionis in volatu accipietis. Hoc non est exercitium disciplinae, Imperator. Confirmatis?" Telephonum deposuit et Knuckles aspexit.
  "Non intellego. Quis nexum ascendentem interrumpit?" Sed momento quo quaestio ex ore eius egressa est, Knuckles responsum cognovit. "Pro deorum meorum."
  
  XXX Latro
  
  Centrum Imperii NSA
  
  "SYA?" or "Syam?"
  - dixit Knuckles. - Sed cur CIA satellitem nostrum communicationis clauderet?
  Gulielmus longe ante eum erat. "Knuckles, consilium volatus pro DEA et tempus interceptionis aestimatum mihi opus est."
  "Domine, num vere turmam mittimus? Permissione praesidis nobis opus erit ut Antiquam invadamus, nonne?"
  "Me curare sinis. Nec haec incursio est, sed imperium singulare."
  "Conare hoc Ministerio Rerum Externarum Antiguae dicere." Puer computatrum portatile suum pulsavit. Ictus clavium eius quasi ictus sclopetorum sonabant. "A statione DEA in Insulis Virginibus Americanis ad Antiguam ducenta viginti milia nautica sunt," dixit Knuckles, secum loqui incipiens. "Videamus, DEA Gulfstream IV habet, ergo... ... maxima celeritas V est Mach 0.88, quid est id? Circa 488 nodi, nonne? Sed dubito an tam vehementer premant, ergo dicamus 480 nodos, plus minusve. Id est 552 milia passuum per horam, quod significat eos ad VC Bird International in Antigua circiter quadraginta minutis post ascensum futuros esse, pro celeritate quam maximum attingant. Praeterea computandum erit quantum temporis eis opus sit ut ad aeroplanum perveniant..."
  "Nimium temporis," dixit avunculus Gulielmus. "Si fur in illa navi speculator est, fortasse iam illam maledictam societatem cui operatur appellavit, et fortasse homines in itinere habent. Cade per telephonum mobile voca."
  "Sed, domine," inquit Knuckles, "haec non est linea tuta."
  "Nihil me curo. Eos hinc statim exire volo." Bill incedere coepit. "Iste stultus quivis esse potest."
  "Alia optio..." Knuckles proposuit antequam iterum interpellatus est.
  "Quid si pro Rojas laborat?" Avunculus Bill perrexit, puerum neglegens. "Hoc significaret Cade et Stone in discrimen adduci, nedum Yanae tegumentum certe patefactum iri. Eum adhuc sequeris?"
  "Sane, domine. Sed una res est quam non..."
  "Si extractionem calidam facere debebimus, pretium erit, sed hoc tempore nihil prorsus curo."
  "Domine!"
  - Quid est, Knuckles? Mehercule, fili, exspue.
  "Quid si turma oppugnatoria DEA hominem in navi deprehenderit, sed apparet eum esse CIA?"
  
  31 Inconscious
  
  Sinus Accipitris Imbricatus
  
  Gemitus pressit
  Specilla sua in caput impulit et in lecto se coniecit. "Haec vera calamitas est. Quis est hic stultus?"
  Yana, taedio affectus, in cubiculum posterius abiit.
  Cade dixit, "Laurentius Wallace vir societatis est. Cum eo iam antea egi."
  "Ita vero?" inquit Stone. "Sine turma recuperatoria, quomodo munus Yanae, Caroli Gaviriae, perficere possumus? Nos tres, volo dicere? Impossibile est."
  "Te nihil minus peritum Delta Force operatorem esse putavi."
  "Serio dico. Num substitisti et cogitasti quid requireretur ad tale quid perficiendum? Cum turma redditionis, non tam malum esset. Jana hominem in cubiculum privatum allicere posset ubi putat se paulum "oooh-la-la" cum ea habiturum. Tam celeriter acum in collum eius figerent ut, cum aculeum sentiret, medicamentum iam semi-nigrum esset. Tum turma eum in autocinetum cogeret, et ille abiret. Proxima statio, Sinus Guantanamo. Sed illud..." Stone caput quassavit.
  Cade umeros levavit. "Nescio. Aliquid esse debet quod ipsi facere possumus."
  - Quamdiu in hoc cubiculo sedes?
  "Heus, Stone, te in malam partem ibo," inquit Cade. "Iam antea in agro fui."
  "Bene, quia eum nobis opus erit. Sed hoc non perpendis. Gaviria non solus erit. Primus est in Praefectura Exsecutionis insulae. Protectionem habebit. Et per protectionem, non significo eum condom habiturum esse."
  Yana in limine cubiculi sui stetit et dixit, "Duo ex-amantes de condomibus colloquuntur. Num peius fieri potest?"
  Lapis stetit. - Yana, non bene videris.
  "Tibi gratias ago quam maximas," respondit. "Cade, ex casa mea exire debui. Habesne ullum Advil?"
  "Sane. Res meae in altero cubiculo sunt. In pera exteriori sacculi mei."
  In cubiculum Cadei evanuit.
  Lapis propius accessit et vocem demisit. "Peius fit."
  "Scio ita esse." or "Ita esse scio."
  "Minime, amice. Scilicet, cum ea fere annum fui, et numquam tam malum vidi."
  "Num antea ulla signa stressus post-traumatici habuisti?"
  "Sane. Illa modo melius rem moderabatur. Sed quasi quovis momento exploderet. In oculis eius videre potes."
  "Esne tu psychologus aliquis?" Cadei dictum superbe dixit.
  "Multis viris accidit. Vidi. Ex longa expeditione reversi sumus. Difficile est cum eo ferre. Homines non destinati sunt ad bellum gerendum. Quid ei tandem accidit?"
  Cade bracchia super pectus complicuit et oculos contraxit. "Annum cum ea fuisti et numquam tibi dixit? Non videtur te in seria necessitudine fuisse."
  "Iterum in malam rem. Te reliquit, quantum memini. Nec mihi nihil ad rem pertinuit. Scis, taedet me tuarum ineptiarum. Cum eam conveni, tam cupida erat discere. Itaque eam docui. Numquam discedet, et tum intellexi. Impulsa est ab iis quae passa est. Quid erat?"
  - Si illa tibi non dixit, ego certe non dicam.
  - Non sum hostis, Cade. In eadem turma sumus, si forte non animadvertisti.
  "Non habeo tempus huic rei," inquit Cade. Computatrum portatile inspexit. "Et cur NSA iterum non vocavit?"
  Stone horologium suum inspexit. "Fortasse occupati sunt."
  "Avunculus Gulielmus optimus est omnium. Non occupatus est." Cade ad computatrum portatile consedit et paucas claves tesseravit. Ad monitorem respexit. "Quid hoc est?"
  Lapis inclinatus est. "Quid accidit?"
  "Satellis," inquit Cade, parvam imaginem globi rotantis in angulo dextro superiore scrinii monstrans. Globus obscurus erat.
  "Quid de hoc?" or "Quid de hoc?"
  "Cum nexus calidus est, globus viridis est. Quasi non exstet. Mehercule, contactum amisimus."
  "Bene," inquit Stone, "si quid simile est Wi-Fi..."
  "Nihil aliud est quam Wi-Fi. Nexus tam stabilis non statim interrumpitur. In orbita geostationaria est. Satelles semper in eadem positione manet. Nec id fit quia mobiles sumus aut quia impedimentum a systemate tempestatis est. Sine me diagnostica facere."
  "Si iterum caput meum sic mordes, in periculo erimus. Orbita geosynchrona. Orbitam geostationariam tibi ostendam."
  "Heus, miles Turmae Deltae, tu modo parti tuae missionis adhaere, ego autem meae." Tum Cade aliquid submurmuravit.
  - Quid erat illud?
  "Dixi te Wi-Fi tuum ex Bluetooth, ex BGAN et ex VSAT non agnoscere."
  "Quale collum stilum! Putas te rem scire, nonne? Sine me te rogare quaestionem. In fulgur M84, utrum impetus pyrotechnicus deflagratio subsonica an detonatio supersonica est? Non? Quae est velocitas initialis et maxima distantia sclopeti .338 Lapua Magnum cum ex Systemate Telorum Sniper M24A3 emissum est?" Stone exspectavit, sed Cade eum tantum fixis oculis aspexit. "Ita vero, per deos nosti."
  Cade ante Stone stetit, invidia et ira eum superantes. Tum, e cubiculo posteriore, Jana clamavit, "Quid est hoc?" Viri conversi eam in limine stantem viderunt.
  Stone dixit, "Nihil, cara. Tantum dissensio virilis."
  Oculi eius in Cade defixi erant. "Inquam, quid est hoc?" Una manu pyxidem chocolatarum tenebat. Altera, acervum involucrorum magnitudinis communis, fascia elastica vincta. Fasciculus circiter quattuor digitos crassus erat.
  Os Cadei hians factum est.
  Yana ad eum accessit et eum in sellam impulit.
  "Loquere."
  - Et hae? inquit. - De his tibi narraturus eram.
  "Quando?" illa exclamavit. "Non est solum arca chocolatarum. Est marzipanum. Scis, amo illa. Scis, solebam ea emere cum puella eram. Quid censes? Quia mihi marzipanum attulisti, omnes illas memorias revocabit et iterum par erimus?"
  Attonitus sedit.
  "Et hae?" Acervum epistularum porrexit. "Hae sunt epistulae a patre meo! Quando mihi de hoc narratura eras?" In acervum irrupit. "Et eas inspice. Iudicando ex signo postali, mihi epistulas per novem menses proximos scripsit. Et modo de hoc disco?"
  Cade balbutivit, sed tum vox eius mutata est. "Abiisti. Evanuisti, meministi? Deseruisti. Mercedem pro apartamento tuo solvere desiisti, nemo te monuit quo ibas aut quando rediturus esses. Quid putas litteris tuis accidisse?"
  "Nihil curavi quid accideret litteris meis, locationi meae, aut rei aliae."
  - Desine igitur me de acervo epistularum a patre tuo clamare. Numquam mihi dixisti te cum eo locutam esse.
  Stone dixit, "Exspecta, cur patrem suum non contactat?"
  Silentium salsum spatium implevit.
  Cade tandem respondit, "Quia totam vitam eius in carcere foederali fuit."
  
  Sectio 793 Codicis Civitatum Foederatarum Americae
  
  Sinus Accipitris Imbricatus
  
  Jana discessit
  Capsam chocolatarum in terram deiecit, et musculi maxillae eius contracti sunt. "Non irascor tibi quod epistulas meas collegisti. Scire volo cur has epistulas huc attuleris? Quid te credere facit me ullam curam in hoc viro habere? Mihi mortuus est. Tota vita mea mortuus fuit! Sed exspecta paulisper," inquit, per involucra folia volvens. "Omnia aperta sunt. Legisti ea, nonne?"
  "FBI epistulas tuas legit ex quo disparuisti. Iam tibi antea dixi te terroristam orbis terrarum maxime quaesitam necavisse, et hoc te periculo adiicere."
  "Oh," respondit Yana, "FBI ea legit. Et tu?"
  Cade pedes suos deorsum aspexit. "Nemo sciebat quid cum litteris tuis faceret, itaque eas colligebam."
  Sed Yana in animo haerebat. "Ita vero? Quod putavi. Ea per totum officium distribuebas? Ut omnes riderent tantum? Ha-ha. Pater agentis Baker in carcere est!"
  "Non est verum," dixit Cade.
  Lapis interpellavit. "Heus, nolo in medium ulli rei salire, sed pater tuus in carcere est? Quid fecit?"
  Vultus Yanae rigidus factus est. "Lex Civitatum Foederatarum, Sectio 793," inquit.
  Lapis paulisper cogitavit. "DCCXCIII? Sed hoc est... speculatio."
  "Ita vero," respondit Yana. "Pater meus proditionem contra Civitates Foederatas commisit." Labrum inferius eius tremuit, sed cito se recepit. "Biennem nata eram. Dixerunt eum cancro periisse. Adulta, veritatem inveni."
  Dixit Lapis.
  "Itaque Cade putat se mihi marzipanam et has epistulas afferre, quo? Ut me aperiat? Ut radices meas et cetera illa inveniat?" Ad faciem eius propius accessit. "Putasne me hoc in puellam quam noveras rursus mutaturum esse? Quantae ineptiarum psychologicarum copiae!" Epistulas ad pedes eius abiecit.
  "Kelly Everson..."
  "Locutusne es cum Kelly?" Jana effutivit. "De me? Quid tibi ius dat?"
  Stone rogavit, "Quis est Kelly Everson?"
  "Latro," respondit Cade. "Ianae per perturbationem posttraumaticam (PTSD) consulebam. Ita, certe, cum Kelly locutus sum. Omnia fecimus. Et illa sentit..."
  "Noli mihi dicere quid sentiat. Amo Kellym, sed de eo audire nolo. Hoc tibi obliviscere. Non revertar. Numquam revertar." Yana cubiculum suum ingressa est et post se ianuam claudit.
  Stone acervum involucrorum ad pedes Cadei et dulcia in solo sparsa inspexit. "Bene," inquit, "bene processit. Bene factum."
  
  33 De latronibus et periculo
  
  Sinus Accipitris Imbricatus
  
  Sade collectus
  involucra et dulcia et ea in mensam iuxta computatrum portatilem iecit. Iterum monitorem inspexit et caput quassavit. - Ubi est hic satelles? Telephonum eius mobile sonuit. - Cade Williams?
  "Cade," inquit Knuckles. "Exspecta, ecce Avunculus..."
  Avunculus Gulielmus per telephonum vocavit. "Cade, problema cum satellite habemus."
  "Non iocos facio. Contactum facere non possum. NROL-55 in aliam positionem mutabo ut videam num signum melius accipere possim."
  "Id non adiuvabit. Nexus ascendens consulto intercisus est."
  dicisne?
  "Noli de hac re nunc sollicitari. Non multum temporis habemus," Bill fere celeriter locutus est. "Observatorem habes hora duodecima. Necesse est tibi..."
  Vocatio telephonica in silentium interrupta est. Cade eam ad aurem admovit. "Bille? Adhucne hic es?" Solum silentium audire poterat. Nullus strepitus circumstans, nulli pedes trementes, nulla respiratio. Telephonum aspexit. Tinnitus mortuus erat. "Quid diaboli?"
  "Quid est hoc?"
  "Nescio. Vocatio interclusa est." Cade eum adhuc aspiciebat. "Et nunc signum telephoni cellularis mihi deest."
  "Nullum signum? Certusne es?"
  "Bulielmus dixit..."
  - Quid dicendum est?
  "Quasi hora duodecima. Deus meus, tam celeriter locutus est. Nescio. Hora duodecima?" Cade horologium suum inspexit. "Sed iam hora prima est."
  - Quid aliud dixit?
  "Cur camera mea mortua est? Quaenam? Oh, aliquid de observatore dixit."
  "Observator?" inquit Stone, se convertens et per fenestras magnas prospiciens. "Exspecta, num horam duodecimam dixit?"
  "Ita." or "Ita vero."
  "O dei immortales, Cade," Stone foras cucurrit et arcam autocineti sui "jeep" aperuit. Magnam sarcinam extraxit et ad se attulit.
  "Quid agis?" or "Quid agis?"
  Lapis fibulas sarcinae fregit et eam aperuit. Intus erat pistolum automaticum, eleganter in spuma dura reconditum. "Yana?" clamavit. "Egredi debemus, statim!"
  "Cur discedendum est?" dixit Cade.
  Stone carabinam HK 416 exemit, magazinam inseruit, et globulum oneravit. "Commo exhausta est, nonne?" Stone dixit, magazinas reservas arripens et in cingulum recondens.
  "Commo?"
  "Instrumenta communicationis. Nexus communicationis tutus amisisti, et nunc telephonum mobile, et Gulielmus horam duodecimam et observatorem commemorat?"
  - Verum, sed...
  "Per fenestram prospice, nimrode. Hora nostra duodecima. Vir in navi viginti pedum longa, balenarum venatione, cum binoculis."
  "Quae?"
  Yana in cubiculum cucurrit, et Stone ei Glock tradidit. Illa eam ab eo accepit et cameram inspexit. Quasi in gubernaculo automatico esset.
  "Per posticum imus," dixit Stone.
  Sine ulteriore mora, tres cubiculum Yanae intraverunt. Stone fenestram aperuit. Exierunt et in densas frondes tropicas evanuerunt.
  
  Triginta quattuor mandata abrogata
  
  Centrum Imperii NSA
  
  Articuli cucurrerunt
  Avunculus Gulielmus, qui nasum in monitore computatri portatilis sui defixum habebat, Gulielmus puerum aspexit. "Utrum?" Gulielmus dixit.
  "Copiae Speciales Administrationis Coercitionis Stupefactivorum, domine. Aliquid mali est."
  "Fuga? Quid accidit?"
  "Sedecim ante minuta conversi sunt, sed modo reversi sunt."
  "Reversusne es? Cur? Mechanice? Me cum duce coniunge."
  Knuckles festinavit ut auricularia indueret. Computatrum portatile leviter tetigit et tum dixit, "Praefecte Brigham? Sustine NSA, Gulielme Tarleton."
  Gulielmus auricularia accepit. "Agente Speciali Brigham, radar indicat te ad occidentem versus convertisse."
  Sonus crepitus in auricularibus responsum a praefecto DEA excitavit. Machinae aeroplani in cursu sonorum rugierunt. "Domine, modo mandatum intermissionis accepimus. Immobiliter stamus."
  "Mandatum abrogare? Neminem auctorizavi..." Sed Bill paulisper haesitavit. "Unde mandatum venit?" Quamquam suspiciones suas habebat.
  - Nullum mihi ius loquendi est, domine.
  Avunculus Gulielmus microphonum clausit. "Filius canis!" Tum ad praefectum dixit, "Intellectum. NSA est, extra." Ad Knuckles se vertit. "Wallace comperisse debet me DEA ad locum iussisse. CIA mandata mea rescindit."
  "Domini, Cade, Jana, et conductoris Ioannis Stone telephona gestabilia non funguntur. Nullum modum habemus eos contingendi." Puer coepit sollicitus fieri. "Dicisne mihi CIA omnes communicationes nostras cum nostra turma interclusisse?"
  "Mehercule, hoc ipsum dico."
  "Avuncule Gulielme, soli ibi sunt, sine auxilio. Quae optiones nobis sunt? Possumusne magistratus locales vocare?"
  "Nullum periculum subire possumus. Non insolitum est ut una vel utraque societas vigiles infiltrat. Eos tradidissemus. Minime, precari debemus ut nuntius noster perveniat."
  Knuckles computatrum portatile sustulit et abire coepit.
  Gulielmus dixit, "Invenite quomodo eas colere possimus."
  
  Aditus XXXV
  
  
  Jana duxit
  Glock et Cade inter eam et Stone impulit.
  "Cur semper respicis?" Cade ei dixit.
  "Sen nostrum inspicimus, fatue."
  "Silentium," Stone dixit. "Ambo vos." Sclopeto suo ante oculos direxit et eos per posticum praedii duxit, per frondes tropicas, per dumos mixtos bananarum, sosoparum gigantearum, et arborum aprae. A domo discesserunt et ad viam terrenam contenderunt, donec Stone pugnum sustulit haesitans. In densa fruticeta se abdiderunt et ad navem spectaverunt.
  "Quis est hic?" dixit Yana.
  Lapis respondit, "Nescio, sed bonum esse non potest."
  "Quot glandes habes?" dixit Yana.
  "Magazinum triginta globulorum cum duobus in subsidio," dixit Stone. "Tuum plenum est. Sedecim plus unus in tubo."
  Regionem perlustrantes, deinde in navem et solum in eo habitantem animum intendebant. "Glock 34 septemdecim globulos tenet, non sedecim," dixit Yana.
  Caput quassavit Stone. "Incipio me paenitere quod te docui, Baker."
  Cade dixit, "Sedecim ictus, septemdecim ictus. Num vere interest? Possumusne in hac quaestione intendere? Quisnam est hic stultus et cur nos observat?"
  "De paucis possibilitatibus cogitare possum," dixit Stone, "et neutra earum bona est. Hinc nobis exire debebimus."
  "Exspecta!" inquit Yana. "Ecce."
  Vir, depositis binoculis, secundam ancoram in aquam iecit. Prima a prora erat, haec autem, a puppi demissa, navem stabilire debuit.
  "Aliquamdiu praesto erit, id certum est," dixit Stone.
  Vir funem firmiter stringens, crura trans cancellos iecit et in aquam profundam caeruleam se demisit.
  "Certi sumus hoc aliquid ad nos pertinere?" dixit Cade. "Vir ille fortasse modo peregrinator natandi causa erat."
  "Viatrix cum binoculis Steinerianis recta ad domum nostram tutam petit? Contactum amittimus, et omnia tria nostra telephona mobilia exstinguuntur? Simul? Nugae. Ille observator est, et nos dolo capti sumus. Cartel scit nos hic esse. Sola quaestio est, uter?"
  "Assentior," inquit Yana. "Sed ecce, ad litus natat."
  "Inquam nos hinc exire," dixit Cade.
  "Minime," respondit Yana. "Videamus quis sit."
  Virum ex aqua in litus emergentem spectaverunt. Tunicam exuit et eam expressit.
  "Sclopetum non habet," dixit Stone, quamquam sclopetum suum in virum direxit.
  "Huc venit," inquit Yana. "O dei immortales, recta ad domum petit!"
  
  36 Ad impetum prohibendum
  
  
  Vox viri ambulantis
  Recte in tutum domum, dum tres spectabant. Ad currum appropinquavit et substitit, introspiciens. Perrexit, passibus suis corallium fractum crepentibus. Domum perveniens, per fenestram arcuatam inspexit, oculis manibus tegens.
  "Quid agit?" dixit Yana, spatium post eos iterum perlustrans. Oculi eius continuo movebantur.
  "Nos quaerunt," respondit Stone. Sigillum carabinae suae in positionem "off" direxit.
  Vir ad aliam fenestram ambulavit et introspexit.
  "Bene, sic res eventurae sunt," inquit Stone. "Clane introeam et eum dejiciam. Jana, sex nostros observa. Si turma eius iam in itinere est, statim adesse debent. Si mihi rixam dat, eum calcibus feriam. Cade, si quid acciderit-" Substitit. "Jana, quo is?"
  "Observa et disce," inquit antequam tacite per virgulta ad virum se propelleret.
  "Yana!" Cade susurravit.
  "Monstrum creavi," inquit Stone, Yanam a tergo ad rem appropinquantem observans. Se vertit et viam terrenam deorsum aspexit ut certum esset ne impetus fieret.
  "Siste eam!" dixit Cade.
  - Relaxa, puer officialis. Hoc observa.
  Yana quattuor pedes ab viro aberat, Glock suo in bracis recondito. Cum ille fenestram transiret, illa humero suo in eum, quasi defensor secundarius, impegit. Corpus eius ingenti vi in parietem domus impegit, et Yana eum ad terram deiecit.
  Stone et Cade e sedibus suis exsiluerunt et ad eam cucurrerunt, sed Yana super virum erat, uno genu contra occipitium eius pressum. Manus eius post tergum carpo tenuit dum vir anhelabat.
  Lapis post tectum se condidit et telum suum in viam direxit, se ad impetum qui improbabilis visus erat parans. "Bene iactum." Manum extendit, Cade prehendit, et eum deorsum traxit.
  "Etiam mihi placuit," respondit Yana. "Nunc investigemus quis sit hic stultus." Yana substitit cum vir tussire coepit et se componere coepit. "Tu, loquere," inquit.
  Pectus viri, dum sub pondere eius respirare conabatur, agitatum est. "Ego... ego..."
  - Bene, senex, cur nos sic oppugnas? Dum autem id explicas, cur non mihi adiuvas ut intellegam cur a litore ancoram haereas et nos observes?
  "Non est verum. Aliquem quaero," inquit.
  "Bene, aliquem invenisti," inquit Jana. "Ergo, antequam caput tuum contundam, quem quaeris?"
  "Nomen eius est Baker," tussivit. "Yana Baker."
  Stone se vertit et Yanam aspexit. Illi, in cogitationibus longinquis perdita visa est.
  Yana eum excussit, fronte corrugata. "Cui laboras?"
  "Nemo!" inquit vir. "Non est verum."
  "Cur igitur Janam Baker quaeris?" dixit Stone.
  - Quia filia mea est.
  
  37 Identificatio Foederalis
  
  
  Hic eram
  Aliquid de voce. Fragmenta et fulgura memoriarum diu amissarum ante oculos Yanae apparuerunt. Odor lardi fricti, radii solis in apicibus stipitum frumenti rore tectorum micantes, et odor lotionis post tonsuram.
  Yana virum supinum revolvit. In oculos eius aspexit, et os eius hiatum est. Hic pater eius erat. Eum non viderat ex quo infans erat. Et tamen ecce, in carne et oculo. Cutis eius rugosa et rubra erat a sole adusto. Sed oculi eius. Oculi eius defessi et maceri erant, sed omnem dubitationem dispellebant. Pater eius erat.
  Yana surrexit. Similis erat alicui quae spectrum vidisset. Vox eius gutturalis facta est. "Non possum... quid agis... non intellego."
  - Yana? - dixit vir. "Verene tu es? Mehercule..."
  Yanae respiratio altior facta est. "Quid hic agis?"
  "Veni ut te quaererem. Veni ut te quaererem et tibi dicam me paenitere."
  - "Paenitetne te?" latravit Yana. "Paenitetne te quod me dereliquisti cum puella essem? Paenitetne te quod matrem meam necavisti?" Yana recessit. "Sine patre et matre crevi. Scisne qualis sit hoc? Et paenitetne te? A me abstine." Plures memoriae ante oculos eius coruscabant. Viridescens fulgor solis per folia in arcem puerilem penetrans, tinnitus nummorum - alicuius sacculus, odor marzipanae - nigrae chocolatae et pastae amygdalarum. Recessit et paene lapsa est.
  Cade et Stone obmutuerunt.
  "Yana, exspecta," pater eius dixit. "Quaeso, sine me tecum loqui."
  Ad eam moveri coepit cum Stone manum congelatam porrexit.
  "Minime, minime," inquit Yana, capite quassans. "Pater meus esse non potes. Non potes!" clamavit.
  Cade ad eam accessit. "Age, introeamus."
  "Yana, quaeso," pater dixit dum Cade eam abducebat.
  Lapis ad eum se vertit. "Verte te. Manus capiti pone. Digitos intertexe." Virum contra domum vertit. Postquam eum scrutatus est, "Tesseram aliquam profer," inquit.
  Vir crumena coriacea parva et humida extraxit et tessera identitatis aurantiaca extraxit. Imaginem viri in ea, una cum codice lineari, habebat. Tessera legibilis erat.
  
  Ministerium Iustitiae Civitatum Foederatarum Americae
  Officium Foederale Carcerum
  09802-082
  Ames, Ricardus Gulielmus
  CAPTIVUS
  
  - Itaque pater Yanae es, nonne? Cur igitur hic scriptum est nomen tuum gentile esse Ames?
  Sed vir in Yanam intento animo erat cum illa intus evanuit. "Hoc est nomen meum gentile."
  - Nomen eius gentile non est Ames.
  "Baker erat nomen matris eius virginale. Postquam scriptus sum, mater eius omnia quae de me sciebat renuntiavit." Vox eius tremuit. "Nomen Janae in Baker mutavit. Quaeso, cum ea loqui debeo."
  Lapis eum retinuit, sed cautionem sclopeti rursus imposuit. Clamavit, "Cade?" Cade caput per ianuam protrusit. "Vir se patrem Yanae esse profitetur, quamquam cognomen eius est..."
  "Ames. Ita, scio." Cade caput quassavit. "Ioannes Stone, Ricardum Ames, olim agentem CIA, conveni. Anno 1998 ob proditionem in Civitates Foederatas Americae comprehensus et pater Janae Baker."
  Stone Ames collum prehendit et ad ianuam duxit. "Tempus est loquendi, domine Ames."
  "Yana eum videre non vult," dixit Cade.
  - Scio, sed quaedam nobis investiganda sunt, velut quomodo nos dominus Ames invenerit.
  
  38 Non eiusmodi musica
  
  
  Lapis LED
  virum intus et eum in duram sellam vimineam impulit.
  Ames Yanam quaesivit, sed solum ianuam cubiculi clausam vidit.
  "Bene, senex, loquere," dixit Stone.
  "Quae?"
  "Scis quid," inquit Cade.
  "Ego, eh... Bene, abfui per aliquot menses."
  "Quid de hoc?" inquit Stone, documentum identitatis examinans. "Cum te per NCIC perduxero, comperiam te nunc a iustitia fugitivum esse?"
  "Minime! Minime, poenam meam exegi. Viginti octo annos et triginta sex dies. Debitum meum societati solvi. Dimissus sum."
  Cade dixit, "Debitum persolvisti? Te sub carcere sepelire debuerunt."
  Ames ad pedes suos deorsum aspexit.
  Lapis omnino occupatus erat. "Perge igitur. Quomodo nos invenisti?"
  Ames in sella sua movit se.
  "Salve!" clamavit Stone.
  "Ego, eh. Te inveni..." Directe ad Cadem aspexit. "Ille erat."
  "Eum?" inquit Stone. "Quid vis dicere eum fuisse?"
  Ames ad ianuam cubiculi clausam respexit. Hoc tempore umbram duos pedes sub ianua vidit. Yana paulo ex altera parte stabat.
  "Cum exii, sola de illa cogitare poteram. Immo, intus quoque, sola de illa cogitare poteram. Non videram eam ex quo puella erat." Vox eius affectu impedita est. "Invenire eam debui. Sed nemo mihi dixit. Nemo mihi quicquam dixit."
  "Et etiam?" dixit Cade.
  "Eam in interrete quaerere coepi. Non diu mihi omnia scripta inveni. Agentus FBI impetus impedivit. Non est prorsus persona privata, scis?"
  "Ita vero," inquit Cade. "Sed nihil in interreti est quod te ad inscriptionem domicilii eius, numerum telephonicum, locum laboris eius, nihil ducat. Et certe nihil est quod te huc ducat."
  Lapis Ames superimminebat et manum duram in humero eius fremit. Ames contraxit dolorem. "Te comiter rogabo. Quomodo nos invenisti?"
  "Arcam musicam super eam posui," inquit, ad Cade annuens.
  "Arca musica?" dixit Cade.
  Stone oblique ad Ames respexit. "Vocabulum 'capsa musica' est lingua CIA pro transmittore radiophonico. Quomodo diaboli transmittorem radiophonicum in eo posuisti?"
  "Non prorsus transmissor radiophonicus. Instrumentum vestigatorium. Non tam complicatum erat."
  Lapis artius pressit. "Cur mihi hoc non explicas antequam patientiam amittam?"
  "Pro Iuppiter," inquit Ames. "Epistulas Yanae mittere coepi iam sex menses antequam liberata sum. Inscriptionem eius non habebam, itaque primam ad praetorium FBI Vasingtoniae misi. Existimabam eos eam ad officium locale ubi laboraret missuros esse. Sed epistula rediit. Eam 'non iam ad hanc inscriptionem' notaverunt, quod probabiliter significabat eam iam non pro FBI laborare. Nesciebam quid facerem, itaque aliam epistulam misi. Hoc tempore eas ad inscriptionem apartmenti eius miserunt."
  "Quomodo id scis?" dixit Cade.
  "Quia aliquid erratum habebant. Numerum aedificii includere obliti sunt. Itaque cum eo pervenisset, tabellarium simpliciter 'remittere ad mittentem' notavit, et epistula mihi in Carcere Civitatum Foederatarum Florentiae reddita est. Nunc inscriptionem domicilii eius sine numero aedificii habebam. Epistulas eo mittere coepi, et numquam redditae sunt."
  "Ita vero," inquit Cade, "domum eius custodiebam cum illa evanuit. Cum administro aedificii laborabam et hominem qui litteras adferret omnes litteras eius notare curabam. Ego eas colligebam. Mehercule."
  "Id non explicat quomodo hunc locum invenisti," dixit Stone.
  Ames perrexit, "Cum comperi epistulas non remitti, existimavi me rectam inscriptionem habere. Scribere perrexi. Deinde, cum exissem, capsam chocolatarum misi."
  dixit Cade.
  Ames ad ianuam cubiculi aspexit. "Erant ei dilectissimae cum puella parva esset."
  "Et etiam?" dixit Stone.
  "Tegulam intra arcam abscondi."
  "Tegula?" rogavit Lapis. "Quid diaboli est Tegula?"
  Oculi Cadei recognitione micabant. "Tegula?"
  "Ita. Parvum instrumentum Bluetooth ad vestigia invenienda," Ames dixit. "Pauca ex eis in interreti emi. Optima sunt ad crumena amissa invenienda, currum tuum in ingenti area stationis locandum, aut..." Cadem aspexit. "In fundo pyxidis chocolatarum pone."
  Antequam Stone interrogare posset, Ames dixit, "Non semper facile est Tile tuum invenire quia rete cellulare non utuntur ad locum indagandum. Si uterent, facile esset. Applicationem in telephono tuo aperis et instrumentum locas. Loco eius, Bluetooth utuntur. Omnes qui Tile habent applicationem Tile instituunt. Sunt milliones utentium. Si unum ex Tile tuis invenire debes, systemati dicis ut illud inveniat. Deinde omnes utentium rete instrumentorum fiunt quod Tile tuum automatice quaerunt. Si quis intra centum pedes venit, instrumentum eius notificationem mittit. In hoc casu, felix sum."
  "Quomodo ita?" rogavit Stone.
  "Cum marzipanam ad aedificium habitationum Janae misi, in applicatione vestigationis in apartamento eius non inveni. Inveni eam cum hic vir," ad Cade digito monstravit, "eam ad aedificium suum tulit, quod aedificium omnino diversum est ab eo in quo Janam habitare putabam. Primo, non intellexi quid id significaret, sed existimavi eam fortasse migrasse aut aliquid simile. E Colorado ad Maryland autocineto iter feci et aedificium observavi, sperans Janam visurum. Sed nihil nisi eum vidi. Aedificium habitationum eius etiam observavi, sed illa numquam apparuit."
  Cade conatus est sequi. "Expecta paulisper. Tu fuisti qui mihi sarcinam cum..." misisti.
  "Recte," Ames perrexit. "Ut dixi, Tile amissum invenire non facile est, etiam cum millionibus usorum. Signum "ping" in applicatione mea Tile apparuit, probabiliter quia aliquis in aedificio tuo habitationum unum habebat. Sed mihi curandum erat ut applicationem Tile in telephono tuo instituisses. Ita, si umquam dulcem Yanae tradidisses, telephonum tuum sciret ubi esset."
  "Quam sarcinam? Quid tibi misit?" Stone ad Cade dixit.
  "Sarcinam gratuitam Tegularum per postam accepi. Dicebatur exemplar gratuitum esse. Mehercule, id mihi iucundum visum est."
  Stone oculos fricuit. "Ergo, applicationem in telephono tuo instituisti ut novos tuos vestigia pulchros observes? Sine me coniectare. Unum in curru tuo, unum in crumena tua, et unum, exspecta, in sacculo tuo pone, si forte parvulus Timmy illud tibi in recessu furatus est."
  "Oscula mihi clunes, Stone," dixit Cade.
  "Et cum huc volavit," Ames dixit, "capsam marzipanae secum attulit. Facile ubi esset indagare potui. Sola spes erat ut dulcia Yanae traditurus esset." Iterum ad ianuam cubiculi aspexit; pedes eius ibi adhuc erant.
  Stone sclopetum post se iecit et bracchia super pectus complicuit. "Quid cogitabas, sic huc clam adveniens?"
  "Nesciebam," inquit Ames. "Insula tropica est. Non quasi putaverim eam chirurgiae subiectam esse aut aliquid simile. Neque iam pro FBI laborat. Existimabam eam in feriis esse."
  Stone dixit, "Paene interfectus es."
  "Certe mane dolebo, id certum est," Ames dixit, costas fricans. "Intelligo vos in chirurgia esse? Sed non intellego. Tres tantum estis?"
  "Nihil tecum discutere possumus," dixit Stone.
  Ames caput quassavit. "Non multa mutata esse videtur. Apud Agentiam, semper operationes ordinabam. Mehercule si quis non canis illecebrosus est. Aliquis obturaculum detrahit, et mei soli sunt. Nullus subsidius."
  "Ad inferos cum cane hybrido?" inquit Cade subridens. "Vere ex usu exiisti. Non puto quemquam hanc locutionem per aliquot decennia usum esse."
  "Si soli vos tres estis," Ames perrexit, "fortasse adiuvare possum."
  Vox Yanae post ianuam cubiculi audita est. "Hunc virum ex hac domo exire volo, statim!"
  "Non videtur te invitatum esse. Tempus est abire, domine," dixit Stone, Ames ad pedes erigens.
  Cade eum ad navem deduxit. "Videtur ancora tua soluta esse," inquit Cade. Puppis navis propius ad litus lapsa est et leniter in arena oscillavit.
  "Ita, opinor me non esse ducem admodum bonum," respondit Ames.
  Paucis minutis colloquebantur ambo. Amesi crumena sua reddidit. "Sine me te adiuvare ut hanc navem repellas."
  Simul ac finierunt, Ames navem ascendere coepit. Cade dixit, "Multum laboris suscepistis ut eam inveniretis."
  Ames eum deorsum aspexit et voce rigida dixit, "Illa est sola quae mihi restat. Illa est sola quae mihi est."
  Cade navem impulit, et Ames machinam accendit et celeriter abiit.
  
  Ludus Concharum XXXIX
  
  
  Sade rediit
  in domum tutam ingressus est et Lapidi manu significavit ut foras exiret.
  "De quo vos duo colloquebamini?" dixit Stone.
  "Non refert."
  "Dele hanc stultam applicationem e telephono tuo antequam aliquis ea ad nos indagandos utatur."
  "Dixit Cade. "Non est quasi nesciat ubi simus."
  - Num huic seni insanissimo credere potes? Nos furtim advenis et deinde rogas num iuvare possit?
  Cade nihil dixit, sed vultus eius multa dicebat.
  "Expecta paulisper. Visne eum nobis auxiliari? Insanisne?"
  "Cogita de hoc. Tu ipse dixisti nos tres Carolum Gaviria evanescere non posse. Forsitan recte dixisti. Plures viri nobis opus sunt. Is olim officialis CIA est."
  "Ultima vice cum apud Agentiam fuit, Yana adhuc puella erat. Hoc non potest fieri. Non possumus aliquem civilem rebellantem in hanc rem implicare. Ille est onus et non est ei credibile."
  "Scis nos optiones deficere. Si Kyle vivit, non diu ibi manebit. Quid erat consilium tuum? Ut nos tres cum armis incendiarimus intraremus? Nullam spem habuissemus. Sola via ad Kyle perveniendi est ut Yana Gaviriam feliciter debilitaret. Post hoc, fiduciam et Rojas et Gustavi Moreno sibi conciliabit. Concedo ultimum genus hominum quibus confiderem esse eos qui proditionem commiserunt. Sed putasti eum quicquam facturum esse quod Yanam in periculum adduceret? Pater eius est. Et nemo in hac insula eum hic esse scit. Defessus videtur, sicut multi ex his peregrinatoribus. Prope accedere poterit nemine sciente. Et," Cade paulisper substitit ad effectum augendum, "navem habet."
  "Quid cum navi facturi sumus?" Sed Stone paulisper rem consideravit. "Navis. Hoc est totum. Si Yana Gaviriam in locum periculosum alicubi iuxta aquam allicere potest, eum abstrahere possumus."
  "Nox erit. Obscurum," Cade addidit. "Fateri debes, hoc est optimum consilium quod habemus."
  "Hoc solum consilium est quod habemus," Stone fassus est.
  in me?
  Caput quassavit Stone. "Miror, nihil amplius."
  "Ah, te per deos immortales. Dixi tibi, iam antea in agro fui."
  "Olet sicut tormentum demolitorium M112 recens sectum."
  "Quid? Non est tempus huic. Necesse est mihi... _"
  "Citrum citreum".
  "Bene, hoc prorsus mirabile est, Stone," dixit Cade sarcastice. "Pro societate potionum mixtarum laborare debes."
  "Nec Ames ullo modo utimur."
  "Dissentio," dixit Cade.
  "Non es in potestate tua!" latravit Lapis.
  "Salve! Haec est operatio NSA."
  NSA in operibus in agro non versatur, operarius/operaria.
  "De hac re postea disputare possumus. Nunc mihi invenienda est via qua contactum cum Arce Meade restituam."
  "Navem nostram conducturi sumus. Et si Gaviriam hac nocte persequemur, quam plurima de historia praeterita nobis opus sunt. Ubi est fasciculus quem Yana attulit?"
  "In domo".
  Intraverunt. Stone fasciculum accepit et dixit, "Putasne Yanam paratam esse?"
  "Numquam eam ab ulla re recedere vidi," dixit Cade, ad computatrum portatile suum considens.
  "Bene," inquit Stone, incipiens documentum perscrutari.
  Cade iterum in computatro portatili laborare coepit.
  Yana e cubiculo egressa est, sursum aspexerunt. "De hoc loqui nolo," inquit. "Primus qui patrem meum commemoraverit hinc claudicans exibit. De quo vos duae foris colloquebamini?"
  Lapis dixit, "Gaviria. Quomodo Gaviriam capere. Consilio opus est."
  "Hac nocte fit, itaque festina," inquit. "Estne aliquid utile in hoc fasciculo?"
  "Non multum. Tantum quod ingentem numerum custodum corporis habet. Videtur inscriptio eius hic esse, sed id nobis nihil proderit. Non possumus villam eius tanta vi ignifera invadere. Eum alicubi extra situm ducere debemus."
  Cade se erexit. "Quid diaboli?" inquit, computatrum portatile leviter tangens. "Nexus satellitum redit." Sed antequam centrum imperii NSA vocare posset, sonitus telephonicus in computatro portatili pulsare coepit. Vocatio per imaginem advenientis erat. Paulo post, nova fenestra apparuit, et vultus Laurentii Wallace eos respexit.
  "Noli conari NSA vocare, domine Williams, nexus communicationis non satis diu operabitur."
  Jana et Lapis super humerum Cade incumbentes monitorem intuebantur.
  "Quid tibi est?" effutivit. "Quid ludis?"
  "Iucundum est cum aliquo tui calibri operari, Agente Baker. Tantum successum in necando terroristas habuisse, id est..."
  Cade dixit, "Cur CIA se interponit? Kyle McCarron detinetur, et vos nos omni momento obstruitis. CIA est, pro deorum immortalium!"
  "Noli de hoc nunc sollicitari," Wallace dixit. "In munere Agentis Baker, Carolo Gaviria, tibi operam dare debes."
  - "Quomodo hoc scis?" - clamavit Yana.
  "Meum est scire, Agent Baker," inquit. "Tuum autem est de Gaviria sollicitari. Quod tibi non vides est ubi, nonne?"
  Antequam Yana loqui posset, Stone manum eius prehendit. "Sine mentula finire."
  "Quod in actis Gaviriae non invenies est eum tabernam nocturnam localem possidere. Id enim fit quia apud unam ex societatibus eius fictis relata est. Fasciculum informationum tibi statim mitto."
  Yana dixit, "Hoc documentum CIA est, nonne?" Sed nexus video interclusus est. "Quid CIA moliebatur? Hoc documentum Diego Rojas dederunt."
  Cade dixit, "Bene, iterum nexus ascendens," significans communicationes satellitum.
  Tres monitorem aspexerunt, fasciculum novum informationis a Wallace missum observantes. Descripsit seriem complexam nexuum argentariorum quae unam ex societatibus ficticiis Caroli Gaviriae cum discotheca locali coniungebant.
  Stone dixit, "Bene, ibi apud Bliss facere possemus. Est clava prope domum meam."
  "Sed putavi id Rush Nightclub appellari."
  "Bliss est in fronte clavae, prope aquam, Rush est in tergo. Multi homines et strepitus," respondit Stone. "Si Gaviria ibi est, eum a custodibus separare debebis."
  "Quis est hic locus?" dixit Cade.
  Jana respondit, "Taberna nocturna vivida in Runaway Bay. Sed Stone, quid interest quod Bliss propius ad aquam est?"
  "Consilium Cadei," dixit Stone. "Bliss in colle est, propius ad aquam, nonne? Non procul a casa mea est."
  "Et quid?" respondit Yana.
  "Si eum eo sine custodibus allicies, fortasse eum in navem vehere poterimus."
  "Navis? Intellego te locum in ipso portu esse, sed quomodo eum in navem adducere debeo? Et numquam a custodibus suis discedet."
  - Eum in navem non allicebis. Eum ad me allicebis. Super aquam sedet, nonne?
  "Ita vero?"
  "Sub pavimento cubiculi est ostium," dixit Stone.
  Yana eum aspexit. "Luca? Centies in hoc cubiculo fui et numquam..."
  Cade oculos fricuit.
  Pergebat, "Numquam portam vidi."
  "Sub hoc tapete gramineo est," dixit Stone.
  "Saxum?" inquit Cade. "Cur est ianua in cubiculo tuo, sub tapete gramineo, per quam Jana centies transiit?"
  "Ibi posui. In secreto profundo laboro, puer scriniorum, et via evadendi mihi opus erat si quid mali accideret."
  "Bene, optime, ergo porta est. Quid, visne me eam Rohypnolo excuti et in oceanum sub cubiculo tuo iactare? Unde tale medicamentum inveniemus?"
  "Rohypnolum bona idea esset," dixit Cade.
  "Nullum tempus huic stercori," inquit Stone. "Non opus est tibi tectis ut eum exstinguas." Sivit eam cogitare de enuntiato.
  Post momentum subrisit. "Recte dicis, nescio."
  "Quid hoc sibi vult?" dixit Cade.
  "Plus quam efficax est in suffocatione utenda. Si bracchia circa collum eius a tergo ponat, ille velut lux exstinguetur. Nihil refert," dixit Stone, "tu modo nexum excoles. Yana ipsa rem tractare potest."
  Cade caput quassavit. "Solusne ego sum, an alius quisquam magnum elephantem in cubiculo videt?"
  "Cade," inquit Yana, "iam tibi dixi, Stone et me una fuisse. Si non potes accipere me cum aliis viris post te concubuisse, id problema tuum est."
  "Non id," inquit Cade. "Fortuitus occursus videbitur, nonne? Sicut cum Diego Rojas in taberna Touloulou 'incidisti'? Eodem modo Carolum Gaviriae convenire cogitas. Intellego cur eum e caupona ad Stone's allicere conaris, sed quomodo scimus eum etiam in caupona nocturna futurum esse?"
  
  40. Domino medicamentorum allicere
  
  
  "Gaviria in sodalitate erit."
  - dixit Lapis.
  "Oh, vere?" rogavit Cade. "Quomodo id scis?"
  - Meum munus est haec scire. In hac insula quinque minuta fuisti. Ego quinque annos hic fui, meministi?
  Cade dixit, "Bene, cur igitur non explicas nobis qui tantum in cubiculis laboramus?"
  "Novum hic est consilium Officinae Envigado. Ipse Gaviria, ut videtur, novus advena est. Meministine quomodo tibi narravi hos sodales consilii clam in insulam ingredi, sub nominibus fictis? Nobis fere impossibile est scire quando aliquis novus hic advenit. Sed ante mensem fere, audivi duos sodales Los Rastrojos de adventu novi ducis consilii Officinae Envigado loquentes. Identitatem non habebant, sed sciebant se aliquem novum, aliquem magnum, misisse."
  "Quomodo igitur hoc faciliorem reddit Gaviriam in sodalitatem adducere?"
  "Sodalitas statim post id mutata est. Iuxta collem a casa mea sita est, itaque mutatio manifesta erat."
  "Quomodo ita?" inquit Cade.
  "Musica, clientes, possessio, omnia. Mehercule, cur hoc antea non vidi?" dixit Stone.
  "Quid vides?" rogavit Cade.
  Yana annuit et subrisit. "Ille nunc sodalitatem possidet. Et si eam possidet, prope certe is est qui omnes mutationes fecit."
  "Ergo cauponam nocturnam possidet? Quid tum?"
  Stone dixit: "Semper cupiunt vestigia sua negotiis legitimis tegere. Praeterea, ille fortasse has nocturnas ineptias delectatur."
  "Bene," inquit Yana, "consilium hoc est. Fingamus eum ibi futurum esse. Si ita est, eum conveniam et conabor eum ad Stone adducere. Ubi estis vos duo eo tempore?"
  "Statim adero," inquit Stone. "Me non videbitis, sed ibi ero. Si quid mali accidat, ibi ero, et ibi ero quam maxime potero."
  "Et si omnia secundum consilium procedunt, quid?" inquit. "Si Gaviriam in domum traham et ei calcibus feriam, eum per foramen demittam?"
  "In navi sub te ero," dixit Cade.
  "Tu?" dixit Yana.
  "Estne hoc tantum mirum?" respondit Cade.
  "Non es admodum bonus ad laborem rusticum," inquit.
  "Utinam desines sic loqui," inquit Cade. "Navem nunc conducam."
  "Tempus breve est," Yana dixit. "Certi estis vos duo scire quid agatis?"
  "Heus," inquit Stone, manum ei imponens, "num umquam te fefelli?"
  "Ita vero," inquit Yana. "Mensem unum abiisti nec verbum dixisti."
  cum hoc non futurum sit.
  Yana caput quassavit. "Ubi navem conducturi sumus?"
  "Mihi relinque," inquit Cade. Egressus currumque conductum ascendit. Quod non intellexit erat se telephonum mobile in mensa reliquisse.
  
  41 Auctorisatus
  
  Jolly Harbour Jetty, Lignum Vitae Bay, Antigua.
  
  Locumtenens vigilum Iacobus Pence
  Circa horam octavam vespertinam vocaverunt; domi erat.
  "Hic est Pence," in telephonum suum dixit.
  "LT, Detective Okoro hic est. Ignosce te domi interpellare, domine, sed habeo universitarium qui dicit se unum ex subiectis tuis in archivo habere."
  "Dic ei ut pergat. Mitte ei copias auxiliares et cape parvulum. Deinde me voca et te in statione conveniam."
  - Intellectum, domine.
  
  Post triginta fere minuta, telephonum Locumtenentis Pence iterum sonuit. Ille illud sustulit et auscultavit, tum dixit, "Uh-huh. Ita. Bene factum. Minime, sinamus eum in cisterna paulisper sedere."
  
  Circa horam decimam vespertinam, Pence cubiculum interrogationis stationis ingressus est. "Bene, bene, si non est amicus meus bonus ex NSA. Quomodo valemus hodie, domine Williams?"
  "Quota hora est? Iam horas in hac fovea sedeo. Hinc exire debeo, statim! Negotiis publicis Civitatum Foederatarum operam do. Quid tibi ius dat me detinendi?"
  "Vere? Haec mea insula est, domine Williams. Non in solo Americano es. Sed cur tam impatiens? Te Cade appellare possum? Certe, cur non. Amici sumus, nonne?"
  Cade eum fixis oculis aspexit. "Responde quaestioni. De quo accusor?"
  "Tonum loquendi tuum observarem, domine Williams. Sed de hoc loquamur, bene? Scisne quid mihi displiceat?"
  "Cum gummi calcas et calceo tuo adhaeret? Hinc mihi exire necesse est!"
  "Ah," inquit centurio, "puella ingeniosa." Super mensam se inclinavit. "Vis scire cur hic sis? Mihi non placet mendacia dici, ideo."
  "Aspice, Centurio, Legationem Americanam vocare debes. Illi Ministerium Externum vocabunt, deinde Secretarium tuum Rerum Interiorum, quem, ut opinor, valde iratum fore."
  "Legationem Americanam vocavi. Illi autem Ministerium Externum Americanum vocaverunt. Scisne quid? Nesciunt cur hic sis. Certe non hic negotiis publicis ades. Non debui sinere Yanam Baker ad te venire. Scire volo ubi sit, et tu mihi dices."
  "Id fieri non potest," inquit Cade. Tum cogitavit, CIA! Mehercule, CIA mihi mentita est. "Numquam tibi mentitus sum," inquit.
  "Oh, non? Scisne quem alium vocavi? Officium Procuratoris Civitatum Foederatarum."
  Vultus Cadei palluit.
  "Ita vero, numquam Procurator Civitatum Foederatarum adiutor Antiguam iit, nonne?" subrisit Pence. "Bonum erat, obiter." Procurrit et pugnum in mensam percussit. "Ubi est Jana Baker? Parvum eius incidentum magis magisque simile videtur impetui cum telo mortifero, si non peius."
  "Aggressa est!" or "Aggressa est!"
  - Hoc, amice mi, ineptias est. Me stultam putasti? Fabula eius plus quam vitiosa est. Exempli gratia, in testimonio suo, dixit se e caupona domum ambulare cum conatus impetus, ut dicitur, accidit. Sed paulum via sua aberravit. Immo, sex vicis abest.
  - Quid eam accusas?
  "Magis te sollicitam esse debet de eo quod te accusamus. Quod ad dominam Baker attinet, conatus homicidii, imprimis. Non oppugnata est. Victimam suam in angiportum obscurum illexit et bis eum vulneravit, nedum fracturas graves. Ibi eum reliquit ut sanguinem effunderet. Eam onere afficior, et illa haerebit. Itaque, hoc te rogare sinam. Num parva tua agentis effrenata erat, an in missione erat?"
  "Nullum verbum dico. Sine me hinc statim."
  Ianua aperta est et praefectus uniformatus intravit. Sacculum probationum plasticum perlucidum tradidit. Intus telum igniferum erat.
  "Et telum quo illa usa est," Pence perrexit, sacculum suum cum sono obtuso in mensam iaciens, "tune id ei dedisti? Scisne quid me de illo telo intersit?"
  Cade caput in mensam posuit. "Minime, et nihil mihi curae est!" clamavit.
  "Mihi interest, cum aliquis numeros seriales currit, nihil redire."
  "Quid igitur?" inquit Cade. "Quid igitur diaboli?"
  "Haec est Glock 43. Glock 43 modificata, ut accurate dicam. Nota quomodo manubrium incisum sit. Magazina manu facta requirit. Et suppressorem. Hoc est elegans ornatus. Sed de numeris serialibus loquamur. Ut expectes, omnia numeris serialibus congruentibus impressa sunt. Et fabricator omne sclopetum quod producit registrat. Mirum, hoc non in indice est. Videtur numquam productum esse."
  - Me hinc dimitte.
  "Satis elegans dolus, nonne?" Pence perrexit. "Ut sclopetum e catalogo nationali evanescat? Dicerem gubernationem opus esse ad tale quid efficiendum." Post Cade se convertit. "Non solum scire volo ubi Jana Baker sit, sed scire volo quid agat, a gubernatione Americana probata, in insula mea."
  - Non est interfectrix.
  "Certe non est magistra scholae puerilis, nonne?" Pence ad ianuam ambulavit. "Dicam tibi quid. Cur non in cella tua paulisper diutius manes? Forsitan memoriam tuam mane recuperabis." Ianua post eum clausa est.
  "Mehercule," cogitavit Cade. "Quomodo in navi sub casa Stone hac nocte finiam si hic haereo?"
  
  42 Tempestas Furiae
  
  
  Stonus horologium suum inspexit,
  Iam decima hora vespertina erat. "Ire debemus, Yana." Telephonum mobile Cadei e mensa, ubi Cade illud reliquerat, sustulit et applicationem vestigationis in velo inspexit. Una acus in tabula apparuit, locum Cadei indicans. "Quid agis? Age," cogitavit, "in locum te colloca."
  Ex cubiculo posteriore, Jana respondit, "Potesne relaxare? Putasne nos eo perventuros esse antequam Gaviria cubitum eat? Scis aeque bene ac ego has cauponas non aperiri nisi sero."
  Stone vestigia eius audivit et telephonum suum in peram recondidit. Nolebat eam scire Cade loco suo alienum esse. Cum illa discessit, vultus eius in "vah" mutatus est, sed nihil dixit.
  Yana subrisit. "Ubi est Cade?" inquit.
  Lapis paulisper haesitavit. "Oh, paratum erit." Telephonum mobile in pera sua tetigit. "Navis ibi erit." Vox autem eius non persuasiva sonabat.
  Yana in autocinetum sub divo vectum ascendit, et Stone sarcinas suas in arcam coniecit. Aura nocturna valida per longam caudam eius flabat, et lunam super sinum orientem observabat. Lux lunae chasmam in aquis obscuris formari incipientem illuminabat. Fulmina procul coruscabant.
  Viam maritimam deflexerunt et ad clubium se contulerunt.
  "Si omnia secundum consilium eveniunt," inquit Stone, "in casa mea me abdam cum cum Gaviria introieris. Nescies me ibi esse."
  "Noli solliciti esse," inquit, manibus in gubernaculo stringentibus. "Si quid in casa erratum accidat, clunes eius extraham."
  - Haec non est caedes permissa. Haec est simpliciter supplicium, intelligisne?
  Sed Iana nihil dixit.
  Stone eam observabat dum per viam glareosam celeriter ferebantur, curru Jeep vicissim sequente. Illa in aliqua re intenta erat.
  "Heus," inquit, "esne ibi? Memento, nos hic soli sumus. Quod non solum significat nos nullos habere subsidia. Significat etiam, si hoc male evenerit, regimen Americanum nos in vento rotare sinet. Omnem scientiam abnegabunt. Et scis quid? Ne mentientur quidem."
  "Avunculus Gulielmus caelum terramque moveret ut nobis auxilium ferret. Nihilque mali eveniret. Desine nos obsedere," inquit. "Tu modo partes tuas agis. Gaviria mea est."
  Cum sex vicis a discotheca abissent, Stone dixit, "Bene, bene est. Sine me huc exire." Autocinetum ad latus traxit. Latus viae obscurum erat et densis foliis tropicis circumdatum. Fortis venti flatus, Stone exsiluit, tum sarcinas suas arripuit. Ad nubes procellae sursum aspexit, tum in dumeta evanuit.
  Yana ante se aspexit, missionem in animo fingens. Pedalem acceleratorium pressit, quo facto pulvis corallii post se surrexit.
  Paulo longius declivi, fluctus in litus incidit. Tempestas imminens appropinquabat.
  
  Portus Tonitrui 43
  
  
  Gemitus cepit
  In colle, directe supra cauponam, locum constituit. Densis frondibus adhuc circumdatus erat. Loricam carabinae super caput iecit, per binoculares minutas inspexit, et custodes numerare coepit. "Unus, duo... dicamus, tres." Columbiani eleganter vestiti in variis locis prope cauponam stabant. Stone exhalavit et ulterius deorsum collem, versus casam suam, aspexit. "Tres custodes foris. Magnus unus. Quot intus?" Area stationis curruum perlustravit. Autocinetum Jeep non aderat, sed tum Janam ad ministerium servitii appropinquantem animadvertit. Etiam in tanta tensione, non potuit quin animadverteret quam pulchra esset.
  Caput quassans, iterum in custodes corporis animum intendit. Propius inspexit et singulos viros observavit. "Mhm," inquit, magnum tumorem sub singulis tunicis absconditum deprehendens. "Arma automatica, sicut putabam."
  Telephonum mobile Cadei extraxit et tabulam geographicam inspexit. Hoc tempore sonitus sonitus spatium imminuerat. "Cur tam diu moratur? Navem illam maledictam huc adducite." Sed tum fluctus in portum irruit, et naves ad stationem alligatae contra latera vacillaverunt. "Hoc tempestas maledicta," cogitavit. Fulgur iterum fulsit, et in luce vacillante, Stone navem appropinquantem vidit.
  Ultra aedes sodalium ad pontem ligneum et scalas quae a domo sodalium ad portum et ante casam suam ducebant prospexit. Cum navis portum ingressa est, in undis maioribus et crescentibus fluctuabat. Tempestas increscebat. Tempus erat locum capere.
  
  44 Vibrationes malae
  
  
  Antequam Yana ivit
  Cum cauponam ingressa est, musicam pulsantem sentire potuit. Cum illa et Stone coniungerentur, numquam hunc locum frequentabant, quia non erat eorum mos. Musica alta, lumina stroboscopica, et turbae hominum in massa sudore madida congregatae.
  Ingens erat taberna, sed sciebat Gaviriam alicubi hic esse. Utinam eum conspicere posset. Per turbam se propulit donec aream saltationis conspexit. Subtus illuminata erat, et guttulae colorum ab una sectione ad alteram erumpebant, ad annos 1970 revocantes.
  Post quindecim fere minuta, virum eleganter vestitum conspexit, qui facile Columbianus esse videbatur. Non erat Gaviria, sed fortasse prope aderat. Vir per tenues scalas chalybeas, quae amplam aream saltationis prospiciebant, ascendit et post seriem margaritarum pendentium, quae quasi murum fungebantur, evanuit.
  Eo momento, Yana manum nates suas fricare sensit, se vertit et eam prehendit. Vir semi-ebrius post eam stabat, et illa eum arctius pressit. "Bene te habes?" inquit.
  "Heus, satis fortis es. Forsitan tu et ego-oh, mehercule," inquit dum Jana carpum torquet et vir dolore se inclinavit. "Mehercule, cara. Quid est cum tanta inimicitia?"
  Manum eius dimisit et ille surrexit. "Non sum infans tuus."
  Pectus eius aspexit. - Bene, debes esse...
  Tam celeriter eum in mollissimam gutturis partem percussit ut ne animadverteret quidem se ictum esse, donec sensus suffocationis eum perfudit. Tussivit et collum prehendit.
  "Me ad saltandum invitare voluisti?" inquit. Vir guttur prehensus tussire coepit. Illa umeros contraxit et dixit, "Nihil dicendum? Hmm, quanta deceptio." Ad scalas ambulavit. Cum primum gradum attigisset, sursum aspexit. Ingens custos corporis summum planum circumdabat. Nauseae unda per stomachum eius cucurrit, sed quantum potuit eam ignorare conata est. Scalas ascendit quasi locus sibi pertineret.
  Vir manum sustulit, sed Yana perrexit, "Carolus me arcessivit."
  Vir paulisper cogitavit, deinde signis Americanis signis insignis dixit, "Hic exspecta." Illam desuper deorsumque aspexit et subrisit, tum per parietem ornatum ambulavit. Dum in proximam cameram evanescebat, Yana eam secuta est. Alter custos, paulo ultra parietem, manum super eam posuit, cum Carolum Gaviria trans cameram videret.
  Utrinque puellas habebat, aureosque anulos digitis gerebat. Tunica dissoluta erat. "Nullam puellam arcessi," inquit. Sed cum eam vidisset, Jana intellexit eum captum esse. Caput eius in latus inclinatum eam aspiciebat. "Sed quaeso, nolo esse insolens," dixit satis clare ut Jana audiret. "Sine eam mecum iungere." Duabus mulieribus iuxta eum annuit, quae surrexerunt et in conclave posterius evanuerunt. Cum ianua aperta esset, Jana vidit eam ad porticum apertam in parte litorali tabernae ducere.
  Ad Gaviriam accessit et manum porrexit. Ille eam tenerrime osculatus est. Nova nauseae unda eam pervasit. "Te compone," cogitavit. "Certe catena aurea circa collum eius te nauseare facit." Suo ipsius humori subrisit.
  "Quam eximia creatura! Quaeso, mecum iunge."
  Custodes ad stationes suas se receperunt.
  Yana consedit et crura complicavit.
  "Nomen mihi est..."
  "Gaviria," Yana interpellavit. "Caroles Gaviria. Ita, scio quis sis."
  "Incommodo sum. Scis quis sim, sed ego te non novi."
  "Amicus tuus domi me misit. Quid interest quis sim?" Yana dixit cum iocoso risu. "Donum, ut ita dicam, pro opere bene facto."
  Paulisper eam aestimavit. "Munus meum bene perfeci," ridens dixit, de successu suo in insulam in novam viam medicamentorum convertendo memorans. "Sed hoc valde insolitum est."
  - Nonne talibus praemiis consuevisti?
  "O, praemia mea habeo," inquit. "Sed tu, quomodo id dicere possum? Non es quod exspectaveram."
  Digitum per bracchium eius duxit. "Non me amas?"
  "Immo vero," inquit. "Tantum flavi capilli, accentus. Americanus es, nonne?"
  "Nata et educata." Vox eius exarmans erat.
  - Et perquam directum, ut mihi videtur. Sed dic mihi, quo modo haec mulier a te differt... dona in insula nostra apparent et hoc munere funguntur?
  "Fortasse curiosior sum quam aliae puellae." Pectus eius aspexit et manum in femore eius posuit.
  "Ita, video," subrisit. "Et scis, amicos meos fallere nolim. Postremo, valde liberales fuerunt." Illam aspexit, et Yana tempus advenisse intellexit.
  Ad eum inclinata, in aurem eius susurravit: "Non solum ingenia habeo. Magis similes sunt artibus." Aurem eius mordens, surrexit, et per ianuam ad maenianum progressa est. Hic, utrinque scalarum ad aquam descendentium, plures custodes collocati erant.
  Fortis venti flatus vestem eius arctam vibravit, et fulgur in sinu fulsit. Gaviria secuta est, et Yana custodes praeteriit et per scalas descendit. Ad imum gradum perveniens, super umerum respexit. Latus risus per faciem eius diffusus est. Poculum suum uni ex custodibus tradidit et secutus est.
  
  Navis sub casa religata erat, sed Stone ultimum in eam aspectum iecit. Nimis obscurum erat ut Cade ad gubernaculum videret, sed sciebat eum ibi esse. Aqua turbabatur, et ventus crescere incipiebat. Magnus fragor tonitrui intonuit dum appropinquans tempestas se nuntiabat. Caput quassavit et super fragores undas clamavit. "Tene modo. Non diu erit nunc." In mare se deiecit et collem sursum aspexit. "Eius est!" clamavit. "Venit."
  Lapis per fenestram apertam ad latus casae salturus erat, sed iterum respexit. Gaviriam ad Yanam appropinquantem observavit.
  Gaviria eam a tergo amplexa est et propius traxit. Illa subrisit et cachinnum maxime lascivum edidit. Stone voces eorum tantum audire poterat. Unum pedem per fenestram protrusit sed substitit cum sonitum gressuum audivit. Duo custodes corporis ad eos tonantes irruerunt. Tum Stone clamores audivit.
  "Quid?" Gaviria ad custodes clamavit. "Vos duo paranoici estis."
  "Patrona," inquit unus, graviter spirans. "Non est quae dicit."
  "De quo loqueris?" dixit Gaviria.
  Alius custos Yanam comprehendit. "Illa est, Patrone. Ipsa est quae Montem ad valetudinarium misit."
  Impetus adrenalini per venas Stone cucurrit, et e suggestu in arenam infra desiluit. Prima eius cogitatio erat ambos custodes telis vulnerare, deinde Gaviriam persequi. Sed Kyle? Mandata clara erant. Gaviria placide accipiendus erat. Glandes 5.56mm NATO silentio omnino contraria erant. Ictus tormentorum turbam custodum attraxit, et pugna secuta est. Kyle hoc modo servari non potuit.
  Gaviria Yanam aspexit. "Ita estne?" Manum gutturi eius imposuit, et custodes bracchia eius post tergum torquerunt, tum carpos ligaverunt. Frustra Yanae luctae erant. Gaviria caudam equinam prehendit et custodibus dixit, "Vos duo hic exspectate." Casam aspexit, quae tantum viginti pedes aberat. "Paulisper cum ea loquemur." Eam, calcitrantem et clamantem, in cubiculum vestiarium traxit.
  
  45 Praedicens Impraedicabilia
  
  
  Centum fractum
  Ad ostium sinus, et ventus crevit. Graves fluctus in naves et litus impegerunt. Stone ab uno custode ad alterum aspexit et consilium excogitare conatus est. Cogitandum mihi est, mehercule! Quicquid hoc esset, tacitum esse debuit, et statim fieri debuit.
  HK416 suum super umerum iactavit et sub semitam se condidit. Tum ei in mentem venit. Fulgur est, cogitavit. Oculum dextrum clausit, sinistrum apertum tenuit-ars a copiis specialibus adhibita quae militi permittit ut visores sclopeti sui statim postquam fulgur igneum obscurum campum proelii illuminavit, videat.
  "Age, age!" cogitavit Stone dum expectabat. Sed tum accidit. Fulgur directe supra caput emicavit. Eruptio lucis clarae inde orta, tenebrae statim secutae, tegumentum perfectum praebuit. Stone post unum e custodibus trans crepidinem saliit. In luce caeca, post tergum manum in maxillam viri et occipitium posuit. Exsiluit, deinde se convertit. Spina eius sub duplici vi fracta est. Sed antequam corpus cadere posset, Stone se inclinavit et truncum viri in crepidinem lateralem impulit. Stone crura sua trans crepidinem iecit. Fragor tonitrui tanta cacophonia erat ut sonitum corporis humani terram tangentis obrueret.
  Lapis per cancellos saliit, carabinam suam in locum suum retraxit, et se ad pessima paravit. Paulo supra fragorem proximae undae, Yanam iterum clamantem audivit. "Mehercule! Introire debeo!" Alius custos per fenestram casae prospiciens. Actiones Lapidis non viderat.
  Fortuna ei favere necesse erit proximo tempore. Aliquid in casa frangi audivit, velut mensam conterentem. Armillae ex funiculo paracordico adhibito, eam ad sedecim pedes explicavit. Sub ponte ligneo claudicans propius casae progressus est. In tenebris, unum finem ad cancellos laterales ligavit, deinde trans pontem ligneum ad alterum latus iecit. Sub eo se movit et funiculum traxit, tum eum ligavit.
  Fulgur iterum emicavit, deinde tonitrui ingentis fragor secutus est. Hoc tempore, alter custos corporis sursum aspexit. Cum animadverteret socium suum nusquam conspici, caeco cursu incepit. Fune paracaduto impingit et in aera iactus est. Antequam tabulas duras tangere posset, Stone trans cancellos laterales saliit. Sed cum impetum faceret, vir Stone in facie ingenti pugno percussit. Stone trans cancellos volatus est et ad terram cecidit. Exsiluit iusto tempore quo vir in eum impetum faceret. In arundinibus in rixa caeca pugnaverunt.
  
  46 Horror Adrenalini
  
  
  Jana id extraxit
  contra vincula in carpis eius, sed Gaviria eam in domum impulit. In vestibulo impingit et in mensam bambuseam incidit. Mensa sub ea fracta est. Omnis aer in pulmonibus eius exsiccatus est.
  - Ergo tu es illa scorta quae Montem necare conata est, eh?
  Omnia tam celeriter evenerunt ut Yana vix spiritum recuperare posset.
  "Quis te conduxit?" Illam ad pedes eripuit dum illa aërem in pulmones recipere conabatur. Vehementer eam concussit. "Quis te conduxit?" clamavit, deinde per faciem eius manu retrorsum percussit. Dum corpus eius vertebatur, in pectore eum calce percussit, eum in parietem proiciens. Sed ille, velut fulminis exercitatus, respondit, ictum dextrum iaciens qui maxillam eius percussit et eam ad terram prosternit.
  Gaviria risit. "Putasne, quae facio, me quemquam reveriturum esse si modo essem ineptus? Nunc mihi dices quis contractum cum Monte signaverit, et statim mihi dices."
  Yana dolore maxillae excaecata erat. Visus eius nebulosus erat. Difficile erat discernere imminentem eventum stressis post-traumatici a puro, crudo terrore. Fulgur foris cecidit, et fragor tonitrui parvam casam concussit. Conata est consilium formare, quodvis consilium. Antequam id intellegere posset, ille super eam erat, manibus circa guttur eius compressis. Caput eius sursum deorsumque iactavit, eam suffocans, et clamavit, "Quis te conduxit?"
  Yana figuram obscuram post Gaviriam vidit paulo antequam omnia obscurarentur. Conscientiam amisit.
  
  47 Expergefactio
  
  
  Oculi Anae
  Sonitum sonuit, sed omnia tam obscura et sonora erant. Semi-conscia erat, et dolor per corpus eius pervasit. Manus adhuc ligatas animadvertit. Tonitrus alicubi supra intonuit, et imber torrentis in eam effusus est. Superficies sub ea vehementer tremuit, et corpus eius sursum deorsumque saliit. Conscientia eius evanuit, et iterum sensum amisit. In mente sua, se per silvam currere ad locum suum specialem latibulum, castellum suum, invenit. Si modo castellum suum attingere posset, omnia bene essent.
  Pavimentum sub ea iterum exsiluit, et corpus eius aliquid percussit. Sonitus supra assordabat. In unam partem respexit et Stone incumbentem vidit. Sclopetum suum in directionem post eos direxit, et nunc Yana intellegere potuit eos in navi esse. Navi. Cade nobis navem comparavit. Omnia ei sensum videbant.
  Fulgur per caelum horizontaliter coruscavit, tanto fragore comitante ut se percussam putaret. In pluvia gravissima quam umquam experta esset, capti sunt. Super proram navis respexit et guttas pluviae adplicavit, sed vix quicquam videre poterat. Quamquam manus adhuc ligatae erant, tremores sensit. In dextra manu coeperunt, sed celeriter ad utrumque bracchium et truncum se extendit. Episodium perturbationis post-traumaticae, quod ei erat, violenter in peius verterat. Mox convulsiones patiebatur. Ultima res quam meminerat erat liquor obscurus et caliginosus per album tabulatum ad eam volvens. In lutum cum aqua pluviali conversus erat, et sine dubio sanguis erat.
  
  48 obturati et ligati
  
  
  Jana expergefacta est
  In mari tenebrarum. Confusa, recta sedit et circumspectavit. In cubiculo suo apud domum tutam erat. Manus liberae erant, sed maxilla dolebat. Eam tetigit, et quasi impulsus electricus pulsavit. Tumorem sensit.
  Surrexit et se composuit. Tonitrus procul murmurabat-procella praeterierat. Voces audivit et ianuam cubiculi aperuit, tum in lucem claram lucernae oculos contraxit.
  "Age, age, magne infans," dixit vox. "Non est tam malum."
  "O, mehercule, id doluit," audivit Stone respondentem.
  In nebula visionis eius, videbatur quasi Cade emplastrum papilionis super unum ex oculis Stone imponeret ut vulnus obturaret.
  "Heus," inquit Stone, "surrexisti. Valesne?"
  Yana leniter manum mento imposuit et collum fricuit. "Bene, melius mihi est. Quid accidit? Ultimum quod memini est..."
  Sed media sententia substitit. Cade se convertit, sed non Cade erat. Pater eius erat.
  Yana os aperuit. "Quid hic agis?" Ira in verbis eius inerat, sed, contra tumorem in gutture loquens, vox eius suppressa erat.
  Non respondit, sed ad Lapidem se convertit ut ultimum papilionem iaceret.
  "Mehercule, homo, hoc doluit," dixit Stone.
  Ames guttam sanguinis abstersit. "Bene erit," inquit, Stone tollens. "En, vide." Speculum in pariete monstravit, et Stone opus examinavit.
  Ad Ames se vertit. "Heus, id est optimum. Num antea hoc fecisti?"
  Ames exhalavit et caput quassavit. "Non primum."
  "Non intellego," Yana dixit. "Quomodo huc venit?" Vox eius tremebat. "Kyle! O dei immortales. Occasionem nostram Kyle capiendi perdidimus?"
  Stone dixit, "Relaxa. Kyle adhuc incolumem esse putamus. Cum Rojas certior fiet scopum quem tibi assignavit iam non exstare, gaudebit."
  "Sed, sed..." balbutivit Yana. "Custodes corporis! Tam silentium esse debuit. Gaviria tollenda erat ne quis sciret quid acciderit! Rojas res cognoscet."
  "Quantum sciunt, silentium erat," Stone dixit. "Ceteri custodes corporis in sodalitate nihil viderunt. Tempestas vestigia nostra texit. Omnia iam curata sunt."
  Yana sellam propius adduxit et consedit. Animum ad patrem convertit. "Tum explica," inquit, monstrans.
  Stone collum eius et maxillam examinavit. "Aliquis tumor erit, sed maxilla tua non fracta est." Ames aspexit. "Nisi propter eum, mortua esses. Immo, ambo iam mortui essemus."
  "Quae?" vox eius mitigata est.
  "Sero heri, postquam Cade navem conducere ivit," dixit Stone.
  "Quid de hoc?" or "Quid de hoc?"
  "Nescio quomodo tibi hoc dicam. Sed heri, Cade evanuit. Nesciebam ubi esset. Abiit ut navem conduceret, et id ultimum est quod ab eo audivi. Cum telephonum eius mobile vocavi, hic domi sonuit. Reliquit. Non dixi tibi quia sciebam te mentem tuam amissurum esse."
  - Quid Cade accidit? Surrexit. - Ubi est Cade?
  Stone manus humeris eius imposuit. "Nunc nescimus. Sed eum inveniemus, bene?"
  "Duo desunt?" dixit Yana, cogitationibus per caput volitantibus. "Toto hoc tempore abfuit? Num raptus est?"
  "Scio, scio," Stone dixit. "En, sede. Cum eum invenire non possem, telephonum eius inspexi. Nescio, aliquid quaerebam. Sed unum quod suspicabar inveni. Parvus vector taxiraedae applicationem Tile vestigatoris e telephono suo non deleverat, sicut mihi dixerat se fecisse. Primo iratus eram, sed deinde putavi fortasse solam rem esse quae nobis eum invenire posset. Tile vestigatorem in clavibus suis habet. Itaque applicationem vestigatoris aperui ut viderem num eum inveniret. Et invenit. Locum eius in tabula geographica iuxta portum ostendit."
  "Ergo eum invenisti?" dixit Yana.
  "Non prorsus," inquit Stone. "Sed eo tempore, rationi consentaneum erat, quia erat ubi esse debebat, navem conduxerat. Sed cum tempestatem advenientem vidi, anxius factus sum. Volui eum navem sub tugurio quam celerrime collocare. Alioquin, fluctus nimis turbulenti fieri possent ut in locum suum perveniret sine pilas quae locum sustinent attingentibus. Itaque eum per telephonum advocavi."
  "Sed telephonum mobile non habebat," dixit Yana.
  "Non telephonum eius mobile, sed instrumentum eius indagatorium sonabam. Tegulae parvum oratorem habent. Applicatione in telephono tuo uti potes ut instrumentum indagatorium per oratorem sonare facias. Ita claves amissas vel aliquid simile invenire potes. Sperabam Cade alarmum auditurum et ad telephonum fixum perventurum ut me vocaret quo eum monere possem." Stone se vertit et Ames aspexit. "Sed non Cade vocabat. Ille erat."
  Yana oculos clausit. "Non intellego."
  Stone perrexit. "Cade, ut videtur, Domino Ames non confidit, tesseram e clavium eius catena sumpsit, et in navem Ames coniecit ut eum observaret. Cum locatorem pulsavi, Ames telephonum mobile Cade vocavit, et ego respondi. Pater tuus navem suam ad nos adiuvandos attulit. Gaviriam necavit. Gorillam illum a me eripuit. Te in navem cum Gaviria posuit, et ita evasimus. Vitas nostras servavit."
  Yana, quasi subito ventrem doleret, se incurvavit. Oculos clausit et altius respirare coepit, daemones arcere conans. "Eum invenire debemus. O deus, quomodo et Cade et Kyle capere poterimus?"
  Pater Yanae tacite dixit, "Operationaliter, cum ingentibus difficultatibus obviam imus, unum propositum tempore suscipimus."
  Yana eum aspexit, deinde recta sedit. "Nos? Te peritum quendam esse putas? Praeterea, id facere non potes," inquit. "Non potes per viginti octo annos evanescere, deinde reaparere et bene valere."
  Exspectavit. "Nihil facere possum ut peccata praeteritorum meorum expiam. Nihil facere possum ut res corrigam. Sed fortasse paulisper differre potes, dum amicos tuos eduxerimus. Adiuvare possum."
  "Nolo id audire!" inquit. "Nolo verbum amplius audire. Nunc abi et numquam redi. Numquam te iterum videre volo."
  Stone dixit, "Yana, nemo nostrum scit qualis vita tua fuerit sine parentibus, sed recte dicit. Vide condicionem nostram. Duo viri desunt. Eius auxilio indigemus. Non solum paratus est adiuvare, sed etiam peritus est."
  "Aha!" clamavit Yana. "Experientia in vendendis informationibus secretis Russis!"
  Stone perrexit, "Quantumvis tecum consentiam, auxilio eius indigemus. Ille nobiscum clunes ibi hac nocte servavit. Scisne quid pater tuus pro CIA fecerit antequam praefectus operationum factus est? Operarius in agro erat."
  Yana circumspiciens.
  "Recte," inquit Stone. "Eius experientia fortasse ad Bellum Frigidum pertinet, sed ager ager est. Te in casa attingere non potui propter duos custodes corporis. Te certe mortuum esse putabam. Sed pater tuus, custodem illum aggressus est. Non haesitavit. Antequam etiam intellegere possem quid accidisset, pater tuus cultrum e cingulo meo extraxit et in collum viri defixit. Sed me solum adgressus est postquam te servavit. Tu es, Jana. Pater tuus vitam suam periclitatus est ut te servaret. Et eum vide. Ibi sedet, paratus et volens iterum facere."
  Yana capite quassato surrexit ut in cubiculum iret. "Lucebit post horas duas. Parata esse debeo ut Diego nuntiem Rojas Gaviriae mortuum esse. Et consilium habere debeo ut Kyle extraham. Post hoc, Cade quaerere incipiemus." Patrem aspexit. "Et tu a me abstine. Noli me alloqui, noli me aspicere."
  "Yana, exspecta," inquit Stone. "Problema habemus."
  - Quid nunc?
  Stone ad alterius cubiculi ianuam ambulavit et eam aperuit. Carolus Gaviria humi iacebat. Manus post tergum ligatas et obstructo ore clausus erat.
  
  49 Agenda Occulta
  
  
  "Hic est pileus
  Ille
  "Quid hic agis?" inquit Yana. "Nonne mortuus est?"
  Taenia glutinosa circa os Gaviriae clamorem eius iram suppressit.
  "Sed sanguis erat," dixit Yana. "Tota navis sanguine tecta erat."
  Stone dixit, "Bene, sanguis eius erat, sed non mortuus est. Sed pater tuus eum confudit."
  Yana momenta antequam strangulata est recordata est, figura obscura in domo post Gaviriam.
  Jana dixit, "Quid facturi sumus? Eum tantum in solo relinquemus? Corpus eius te abiecisse putabam. Eum hic retinere non possumus."
  "Tam celeriter omnia acciderunt," inquit Stone. "Plane mente captus eram." Vulnus supra oculum monstravit. "Sed sine turma liberationis, nunc problema nostrum est."
  Sonus telephonicus ex computatro portatili Cadei venit, et Yana ad eum accessit. "Non credo. Ille est filius canis."
  "Yana, exspecta," inquit Stone. "Ames, e conspectu camerae discede. Nolo quemquam te hic esse scire."
  Ames post mensam ambulavit ne conspiceretur.
  Illa bullam in fenestra secura colloquii per video pressit. "Wallace? Quid diaboli vis?"
  "Ut semper, ut auxilium meum offeram," Laurentius Wallace e velo dixit, vultu superbo.
  "Auxilium? Ita," inquit, "CIA hactenus perutilis fuit."
  "Malisne Gaviriam ipse invenire? Et quomodo id faceres? Hactenus, quod agere proposuisti perfecisti."
  "Vere?" inquit Jana. "Kyle McCarron a periculo arcere volumus."
  "Via ad Agentem McCarron per Carolum Gaviriam ducit."
  Yana ad monitorem inclinata est. "Hoc erat consilium tuum, nonne? Diego Rojas totum documentum de Carolo Gaviria dedisti, et ille mihi tradidit. Aliquid agitur, et scire volo quid sit. Quid CIA a domino narcoticorum vult?"
  Wallace quaestionem neglexit. "Ut dixi, adsum ut auxilium meum offeram."
  "Quid te cogitare facit nos auxilio egere?" iocose dixit Stone.
  Wallace dixit: "Primum omnium, tibi gratulor de victoria tua contra Gaviriam. Impressus sum."
  "Magne," inquit Yana, "propositum vitae meae erat te delectare."
  - Sed gravia tibi sunt problemata, nonne?
  "Et quid est hoc?" dixit Yana, quamquam responsum sciret.
  - Gaviria non mortuus est, annon? Gaviriam tenere non potes dum Agentem McCarron liberare conaris. Me opus est ut eum e manibus tuis auferam.
  Yana ad Stone, deinde ad monitorem respexit. "Quomodo hoc scis?"
  "Multa scio, Agent Baker," dixit Wallace. "Gaviriam ducere possum. Turma redditionis est quod semper egebas, nonne recte dico?"
  "Non tibi fido, Wallace. Itaque te iterum rogabo. Quid CIA a domino narcoticorum vult?"
  - Me de hac re sollicitam permisisti.
  Yana bracchia super pectus complicata exspectare coepit.
  Wallace perrexit. "Turmam habeo in itinere ad locum tuum. Intra duas horas eo erunt. Gaviria iam non erit problema."
  "Quid si ei non dedero?" dixit Yana.
  Wallace risit. "Nulla tibi est optio."
  "Non tibi laboro," dixit Yana.
  - Dicam tibi quid, Agent Baker. Trade Gaviriam, et dicam tibi quod scire vis.
  - Num mihi consilia CIAe narraturus es?
  Iterum risit. "Minime, sed fiduciam tuam merebor. Dicturus sum tibi ubi Cade Williams sit."
  Os Yanae apertum est, sed verba eius ira tincta sonabant. "Quid ei fecisti?"
  "Tibi spondeo, eum non in custodia CIA esse. Hanc informationem pro benevolentiae signo habe."
  "Mehercule!" clamavit. "Ubi est?"
  - Habemusne pactum?
  "Ita." or "Ita vero."
  "Cum Gaviria nobis tradita erit, mandata accipies."
  Vocatio evanuit.
  Yana pugnis in mensam percussit. "Iniectio!"
  Post computatrum portatile, pater Yanae dixit, "Recte facis quod ei non credis. Est consilium. Semper est consilium."
  Musculi maxillae Janae contracti sunt dum patrem aspiciebat, sed tum Stone locutus est. "Quid ludunt?"
  "Nescio," inquit Ames. "Sed semper gradu altiore."
  "Quid significat?" dixit Stone.
  "Bene, operator Virium Deltae eras, nonne?"
  "Ita." or "Ita vero."
  "Missiones tibi datae sunt, et hae missiones sensum habebant in tuo gradu, nonne?"
  "Solet, ita. Summi gradus securitatis permissi habebamus, itaque plerumque sciebamus quid ageremus et cur."
  "Sed semper est gradus superior. Prioritas maior, scala maior. Est aliquid quod nesciebas. Exempli gratia, ubi collocatus eras?"
  "De hoc loqui non possum," dixit Stone.
  "Minime," Ames respondit. "Videamus, bene, exemplum est. Dicamus annum esse annum 1985, et te in Delta Force esse. Tibi mandatum est arma Iranis transferre. Eo tempore, Irania sub embargo armorum erat, ergo haec omnia illicita erant. Sed tibi dicitur Civitates Foederatas Americae Iranis missilia Hawk et TOW vendituras esse pro liberatione septem obsidum Americanorum a Hezbollah in Libano detentorum. Et cum Irania magnam auctoritatem apud Hezbollah habeat, nostros recuperabimus. Sequerisne?"
  "Valde familiare sonat," dixit Stone.
  "Quod tibi non dictum est erat propositum altius, gradus proximus."
  - Quale erat?
  "Obsides Americanos capere in tuo gradu rationi consentaneum erat, sed verus propositum erat commutatio pecuniae. Civitates Foederatae ingentes et indagabiles pecuniae reservas requirebant ad rebelles anti-Sandanistas in Nicaragua sustentandos. Propositum eorum? Imperium Sandanistarum evertere."
  Yana murmuravit, "Res Iraniae et Contrae."
  "Recte," inquit Ames. "Ordo rerum altioris prioritatis. Nec dimidium est. Nescis quousque CIA progredietur. Numquamne nomen Kiki Camarena audivisti?"
  "Sane," inquit Jana. "Cade de eo locutus est. Dixit eum fuisse agentem DEA qui in Mexico interfectus est."
  "Interfectus est quia CIAe non placuit quod mercaturam eorum medicamentorum illicitorum perturbabat," dixit Ames.
  "Age," inquit Yana. "CIA agentem foederalem non interficiet. Cur suam ipsi mercaturam medicamentorum gerere vellent?"
  "Si mihi non credis, inspice. Eadem de causa," Ames dixit. "Pecuniam pro rebellibus qui Sandanistas adversabantur colligebant."
  Stone dixit, "Bene. Hic viam erravimus. Itaque, hoc nos ad initium reducit. Quid est consilium CIA hic in Antigua?"
  "Non curo," dixit Yana.
  "Non admodum persuasivum sonas," respondit Stone.
  "Kyle et Cade volo. Ea est prioritas. Si CIA in bellum contra medicamenta narcotica se implicare vult, potest. Cum haec omnia finita erunt, Wallace persequi et eum calcitrare potero."
  
  Paucis horis post, cum lux solis in caelo orientali splendere inciperet, pulsatio in ianua tres perterruit.
  ""Institor pizzae?" iocabatur Stone.
  "Non puto Societatem pizzas adferre," Jana contradixit.
  "Sed audio eos bonam vecturae servitium habere," dixit Stone, prospiciens. Quattuor operarii in vestibus Kevlar induti utrinque viri neglegenter vestiti stabant. "Age, illi sunt."
  Ames ad latus lapsus est, conatus ab oculis manere.
  Sed cum Yana ianuam aperuit, vix credere potuit quis ex altera parte staret.
  
  50 Hospes Inopinatus
  
  
  " Salve, Yana."
  dixit vir.
  - Quid hic agis?
  Vir operatoribus annuit, et illi cum armis intraverunt. Stone ad ianuam cubiculi monstravit. Quattuor viri inepti Gaviriam e solo prehenderunt et medicamentis eum obruerunt dum ille se iactaret. In aquam evanuerunt, ubi navis exploratoria inflatabilis F470 prope litus otiosa iacebat.
  Vir ad Stone torve aspexit, sed tum ad Yanam se vertit. "Ignosce, exspectare debui dum omnia removerent."
  "Quid est?" inquit.
  - Nescio, sed exploraturus sum.
  "Quid dicis te nescire?" inquit Yana.
  Vir dixit, "Nuntium tibi habeo. Videtur Cade raptus esse. Cum heri nocte navem ad operationem tuam conduceret, a civibus captus est. Adhuc in custodia est."
  "Vigiles locales?" dixit Yana. "Cur?"
  "Te quaerunt, Yana. Insulam perscrutantur. Quoniam nondum redisti, te fugitivam et Kayde complicem habent. Te accusare volunt de conatu homicidii ob impetum in Montes Lima Perez."
  Yana caput quassavit, sed antequam quicquam dicere posset, vir manum porrexit. Yana eum quassavit et sensit eum sibi aliquid porrigere. In aquam disparuit et evanuit.
  Illa ianuam clausit et Stone rogavit, "Quis erat ille?"
  "Petrus Buck, CIA. Cum eo iam antea laboravimus. Primo aspectu stultus videtur, sed cum te noverit, vir bonus est."
  "Ita, valde calidum videtur," inquit Stone. "Quid tibi dixit?"
  "Non multum tibi deest," dixit Yana. Palmam aperuit ut parvum involucrum e charta crassa factum revelaret. Aperuit et contenta in manum effudit. Tres tesserae digitales sine notis exciderunt.
  "Schedulae SIM?" dixit Stone. "CIA communicationes ab Civitatibus Foederatis Americae ad telephona nostra mobilia intercludit, sed nunc nobis novas schedas SIM dant?"
  "Buck eas nobis sine causa non dedisset," dixit Yana.
  "Non est rationi consentaneum," Stone perrexit. "Nostras vocationes telephonicas mobiles audire possunt quotiescumque volunt, cur igitur nobis novas chartas SIM dent?"
  Yana in cogitationibus immersus erat. "Non puto CIA eas nobis dedisse. Puto Buck dedisse."
  - Sed Buck ex CIA est.
  "Scio," inquit Yana, "sed aliquid agitur. Non mihi nocebit, id mihi certum est."
  Stone dixit, "Putasne CIA nescire quid CIA agat?"
  "Non primum hoc erit," respondit Yana.
  Ames contra parietem dixit, "Puto eum te contingere conari."
  Stone, vultum irati Yanae inspexit, tum dixit, "Ames, puto te hoc exspectare debere." Ad Yanam se vertit. "Puto eum te contingere conari."
  dixit Yana.
  "Fidisne ei?" dixit Stone.
  "Ita." or "Ita vero."
  "Tum ei credere debes. Chartam SIM in telephono tuo pone. Credo non solum vocationes e continente Americano accepturum esse, sed Buck te mox vocaturum esse."
  "Bene, sed nobis parandum est ad Rojas. Mihi centum milia debet."
  
  51 Obstructio Iustitiae
  
  Officium Commissarii Vigilum Regiae Antiguae et Barbudae, Via Americana, Sancti Ioannis, Antigua.
  
  "Me paenitet,"
  "Quem vocare dixisti?" scriba in receptorem dixit. Cum iterum responsum audivisset, contremuit. "Oh, unum tantum momentum, quaeso." Premens bullam in telephono mensali dixit, "Commissarius? Putavi te hoc accipere velle."
  "In conventu sum," dixit Robertus Wendell, commissarius nuper electus.
  - Domine, vere puto...
  "Bene, ostende. Mehercule," inquit duodecim inspectoribus senioribus in officio suo congregatis. "Nova secretaria," inquit cum risu. "Nondum plane certus sum cui illa dicere possit ut nuntium relinquat." Lineam telephonicam micantem sustulit. "Hic est Commissarius Wendell."
  Alii viri in cubiculo clamores suppressos e receptore telephoni audire poterant.
  Commissarius in telephonum murmuravit, "Ita, domina. Quid habemus? Bene, exspecta paulisper, domina. Nescio quidem-intelligo. Non, domina, certus sum nos non detinuisse... Intellego te dicere eum civem Americanum esse, sed in Antigua..." Commissarius exspectavit dum vir in altera parte lineae pergebat.
  Inspectores pulsationem telephoni audiverunt cum subscriptor in altera parte deposuisset.
  Commissarius telephonum deposuit et oculos fricuit. Inspectores aspexit donec oculi eius in unum praecipue, locumtenentem Jack Pence, fixi sunt. "Pence? Civem Americanum in custodia habemus?"
  "Ita vero, domine. Nomen eius est... _"
  "Nomen eius est Cade Williams. Ita, scio. Et accusatus est?"
  "Obstructio investigationis."
  "Aliis verbis, nullum crimen commisit. Recte dico?" Pugno in mensam percussit. "Vis scire quomodo nomen eius scio?" Silentium excepit. "Bene, dicam tibi." Tam celeriter e sede exsiluit ut sella eius versatilis in parietem impegisset. "Femina perquam comis in linea erat, nomine Linda Russo. Visne me tibi tres coniecturas dare de eo quis sit Linda Russo?" Pugnos in mensam pressit. "Ea est, maledicta, legata Civitatum Foederatarum ad Antiguam! Cur diaboli civem Americanum in custodia nostra habemus? Nec modo quemdam peregrinatorem fortuitum, sed, ut videtur, administratorem publicum Americanum. Iesu Christe! Quattuor menses in hac sella non sedeo et mox caedibus meis vapulabo! Vocate viros vestros et eum dimittite."
  "Domine," locumtenens haesitavit, "credimus eum..."
  "Fugitivum fovere. Ita, legatus tam benignus fuit ut hoc parvum factum mecum communicaret. Ecce, veram suspectam adducere et eam homicidio accusare vis, aliud est. Sed fugitivum fovere?" Legatus caput quassavit. "Eum statim dimitte."
  Post viginti minuta, Cade e custodia liberatus est. Taxi appellatus, eos observavit ne se persequeretur. Taxi eum mille passus a domo tuta deposuit. Expectavit ut iterum confirmaret ne sequeretur, deinde viam transiit et puero decem dollariis pro birota sine rotis obtulit. Reliquum iter reditus rotis ferreis peragravit.
  Cum ad domum appropinquasset, Stone foras egressus est. "Heus, iucundum iter."
  "Valde ridiculum. Ubi est Yana?"
  "Intus. Fruerisne brevi tempore tuo in carcere?"
  - Oh, illud erat mirabile. Cade ingressus est et Yana eum amplexa est. Plus erat quam exspectaverat.
  "Tantum doleo," inquit. "Nesciebamus quid tibi acciderit."
  "Quomodo scivisti?" inquit.
  Postquam heri nocte explicavit CIA eum comprehensum et Gaviriam abductam nuntiavisse, ille annuit.
  "Te accusaturi sunt, Yana. Valde doleo."
  Illa dixit, "Num vere de hac conata caede cogitant?"
  "Ita videtur," inquit. "Viam tuam domum sciunt. Te errasse. Illis videtur te eum in angiportum illum allexisse. Et cum experientiam tuam ut agentis specialis, institutionem tuam... bene, putant id excogitatum esse."
  Bracchia complicuit. "Ad inferos eos. Praeterea, tempus ad hoc non habemus. Ad meam visitationem ad Diego Rojas nos parare debemus."
  - Putasne te paratum esse?
  "Per portam transire possum. Sed Kyle inde educere problema est. Scio eum teneri. Et credo eum alicubi post illam portam ferream in cella vinaria Rojas esse."
  "Credo tibi, obiter. Kyle vivere. Rationi consentaneum est. Etiamsi nescimus cur CIA implicata sit, rationi consentaneum est Kyle eum esse qui Rojas nuntiaverit Gaviriam in insula esse."
  Lapis ingressus auscultavit.
  Jana dixit, "A CIA distrahi non possumus. In unicum scopum nostrum, Kyle, intendere debemus." Circumspiciens, deinde per fenestram arcuatam, navis abierat. "Expecta paulisper. Pater meus abiit?"
  Dixit Lapis.
  Cade dixit, "Scio te consilio de patre tuo non egere, Ian, sed ei occasionem dare debes."
  "Non meretur occasionem. Si mecum esse voluit, eam occasionem habuit cum natus sum."
  Cade sermonem omisit. Stone aspexit. "Consilium nobis opus est ad Kyle extrahendum. Stone, tu fortis operator Virium Deltarum eras, et in praedio Rojas eras. Quid suades?"
  "Cum octo operariorum turma? Sub nocte advenite, arma ad tegimen adhibete, et custodes tacite eliminate. Peritum nostrum electronicum omnia systemata alarmis deactivare iubete. Intrate et ianuam quam Yana descripsit perfringite. Kyle cape et eum extrahite. Currus ante nos exspectabit, et navis CRRC post nos erit si forte hac via effugiendum est. Helicoptera impetus parata sunt si res periculosae fiant."
  dixit Yana. "Bene est pro turma octo personarum."
  "Scio," inquit. "Quattuor sumus."
  dixit Yana.
  "Eius auxilio indigemus, Yana," dixit Stone.
  "Ecce, pauci tantum ex nobis sumus," inquit. "De tacite, crudeli sanguine hos custodes necando loqueris. Si quid mali accidat, in certamine probabiliter erimus. Numquamne hoc antea fecisti?"
  "Saepe," inquit, quamquam vox eius remota erat.
  Cade caput quassavit. "Huiusmodi auxilium non habemus. Naves bellicae in subsidio, naves breves? Nos soli sumus."
  "Tum per ianuam anteriorem intrabimus," Stone respondit. "Yana quoquo modo intrat. Extra officium bene mihi erit. Sclopetum sclopetarium cum suppressore AMTEC habeo. Si res male eveniunt, custodes ad portam et ianuam anteriorem interficiam, et nemo sciet."
  "Exspecta, exspecta," inquit Cade. "Nulla spes est ut Kyle vi capere conemur. Ne tres ex nobis. Quomodo eum extrahere debemus sine his omnibus?"
  "Jana utimur," dixit Stone. "Jana intus melior est quam octo operarii foris. Sed parata esse debet si res male eveniant."
  Cade dixit, "Quomodo se paratura est si iterum eam perquirent, quod facient?"
  "Cum telo eo," respondit Yana.
  "Armatus?" inquit Cade. "Quomodo telum praeter custodes ducis?"
  "Non sum. Rojas me probavi. Sclopetum porto, et si aliter sentit, nates meas osculari potest."
  Tum telephonum Yanae sonuit.
  
  52 Origines
  
  
  Identificatio Vocantis
  Telephonum Yanae simpliciter dixit, "Ignotum." Telephonum ad aurem admovit sed nihil dixit. Vox distorta, computatralis dixit, "Mater tua dulciarium carissimum habebat. Convenite me in loco unde venerunt, decem minutis. Veni sola."
  "Quam?" dixit Yana, sed vox evanuit.
  Cade rogavit, "Quis erat ille?"
  "Aliquis me convenire vult."
  "Bene, Petrus Buck esse debet. Solus est qui numerum huius novae chartae SIM habet."
  "Ita vero," inquit Yana, "sed ubi? Et cur vocem suam celaret?"
  "Se personavit..." inquit Cade. "Plane nollet quemquam scire se te contactasse. Tibi chartas SIM tradidit, et nunc hoc. Ubi dixit se convenire velle?"
  "Nescio," inquit.
  "Modo cum eo locutus es," dixit Stone, adhuc per fenestram prospiciens.
  "Dixit ut me convenirem ad originem dulcium dilectissimorum matris meae."
  "Quid hoc diaboli sibi vult?" dixit Cade.
  Iana, ut putabat, abiit. "Marzipanum quoque amabat. Inde ego id accepi. Sed in Nova Aurelia fiunt. Dixit ut me in loco originis suae post decem minuta convenirem. Nunc, quomodo eum conveniam..."
  - Yana? - dixit Cade.
  "Scio prorsus ubi," inquit et per ianuam egressa est.
  Cade et Stone eos secuti sunt, sed Jana manum sustulit antequam in currum intraret. "Hoc sola facio."
  Discedente, Stone Cade dixit, "Noli solliciti esse, scit quid agat."
  - Hoc est quod me sollicitat.
  
  Quaestio 53 responsum habet.
  
  Forum Orleanense Parvum, Antiguae.
  
  Paucis minutis post,
  Jana currum suum post forum substitit et iuxta receptaculum immunditiarum collocavit. Per posticum ingressa est. Intra tabernam dilaceratam domina erat, anus nomine Abena. Nondum a scopis suis oculos sustulerat. Petrus Buck ad mensam rotundam parvam sedebat, unam ex tribus omnibus coquinaria Abenae fruentibus positis. Jana ad mensam accessit sed substitit, oculis in anus fixis. Abena ubi stabat stabat, scopa in manu. Quasi rigens erat.
  Yana ad eam accessit, leniter eius lumbos amplexa est, et scopam sustulit. Mulier ei subrisit per vitra tam crassa quam lagenae Cocae Colae, et ambae post mensam se moverunt, ubi Yana eam in scabellum conscendere adiuvit.
  Cum Yana ad mensam consedisset.
  Interdum haeret."
  - Scio quid rogatura sis, Yana. Sed nescio.
  "Quid rogatura sum?" inquit, quamquam responsum sciret.
  "Cur," anhelavit, "cur Societas in genibus usque ad genua in cartelibus medicamentorum immersa est?"
  "Et etiam?"
  - Dixi tibi, nescio.
  - Melius tibi agendum erit, Buck.
  Nihil dixit.
  Yana perrexit. "Incipiamus ab iis quae nosti. Nec mihi ullam informationem secretam praebe. De Kyle loquimur."
  "Multum operis fundamentalis de novis cartellis Columbianis fecimus. Iterum, non plane scio cur, sed cum fasciculus operativus advenit, in eo laboras sine eo dubitando."
  "Gratias tibi ago quod mihi admonuisti cur ad insulam tropicam aufugissem," inquit cum risu. "Mehercule, quam odi."
  "Possumne pergere?" inquit. "Quomodocumque, aliquid magnum fit."
  "Te in operationem miserunt et scopum tibi non indicaverunt?"
  "Idem vetus Yana," caput quassavit. "Fortasse aliquid historiae inest. Ecce, annis octogesimis, cartelae Columbianae ex cartelis Medellin et Cali constabant. Medellin ex inventione Caroli Escobar ortum est, et Cali inde ortum est. Nihil horum amplius exstat. Immo, etiam structura cartelis quam Escobar creavit abest. Illa structura organizationalis omnia regebat. Omnis nexus in catena medicamentorum, a productione ad venditionem, eius erat. Cum occisus est, omnia collapsa sunt. Itaque, per ultimos viginti annos, mercatura medicamentorum in Columbia reorganizata est, sed fragmentata."
  - Quid haec omnia ad Antiguam pertinent? Aut ad Kyle, quod ad rem attinet?
  "Bracas tuas induas relinque."
  "Consilium capio," inquit.
  "Nova generatio coetuum narcoticorum mercatoriarum nata est, structura omnino nova."
  "Bene, una ludam. Quae est haec nova structura?"
  "BACRIM est organizatio recentior. Gubernatio Columbiana ei nomen dedit quod significat 'faeces criminales'. BACRIM est coetus narcoticorum mercatorum. Decentralizare debuerunt quia quicumque nimis alte in ordine imperii ascendit celeriter a vigilibus Columbianis vel ab Agentia Stupefactivorum Coercendarum agnoscitur et suspenditur. Non potest esse alius Carolus Escobar hodie. BACRIM duas factiones principales habet: Oficina de Envigado et Los Rastrojos. Et hic est ubi Antigua intervenit."
  "Quomodo?" inquit.
  "Cartel Envigado successor est Cartel Medellin, et Los Rastrojos Cartel Cali successerunt. Iterum," Buck perrexit, "hae sunt factiones valde disparatae quas delere paene impossibile est."
  "Cur?"
  "DEA conata est, mihi crede. Quaeque manus in multas minores unitates dividitur. Multi ex his nodis sunt singuli narcotici mercatores, a parva factione adiuti, et BACRIM ut scutum utuntur ad vias et puncta discessus utendas. Ullum nodum tollendo reliquos nodos non destruuntur. Solum perturbationem temporariam efficit. Deinde fluxus narcoticorum continuatur dum rete reformatur. Et," Buck perrexit, "se in Antigua constituerunt. Nova via est narcotici mercaturae ad cartela Mexicana et deinde ad Civitates Foederatas."
  Yana se inclinavit. "Cur igitur non caput cuiusque nodi parvi simul agnoscitis et deinde removetis?"
  "Non est id nostrum officium!" Buck exclamavit.
  "Si hoc non est opus CIAe, quid igitur in insula mea agis?"
  "Quando tantus molestus factus es?" dixit Buck.
  "Cum tessera et identificatio mea directori FBI tradidi et novam vitam incepi. Antequam me retraxisti."
  "Hos homines agnoscere non facile est. Nodi paene invisibiles sunt. Hi homines iPhone quam Uzi armati sunt. Negotiatores similes videntur. Inter homines se miscentur. Et tacent. Nedum, difficilius est quam antea. Non possumus simpliciter fluxum cocaini ad fontem reducere. Hi homines portfolio sceleratorum multo magis variatum habent - extortionem, auri fodinas illicitas, aleam, et microcommercium, ut cannabis et medicamenta synthetica, necnon cocainum et eius derivata."
  "Solum mihi curae est ad Kyle pervenire." Yana vocem demisit. "Soli latrones in domo Diego Rojas qui arma automatica non habent sunt praefectus eius explorationis, Gustavus Moreno, et ipse Rojas. Non tam difficiles esse debent ad cognoscendum."
  Buck accusationes deiecit. "Quomodocumque, ut dixi, aliquid magnum cadit, et nescio quid sit."
  - Scio quis hoc faciat.
  - Ita, mihi persuasum est dominum meum bene scire quid mox futurum sit et cur CIA hic sit. Te huc adduxi causa. Te huc adduxi ut tibi dicam nos celeriter agendum esse.
  "CIAe nullo modo auxilium fero."
  "Minime," inquit, "de Kyle loquor. Adsum ut adiuvem, et tibi dico, movere et movere iam debemus."
  - Aut quid?
  "Malum mihi praesagium de hoc est. Relationes IMGINT et MASINT ad mensam meam perveniunt."
  "Loquere Anglice." or "Loquere Anglice."
  "Imagines intellegentes, mensurae et intelligentiae signaturae."
  Quid dicunt hae relationes?
  "Multae imagines satellitum praedii Rojas exstant. Multas, inquam. Haec, una cum aliis locis similibus per Columbiam."
  "Si Societas aliquam investigationem agit et ille est scopus principalis, nonne id est normale?"
  Buck super umerum respexit. "Bene, opinor. Sed est insolita copia notitiarum de loco. Coordinatae GPS, longitudo, latitudo, mensurae viarum accuratae. Non intellego."
  Yana surrexit. "Nescio quid haec omnia significent, sed egregie agis. Quomodo te officium tuum exsequi exspectant si tot secreta sunt?"
  Impetusne paratur?
  Dentes Yana compressit. "Tu dicis de turma agentium CIA qui Gaviriam ceperunt, nonne? Mehercule, primum nobis dixerunt nos solos esse, nullas copias auxiliares futuras esse, et nunc putatis eos impetum facturos esse? Num regimen Americanum bellum contra gentem pacificam facturum est?" Ad praedium indicavit. "Sunt ibi innocentes. Famuli, coqui, purgatores. Incolae tantum sunt."
  Buck caput demisit. "Damnum collaterale."
  Vox eius innaturalis facta est dum mulierem per fenestram clamantem recordata est. "Mulier intus est. Ille stultus eam stuprat. Victima est mercaturae servorum humanorum."
  "Quae?" inquit Buck.
  "Quae? Quid sibi vult? Nescio. Longos nigrosque capillos habet."
  - Mortua est, Yana.
  "Quid?" dixit nimis clare antequam os tegeret.
  "Corpus eius heri inventum est," Buck dixit. "Rojas celerrime taedet. Continuus ibi ancillarum venerearum fluxus est. Rojas eas adduci iubet. Cum finivit, educuntur." Buck surrexit. "Facile erat eam agnoscere. Plerique ex America Meridionali migraverunt, sed illa Persa erat, ex Syria. Nescimus quomodo huc pervenerit, sed credo id quod ex Medio Oriente est aliquid habere commune cum eo quod mox futurum est. A parte tua sum, Jana." Deorsum aspexit et animadvertit manum eius tremere. "Noli me excludere. Praeter Cade et Stone, solus amicus tuus sum."
  "Oriens Medius?" dixit Yana. "Quid hoc sibi vult significare? Dicisne nexum esse?"
  "Altitudo mea a terra non tam alta est."
  "Nugae!" inquit Yana. "Si scis eum raptus, stupra et caedes committere, cur CIA eum non comprehendit? Cur caput eius non in baculo est?"
  Hoc non fit.
  Palma aperta in mensam impingit. "Quid Societas agit Antiguae?"
  - Dixi tibi, nescio.
  "O vere? Bene, hoc te rogare sinam. Quid Gaviriae accidit?"
  - Quid hoc significare debet?
  "Tam alacres et parati adsistis eum e manibus nostris eripere. Turmam paratam et expectantem habuistis. Nec sine causa id faceretis."
  "Yana, de me loquimur," Buck dixit. "Quae scio tibi dico. Plus quam debeo tibi dico. Magnum periculum hic suscipio."
  "Tum melius est tibi invenire quid Gaviriae acciderit antequam aliquid mali accidat."
  "Quid mali fieri potest? Nos CIA sumus."
  Yana in sella sua reclinavit. "Ita vero. Quid aliud mali fieri potest?" Vocem sustulit. "De Agentia non plane certa sum."
  Buck dixit, "Ego et vos ambo."
  Duo subriserunt.
  
  54 Aculeus Scorpionis
  
  Statio secreta CIA, locus ignotus, Antigua.
  
  Laurentius Wallace inclinatus est
  monitor computatralis viri.
  "Adest, domine," dixit analysta, punctum in radaro monstrans. "Hoc est transpondidor hydroplani."
  - Certusne es scopum nostrum in navi esse?
  - Haec est confirmatio, domine.
  - Tempus adventus in Antiguam aestimatum?
  Vir claviaturam pulsare coepit, tempus volatus computare conans. "Pro vento contrario et celeritate aeris, quinquaginta sex ad septuaginta minuta sunt, domine."
  Wallace horologium suum inspexit. "Quinquaginta sex minuta? Tempus deficit. Omnes partes eo cogere debemus." Voce submissa locutus est. "Da mihi auricularia illa. Ubi est Ultor respectu Antiguae?"
  "Navis aëria?" cogitavit analysta, paucas claves in computatro suo premens ut navem locaret. "Mille septingenta milia nautica ad meridiem-meridiem-occidentem tendit, domine." Analysta paulisper exspectavit.
  Wallace monitorem fixis oculis fixis fixis aspexit. "In ventum convertantur."
  Analysta cogitavit, "Sola causa cur navem aëriam in ventum convertas est ut aeroplanum immittas." Per fenestram prospexit et vultum Wallace in ea reflexum vidit. Mixturam miram timoris et satisfactionis vidit.
  Wallace dixit, "Da mihi illa auricularia." Auriculares imposuit et microphonum aptavit. "Vultor?" Wallace in microphonum dixit, "Hic est Crystal Palace, trans."
  
  A Fort Meade, Terrae Mariae, 1766 milibus passuum distans, Knuckles per ingens centrum imperii NSA clamavit, "Avuncule Bill! Transmissio viva est!" Murem aliquotiens premit, et instrumentum inscriptionem facere coepit.
  Senex, anhelans, accurrit. - Quid est, fili?
  "Navim aëriam Georgium H.W. Bush modo appellaverunt. Pars est Coetus Impetus Vehiculorum Secundi, qui nunc in Caribico collocatur." Nimia erat iuveni analystae tentatio informationem negare. "Rem deteriorem in Venetiola observant. Habet saltem unam navem bellicam, turmam navium destructoriarum saltem duarum navium destructoriarum vel fortasse fregatarum, et alam aëriam vehiculorum sexaginta quinque aëroplanorum."
  Gulielmus eum per specula aspexit. "Scio ex quibus cohors navium onerariarum impetum faciens constet."
  - O, ita vero, domine.
  - Da mihi has auriculares.
  
  "Progrediamur, Crystal Palace," clamavit vector. "Hic est Ultor."
  "Vultor, Crystal Palace hic est. Da mihi relationem."
  "Res in atrio Crystal Palace est. Catapulta obstructa est."
  "- Intellectum, Ultor. Instrumentum immitte. Iterum dico, instrumentum ad immittendum paratum est."
  
  In ponte navis aëriae, gubernator F/A-18F Super Hornet pollicem attollens accepit. Gubernator machinas refecit donec flammae ex portis exhaustoriis erumperent. Catapulta emissionis porro emissa est et aëroplanum e ponte deiecit.
  "Res discessit, Crystal Palace," vox per nexum securum sursum dixit.
  - Intellectum, Ultor. Da mihi lineam directam.
  Paucis momentis post, sonus crepitus per auriculares venit dum gubernator F-18 in lineam venit. "Crystal Palace, Scorpion hic est. Omnia systemata nominalia, altitudo ducenti octoginta septem pedes. Ascendimus ad altitudinem navigationis trans."
  Wallace in tabulam radaris oculos iecit dum altera nota, F-18 repraesentans, per tabulam pulsabat. "Roger, Scorpion, hic Crystal Palace est. Quinque per quinque habeo. Pro arbitrio vestro, recta porro appropinquate, directionem 327.25, confirmatis?"
  "Bene dictum, Crystal Palace. Cursum 327.25 graduum servamus."
  Status armorum?
  "Crystallina Palatia, Scorpio hic est. AGM-84K ab ala mea dextra. Scorpio deiectus."
  Analysta CIA Wallace interrogative aspexit. Wallace microphonum tegens dixit, "Intendit aeroplanum armis certis in mandato missionis specificatis instructum fuisse."
  "Quid est AGM-84K, domine?"
  
  "Aliquid de conventu generali annuo dixit?" inquit avunculus Gulielmus, auricularia ad aures admovens.
  Knuckles nomen teli inscripsit ut suspiciones suas confirmaret. Ad monitorem suum digito monstravit cum computatrum eius respondit:
  
  GM-84K SLAM-ER (Missile Impetus Terrestris Subsidii - Responsum Extensum)
  Societas Boeing
  Pondus: 1487 librae.
  Longitudo: 14.3 pedes.
  Spatium operandi: CLXX milia passuum.
  Velocitas: 531 mph
  
  "Mater Dei," Avunculus Gulielmus susurravit.
  "Mille et quattuor centenae librae?" inquit Knuckles. "Quid cum eis facturi sunt?"
  
  Wallace in microphonum dixit, "Scorpio, hic est Crystal Palace. Prope centum sexaginta milia passuum, scopum ad scopum, deinde tene..."
  "Recensitum, Crystal Palace," venit breviter responsum gubernatoris F-18. "Scorpio exi."
  
  Digiti avunculi Gulielmi in densa cana coma demersi sunt. "Yanam monere debemus." Specilla deposuit et oculos fricuit. "Quomodo hoc faciemus sine suspicionibus CIAe excitandis?"
  "Conati sumus ea tollere, domine," dixit Knuckles. "Nihil prodest."
  "Mehercule, fili. Cum eis loqui debeo. Responsa volo."
  "Sed... domine, non intellego," puer murmuravit. "Ad quid haec bomba est?"
  Sed avunculus Gulielmus eius cogitationum serie captus erat. "Et etiamsi eam moneam, Jana Kyle ibi non relinquet."
  
  In statione secreta, analysta CIA sursum aspexit. "Domine, scio me non habere licentiam operandi, sed consilium intellegere debeo."
  Wallace virum aspexit. "Quinque annos iam apud Agentiam laboras? Quid putas esse munus?"
  "Primo, putavi id esse ad novam viam medicamentorum prohibitorum interrumpendam. Sed nunc intellego aliud esse scopum: scopum in hydroplano Antiguam navigante. Estne consilium maius omnes actores in unum congregare?"
  Wallace hanc sententiam non confirmavit. - Non probas?
  - Domine, modo Agent McCarron adhuc in custodia est. Agenti Baker tempus opus est ut eum extrahat.
  "Non haec erit ultima vice qua res abiciendas videbis."
  "Domine?"
  "Agens quem societas detegi permittet."
  Analysta deorsum aspexit. "Ergo dicis agentes McCarron et Baker esse superfluos?"
  - Pro bono communi est, fili. Nuntium ad Diego Rojas tradidimus ut McCarron capi posset.
  "Sed-"
  "Agens Kyle McCarron est quasi cerasus in torta. Vera agenda hic non est simpliciter fluxum medicamentorum sistere. Ad hunc finem, DEA rotas suas vertere potest quantum vult. Eius destinatum est nexum inter terroristas et cartel purgare antequam incipiat."
  - Non intellego, domine.
  "Hoc supra gradum mercedis tuae est." Wallace eum naso longo et tenui despexit. "Aut mecum es, aut excludis."
  Paucis momentis post, analysta CIA rogavit, "Quis ludus est hic, domine?"
  "Afferte mihi Draconem Rubrum."
  "Operatores CIA? Ita vero, domine."
  Simul ac in linea erant, Wallace in microphonum locutus est. "Draco Ruber, hic est Palatium Crystallinum."
  "Perge, Crystal Palace," respondit operator specialis CIA.
  "Operatio Overlord in cursu est. Iterum dico, Operatio Overlord in cursu est." Wallace responsum exspectavit, sed cum nullum advenisset, dixit, "Iterum dico, Draco Ruber. Hic est Crystal Palace. Operatio Overlord in cursu est."
  "Intellectum," respondit operator pomposa voce. "Hic est Draco Ruber, egressus."
  Analysta dixit, "Non valde laetus de hac re esse visus est, domine."
  "Bene, non est eius opinionem habere, nihil aliud!" clamavit Wallace.
  "Non, domine. Non volui insinuare..."
  Wallace ambabus manibus caput transduxit. "Mehercule! Tota haec operatio maledicta ex hoc pendet!"
  - Domine, quid est Overlord?
  "Munus tuum tantum facis. Dominus meus est officium."
  
  In centro imperii NSA, Knuckles dixit, "Quid erat illud, domine? Cum turma moderatrice in contactu erat? Operatione Overlord?"
  "Nescio," respondit avunculus Gulielmus, "sed unum tibi dicere possum: nimis senex sum ad hanc stercus." Paulisper cogitavit. "Fili, voca me Turmam Responsionis Specialis DEA in Point Udal, Insulis Virginibus Americanis."
  
  55 Cum hoc vivere
  
  Domus Tuta
  
  Jana bibit
  Pater eius in altero cubiculo est. - Quid hic agit?
  Cade eam aspexit. "Paulum inopia laboramus, et tu ad praedium Roxas redis. Quidvis accidere potest. Eo fortasse indigebimus."
  "Oh, et putas olim agentem CIAe qui ultimos viginti octo annos in carcere egit auxilium ferre?"
  "Multum adiuvisse videtur cum res cum Gaviria male processerunt."
  Respiratio Yanae accelerata est. "Non habeo tempus huic rei." Circumspiciens cubiculum, "Ubi est Stone?" Sed cum ad semitam corallii fractam respexisset, responsum accepit. Ille in curru suo vehementi revertebatur.
  "Explorator," inquit Cade. "Ad Rojas ivit ut videret ubi se cum sclopeto sclopetario suo collocare posset." Stone per ianuam ingressus est. "Quid?" Cade ad eum dixit.
  "Difficilius erit quam putavi. Sed locum mihi esse puto."
  "Ubi?" Ames post ianuam cubiculi dixit.
  "Ab hoc abstine," Yana abrupte dixit.
  Caput quassavit Stone. "In proximo colle sum. Multae ibi fronde et tegmine sunt. Mihi bonam illam partem aedificii prospectum praebet."
  "Sed exspecta paulisper," inquit Yana. "Procul abest, nonne?"
  "Non verbis sagittariis."
  "Quam longe?" dixit Cade.
  "Millecenta sedecim ulnae," respondit Stone.
  "Prope est?" inquit Cade. "Ludisne me? Undecim campis pediludii hinc?"
  Lapis non respondit.
  "Recte dicit," inquit Ames, bracchiis complicatis in cubiculum ingressus. "Cum ductor essem, tres operationes paravi quae longiores ictus requirebant. Crede mihi, si is ut sagittarius Delta Force certificatus est, id facere potest."
  "Nemo opinionem tuam petit," Yana abrupte dixit. "Quanto tempore tibi opus erit ut rem intellegas?"
  "Imusne nunc?" dixit Stone.
  "Hac vespera," inquit Yana. "Tace paulisper dum te voco." Numerum formavit et eum vocare sivit. Dixit, "Hac vespera hora septima ibi ero."
  Diego Rojas in altera parte lineae erat. "Agens Baker, quam benigne te vocasse." Yana sonum obtusum mulieris flentis in cursu audivit. "Sed consilia habeo hac vespera. Vereor ne necessario differam."
  Adrenalinum, ira perfusum, per venas eius cucurrit. Rojas aliam mulierem contumeliis afficiebatur. "Nihil me movet quem oblectes. Adero ut te recipiam, et exspecto te meam secundam solutionem paratam habere."
  Mulier iterum clamavit, sed Yanae sonabat quasi ore obstructa esset. "Mulier es quae locum suum nescit, Agent Baker."
  "Noli me illo tono virili dominante loqui, Rojas. Ultimus qui hoc fecit testiculos amisit et faciem colorem purpuream melongenae vertit." Pausa facta, verba in mentem suam penetrare sivit. "Nullam viam ad Gaviriam perveniendi habuisti. Si scivisses, me huic operi non conduxisses. Nunc, cum opus perfectum est, mercedem accipere exspecto, et plene. Et alia officia mihi habes, nonne? Tempora mutata sunt. Officina de Envigado bene scit ducem suum audacem non iam adesse, et fervorem incendere. Pericula maiora sunt, et quo maiora pericula, eo maius pretium."
  corpus Gaviriae senioris?
  - Certe.
  "De proximo tuo munere hac vespera disseremus," Rojas dixit. Simul ac telephonum deposuit, Yana iterum clamorem mulieris audivit. Ei, quasi obstupescens horror sonabat.
  Cade dixit, "O deus meus, Jana, tremis sicut folium."
  "Per Deum iuro, me illum filium canis interficiam," inquit.
  "Quid est hoc?" dixit Stone.
  Ames alteram partem aspexit sed dixit, "Necare est pars facilis, Yana. Vivere cum eo est pars difficilis."
  Ad eum se vertit et os aperuit, sed imagines ante oculos mentis eius fulserunt. In casa iterum erat, sellae vincta, et Raphael eam oblique aspiciebat.
  Pectus eius sublatum est, manumque ad guttur sustulit deindeque retraxit, sicut quis sanguinem inspiceret.
  "Heus, Jana," inquit Cade. "Adhuc nobiscum es?" Ut se avocaret, rogavit, "Quid Petro Buck accidit?"
  Dum finivit explicare quae a Buck didicerat, telephonum eius semel vibravit. Ad tabulam inspexit, tum eam eis ostendens ostendit. Nuntius textus adveniens erat, unum verbum continens: "Marzipan."
  "Iterum Buck est," susurravit, vix globum in gutture superare valens. "Mehercule, iterum convenire velle debet. Modo redii."
  "Plura indicia habere debet," dixit Stone.
  "Tempus huic non habemus," dixit Yana. "Nobis ad hanc vesperam nos parare necesse est."
  Ames voce submissa dixit, "Melius est te videre quid Buck habeat."
  Sed momento post, computatrum Cadei tintinnabulum emisit et omnes eum aspexerunt.
  "Quid?" inquit. "Communicationes satellitum rursus in usum redeunt. Una tantum via est ut fiat."
  Omnes sciebant quid significaret, aliud vocatum a Laurentio Wallace mox adventurum erat.
  
  56 Stella in pariete
  
  
  Hortus
  Prima sententia erat ut conaretur uti nexu satellitum nuper acquisito ad contactum cum avunculo Bill apud NSA. Plus uno die inter se distabant, et ne novae quidem chartae SIM quas eis Petrus Buck dedit eis auxilium ferebant ut ex insula vocarent. Res erat insanissima. Sed quidquid Cade conatus est, nexus eius adhuc obstructus erat.
  Sonus pipiens ex oratore computatri portatilis venit.
  "En habes," dixit Cade dum Jana et Stone super eum inclinabant.
  Ames distantiam servavit. Caute procedere conatus est cum ad Yanam ventum est.
  Vultus superbus Laurentii Wallace in monitore apparuit. Labra eius moveri videre poterant, sed nihil audire poterant. Post pauca momenta, sonus audibilis factus est.
  "...tempus breve est. Statim movere debes."
  "Wallace," inquit Cade. "Non intelleximus. Nexus vester amissus est. Iterum dic."
  "Si Agentem McCarron extrahere vis, haec sola occasio tibi est." Wallace in sella sua se movit. "Audistine me? Dixi te statim movere debere."
  Tres inter se aspexerunt. Jana dixit, "Wallace, quid est hoc subito tumultus?"
  - Non ad te pertinet. Ordo temporum... translatus est."
  "Horarium scholarum? Quod horarium? Et quando de Kayla tam sollicita es?" inquit. Voce accusatoria.
  "Sola cura Agenturae semper fuit tutus reditus agentis nostri."
  Yana caput quassavit. "Haec sunt stercora, et tu scis."
  "Quaecumque sint nostrae differentiae, Agente Baker, vita Kyle McCarron in discrimine pendet. Visne eum stellam in muro Langley esse? Tu sola es opes quae ad eum pervenire potest."
  "Hoc quoque absurdum est," inquit. "Quid de illo grege operariorum qui heri nocte ad Gaviriam reciperent? Non videbantur quasi ad insulam paulum solis causa venisserint. Cur eos non mittis?" Yana eum inspexit.
  "Baker!" Wallace dixit, bracchiis iactans. "Tu solus es qui in hanc sedem intrare et eum extrahere potes. Si impetus conatus esset, Agens McCarron nullam spem haberet. Nunc, tibi impero-" Media sententia substitit et cum aliquo extra conspectum camerae locutus est. "Quid? Quomodo illa aeroplana tam longe et tam celeriter pervenit?" Ad monitorem suum se convertit. "Baker, mihi credere debes. Nisi nunc abis, Agens McCarron intra horam mortuus erit."
  "Mehercule!" clamavit Yana. "Quomodo hoc scis? Quid mutatum est?"
  "Necesse est scire."
  "Visne me ad latibulum pharmacopolae ire et putas me de eo scire non debere? Per deos iuro, Wallace. Cum Rojas finiero, te aggrediar."
  Ex postremo conclavi, Ames voce quieta, paene reverenti, dixit, "Consilium occultum."
  Yana iterum monitorem inspexit. "Wallace, quinque momenta habes ut mihi narres quid agatur. Alioquin, eum ipse extrahe."
  Vultus Wallacei rigidus factus est. "Educ eum nunc, alioquin sanguis eius in manibus tuis erit." Vocationem finivit.
  
  57 Flammas Inflammate
  
  Forum Orleanense Parvum
  
  Jana imperium habebat
  Autocinetum rapidum flexum fecit et post forum substitit. Buck exspectavit. "Quid est hoc?" inquit. "Abhinc tantum viginti minutis hic adfuimus."
  Vox Bucki remota erat. "Modo cum delatore per telephonum locutus sum."
  "Exspue." or "Exspue."
  "Corpus Gaviriae modo ad portam principalem Officinae de Envigado proiectum est."
  Yana obmutuit. "Corpus eius? Sed CIA Gaviriam in custodia habebat. Vivus erat. Quid, occisus est?"
  "Nescio, sed non est bonum."
  Si corpus Gaviriae modo ad ianuam suae propriae factionis proiectum est, id significat... id significat Officinam de Envigado bellum Los Rastrojos mox indicere.
  Buck dixit, "Envigado omnes milites quos habent mittet. Praedium Rojas mox in campum belli vertetur. Nec id solum est. Suspectus magni momenti ad insulam proficiscitur. Terrorista nomine Karim Zahir. Videtur eum in itinere esse ut Rojas conveniat."
  Acutiores fiebant oculis Yanae. "Hoc est, nonne? Hoc erat quod Wallace tam perterritus erat. Sciebat. Filius canis hoc sibi fecit. Aliquid in manica habet, et haec est via eius manum meam cogendi."
  - Quid acturus es?
  "Pro amico meo eo." or "Pro amico meo eo."
  "Yana, exspecta!" clamavit Buck. Sed iam sero erat. Pneumatica autocineti iam rotabantur.
  
  58 Res in motu
  
  
  Agip
  Ab una parte viae terreae ad alteram labens, numerum Lapidis compulit. Cum ille responderet, in telephonum clamavit. "Age nunc! Domum quattuor minutis adero, nec plus quam duobus ante Rojas proficiscar. Te in domo tua esse oportet."
  "O dei immortales, Yana. Quid tibi hac nocte accidit? Mille nongentarum horarum, meministi? Nobis consilium capere necesse est."
  "Gradis!" clamavit, deinde telephonum deposuit.
  Cum ad tutum domicilium pervenisset, Stone iam discesserat. Frena vehementer pressit et per aream stationis curruum vecta est, tum intro cucurrit.
  Cade surrexit. "Quid accidit? Cur nunc imus et non hac nocte?"
  Praeter eum cucurrit et in cubiculum posterius ingressa est. "Quid dicis, nos? Nusquam ibis." Ligneam ianuam armarii clathrati aperuit, quae in postibus impegit et vacillare coepit. Tum vestem e pertica detraxit.
  "Ire debeo," inquit Cade, in limine stans. "Non potes exspectare te et Stone solum hoc tractare. Quid si auxilio eges?" Vox eius fracta est dum Janam tunicam et bracas in solum iactare observabat. "Quid si distractionem vel vehiculum supplementare ad aufugiendum eges?"
  Yana tergum vertit et mamillare in terram deposuit, deinde vestem nigram parvam super caput traxit et se arcte in ea involvit. Cade oculos avertere conata est, sed non potuit.
  "Ubi est Ames?" inquit.
  "Pater tuus? Forsitan prodesset si saltem eum sic appellare posses."
  "Ubi?"
  "Abiit. Nescio. Cum Stone aufugisset, me converti et nusquam inveniebatur."
  Yana sacculum parvum nigrum extraxit et post scrinium manum contulit. Manus eius paulisper movit, tum Cade sonitum Velcro scissus audivit dum pistolum Glock 9mm plenae formae extrahebat.
  Cade dixit, "Non putas te rem illam in vestem illam parvam recondere, nonne?"
  "Minime, Nemrode, manubrium falsum prehendi, nihil aliud." Post scrinium iterum manum misit et sclopetum reposuit. Deinde alterum extraxit, multo minus. Idem erat sclopeto quo Montez Lima Perez, aggressorem suum, traderet. Silentium adstringens curavit ut globulus in camera esset, tum in sacculo suo reposuit. Vinculum nigrum Velcro extraxit quod duos magazinas extra continebat. Cade frustra iterum aspicere conata est dum pedem in lecto posuit et vestem suam satis alte sustulit ut cingulum circa femur superius involveret. Cum Cade intuentem vidisset, dixit, "Bene vide?"
  "Suggerisne?" Monstravit retro.
  "Minime."
  "Quid igitur mutatum est? Tecum venio," inquit, cubiculum principale ingressus et sclopetum e pera Stone arripens.
  - Quicquid sit, ab hoc loco abstinebis. Kyle expellere non possum et redire et te quoque caedere debeo.
  Cum ad currum onerarium pervenissent, Cade se ad gubernaculum consedit. "Quid tibi hac vice Petrus Buck dixit? Quid est subita haec turba?"
  Yana in speculum inspexit et fucos capillosque abstersit. "Terrorista in itinere est. Ille et Rojas mox finem negotii sui habent."
  "Quis?"
  "Pecunia lavata ad centena milia valens."
  "Bene," inquit Cade, celeritatem augens. "Sed hoc non explicat necessitatem. Cur statim fieri debet?"
  "Oh," inquit, "num oblita sum mentionem facere corpus Gaviriae modo in complexo Officinae de Envigado apparuisse?"
  Cade paene currus potestatem amisit. "Quid? Mortuus est? Quomodo..." _ _
  "Non habeo tempus tibi imaginem depingere. Sed simulac corpus illud viderint, caterva irati pharmacopolae portas domus Rojas frangent. Bellum omne erit. Kyle nunc extrahere debeo, quidquid accidat."
  "Iesu, Yana. Auxilio indigemus. Quinquaginta viros bene armatos repellere non possumus dum tu clam Kyle-e cella clausa, fortasse addam-capies. Avunculo Bill indigemus. Manus impetum faciens huc momento mittere posset."
  "Bene, cum eum adhuc ne vocare quidem possimus, res illa maledicta irrito animo est."
  "Quomodo hoc lusuri sumus? Scilicet, per portam principalem loquenturus es?"
  "Cum prope advenerimus, exsilies. Nulla mihi spes est hunc custodem praeterire cum quisquam alius in curru est."
  "Quomodo eum praeteribis primo loco? Non debes ibi esse usque ad hanc vesperam."
  Yana, labellum detracto, se in speculo ultimum inspexit. Sinu apertam in pectore inspexit et dixit, "Aliquid excogitabo."
  
  59 Adventus
  
  Sinus Morrisianus
  
  Tonus labitur
  Hydroplanum Quest Kodiak, uno motore instructum, in tranquillis aquis Morris Bay appulit. Aqua in protestationem effusa est. Aëroplanum ad parvum portum privatum vectus est. In sede posteriori vectoris sedens, Karim Zahir ocularia sua fusca altius sustulit. Per fenestram anteriorem ad praedium Rojas prospexit et duos viros armatos in portu stantes vidit.
  Zahir tunicam manicis longis gerebat, paucis fibulis solutis. Levis tunica et bracae cum fusco vultu vehementer discrepabant. Pulchra iuvenis femina, cute aenea, iuxta eum tacite sedebat.
  Oculi Zahir corpus eius perlustrantes subriserunt. Ad eam se inclinavit. "Si vivere vis," susurravit, "valde, valde quieta eris."
  Labrum eius inferius tremere coepit.
  "Domine Zahir?" inquit gubernator, conspicatus viros in portu cum sclopetis automaticis. "Hic est Morris Bay, Antiguae, domine. Sed certusne es nos in loco recto esse?"
  "Sane mihi certum est. Ne te perturbet ruditas ministeriorum securitatis sociorum meorum. Omnia ad ostentationem sunt."
  Gubernator deglutivit. "Ita vero, domine." Navem gubernavit donec ad portum pervenit, ubi unus e custodibus eum excepit. Custos ianuam lateralem aeroplani aperuit et tenuit.
  "Mane hic," Zahir gubernatori dixit, "et paratus esto. Non amo me exspectare." In pontem aëronavis et deinde in portum ascendit. Mulier eum secuta est, sed paene calceis altis lapsa est. "Negotium meum intra horam perficietur, post quam discedam."
  "Visne dicere vos ambos discedere, domine?" dixit gubernator.
  Zahir vestem mulieris inspexit. "Minime, solus ibo. Adiutor meus alia negotia hic habet, et manebit."
  Cum risum in vultu Zahir vidisset, ab eo se retraxit.
  
  60 Nulla amplius anxietas
  
  
  "Hic descendes,"
  - Yana ad Cade dixit dum propius vehebantur.
  Cade currum retinuit et exsiluit, et Yana in sedem aurigae ascendit. Sclopetum quod e pera Stone sumpserat sub tunica sua abscondit. "Cave," inquit.
  Sed statim postquam acceleravit, dixit, "Non cauta ero."
  Cade in frondes tropicas evanuit et ad aedificium processit.
  Yana Jeep versus viam vertit, sed subito substitit. Paucis animis sumptis, dextram manum aspexit. Tam arcte gubernaculum tenebat ut tremorem non animadverteret. "Annum ultimum te ad tale quid parabas, aliquid quod sperabas numquam futurum esse." Oculos clausit et uno longo motu exhalavit. Ecce. Et cum hoc, omnis cura corpus reliquit.
  
  61 Caro et Plumbum
  
  
  Fso loci tui
  In clivo opposito, Stone sclopeto suo Leupold direxit. Frontem praedii perlustrans ad custodiam ad portam descendit. Aliquid in visu eius peripherico movit, et in eius directionem oculos contraxit, sed nihil discernere potuit. Specillum movere coepit ut propius inspiceret, sed cum autocinetum appropinquantem vidit, propius accessit ut custodem videret.
  
  Yana currum ante custodiam substitit et iocose subrisit. Idem custos, quem antea convenerat, eam fixis oculis aspexit, oculis ad pectus eius delapsis. Cum tandem in oculos eam aspexisset, illa respondit oculis per corpus eius deductis. Postremo, paulum blanditiarum nocere non poterat.
  Sed cum ille sclopetam automaticam ad frontem corporis movisset, illa se erexit.
  Vox eius salsa erat. "Non ante horam septimam vespertinam constitutus es."
  "Iterum tenta," cogitavit. Cubito ad fenestram apertam inclinato, caput in manu reclinavit, tum eam inclinavit. "Scio," inquit. Manum extendit et digitos delicate per bracchium eius percurrere sivit. "Res paulo occupatae factae sunt. Itaque cogitavi me mature venire."
  Vir manum eius aspexit et deglutivit. "Vocandum mihi est." Ad cellam securitatis se vertit.
  Mehercule, hoc non proficit. "Tu?" Vox eius iocosa erat. Ab eius conspectu, sacculum suum palpando quaesivit. "Volui hoc Diegoni esse mirandum."
  "Non licet mihi." Telephonum accepit, sed cum glans silentio suppressus cranium eius percussit, materia cerebri per custodiam dispersa est et sensus amisit. "Calidus sum, opinor," inquit illa, e curru exsiliens. "Sermo taediosus erat quoquo modo."
  
  In colle stans, Stone virum collapsum observavit. Custodes ante domum respexit num audissent, cum iterum motum ex angulo oculi vidit. Ex eadem directione veniebat. "Quid hoc est?" Telescopium suum aptavit, sed nimiae frondes visum eius obscurabant. Sed tum colorem per densum viride vidit et vultum Cade conspexit. "Tyro," Stone dixit. Ad custodes respexit et unum ex eis radiophonum suum tollere et loqui incipere vidit. Stone sclopetum suum aptavit et in custodem direxit. "Hoc non est bonum. Sciunt. Mehercule, sciunt."
  
  Yana intra ianuam globulum pressit, et portae ferreae ingentes aperiri coeperunt. In currum militarem ascendit et placide per viam ad villam peragravit.
  
  Ad ianuam principalem, primus custos secundo signum dedit et gradus descendere coepit ad currum Yanae appropinquantem.
  
  "Numquam supervivet," dixit Stone. Exhalavit et retinuit, lente numeravit, deinde unum globulum emisit. Per silentium, ictus sonuit quasi crepitus submissus. Attamen sonitus globuli cranium viri ferientis magnus erat, quasi alapam. Corpus custodis volvitur et terram percussit cum autocinetum onerarium collem attingeret.
  Alter custos, sonitu alapæ audito, se conversus socium in sanguine madidum vidit. Stone, crucem directam, leviter sclopeto premere coepit. Sed antequam sclopetum iaculare posset, corpus viri in aera volare vidit. Yana eum curru suo telis percusserat.
  Stone observavit dum illa exsiluit et virum in caput sine haesitatione telis vulneravit dum gradus ascendebat.
  "O deus," sibi dixit Stone, "monstrum creavi. O mehercule!" inquit dum alter custos per ianuam apertam emergebat.
  
  Yana ad terram concidit et telum directe in guttur viri emisit. Cuspis cava sclopeti calibri .380 in carnem mollem penetravit et per spinam eius exiit. Antequam capsula aenea vacua suggestum lapideum percussit, mortuus erat. Ad postibus ianuae incumbens circumspectavit per cubiculum ingens, vitreis parietibus praeditum, sclopeto alte tento. In veranda, Diego Rojas vidit manum stringentem viro eleganter vestito, barba nigra et risu diabolico praedito. Viri tergis ad Yanam stantes stabant, sursum deorsumque ad mulierem contra eos stantem digito intendentes. Longi, nitidi nigri capilli super lora longae, corporis formae aptatae, et squamis ornatae cadebant. Mulier sola in directionem Yanae spectabat, et Yana sciebat eam aliam servam veneream esse.
  Mulier ex Medio Oriente manum in humero Rojas impositam risit dum ille ei donum, quasi benevolentiam, offerebat. Sola cogitatio quid mulieri accideret Yanam exarsit, sed cum vultum rigidum iuvenis vidisset, oculi eius etiam magis effulserunt.
  Media cicatrix in pectore Yanae ardere coepit, et voces audivit. Se convertit, sed voces procul erant. Una ante alias exstabat.
  "Fac," vox irrisit dum ridebat. Similis sibilo serpentis erat. "Fac nunc. Scis quid illi puellae facturi sint. Scis te id prohibere posse. Fac." Yanae comprehensio in sclopeto suo arctior facta est, et anhelitus eius raucus factus est.
  Risus trium novo nauseae impetu per corpus Yanae iniecit, et margines visionis eius, olim clari et acuti, confundi coeperunt. Deorsum aspexit et corpus ultimi custodis quem interfecerat vidit, deinde se convertit et alios duos vidit.
  "Sine haesitatione eos occidisti," vox dixit. "Pulchritudo erat."
  Digiti Yanae per cicatricem lapsi sunt, et illa dolore contraxit. Ad Rojas et alterum virum respexit.
  Facite. Occidite eos, vox irrisit. Occidite omnes!
  Genua Yanae tremere coeperunt.
  Alii te interfecissent. Iure meritoque utebantur. Sed tu ad hos duos accedes et eos crudeliter interficies. Hoc facto, iter tuum perfectum erit.
  Lacrimae per faciem eius fluebant, et Yana vix respirare poterat. Sclopetum cecidit. "Kyle, ad Kyle pervenire debeo." Genu in unum procumbens caput vehementer quassavit, tum dixit, "Memento arcis. Arcem invenire debes." Dentes compressit et cogitationes suas ad pueritiam suam, ad pretiosam arcem, ad propugnaculum salutis suae, redire sivit. Cum tandem intra eam esset, respiratio eius ad statum normalem redire coepit.
  Suspexit ut mulierem in porticu se intuentem, oculis metu vitreis, conspiceret. Yana digitum ad labia admovit et "sst" susurravit, cum mulieris oculi in custodem mortuum ad ianuam inciderent. Perterrita visa est, sed intellegere visa est Yanam adesse ad auxilium ferendum.
  Yana custodem mortuum collum tunicae prehendit et per lubricum pavimentum lapideum ad ianuam traxit, deinde corpus eius per gradus devolvit.
  "Saltem extra conspectum est," cogitavit. Ad postibus reptavit et puellae palmam apertam porrexit, ei signum faciens ut in loco maneret. Mulier nictavit, et lacrima per genam eius delapsa est.
  Magazinae quinque tantum globulos continebant, itaque Yana globulum plenum e cingulo Velcro extraxit et in arma sua imposuit. Celeriter ad scalas vitreas ambulavit et descendere coepit. Media fere descensu, custodem armatum in tabulato inferiore per parietem vitreum in hydroplanum adhuc in statione positum prospicientem vidit. Erecta surrexit et manus post tergum iunxit, pistolum a conspectu celans, tum per scalas descendit.
  Eius appropinquanti audito, subito se vertit et valido Columbiano accentu locutus est: "Quid hic agis?"
  Ad eum accessit et dixit, "Quid hoc sibi vult significare? Nonne me hic heri vidisti? Hospes Diegoi sum et hoc modo non alloquar."
  Os eius hiatum est quasi verba quaereret.
  Yana ad octo pedes appropinquavit. Manus post tergum emissa sclopeto premebat. Corpus eius ad terram collapsum est. Vestes eius scrutata clavium fasciculum extraxit, tum ad cellam vinariam et eius arcanam ferream portam cucurrit.
  Tres conatus ei opus fuerunt ut clavem rectam inveniret, sed ubi invenit, facile intravit. Sed cum ianuam aperuit, vera difficultas coepit.
  
  62 Ideam devota
  
  
  Rursus in domum tutam,
  Computatrum portatile Cadei stridulavit dum parva imago globi rotantis viridis facta est. Nexus satellitum revixit. Fenestra video aperta est, et avunculus Bill in centro imperii NSA alicui extra cameram dixit, "Num iam in vita sumus?" Ad monitorem respexit. "Cade? Jana? Christe, ubi sunt? Eos monere debemus!"
  In domo tuta, statim post monitorem, stabat Ricardus Ames.
  Avunculus Gulielmus dixit, "Audi, si me audire potes. Aliquid magnum mox futurum est. CIA F-18 ad te deportari iussit. Ad te venit, et armatus est maxima bombarum copia. Iam id persequimur. Secundum celeritatem praesentem pugnatoris, tempus volatus, et maximum iactum illius missile, aestimamus te habere viginti octo minuta. Id repetam. Tempus expositionis est mille quadringentae quinquaginta sex horae; duae quinquaginta sex tempore locali. Quidquid facias, noli in illud complexum ingredi!" Gulielmus extra cameram aspexit. "Mehercule! Quomodo sciemus si nuntium acceperint?"
  Finito colloquio satellitum, Ames horologium inspexit. Tum telephonum extraxit et colloquium cum Jana, Cade, et Stone incepit. Paucis momentis tempus sumpsit, sed singuli vicissim responderunt.
  Yana ultima telephonum respondit. "Non habeo tempus ad sermones leves, Ames."
  "Vos omnes tres," Ames placide dixit, "diligenter audite. Impetus aereus hoc tempore in cursu est. Tempus adventus est secunda et quinquagesima sexta hora locali."
  "Impetus aërius? De quo loqueris?" Saxum de colle supra praedium Rojas decidit.
  Ames dixit, "Dixi tibi semper esse altiores scopos. NSA modo claustra satellitis violavit et eum vocavit." Horologium inspexit. "Tantum viginti quinque minuta habes. Nullo modo introire et McCarron tempore extrahere potes."
  "Nimis sero est," Yana dixit. "Iam intra portam. Viginti quinque minuta? Eum sexta hora educam. Baker, foras." Telephonum deposuit.
  "Recte dicit," dixit Stone. "Nimis sero est. Devoti sumus."
  Finito colloquio, Ames sacculum Lapidis, qui in solo domus tutae iacebat, aspexit. Inclinatus, sacculum longum aperuit. Cum oculi eius in rem, quae eius attentionem excitaverat, inciderent, dixit, "Auxilio indigebunt." Sacculum e sacculo extraxit et in speculum se aspexit. "Salve, amico meo parvo."
  
  63 Hoc non est caseus nudus
  
  
  Sade impulit
  Per densam frondem ad custodiam se contulit. De colloquio telephonico loquens, "Viginti quinque minuta? Mehercule," inquit. Porta aperta visa, non nisi per eam Janam transiisse coniecit. Corde palpitante, propius ad tugurium accessit. Audacior factus est cum neminem intus sedentem vidit. In parvam stationem prospiciens, inspexit. Sanguis muros aspergebat. Cor eius pulsabat. Post aedificium circumivit, et oculis in par caligarum nigrarum incidit. Illae caligae viro mortuo adfixae erant, et Cade oculos avertit. Super umerum respexit ut neminem videre posset.
  Si vera essent quae Ames dixerat, sibi cogitavit, haec clivus intra pauca minuta planum solum futurum esset. Bracchium viri prehendit et trahere coepit cum telephonum eius iterum sonuit. Tam vehementer eum perterruit ut in terram collapsus sit. Telephonum aspexit.
  "Stone, quid diaboli vis?" inquit, circumspiciens.
  - Quid te agere putas?
  "Me sequerisne? Non habeo tempus colloquio sociali. Corpus hoc e conspectu removere debeo. Si quis id viderit, ludus finitus est."
  "Hoc corpus nihil est comparatum tribus illis qui ad ianuam praedii iacent. Noli de eo sollicitari. Cape eius sclopetam automaticam et redi quo non videberis."
  "Noli mihi dicere quid faciam. Iam antea in agro fui. Scio quid faciam."
  "Tam gaudeo cum alio camerario laborare," Stone exclamavit. Aemulatio eorum permansit.
  Cade lorum armorum automatariorum ex humero viri detraxit, sed sanguine obscuro tergum baltei tegente conspicatus, inclinavit se et os texit.
  Lapis in longinquum oculos aspexit. Quasi Cade aegrotare mox videretur. "Sanguis est, Cade. Mortuus est. Interdum id fit. Sed gaudeo te superaturum esse."
  Cade se erexit. "Valde ridiculum, stulte. Materia cerebri erat, de qua non admodum gaudebam."
  "Similene est caseo fresco putrido?"
  "O deus," inquit Cade, "hoc terribile est," inquit, nauseam coercens.
  Sed tum Stone dixit, "Expecta paulisper. Aliquid audio." Stone paulisper tacuit, tum in telephonum dixit, "Audisne?"
  Quid audis?
  "Similis est machinae. Similis est pluribus machinis." Stone binoculares sustulit et viam procul perlustravit. "Cade! Vehicula advenientia habemus. Portam securitatis claudite et inde exite!"
  
  64 Respira
  
  
  Haec est ianua.
  Per pavimentum cemento asperum lapsa, Jana in tenebras prospexit, sclopeto ante se intendens. Foetor intolerabilis erat. Cum unicam umbram viri in solo iacentis vidisset, intro irrupit et sclopeto ad ianuam direxit ut nullos custodes adessent. Se vertit et vidit Kyle esse. In tapete sordido iacebat, uno brachio ad parietem vincto. Genua flexit et humerum eius quassavit. "Kyle, Kyle. Surge." Illa vehementius quassavit, et tandem ille moveri coepit.
  "Heus, amice. Me solum relinque," inquit nebula gravissima.
  "Kyle! Surge, ire debemus."
  Yana claves tractavit donec eam invenit quae serae in carpo Kyle conveniret. Eum iterum quassavit et unam palpebram distulit ut pupillam examinaret. Dilatata erat. Manus eius inspexit. Ambabus livores manifestos ubi acus insertae erant habebant. "Te medicamentis iniecerunt." Traxit donec ille rectus sederet. "Quid tibi dant?" Sed responsum non multum refert. Manum eius in humero suo posuit et ad pedes vix surrexit.
  "Kyle, adiuva me. Ire debemus. Iam ire debemus." Ad ianuam apertam respexit.
  Cum Kyle ad se rediisset, dixit, "Non es ille homo. Ubi est ille homo cum rebus?"
  - Eamus, ire debemus.
  Eum anteduxit, sed ille substitit. "Aliquid mihi petere necesse est, amice. Ubi est hic homo?"
  Yana ante eum stetit et alapam ei dedit. "Nullum tempus huic rei est! Haec sola occasio nostra est."
  "Heus, amice, id dolet. Heus, Yana? Salve! Quid hic agis? Attulisti mihi res?"
  Yana paulisper cogitavit. "Ita, Kyle. Ita, res habeo. Sed foris sunt. Eo ire debemus ut eas petamus. Modo mecum veni, bene?"
  - Bene, amice.
  Dum Kyle surgere conabatur, par titubavit.
  "Heus, estne sclopetum quod habes an tantum gaudes me videre?" risit. "Cur tanta hostilitas? Hi homines mirabiles sunt!"
  Yana non exspectaverat Kyle in hoc statu futurum. Non poterat diiudicare utrum propter pondus eius magis laboraret an quia timeret eum extrahere antequam missile tectum feriret. Pistolam semi-elevatam tenuit.
  Cum in cubiculum inferiorem egressi essent, Kyle oblique ad parietem vitreum oculos iecit. Yana huc illuc aspexit. Ad imum porticus respexit. "Mulier," cogitavit. "Eam hinc extrahere debeo." Sed cum Kyle hoc in statu esset, conata est aliquid excogitare.
  Kyle mortuum virum contra parietem proiectum aspexit. "Heus, amice. Expergiscere," inquit. Subrisit. "Non dormio in opere." Sed cum propius aspexit et obscuram sanguinis lacum vidit, Janam aspexit. "Non tam bene apparet. Fortasse ei emplastrum vel aliquid simile dabimus." Illa Kyle abstrahere coepit cum ille dixit, "Homo certe iurgium habet."
  Spatium amplum post aedificium aspexit. Hydroplanum in statione adfixum erat, duobus custodibus Rojas circumdatus. "Mehercule," cogitavit. "Hoc fieri non potest."
  Kyle vertit et ad scalas vitreas se contulit. Eum sustinuit, deinde plures voces supra audivit. Kyle ad portas ingentes arcuatas revertit et eum in atrium duxit. In podio, Rojas, vir mediorientalis, et eius custos corporis mulierem adhuc tenebant. Tum subito, viros per scalas vitreas descendentes, Hispanice loquentes, audivit. Pavorem sentire coepit.
  Kyle ad extremum marginem atrii impulit et eum post scamnum deposuit. Recursavit, mortuum prehendit, et in atrium post Kyle traxit. Duo paria crurum in gradibus apparuerunt. Tapetum orientale arripuit et super maculam sanguinis traxit, tum in atrium se subduxit.
  Ad marginem se condidit, Kyle corpore protegens et sclopeto brachio extenso tenens. Tace, Kyle. Deus meus, quaeso. Tace.
  Duo custodes medio sermone suo ultimos gradus lente descenderunt.
  Cogitationes Yanae festinabant. An ianuam cellae Kyle clauseram? An animadverterent tapete loco suo alienato esse? Quo magis respirationem suam continere conabatur, eo difficilius fiebat.
  Dum duo viri graviter armati ad ianuas ingentium fenestrarum arcuatarum appropinquabant, Yana umbras hominum in podio supra respexit. Nullo modo id non audire potuerunt, cogitavit, considerato sonitu armorum silentium tam prope emissarum.
  Viri in atrium exierunt. Yana labra compressit nec respirare ausa est. Si eos occidere coacta esset, Rojas audiret, nec aliam optionem haberet nisi cum Kyle fugere conari. In eius statu, nullam spem habebant. Sclopetum tenuit per tempus quod aeternitatis videbatur, et paene sonitum horologii sui audire poterat. "Rocheta," cogitavit. "Tempus non habemus." Paululum attentionem ad sclopetum admovit.
  
  65 Infernus furorem non habet
  
  
  Viri stabant
  in vento. Yana tribus pedibus ab eo aberat. Sermo eorum continuatus est cum unus ex eis ad hydroplanum monstravit. Illa sclopetum vehementius pressit. Sed tum procul sonitum crepitum audivit, quasi ignis armorum automaticorum. Viri se converterunt et per scalas cucurrerunt, et Yana altius spiritum duxit. Quid hoc erat? O dei immortales, Stone aderat. Telephonum eius sonuit. Cade erat.
  "Quid agitur?" Yana in telephonum susurravit. Clamores in porticu supra audivit et homines in domum irruentes observavit.
  "Oficina de Envigado adest!" clamavit Cade super sonitum tormentorum. "Et valde irati sunt."
  - Quid de Lapide?
  "Non potest decernere quem deinde interficiat."
  "Dic ei ut omnes eos interficiat. Exspecta!" inquit Yana. "Haec est perfecta diversio!" Observavit dum duos custodes ad hydroplanum currere aufugiebant.
  Cade dixit, "Videtur quasi portas effringere parati sint! Locus hic expugnabitur. Viri Roxas resistunt, sed velut muscae cadunt."
  "Obliviscere haec omnia! Auxilio egeo. Kyle medicamentis iniecit. Solus eum extrahere non possum."
  "Mehercule!" inquit Cade. "Ubi es?"
  "Atrium posterius. Planum inferius. Dic Lapidi ut me conveniat ad portum post praedium."
  - Quid autem faciendum est?
  Hydroplanum ibi est.
  "Quid cum hydroplano facturi sumus?" dixit Cade.
  "Tace et move!"
  
  LXVI Fragmenta Vitrea
  
  
  Jnad iaculatio
  Cade sibilum audivit. Suspiciens, Stone sibi ad se manu adhortatus est. Cade ei manu significavit ut eum ad partem posteriorem praedii sequeretur.
  Lapis annuit, sed cum Cadem salire et ad murum aedificii currere vidisset, oculos suos paulo supra humerum Cadei direxit.
  
  Cade desperatus erat. Custos post aedificium exsiluit et sagittas iaculare coepit, sed tum crura eius sub eo evolaverunt. Ad terram concidit. Cade subito substitit, conans intellegere quid accidisset. Sed tum intellexit Stone esse. Cade per posticum domum ad atrium cucurrit.
  
  Stone sclopeto sclopetario super umerum iecit et carabinam HK 416 in locum suum reduxit. De colle cucurrit, per vegetationem tropicam serpens. Motus eius celeres erant, ita ut difficile videretur et difficilius etiam sagittaret.
  Intensificata est ignis armorum e duobus cartelibus medicamentorum belligerantibus, et globuli errantes aerem undique perforabant. Telephonum Stone sonuit.
  "Haesi sumus," Cade in telephonum dixit. "Kyle exanimatus est, et ad portum pervenire debemus!"
  "Adesto in sexaginta secundis!" clamavit Stone. Paulo post, glans suram eius dextram perforavit, et ingemuit.
  "Quid erat illud?" dixit Cade.
  "Nihil speciale. Iter facio. Modo firmiter tene."
  Stone corrigiam Velcro solvit et super vulnus traxit. "Postea tempus mihi erit sanguinem effundendi," inquit, et cursum incepit. In medio certaminis mansit, et cum totam partem posteriorem agri videre posset, locum suum occupavit. Duo custodes in Janam et Cadem tela telis iecerunt. Stone ad sclopetum suum sclopetarium rediit et ambos deiecit. In telephonum dixit, "Omnia tuta."
  Cade respondit, "Gubernator adhuc in aëroplano est! Eo cum Kyle imus. Tege nos!"
  
  Cade, Kyle super umerum suspenso, per pratum cultum resonabat, dum advenit, oculis clausis, pulvere et graminibus faciem eius aspersis. Se convertit et Janam adhuc sub maeniano conlocatam invenit. "Quid agis?" clamavit, deinde se convertit et alium custodem in terram cadere vidit.
  "Non eam relinquam," dixit Yana.
  "Quam?" dixit Cade.
  Alia femina ibi est.
  "Yana! Ire debemus. Hic locus statim capietur!"
  Eum vi avertit. "Duc Kyle ad aeroplanum. Fac nunc!"
  Cade aufugit, dum plura ictus sclopetorum circum eum resonabant.
  Lapis ex uno globulo, deinde ex altero evolavit, et tormenta constiterunt.
  Cade per apertum campum serpebat, sub pondere Kyle laborans. Plures glandes praeter caput eius sibilantes sonuerunt, et ille titubavit. Ille et Kyle ad terram ceciderunt.
  Stone novum magazinam inseruit et iterum emisit. Iactus scopum tetigit. "Move, Cade!" clamavit in telephonum. Cade Kyle iterum prehendit et eum, graviter spirans, super humerum suum iecit. Hydroplanum tantum quinquaginta passus aberat.
  
  Yana in scala vitrea consedit et tabulatum superius contemplata est. Plures ex custodibus Rojas e fenestris tela iecerunt dum impetus ante se congregabantur. Capsulae aeneae prope ianuam, iam clausam, in pavimento marmoreo dispersae iacebant. Clamorem mulieris ex vestibulo audivit et ad pedes exsiluit, cum globuli ingentes parietes vitreos post se fregerunt.
  Custos personalis Karimi Zahir ex uno cubiculorum egressus est, sclopeto in eam intendens. Yana in parietem se occultans incidit et eum in pectus vulneravit. Ille retro se coniecit, vehementer sagittans, et humi volutatus est. Pectus prehendit et tum concidit.
  Yana per vestibulum cucurrit et se inclinavit, deinde Glock sursum direxit. Zahir procubuit, pistolum ad pectoris altitudinem iaciens. Glandes in gypsum supra caput Yanae impegerunt, et id explosum est. Humerum Zahir percussit. Pistola eius ad terram cecidit, et ille in aliam cameram se coniecit.
  Yana se inclinavit et mulierem vidit. Vestis eius squamis ornata scissa erat, et atramentum per faciem eius fluebat. Manum mulieris prehendit et eam ad vestibulum traxit, cum subito mulierem retrahi sensit. Ultimum quod Yana meminit antequam omnia obscura facta sunt, clamores mulieris erant.
  
  67 Non sine ea
  
  
  Oculi Anae
  Dolor humidus et urens ex tenebris ortus est. Caput eius pulsabat. Viros imminentes intellegere poterat, sed nihil nisi sonitum clarum et pungentem audire poterat. Quia prona erat, non videre poterat quis eorum eam capillis prehendisset et in cubiculum traxisset. Cum auditus redire inciperet, sonitum sclopetorum ex pluribus partibus audivit.
  Vocem Rojas audivit. "Verte illam mulierem maledictam. Volo ut me in oculos aspiciat cum eam interficiam." Aliquis eam iterum prehendit et supinum iecit. Vir qui directe supra eam stabat erat Gustavus Moreno, praefectus explorationis Rojas. Stabat cum pistola chromata polita in manu.
  Yana, capitis partem ad tergum pertingens, dolore contraxit. Capilli eius madebant, et cum manum retraxisset, sanguine obscuro tegebantur. Moreno eam humeris prehendit et ad parietem traxit ut erecta maneret.
  "En, Domine Rojas, sed celeriter progredi debemus, non multum temporis habemus."
  Rojas ad pedes Yanae stetit. "Meus praefectus explorationis me de te monuit. Numquam tibi credidit, sed post quae Montes Lima Perez fecisti, quomodo non credidissem?"
  "Te venantur, stulte," dixit Yana.
  "Os bonum habes pro panocha, cunno quae mox moritura est," dixit Rojas.
  Caput Yanae adhuc vertebatur. "Scio quid hoc significet."
  - Itaque sub occulto pro Americanis laborabas? Agentus duplex?
  "Nemini laboro," illa expuit.
  "Cur igitur me sequuntur? Plerique qui me sequuntur non vivunt ut de eo narrent."
  "Patrone, ire debemus," Moreno imploravit.
  "Kyle McCarron," dixit Jana.
  "Ita vero, cum praefectus meus explorationis te in camera vigilantiae vidit, mihi narravit quid ageretur."
  Crescebant ictus tormentorum ex fronte villae. Gustavus Moreno manum in humerum Rojas posuit. "Domine Rojas, te extrahere debemus. Nescio quamdiu eos retinere poterimus."
  Rojas ei dixit, "Cuniculus non sine causa constructus est, Gustave."
  Yana dixit: "Cuniculus. Via ignavium. Venissem tamen ad te."
  Rojas risit. "Quid autem hoc sibi vult?"
  "Mulier," dixit Yana. "Cum primum hic eram."
  - Ah, vidistine eam in fenestra? Ita, - Rojas subrisit, - munus suum perfecit.
  "Abi te ipsum in malam rem." or "Vade, te ipsum in malam rem."
  "Iuvenis illa aeternaliter benigna, Agent Baker. Sed unum ultimum scire debeo. Tempus tuum impeccabile videtur. Ad domum meam venisti ut Agentem McCarron liberares dum rivales mei in Officina de Envigado bellum suscipiunt? Nonne casus est, annon?"
  "Ipse inveni," dixit Yana.
  - Utinam tempus haberem ut te de moribus docerem.
  Jana dixit, "Haec non casus est. Corpus Caroli Gaviriae nuper interfectum modo ad ianuam Envigado inventum est. Quid de responso eorum sentis? Operationes vestrae hic ad finem pervenerunt."
  "Recens occisus? Sed ante biduum occisus est."
  "Minime," subridens Yana dixit. "Eum ante biduum rapuimus, sub ipsis naribus tuis. Vivus erat."
  Sonus cataractae vitri fracti ex cubiculo audiri poterat.
  "Domine Rojas!" Moreno imploravit. "Insistere debeo!"
  "Vivum eum servasti, deinde tempore opportuno occidisti? Corpusque eius reliquisti ut bellum inciperes? Filius meus erat!"
  Yana sciebat se nervum tetigisse. "Cum interfectus est, quasi puella parva clamavit."
  "Nihil eiusmodi fecit!" clamavit Rojas.
  Glans errans gypsum perforavit et statuam vitream in angulo cubiculi fregit.
  Hoc tempore, etiam Rojas sciebat eos discedere debere. Dixit, "Habemus dictum in Columbia. Nulla est fraus in morte. Prorsus facit quod promittit." Moreno annuit, qui telum ad caput Yanae direxit.
  Yana Rojas aspexit. "In inferno ardere potes."
  - respondit Rojas. - Primus es.
  Yana oculos clausit, sed subito aperti sunt ad sonitum teli automatici e proximo iacti. Ad latibulum se convertit dum pulvis et fragmenta parietis gypsi per cubiculum spargebantur. Rojas et Moreno ceciderunt. Yana sursum aspexit et mulierem in veste squamosa, sclopeto automatico tenentem, vidit.
  Mulier genua flexit et singultire coepit. Moreno immobilis iacebat, oculis dilatatis. Yana sclopetam e manu eius extrahere coepit, sed Rojas in eam impetum fecit, sed ab ea in faciem cubito percussus est, nasum frangens. Rojas retro vacillavit et pedibus exsiluit dum Yana sclopetam arripuit. Trans cubiculum et in vestibulum erat cum Yana telum misit. Glans eum in superiore dorso percussit, et evanuit.
  Jana pedibus suis vix se erexit et horologium inspexit. "O dei," inquit, manum mulieris prehendens. "Hinc exire debemus!" Per domum cucurrerunt sibilante glandes praetereuntibus. Scalas ad tabulatum inferius descenderunt et in atrium cucurrerunt, solum ut Cade cum Kyle procul luctante viderent. Glandes per herbam rodebant. Sonitum sclopetorum ex arboribus ad laevam audivit et observavit dum Stone alterum ex custodibus Rojas necabat.
  Stone clamavit ad eam, "I!" tum coepit ignem suppressorem iactare. Bracchium mulieris traxit, et pugnare coeperunt. Glans humerum Yanae tetigit, eam prosternens. Sed cum impetu adrenalini, exsiluit et cum muliere cucurrit. Media via ad portum erant cum Cade Kyle in aeroplanum imposuit.
  Gubernator super strepitum machinae aliquid inintelligibile clamavit.
  Ictus sclopetorum ex domo intensior factus est, ad acutum crescendum. Yana mulierem traxit, deinde corpus eius in aeroplanum impulit. "Alium habemus!" clamavit ad gubernatorem. "Alium habemus!" tum Stone nutu significavit dum post eum currebat.
  Glandes per pontem dilaceraverunt, fragmenta teaki per aera volitantia.
  Clamavit gubernator: "Non exspecto! Discedimus!"
  Jana telum in eum sustulit. "Iterum in malam rem!" Sed cum iterum se converteret, Stone claudicantem deinde cadentem vidit. "Pro deorum meorum." Abiit et ad domum tela iecit.
  Ex aëroplano, Cade clamavit, "Yana!" sed nihil facere poterat.
  Ad Stone pervenit, eum ad pedes traxit, et ad portum cucurrerunt. Cum Stone in sedem anteriorem aeroplani concideret, sclopetum sustulit et in sodales factionis qui per pratum dispergebant telis iecit. "Ascende!" clamavit ad Yanam. Sed illa crus eius vulneratum prehendit et in locum suum posuit, tum sclopetum e manibus eius rapuit.
  "Primum aliquid mihi agendum est," inquit, ianuam claudens et manum in latus aeroplani impingens, signo gubernatoris ad discessum significans.
  Machina aeroplani fremuit, et in aqua vacillavit. Yana e ponte cucurrit, sclopeto in impetum faciens. Ad silvam cucurrit. Credebat solam partem praedii esse ubi cuniculus fodi posset. Sed cum sagittare inciperet, sclopeto eius tormenta defecerunt. Flumen ignium praeter eam sibilans transiit, et illa ad terram devoluta est.
  Caput a volatu fragmentorum defendebat. Res lente procedere coeperunt. Sonitus sclopetorum assordens erat. Yana homines ex utroque carcere inter se et in se tela mittere vidit. Plura corpora sanguine et chao plena erant. Prona in herba iacens, Yana vix intellegebat quid revera accideret. Monitum iterum atque iterum audiebat: impetus aërius imminet.
  Vix intellegere poterat quomodo proximos momentos superviveret, sed cogitatio fugae Rojas impetum adrenalini per eam misit. Glandes supra caput sibilabant. Undique aspexit, sed nulla via exitus erat. Quomodo ad cuniculum perveniam? cogitavit.
  Plures sodales carceris recta in eam impetum fecerunt, dum currebant tela iaciebant. Glans terram paucis digitis a facie eius percussit, pulverem et fragmenta in oculos eius immittens. In globum se convolvit, aures et faciem manibus tenens.
  Yana vix visum recuperare poterat, cum vir e dumis statim post eam emersit et in carcerem tela iaculare coepit. Glandes supra volabant, et candentes capsulae e sclopeto eius evolabant et in eam cadebant.
  Aliquid familiare in umbra eius inerat. Visus eius nebulosus erat, et vultum eius inspicere vix poterat. In contextu horrendi pugnae, quid videret intellegere non poterat. Ubi visus eius clarior factus est, terror in vultu eius aequabatur tantum furori in vultu eius.
  
  68 Non sine eo
  
  
  Situs physicus loci remoti,
  Laurentius Wallace in microphonum locutus est. "Scorpio, hoc est Crystallinum Palatium. Da mihi statum, finitum."
  Respondit gubernator F-18, "Crystal Palace, hic est Scorpio. Cursus est tres unus quinque. Angeli sunt viginti unus. Celeritas est quattuor quinquaginta. Intra iactum scopi. Magister Brachii, extinctus. Monitum flavum, arma tene."
  - Intellectum, Scorpio. Es ad viginti unum et mille pedes, celeritate aeris quadringentis quinquaginta nodis. Arma te, scilicet.
  "Palatium Crystallinum, Brachium Praecipuum, aggredimini. Arma armata. Scopum clausum."
  "Ruber et tensus es, Scorpio. Iace ut iussu meo. Iace, iace, iace."
  Paulo post: "Crystal Palace, Scorpio hic est. Greyhound abiit."
  
  Ames erat. Vir qui eam imminens erat Ames. Pater eius mortem eius miserabilem aspexit et cedere recusavit. Actiones eius Yanam operatricem peritam in memoriam revocaverunt. Diligenter direxit, tres ictus emisit, deinde iterum direxit. Mechanice erat. Tanta fluiditate movebatur ut sclopetum quasi corporis eius extensio videretur, quodammodo cum eo coniunctum, velut bracchium aut crus.
  Glandes in terram ubi stabat incidebant. Yana nihil in tumultu audire poterat. Morbo, qui exclusio auditiva appellatur, laborabat, quo homines in condicionibus anxietatis plena sonorum circumstantium sensum amittere possunt. Labra Ames moveri observans, intellexit eum aliquid ad se clamare.
  Quo magis insolitum illud spectaculum intuebatur, eo magis intellegere coepit eum clamare. Ille eam clamabat ut surgeret et moveretur. Dum illa ad pedes se volvebat, Ames ad alteram partem se recepit, impetum facere pergens. Ignem ab ea avertens, processum methodicum continuavit, magazinam vacuam demittens et novam reponens. Et series iterum coepit.
  Yana quam celerrime ad silvarum limitem cucurrit. Paulisper substitit ut patrem respiceret. Impetu aereo imminente, sciebat fore ultimam vicem qua eum vivum videret. Per densam silvam currere coepit, sola in directionem quae ad cuniculum ducere posset. Sed cogitationes eius vagabantur. Pulsus crurum et cordis, sensus fricationis contra membra, eam ad annum proximum rejecit, cum per silvam in Parco Nationali Yellowstone ad terroristam Waseem Jarrah cucurrerat. Ira per venas eius pulsabat.
  Cicatrix ipsa media in pectore eius ardere coepit, et tres voces terribiles conscientiam eius penetraverunt.
  "Ipse faciet," inquit illa in medio. Resonabat quasi vir in spelunca loquens.
  "Quomodo?" respondit alter.
  Illa fatum suum decernet. Cum eum interfecerit, nobiscum iungetur neque umquam iterum se liberare poterit.
  Trinitas cum frigore resonante risit.
  episodium stressis post-traumatici.
  "Me cogere non potes," illa per guttur angustum dixit. "Ego imperium habeo." Voces evanuerunt, et pedes eius vehementius pulsabant. Per semitam cucurrit donec ad portam latericiam, vegetatione tropica involutam, pervenit. Porta in colle constructa erat. Vites viam effugii secretam fere omnino obscurabant. Ingens porta ferrea clausa erat, sed vestigia nova in terra videre poterat, deinde vestigia quae singula vestigia rotarum birotarum sequebantur.
  Ianuam penitus aperuit, sed tum timor solitarius eam invasit. "Sclopetum non habeo." Super sonitum longinquorum sclopetorum conatus est auscultare et aliquid procul audivit - sonitum motoris birotae terreae.
  Cum introspexisset, cuniculus obscure illuminatus vacuus erat. Cuniculus cementitius circiter quattuor pedes latus erat, et illa in luce tenui oculos contraxit. Quadraginta fere passus retrocedebat, deinde ad dextram vertebatur. "Ad hypogaeum ducere debet," inquit.
  Foris, sonitum frementem caelum penetrantem audivit. Tam magnus erat ut solum sonitus aeris rapidi describi posset. Tum explosio potentissima quam imaginari poterat venit - impetus aereus. In cuniculum se praecipitavit, terra tremente dum cadebat. Pulvis et minutae cementi fragmenta defluxerunt dum lampades micabant. Foris, continuus fluxus pulveris et detriti, mixtus cum fragmentis ligni fracti, in terram cadere coepit.
  Dum oculi eius ad tenebras adsuescunt, longam alcovam in uno latere cuniculi constructam vidit. Tres birotae terrestris collocatae erant, spatio quartae dato. Cuique birotae parvae pilae funiculus electricus connexus erat, ut videlicet pilas oneratas teneret et ne exhaurirentur prohiberet.
  Multis mensibus ante, cum inter se coniungerentur, Stone eam equitare docuit. Saepe in birota eius bipedum vehebantur. Plerumque, post eum sedebat, truncum eius amplexa, sed postea, Yana in birotam ascendit et eum iocose aspexit. "Doce me," inquit.
  Crassus fumus niger ex altera parte cuniculi versus Yanam erumpebat. Sine cogitatione, birotam suam insiluit. Tum demum vulnera et abrasiones in cruribus animadvertit. "Nullum tempus huic nunc est." Birotam incepit et imaginem suam in uno speculorum lateralium vidit. Facies eius pulvere tecta erat, capilli sanguine sicco obtecti erant, et sanguis ex humero stillabat.
  Acceleratorem premebat, et lutum e rota posteriori erupit. Sola quaestio erat, num Rojas antequam evanesceret capere posset? Sed cum de omnibus mulieribus quas laeserat cogitabat, timor et dubitatio per mentem eius eruperunt. Quicquid eveniret, omnia in potestate sua faceret ut eum impediret.
  
  69 Insanum Persequere
  
  
  Jana texuit
  Per silvam huc illuc birota terrestri vehebatur, singulis paucis minutis subsistens ut auscultaret. Procul, aliam birotam motorizatam audivit. Secuta est, sed sciebat se, cum sclopeto careret, distantiam servare debere.
  Ad viam tortuosam lapidibus stratam appropinquans, Yana vestigium lutulentum ab altera birota relictum respexit et id secuta est. Ad villam respexit. Ingens columna fumi centum pedes in aera ascendit-aedificium dirutum erat.
  Cum ad summum collem pervenisset, birotam et umbram indicatricem Diego Rojas antecurrentis conspexit. Ille tardavit, manifeste conans se inter homines confundere.
  Illa eum persecuta est, sed quo longius ibat, eo magis Yana perterrita fiebat. Quoque conversione, propositum eius clarius fiebat.
  "Quomodo sciret ubi nostra domus tuta sit?" ulterius cogitavit. "Sed si scit ubi domus tuta sit, id significat..." Cogitationes eius in mente volitabant: "Instrumenta, computatrum NSA, omnes illae informationes secretae. Conabitur invenire quas informationes contra eum collegimus."
  Motocycletam ad plenam accelerationem acceleravit.
  
  Septuaginta Memoriae Diu Oblitae
  
  
  Jana tardavit
  Bicycla ad tutum domicilium appropinquavit et mature profecta est. Rojas monere nolebat. Ambulans, tacite ad marginem agri appropinquavit.
  Yana clamorem intus audivit. "Dic mihi!" Rojas clamavit. "Quid de operatione mea sciunt Civitates Foederatae Americae?"
  Quaestionibus responsa inintelligibilia excepta sunt, sed vox erat manifesta. Petrus Buck erat. Tum unum ictum sonuit.
  Yana per densam vegetationem secundum sinistram partem horti cucurrit, deinde ad alteram partem domus descendit. Se contra parietem pressit et humiliter se condidit donec ad primam fenestram pervenit. Telephonum suum extraxit et cameram aperuit, tum eam paulo supra limen fenestrae sustulit et in screen inspexit. Cameram ad sinistram, deinde ad dextram vertit, donec Buck conspexit. Humi iacebat, crus tenens. Yana Rojas videre non poterat - murus impedimento erat. Sed sanguinis visio sufficiebat.
  Illa se inclinavit et ad partem posteriorem domus progressa est. Cum ad fenestram cubiculi sui pervenisset, eam repente aperuit et intro ascendit. Cum sono gravi in pavimentum ligneum devolvitur.
  
  Sonitus corporis eius terram tangentis Rojas se inclinare fecit. Paulisper contraxit caput, deinde se composuerat. "Illa mala scorta," inquit. Buck aspexit, telum sustulit, et ei faciem percussit. Corpus Buck inanimatum in solo proiectum iacebat, sanguine e crure eius effrenato pulsante.
  
  Jana ad armarium contra parietem remotissimum cucurrit. Velcro avulsit et Glock e latebra extraxit.
  Rojas in cubiculum irrupit. Non plus quam millisecundum ei opus fuit ut telum suum in eam iacularet. Glans per longitudinem brachii dextri undavit, profundam laesionem in carne relinquens.
  Omnia iterum tardata sunt, et vox in capite Yanae resonavit. Vox erat instructoris sagittandi e Quantico. Bilingua, massa media, deinde una ad caput. Sine cogitatione, se retraxit et telum misit. Glans Rojas in humero dextro percussit.
  Paulo antequam Jana iterum tela iactaret, manum Rojas flaccidam vidit, dum sclopetum e manu eius delapsum est. Per pavimentum ligneum saliit et ad pedes eius cecidit. Sub lectum calce percussit, et Rojas genua cecidit.
  Digito in sclopeto posito, Yana duos gradus ad Rojas progressa est et sclopetum ad temporam eius admovit. Hoc faciendo, caput eius in limen impulit . Maxilla eius contracta est, oculi micabant, spiritus acceleratus est, et attentio acuta est. Si quis alius praesens fuisset, vultum eius ferinum descripsisset. Sclopetam premens.
  "Minime, minime, exspecta," inquit Rojas, vultu dolore contorto. "Me indiges. Cogita. Me indiges."
  Dextra manus Yanae tremere coepit, sed in ipso fervore momenti, non poterat discernere utrum ex imminente perturbatione posttraumatica an ex pura ira per corpus eius saeviente esset. Pistolam arctius prehendit et dentibus compressis dixit, "Has mulieres torsisti, nonne? Postquam eas stuprasti?"
  Rojas insanire ridere coepit. "Locum eorum eis demonstravi, id certum est," inquit, corpore cachinno vibrante.
  "Num te desidero? Quod mihi opus est, cerebrum tuum per totum pavimentum dispersum videre. Dic "bona nocte, stulte."
  Oculos clausit, ad sagittandum parans, cum vox quieta exclamavit, "Yana? Pisum dulcis?"
  Yana instinctu pistolum suum ad vocem iecit et cum umbra viri iuxta ianuam stantis congruens est. Paene sclopetum traxit, sed animadvertit se figuram agnoscere. Os eius hiacuit - Ames erat. Cannam ad cranium Rojas vertit.
  "Yana? Ego sum. Hic est pater tuus."
  "Sed..." inquit, "in praedio eras cum bomba cecidit."
  "Quaeso, cara, noli hoc facere. Inermis est." Vox eius erat sicut lac frigidum die aestivo calido. Memoriae in mente eius exploserunt - ipsa, puella biennis, primum in lecto stans et ridens dum pater pilas nivales in fenestram foris iaciebat, deinde intra castellum suum, latibulum suum speciale in fundo avi.
  Sed illae imagines furore fervido substitutae sunt. "Monstrum est," inquit, verticem Rojas intuens. "Homines torquet propter informationes quas non habent, mulieres stuprat et necat quia id iucundum esse putat."
  - Scio, Pisum Dulce. Sed...
  "Gaudet potestatem in mulieres habere. Libenter eas ligare, eas pro vita sua mendicare cogere, eas dominari," dixit Yana, tremore in dextra manu aucto.
  Quamquam Rojas adhuc clausis oculis erat, dixit, "Meretrices illae parvae lectionem didicerunt, nonne?" Risit donec Jana tanta vi sclopeto in caput eius infixit ut ille contraheretur.
  "Didicisti lectionem tuam?" Yana murmuravit. "Bene, videamus an hanc lectionem discere possis."
  Bracchium in positionem sagittandi extendit et serio sclopetum premere coepit, cum pater dixit, "Cimicetum? Cimicetum?"
  Yana substitit et caput convertit. "Quid dixisti?"
  "Scarabaeus," respondit pater eius. "Sic te appellavi."
  Yana memoriam suam scrutata est quaerendo aliquid quod ibi non erat. Desperatus erat conatus intellegere cur simplex nomen audiens guttur ei contraheret.
  Pater eius perrexit, "Cum parva esses, semper te Jana-Bagh appellabam. Nonne meministi?"
  Yana deglutivit. "Duos tantum annos nata eram cum mihi nuntiaverunt te mortuam esse." Venenum in verbis eius inerat. "Me tantummodo defendere conabantur ne in carcerem irem!"
  Ad eam accessit. - Tibi placuit cum tibi "Erucam Famelicam Valde" legi. Fabula tua dilectissima erat. Pronuntiasti eam "calli-pider". Deinde illam alteram legimus. Quae erat? De custode animalium agebat.
  Memoriae inundabant, fragmentis micantes-in gremio patris sedens, odor lotionis eius post tonsuram, tinnitus nummorum in pera, ille eam titillans ante cubitum, et deinde aliquid aliud, aliquid quod non plane distinguere poterat.
  "Dixisti zip-eee-kur. Meministine mei ex illo tempore?" susurravit, voce compressa. "Olim me Pop-Pop vocabas."
  "Pop-pop?" susurravit, os manu libera tegens. "Mihine hoc legisti?" Lacrima per genam eius delapsa est, dum interior tumultus effluebat. Ad Rojas se vertit et Glock iterum prehendit.
  - Aspice me, Bug.
  Yana pistolum tam arcte stringebat ut sibi videretur quasi illud comminueret.
  Pater eius dixit, "Noli facere. Noli facere, cara."
  "Ille... meretur... hoc," dentes constrictos et lacrimas devorare potuit.
  "Scio id esse, sed est aliquid quod dissolvere non potes. Est aliquid quod revocare non potes. Nec tu es."
  "Una ex illis mulieribus esse potui," inquit. "In eius cubiculo tormentorum finire potui. Monstrum est."
  Roxas risit. "Et monstra per quietam rura vagari non possunt, nonne, Agente Baker?"
  "Noli eum audire, Bug," dixit Ames. Paulisper exspectavit, tum addidit, "Hoc te apud Quantico non docuerunt."
  Imagines exercitationis eius FBI in castris Classiariorum Marinorum Quantico in Virginia ante oculos eius coruscabant: cursus obstaculorum et clivus finalis formidabilis, Widowmaker; pugna contra virum personam suspecti latrocinii argentarii in Hogan's Alley, urbe simulata ad exercitationem destinata; vectio magna celeritate circa Centrum Moderationis Vehiculorum Tacticorum et Emergentiae dum glandes simulatae in fenestram aurigae feriebant, multae conspectus conclavium scholarum, et deinde reditus ad dormitoria.
  Yanae oculi nubilo obduxerunt, caputque quassavit. "Scisne quid video cum hunc stercus aspicio?" inquit. "Mortem video. Horrorem video. Nocte expergiscor, clamans, et nihil nisi..."
  - Nonne vides quid agas, Bug? Cum Roxas spectas, eum vere non vides. Raphaelem frequentas, nonne?
  Caput eius subito ad patrem se convertit. "Quomodo nomen illud nosti?"
  - Cade mihi narravit. De periculo quod pertulisti mihi narravit, quod Raphael te gaso exanimavit, deinde te rapuit et in illam casam remotam duxit.
  Visio sui ipsius in scena horrenda in casa in mente eius erupit-nudata ad vestes interiores, manibus pedibusque ad sellam vinctis, Rafael ridente dum terrorista mundi eo tempore maxime quaesitus, Waseem Jarrah, cultrum gutturi eius premebat. "Ah, ita?" Jana dixit. "Narravit tibi quid Rafael mihi facturus esset? Stupraturum me et deinde cutem meam abscissurum dum adhuc viverem? Dixit tibi id?" clamavit.
  "Bug, audi me. Nemo scit quae horrenda sint quae pertulisti. Non te culpo quod Rafaelem illo die necasti." Gradum propius fecit. "Sed noli id facere. Rojas fortasse aeque monstrum est, sed si eum nunc necaveris, caedes erit. Nec inde reditus est. Quo magis res agis quae non vere te sunt, eo longius a vero te discedes. Crede mihi, scio. Hoc ipsum mihi accidit. Aliquid erit quod per totam vitam paenitebit."
  "Necesse est mihi," inquit. Sed conflictus intra eam iterum exarsit. Cogitationes eius ad caerimoniam graduationis Academiae FBI redierunt. In scaena erat, Praemium Ducatus Directoris a directore Steven Latent accipiens, honorem uni tironi in unaquaque classe datum. Deinde rediit ut summos honores in omnibus tribus disciplinis acciperet: academicis, exercitatione corporis, et armis igniferis. Plane optima tiro erat quae programmata institutionis novorum agentium annis proximis compleverat.
  "Tu et ego, Bug," pater eius dixit, "similis sumus. Nonne vides?"
  "Iterum atque iterum de hac re cogitavi. Ex quo comperi te proditionem commisisse. Et de Rafael iterum necando cogito. Video quantum tibi similis sim, scelesto! In DNA meo est, nonne? Cum FBI adiunxi, non ita putavi, sed erravi."
  "Minime, ibi erras," obsecravit. "Me aspice. Non est in DNA meo."
  - Quid de hoc scires?
  "Non est sicut pater, talis filia. Non ita res se habent. Audi me, et diligenter audi. Non es summa partium tuarum biologicarum."
  "Vere?" clamavit Yana. "Quomodo igitur res se habet?"
  "Tu et ego sensum nostrum vere amisimus. Differentia est quod ego viginti octo annos proximos vim meam resistere conatus sum, dum tu omnia quae potes facis ut te ipsum fugias. Tu Raphaelem occidisti, et ab eo semper fugis." Pausa fecit, voce tremente. "In carcere fui. Sed tibi, hoc differt. Tu in alio genere carceris es."
  - Quid hoc significare debet?
  "Carcerem tuum tecum portas."
  - Omnia habes, nonne?
  Ames perseveravit. "Avus tuus mihi epistulas scripsit. Dixit mihi vos duos in fundo futuros esse et sibilum traminis procul auditurum? Transitus erat circiter mille passus abest, et dixit si satis attente auscultares, tandem discernere posse utrum tramen ad sinistram an ad dextram iret. Dixit vos duos solitos sponsiones facere de utro eorum vinceret."
  Cogitationes Yanae redierunt. Pernam salsam fere olfacere poterat. Vox eius submissior facta est, et locuta est quasi quis in funere posset. "Victus vasa lavare debuit," inquit.
  "Nos sumus, Yana. Tu et ego sumus. In eodem tramine vehimur, diversis temporibus vitae nostrae. Sed si hoc nunc feceris, errorem facies nec descendere poteris."
  "Quod rectum mihi videtur, facio," inquit, lacrimas cohibens.
  "Nihil prodest facere aliquid quod te per totam vitam paenitebit. Age, cara. Depone sclopetum. Redi ad puellam quam puer noveras. Redi domum."
  Ad pavimentum aspexit et singultire coepit, sed paulo post iterum surrexit, parata ad sagittandum. "O deus!" singultivit.
  Pater iterum intervenit. "Meministine arcem?"
  Yana longo tremuloque motu exspiravit. "Quomodo hoc scire posset?" cogitavit. "Castellum?"
  "In fundo avi. Frigidus erat autumnalis mane. Tu et ego ante omnes alios experrecti sumus. Tam parvus eras, sed vocabulum 'adventura' usus es. Tam magnum vocabulum erat pro tam parvo homine. Voluisti in adventuram ire."
  Manus Yanae vehementius tremere coepit et lacrimae per faciem eius defluere coeperunt.
  Ames iterum incepit. "Vos omnes involucris meis involvi, et foras in silvam ivimus. Magnum saxum invenimus," inquit dum manus eius formam magni rupis graniticae formabant, "et fasciculum lignorum superposuimus, deinde vitem magnam ante nos extraximus ut ianuam faceremus." Pausa fecit. "Nonne meministis?"
  Omnia per mentem eius coruscabant: imagines lignorum, tactus frigidi graniti, radii solis per prominentiam fluentes, deinde illa et pater eius in parvo refugio quod modo aedificaverant. "Memini," susurravit. "Haec omnia memini. Haec est ultima vice quam memini me beatam fuisse."
  Primum intellexit patrem suum castellum una cum ea aedificasse. Pater eius erat Pop-Pop. Pater eius erat qui ei legebat. Pater eius placentas coquebat. Pater eius cum ea lusit. Pater eius eam amabat.
  "Buggy, si hunc virum nunc interficias, semper te paenitebit. Sicut te paenitet quod Raphaelem interfecisti."
  Eum aspexit.
  "Scio te paenitere," inquit. "Te in spiralem descendentem impulit. Eandem spiralem descendentem in qua ego eram. Sed mihi, semel incepto, omnia effrenata sunt, et omnem sensum mei amisi. Fuerunt homines qui propter informationes secretas quas vendidi mortui sunt. Et ego in carcerem tandem ductus sum. Non ita tibi esse debet. Scisne aliquid? Carcer non pessimus locus erat. Pessimum erat quod te amisi. Patrem amisisti, et mater tua tandem propter ea quae feci interfecta est."
  "Tota vita te odi," inquit, eum intuens.
  "Et id mereor. Sed hoc," inquit, Rojas monstrans, "tuum est tempus. Haec tua est electio." Ad eam accessit et caute sclopetam e manu eius sumpsit. "Exspectavi, Bug."
  "Quid exspectas?" respondit, labro inferiore tremente.
  Vox eius intenta facta est et eam in amplexus suos traxit. "Exspecto."
  
  71 Pulsa ianuam
  
  
  Rojas conatus est
  Rojas surgere conatus est, sed Ames eum telo super caput percussit. "Tengo eum," inquit, Rojas ad solum impellens. "Vade, Buck adiuva. Preme crus illud."
  Yana Buckum vertit et manum torpidam arteriae in femore eius superiore posuit.
  Ames pistolum suum arripuit.
  Rojas dixit, "Nihil est quod mea organizatio assequi non possit." Minatio manifesta erat.
  "Oh, nonne?" Ames genu in tergum Rojae impegit. Tum cingulum removit et brachia Rojae firmiter firmavit.
  Yana aliquid foris audivit et se convertit ut aspiceret. Virum armatum in limine stantem invenit. Nigra veste indutus erat et sclopeto praetensum.
  "DEA," vox ferrea clamavit. "Turma secunda," inquit, "aedificium evacuate." Agentes Administrationis Coercitionis Stupefactivorum irruerunt. Plures in conclavia posteriora evanuerunt, dum alter Diego Rojas compedibus vinxit. "Esne tu Agent Baker?" praefectus dixit.
  "Iana Baker sum," respondit.
  "Domina? Videris quasi curatione medica indigeas. Johnson? Martinez?" clamavit. "Duo hic vulnerati sunt qui auxilio indigent." Iuxta Buck genuflexit. "Et hic evacuatione eget."
  Jana Buck dimisit dum unus ex agentibus medicis instructis munus suscepit. Foris, unum ex eis helicopterum evacuationis medicae postulantem audivit. Oculi eius qualitatem remotam induerunt. "Non intellego. Unde estis?"
  - Punctum Udal, domina.
  - Sed quomodo...?
  "Ille erat," dixit praefectus, viro iuxta ianuam stanti annuens.
  Jana sursum aspexit. Vir erat brevis, rotundus, barba densa. "Avuncule Gulielme?" inquit. Surrexit et eum amplexa est. "Quid hic agis? Quo modo scivisti?"
  Vox eius avi sui erat. "Knuckles erat," inquit, in viam monstrans. Adolescens in sole claro stabat, veste sua globulorum immune corpus tenue nimis obscurante. "Te per communicationes adducere non potuimus, sed id nos non prohibuit quominus auscultaremus. Multas vocationes telephonicas intercepimus. Omnes cameras securitatis et computatra in insula furtim violavimus. Multas intercepimus, re vera. Cum duo et duo coniunxi, tandem intellexi quid, mea sententia, scivit." Bill ad Petrum Buck respexit. "Impetus aërius CIA appropinquabat, et tu Kyle persequeris."
  Yana manum eius prehendit: "Kyle, Stone! Ubi sunt?"
  Illam adiuvit. "Bene, bene se habent. Unus ex Blackhawks cum eis est. Vulnera Stone curantur. Kyle male se habere videtur, sed in nosocomium et deinde in programma rehabilitationis mittetur. Diu opus erit ut hanc medicamentorum dependentiam superet, sed bene se habebit."
  Medicus, arte medica instructus, peripheriam in brachium Buck inseruit et sursum aspexit. "Multum sanguinis amisit. Chopper propius accedit. Videtur etiam concussionem passus esse."
  - Valebitne?
  - Reparabimus, domina.
  - Et mulier?
  Gulielmus subrisit. "Gratias tibi ago."
  "Bille?" dixit Jana. "Rectene diximus? Al-Qaeda pecuniam per societates publicas lavat?" Punctum parvum in horizonte - appropinquantem aeroplanum - oculis semiclausis aspexit.
  Gulielmus dixit: "Cum tot nexus argentarios terroristarum intercluserimus, non mirum est eos alio se convertere ad pecuniam suam transferendam."
  "Sed quomodo scis al-Qaeda in negotio medicamentorum illicitorum non implicatam esse?"
  Avunculus Gulielmus caput quassavit. "Suspicio mihi est eum mox nobis dicturum esse," inquit, Petrum Buck digito monstrans. "Quomodocumque, hi sicarii terroristae putant omnino licere aliquem decollare aut bombam detonandam quae pueros innocentes necat, sed illis, medicamenta contra voluntatem Allah sunt. Haec ab initio operatio pecuniae lavandae erat."
  attentionem Bill et Yanae attraxit.
  Gulielmus dixit, "Sikorsky SH-60 Seahawk, adsumus pro Buck."
  Machina classis Americanae turbinis geminis praedita paulo supra viam prope domum pependit. Machina elevatoria auxilii ultra marginem inclinata est. Machinae T700 fremebant, et pulvis in omnes partes volabat. Feretrum aluminii structura factum ad terram demissum est.
  Duo agentes DEA feretrum ex uncinis solverunt et ad locum ubi Buck impositus erat traxerunt. Jana et Bill ad latus stantes spectaverunt dum ille in navem evehebatur. Helicopterum se vertit et in mare profectus est.
  "Quo eum ducent?" dixit Yana.
  "Georgius Bush senior. Optimum valetudinarium in navi est."
  Estne navis aëria urbium?
  Gulielmus annuit. "Ibi ortus est impetus aereus CIA. Praeses non admodum laetus erat cum de eo cognovit. Sed," Gulielmus alterutrum pedem se movit, "ut verum dicam, nec ille admodum commotus est."
  "Gulielme," Yana incepit, "Kyle eo miserunt. Eum relicturi erant."
  "Emissio appellatur, Yana. Cum missio magni momenti strategici habetur, quaedam sacrificia facienda sunt."
  "Victimae specificae? Kyle humanus est. Et praeses id probat?"
  "Ita vero, eum. Aegre dico, sed omnes sumus exigibiles, puer. Attamen, cum comperit non solum aliquem sine facie agentem CIA esse, et te implicatum esse, paulum eum irritavit."
  "Ego? Scitne Praeses quis sim?"
  "Idem vetus Yana. Tibi peculiaris proclivitas est ad pretium tuum subaestimandum."
  Jana subrisit, deinde eum amplexa est. Parvam micam aurantiacam e barba eius detraxit. "Idem vetus Gulielmus. Putabam dominam avunculum Gulielmum te amplius crustula aurantiaca non permissuram esse."
  - Noli ei dicere, bene?
  Yana risit. "Putasne nos vecturam ad vectorem capere posse? Credo Buck nonnullas lacunas nobis explere posse."
  
  72 Ecce
  
  Navis Americana Georgius H.W. Bush, septuaginta septem milia nautica ad septentrionem et septentrionem et occidentem ab Antigua.
  
  Yana Gallinacea Vt
  Et avunculus Gulielmus cubiculum convalescentiae ingressus est, Pete Buck eis annuente. Dum sellas circa lectum eius nosocomialem disponebant, loqui coepit. Guttur eius aridum et raucum erat. "Scio quomodo haec omnia coeperunt. Historiam praeteritam intellegere debes. Alioquin, verbum meum nullum credetis."
  "Hoc iucundum esse debet," dixit Bill.
  "Hoc iterum dies Pablo Escobar similes videri incipit, nonne?"
  "In Columbia dicis?" rogavit Jana. "Nec susurrare debes, Buck. Dubito locum illum esse microscopiis instructum."
  "Valde ridiculum est. Tubum in gutture meo immiserunt," inquit. Buck sententiam mutavit. "Anno proximo coepit cum terrorista suicida sessionem secretam Congressus in Capitolio Nationali in media urbe Bogotae intravit. Duas libras C4 ad pectore alligatas habebat. Se ipsum displodit. Non fuit res magna nuntia in mundo occidentali, quia tantum quattuor sodales administrationis Columbianae in conventu aderant: tres senatores et unus alius. Numerum mortuorum, opinor, non satis magnum fuit ut in WBS News perveniret."
  Avunculus Gulielmus dixit, "Memini. Sed memoriam meam recrea. Quinam erant hi quattuor Columbiani et quid facturi erant?"
  "Rem ipsam agis, nonne?" Buck dixit, Billo arridens. "Convenerant ut de resumptione mercaturae medicamentorum disceptarent. Cartel Rastrojos plurimum lucrari poterat ex morte unius ex his officialibus."
  "Nunc memini. Ioannes Guillermus," inquit Bill. "Praefectus novi vigilum medicamentorum."
  "Recte," Buck respondit. "Caedes signum erat. Senatorum auxilio, Guillermus cum novis cartelibus egit. Systema eorum vecturae autocinetorum destruxit. Videtur Los Rastrojos paulum irati fuisse de hac re."
  Yana dixit, "Ex quo tempore CIA clam pharmacopolas persequitur?"
  Buck dixit: "Cum non solum pecuniae lavatio agatur."
  "En est," dixit Gulielmus.
  Buck dixit: "Pecunia ad novam cellulam terroristicam ire debuit."
  Yana de consequentiis cogitavit. "Nova cellula terroristica? Ubi?"
  Vultus Bucki multa significabat, et Yana sciebat novam cellulam in Civitatibus Foederatis Americae formari. "Sed quae erat nexus?" Pausa fecit. "Sine me divinare, ille qui bombam suicidam Bogotae effecit ex Medio Oriente erat?"
  Buck nihil dixit.
  "Cum nexibus ad notas factiones terroristicas?" Yana caput quassavit.
  "Donum ad hoc munus habes, Yana. Ad id faciendum nata es," Buck dixit.
  "Si iterum te admonere debeam me non rediturum esse ad Officium, labrum crassum invenies. Itaque, diligenter biographiam jihadistae investigavisti. Cum qua factione terroristica coniunctus erat?"
  Al-Qaeda.
  "Itaque CIA comperit suicidam cum al-Qaeda coniunctum esse, et nunc omnes diurnarii de cartelibus medicamentorum agunt."
  "Ita, fluxum pecuniae sistere debemus."
  Yana surrexit et sellae innixa est. "Una res est quae non congruit."
  "Unum tantum?" iocabatur avunculus Gulielmus.
  "Cur cartelae operas al-Qaeda desiderant? Cur non ipsi caedem facere potuerunt?"
  "Donum, Jana," Buck dixit. "Oblita es modo quis vere sis." Illa ad eum se contulit quasi impetum facere pararet, sed ille sciebat fraudem esse. "Prorsus," inquit. "Los Rastrojos conati sunt et defecerunt. Cum societas ipsa caedem perficere non posset, ad al-Qaeda se converterunt, quae iam interesse societatis demonstraverat. Videtur clavis fuisse omnes actores simul in conclavi congregare. Antequam terrorista suicida intravit, illi legislatores Columbiani putaverunt se salutaturos esse ministro consulari Saudiano ad causas diplomaticas. Evenit ut jihadista esset cum explosivis sub veste negotiali alligatis. Primum erat tempus quo omnes consentiebant ut in eodem loco simul essent."
  "Bene, bene," inquit. "Quid de altera parte? Num studium al-Qaedae in societate ineunda erat simpliciter quia novam pecuniae fontem quaerebant?"
  "Non tam hoc est quam nova via pecunias existentes lavandi. Interpol nuper complures vias eorum pecuniarias obstruxit, ita terroristae novam viam pecuniam lavandi et movendi quaerebant."
  Yana dixit, "Itaque Al-Qaeda socium pecuniarium, aliquem ad pecuniam lavandam, quaerebat, et pro eo auxilium in praefecto vigilum et politicis interficiendis offerebant. Quam commodum! Una societas pecuniam transferre poterat, altera autem fluxum infinitum jihadistarum suicidarum bombarum praebere poterat, qui quidquid ab eis postularetur facerent."
  "Et hic nos intervenimus. CIAe, res tota de pecunia agitur. Magna pars huius pecuniae in cellulas terroristicas refluet. Praesertim, cellula dormiens al-Qaeda Civitates Foederatas infiltrat. Deus scit qualem chaos in solo Americano inferre possint."
  Yana frontem contraxit. "Cur me sic intueris?"
  "Te nobis opus est, Yana," dixit Buck.
  "Numquam revertar, ergo omitte. Sed ad rem redeuntes, dicisne mihi responsum CIAe ad novam cellulam terroristicam esse bona Diego Rojas delere? Omnes necare? Hoc est totum?" Cum Buck non responderet, illa perrexit. "Quid de Kyle? Eum quoque necare constitueras?"
  "Non ego, Yana," Buck dixit. "Kyle ex insula abducendus erat."
  Effutivit, "Quid dicis?"
  "Kyle erat quasi cerasus in torta. Cartel pactum pecuniae lavandae cum al-Qaeda facturus erat, et al-Qaeda Kyle capturus erat. Aut torquebatur propter informationem aut ut tessera negotiationis utebatur. Aut utrumque."
  "Num nimis sero advenimus?" Yana rogavit. "Num pecunia iam ad novum aedificium cellulae terroristicae in Civitatibus Foederatis pervenit?"
  Avunculus Gulielmus manum eius inspexit et dixit, "Noli de hac re nunc sollicitari."
  Jana Buck aspexit dum ille considebat. "Ita et non. Experimentum quoddam mense proximo factum esse videtur. Modo de eo cognovimus. Quodammodo experimentum antequam societatem plenam iniremus."
  "Quanta pecunia amissa est?" dixit Bill.
  "Circiter duo miliones dollariorum. Nihil est hoc comparatum ei quod fieri debuit antequam id prohibuimus." Buck super umerum respexit. "Nunc abire debetis." Manus eorum prehendit. "Illa sermo numquam accidit."
  
  73 Admissio
  
  Domus Tuta
  
  "Semper fuisti
  "Mihi quasi avus es, Gulielme," Yana dixit cum intus rediissent. "Et scio te me adhuc putare quasi illum hominem, agentem viridem tironem. Sed iam non sum puella parva. Non debes me protegere."
  Gulielmus motus eius observabat.
  "Duo miliones dollariorum multum pecuniae est," addidit.
  Vox Gulielmi fracta erat. "Ita vero. Parvae turmae terroristicae, quasi vitalis est."
  "Dic mihi veritatem. Karim Zahir non in explosione periit, annon?"
  "Administratio Coercitionis Stupefactivorum per rudera praedii Rojas scrutatur, eum quaerens."
  Tempora fricuit. "Alium terroristam invenire non possum."
  Gulielmus eam ex angulo oculi aspexit. "Dicisne quod ego dicere puto?"
  "Bille," inquit Jana, in sinum prospiciens. "Omnia illa iam post me sunt. Vita mea hic est, volo dicere."
  "Aliter... videris." or "Aliter... videris."
  "Me perditum sentio. Quo eo? Quid faciam?"
  - Meministine quid tibi dixerim cum me de hac re ultimo rogavisti?
  - Dixisti, pergo.
  Annuit.
  - Nescio me quomodo.
  "Sane scis." or "Sane scis."
  Lacrima in oculis Yanae orta est, quam continere non potuit. "Notionem mei amisi."
  "Ita vero," susurravit avunculus Gulielmus. "Sed aliquid te impedit quominus redeas. Recte dico?"
  - Avi mei mihi in memoriam revocas.
  - Quid autem tibi nunc diceret?
  Yana ad pueritiam suam reminiscitur. Villam rusticam, porticum amplam, omnia tempora quibus avus ei consilium dederat. "Fateri mihi debeo me errasse quod Rafaelem vulneravi, nonne?"
  - Erravisti?
  Yanae venter contortus est. Quasi nescio quo modo sciret responsum suum cursum futurum omnium pro quibus pugnaverat determinaturum esse.
  Ames subito conspexit. Ad ripam aquae erat. Labrum inferius tremebat, cicatrice ardente, sed non destitit. Vox eius susurrus erat. "Eum interfeci, Gulielme. Raphaelem frigido sanguine interfeci." Manum ori admovit. Avunculus Gulielmus eam amplexus est. "Sciebam eum inermem esse. Sciebam quid agerem." Leniter singultivit dum tumultus animi effluebat. Oculis nubilosis, Ames aspexit. "Etiam sciebam actiones meas lege iustificari, post horrorem quem pertuli. Sciebam quid agerem."
  "Sst," inquit avunculus Gulielmus. Eam amplexus est. "Te diu novi. Quod in praeterito est, in praeterito manet." Se vertit et Ames aspexit. "Sed interdum praeterita agnoscere debemus ut progrediamur. Dicesne mihi quod modo mihi dixisti? Fortissimum est quod umquam fecisti. Et mecum manet. Numquam cuiquam de eo dicam."
  Yana se erexit. Ardor in cicatrice eius sedatus est, et spiritum recepit. "Deinde eum," inquit. "Meum ipsum patrem."
  "Ita," respondit avunculus Gulielmus. Exspectavit. "Multum laboris suscepit ut te inveniret."
  "Scio ita accidisse. Et vitam suam pro me periclitatus est. Adhuc non intellego quomodo in illa explosione non perierit."
  "Eum de hac re interrogavi. Propter te erat. Ubi intellexit te tutum esse, in silvam te persequi contendit. Apparet plures plures motocicletas in illo cuniculo fuisse. Plures viros Rojas qui te sequebantur necavit."
  - Scio quid dicturus sis, Gulielme.
  Subrisit, quamquam sub barba ingenti vix id discernere poterat.
  Jana dixit, "Dictura es mihi ne faciam aliquid quod mihi per totam vitam paenitebit. Dictura es mihi ut patri meo occasionem dem."
  "Numquid dixi?" Subrisit.
  Cicatrices suas fricuit. "Scis, semper me vexabat. Quotiescumque in speculum me aspexi, eas videbam, et mihi in memoriam revocabant. Quasi praeteritum horribile erat quod effugere non poteram. Ad chirurgum plasticum ire semper cupiebam ut eas removeret."
  - Et nunc?
  "Nescio," inquit. "Fortasse consilium eos removendi tantummodo via mea effugiendi erat."
  "Iam diu hoc onus portas," dixit avunculus Gulielmus.
  Levis risus in vultu eius apparuit. "Hae cicatrices pars mei sunt. Forsitan nunc mihi aliquid aliud in memoriam revocabunt."
  "Et quid est?" dixit Bill subridens.
  "Mei ipsius mihi in memoriam revocabunt."
  
  74 Futurum Fiduciae
  
  Praetorium FBI, Aedificium J. Edgar Hoover, Vasingtonia, D.C. Sex hebdomades post.
  
  Jana accepit
  Ex Uber egressa aedificium intuita est. Nescio quo modo, minus quam meminerat videbatur. Sol matutinus ortus erat, fulgorem clarum in vitrum iaciens. Vehicula densa erant, et in aere puro, homines per semitam consulto movebantur, quidam aedificium intrantes.
  Tunicam novae vestis negotialis levigavit et levis tremor in ventre sensit. Digiti eius intra summum fibulum tunicae albae lapsi sunt donec tres cicatrices invenerunt. Deglutivit.
  Sed tum vocem post se audivit-vocem e praeterito suo. "Certa es te hoc facere velle?" vox dixit.
  Transformata est. Sine verbo, eum amplexa est. "Salve, Chuck." Erat Agent Chuck Stone, pater Ioannis Stone, et vir qui eam in hanc viam tot annis antea deduxerat. Amplexus eorum tantum momentum duravit. Subrisit. "Non credo te hic esse."
  "Non potui quin hic essem. Te in hanc rem traxi."
  "Fortasse tantum tiro eram cum me conscripsisti, sed ego ipse decrevi."
  - Scio te id fecisse.
  Yana subrisit. "Senuisse videris."
  Carolus subrisit. "Gratias tibi ago. Sed mihi profuit discedere ex Officio."
  "Quomodo valet Lapis? Quid agit Ioannes, inquam?"
  "Optimus est. Bene convaluit a vulneribus suis Antiguae. Vix credere possum te et filium meum umquam convenisse, nedum proxime convenisse."
  "Tribus linteis albus factus est cum tandem intellexi eum filium tuum esse."
  Vultus Chuck contractus est. "Iste pater tuus illic est, nonne?"
  "Ita. Ubique apparet. Vere conatur. Tantum mihi scire vult se adesse si umquam loqui velim."
  - Puto eum tibi tantum debere. Loquerisne cum eo?
  "Interdum. Conor. Multa ira adhuc manet. Sed..."
  Chuck ad aedificium annuit. "Certusne es te hoc facere velle?"
  Yana eum iterum aspexit. "Certa sum. Iterum bene me habeo. Timeo, sed aliquid sentio quod diu non sensi."
  - Et quid est hoc?
  Subrisit. "Meta." or "Propositum."
  "Semper scivi te hic pertinere," inquit Chuck. "Ex quo te in causa Petrolsoft conveni, 'agent' scriptum ubique in te videre potui. Visne me te deducere?"
  Yana reflexionem solis in vitro aspexit. "Minime, hoc mihi ipsi faciendum est."
  
  Finis _
  
  Continuatio seriei thrillerum spionum de agente speciali Ian Baker ex Protocollo Uno.
  Exemplar gratuitum hodie accipe.
  NathanAGoodman.com/one_
  
  De auctore
  NathanAGoodman.com
  
  Nathan Goodman in Civitatibus Foederatis Americae cum uxore et duabus filiabus habitat. Personas femininas fortes scribit ut exemplum filiabus suis praebeat. Studium eius in scribendo et omnibus rebus naturalibus radicatur. Quod ad scribendum attinet, ars semper sub superficie latuit. Anno MMXIII, Goodman coepit evolvere quod postea series suspensa de spionibus "Special Agent Jana Baker" futura erat. Mythistoriae celeriter collectio fabularum suspensarum de terrore internationali plurimum venditarum factae sunt.
  
  Insurrectio
  Ioannes Ling
  
  Rebellio No. 2017 Ioannes Ling
  
  Omnia iura reservantur sub Conventionibus Internationalibus et Panamericanis de Iure Auctoris. Nulla pars huius libri reproduci vel transmitti potest ulla forma vel ullo modo, sive electronico sive mechanico, inter quas photocopia, inscriptione, vel ullo systemate conservationis et recuperationis informationum, sine scripto editoris consensu.
  Hoc opus fictum est. Nomina, loca, personae, et res gestae vel ex imaginatione auctoris ortae sunt vel fictitiis usurpatae, et quaevis similitudo cum personis veris, sive viventibus sive mortuis, societatibus, eventibus, vel locis omnino fortuita est.
  Monitio: Reproductio vel distributio huius operis iure auctoris protecti non licita est. Violatio iuris auctoris criminalis, etiam violatio sine lucro pecuniario, ab FBI investigatur et poena carceris usque ad quinque annos et multa ducenti quinquaginta milia dollariorum punitur.
  
  Insurrectio
  
  Puer raptus. Natio in discrimine. Duae mulieres in cursu cum fato conflictantis...
  Maya Raines est exploratrix inter duas culturas capta. Dimidia Malaesiana, dimidia Americana est. Artes eius acutissimae sunt, sed anima eius aeternum conflictum habet.
  Nunc se in tela machinationum implicatam invenit cum discrimen in Malaysia erumpit. Terrorista nomine Khadija filium iuvenem negotiatoris Americani rapuit. Hoc facinus impudens initium belli civilis significat quod Asiam Meridionalem Orientalem destabilizare minatur.
  Quis est Khadija? Quid vult? Et num prohiberi potest?
  Maya puerum raptum servare et responsa petere decrevit. Sed dum Khadijam persequitur, vias remotas et vicos nationis in limine ruinae perlustrans, invenit missionem suam nihil nisi facilem fore.
  Fidelitates mutantur. Secreta revelabuntur. Et Mayae, iter erit atrox in ipsum cor tenebrarum, eam cogens pro omnibus in quibus credit pugnare.
  Quis est venator? Quis est venatus? Et quis erit victima ultima?
  
  Praefatio
  
  Melius est crudeles esse si violentia in cordibus nostris inest quam pallium non-violentiae induere ad impotentiam occultandam.
  - Mahatma Gandhi _
  
  Pars Prima
  
  
  Caput I
  
  
  Khaja audivit
  Campana scholae sonuit et pueros per portam erumpentes observavi. Tot risus et clamores erant; tot laeti vultus. Dies Veneris post meridiem erat, et iuvenes sine dubio finem hebdomadis exspectabant.
  Trans viam, Khadija in Vespa sua sedebat. Velamen capitis sub galea gerebat. Hoc aspectum eius molliebat, quasi altera Musulmana videri faciens. Modesta. Non periculosa. Et inter omnes autobuses et currus advenientes ut discipulos exciperent, sciebat se non animadversuram esse.
  Quia nemo quicquam a muliere exspectat. Mulier semper invisibilis est. Semper insignis.
  Khadija scenam perlustrans, oculis in unum vehiculum fixis. Lexus argentea erat, fenestris obscuratis, prope angulum collocata.
  Umeros incurvavit, digitis manubrium birotae stringentibus. Etiam nunc dubitationes, timores habebat.
  Sed... nulla nunc est regressus. Nimis longe processi. Nimis passus sum.
  Per tres hebdomades proximas, singulas horas Kuala Lumpur explorando, cor eius palpitans investigando, rhythmos eius resolvendo, consumpsit. Et, re vera, labor cruciatus erat. Quia urbs erat quam semper oderat. KL perpetuo fumo griseo involuta erat, aedificiis grotescis referta, labyrinthum exanime formantes, frequentia vehiculorum et hominum.
  Tam difficile erat hic respirare, tam difficile cogitare. Attamen - shukur Allah - claritatem invenit inter omnem strepitum et sordes. Quasi Omnipotens ei susurraret continuo rhythmo, eam in divinis ducens. Et - ita - donum viae.
  Khadija vehementer nictans, se erexit et collum extendit.
  Puer in conspectum venit.
  Owenus Caulfield.
  Sub luce solis clara, capilli eius flavos velut aureola micabant. Facies eius angelica erat. Et eo momento, Khadija dolorem animi sensit, nam puer erat immaculatus, innocens. Sed tum murmur Aeterni intra cranium suum pulsare audivit, et intellexit talem sentimentalitatem esse illusionem.
  Et fideles et infideles ad iudicium vocandi sunt.
  Khadija annuit, revelationi oboediens.
  Puerum comitatus est custode suo, qui eum ultra portas scholae ad Lexus duxit. Custos ianuam posteriorem aperuit, et puer se insinuavit. Custos curavit ut cingulum pueri alligatum esset antequam ianuam clauderet, tum ille se vertit et in sedem anteriorem vectoris consedit.
  Khadija maxillam constrinxit, telephonum mobile prehendit, et "MITTE" pressit. Nuntius praeparatus erat.
  MOVENS.
  Deinde visorem galeae suae demisit et ignitionem scuteri accendit.
  Autocinetum magnum a crepidine recessit, celeritatem augens.
  Illa eum secuta est.
  
  Caput II
  
  
  Hic eram
  Nulla talis res est qualis currus globulis immune. Si machina explosiva improvisata satis potens esset, etiam robustissimas armaturas perforaret velut stiletto per chartam.
  Sed hoc in casu, IED non necessarium erat, quia Khadija sciebat currum mollem esse. Non erat armatura. Americani sine dubio gaudebant. Hanc terram adhuc tutam et suis commodis amicam existimabant.
  Sed hodie haec suppositio finem habet.
  Velamen capitis eius in vento volitabat, et Khadija dentes frendens, conata trium longitudinum currus a sedano abstinere.
  Non erat necesse festinare. Iam iter memoria tenebat et sciebat aurigam currus berlinae ad id assuetum esse nec verisimile esse ut aberraret. Nunc tantum faciendum erat rectum passum servare. Neque nimis celeriter neque nimis tarde.
  Recte ante, currus sedanus ad compitum laevam vertit.
  Khadija motum suum iteravit et in cauda eius mansit.
  Tum currus sedan in gyrationem ingressus est et circumivit.
  Khadija currum sedan e conspectu amisit, sed non festinavit adsequi. Potius, celeritatem suam servavit dum viam circumibat, deinde horam duodecimam vertit, et, satis profecto, currum sedan in potestatem rediit.
  Khadija aliam intersectionem transiit. Tum subito sonitum birotae a sinistra ad currum post se ingredientis audivit. Inspectio in speculo laterali ei indicavit quod iam sciebat. Siti erat vector. Iusto tempore.
  Khadija aliam intersectionem transiit, et altera birota a dextra advenit. Rosmah.
  Una, tres equitabant, laxe sagittae aciem formantes. Non inter se communicabant. Munera sua noverant.
  Recte ante, commeatus tardare coepit. Turma operariorum fossam ad latus viae fodebat.
  Pulvis effloruit.
  Autocineta sonare coeperunt.
  Ita, ille erat locus.
  Punctum suffocationis ideale.
  Praesente tempore.
  Khadija Rosmah accelerantem observabat, motore scutri sui rugiente dum ad sedanam tendebat.
  E pera, quae pectus habebat, tormentum lanceolarium M79 extraxit. Scopum cepit et per fenestram a latere aurigae emisit. Vitrum fractum est, et lacrimogena effusa interiora currus obtexerunt.
  Sedan laevam, deinde dextram declinavit, antequam in currum ante eum impelleret et subito subsisteret.
  Khadija substitit et e birota sua descendit.
  Galeam solvendo abiecit, machinas murmurantes et operarios clamantes celeriter praeteriens, sclopeto impetuoso Uzi-Pro extrahendo. Extenso manubrio, in eam innixa est dum ad currum appropinquabat, fervida adrenalini eruptione oculorum eius colorante, musculos eius canere faciente.
  
  Caput III
  
  
  Tay circumdatus
  sedan, triangulum formans.
  Rosmakh frontem protexit.
  Khadija et Siti agmen protexerunt.
  Auriga currus autocineti titubans exiit, tussiens et anhelans, facie tumida et lacrimis madefacta. "Adiuva me! Adiuva-"
  Rosmah Uzi suo scopum cepit et eum trium ictuum interfecit.
  Deinde custos corporis apparuit, una manu oculos scalpens, altera autem pistolum tenens.
  Ingemuit et seriem ictuum emisit.
  Bis clicca.
  Tactus triplex.
  Rosmah convulsa et cecidit, sanguinem spargens in eam baju kebaya.
  Custos corporis, aequilibrio vacillante, se convertit et pauca plura iacula emisit.
  Glandes in laternam iuxta Khadijam resilierunt, crepitantes et crepantes.
  Prope. Nimis prope.
  Aures eius tinnuerunt, et genu in unum demisit. Selectorem Uzi ad plenam automatam vertit et continuam sagittam emisit, teli resonante ab humero eius.
  Custodis corporis per telescopium rotantibus observavit et eum suere perrexit dum ille, telo exinanito, in terram cadebat. Odor metalli calentis et fumi pulveris pyrii nares eius implevit.
  Khadija magazinam deposuit et substitit ut iterum arma reponeret.
  Eo momento, puer e sede posteriore currus emersit, singultiens et clamans. Huc illucque oscillavit antequam in bracchia Urbis concidit, se contorquens dum id facit.
  Khadija ad eum accessit et capillos eius leniter percussit. "Bene est, Owen. Adsumus ut te adiuvemus." Aperta syringe, brachium pueri sedativum ketaminam et midazolam miscens iniecit.
  Effectus statim fuit, et puer pugnare desiit et claudicavit.
  Khadija Siti annuit. "Accipe. Abi."
  Conversa, ad Rosmah accessit. Sed ex eius fixis oculis et vultu vacuo, scivit Rosmah mortuam esse.
  Khadija tristi risu subrisit, digitis demissis palpebras Rosmae claudens.
  Sacrificium tuum gratum est. Si Deus voluerit, hodie Paradisum videbis.
  Khadija ad currum rediit. Clavum e bomba incendiaria extraxit et sub chassis currus volvit. Sub receptaculo gasolinii.
  Khadija cucurrit.
  Unus, mille...
  Duo, duo milia...
  Tria, tria milia...
  Granata explosa est et currus sedan in globum igneum explosus est.
  
  Caput IV
  
  
  Khadiya et Urbs
  ad scutras suas non redierunt.
  Potius, e viis fugerunt in labyrinthum angiportorum.
  Puer in bracchiis Urbis erat, capite pendente.
  Dum praeteribant cauponam Kopi Tiam, anus curiosa per fenestram prospiciens, Khadija placide ei in faciem telis vulneravit et ambulare perrexit.
  Ambulantia in angusto angiporto paulo ante stabat. Fores posteriores eius apertae sunt appropinquantibus, iuvenem eos expectantem revelantes. Ayman.
  Khadijam, deinde Siti, tum puerum aspexit. Frontem contraxit. "Ubi est Rosmah? Venitne?"
  Khadija caput quassavit dum navem ascendebat. "Rosmah martyr facta est."
  Ayman contremuit et suspiravit. "Ita Deus." or "Ita Deus!"
  Ambulantia odorem antiseptici habebat. Siti puerum in feretro collocavit et in latus inclinavit in positionem securam ne vomitu suo suffocaretur si nausea afficeretur.
  Khadija annuit. "Omnia parata sunt."
  Ayman ianuam fortiter clausit. "Bene. Moveamur."
  Ambulantia acceleravit, huc illuc vacillans.
  Khadija faciem pueri solutione salina sterili lavit et ei personam oxygenii imposuit.
  Carus erat.
  O, quam carum.
  Et nunc, tandem, seditio incipere potest.
  
  Pars II
  
  
  Caput V
  
  
  Maya Raines sciebat
  aeroplanum modo in modum obscurationis ingressum esse.
  Cum aeroplanum ad extremum adventum titubaret et inclinaretur, lumina interiora et exteriora exstincta sunt. Hoc erat consilium cautelae ad vitandum ignem rebellium, et ex illo tempore, gubernatores appulsum pugnae facturi erant, descendentes tantum ope oculariorum nocturnorum.
  Maya per fenestram iuxta se prospexit.
  Nubes dissipatae sunt, urbem infra revelantes. Erat quasi congeries lucis et tenebrarum. Totae urbis partes iam reti electrico non conexae erant.
  stercus...
  Maya quasi domum redire sensit, ad terram quam iam non agnoscebat.
  Adamus Larsen in sede iuxta eam se movit et mentum sustulit. "Hoc male spectat."
  "Ita vero." Maya annuit, deglutiens. "Ita vero, mater dixit rebelles lineas electricas et transformatores per maximam partem hebdomadis praeteritae percussisse. Et eos celerius destruunt quam reparari possunt."
  "Credo eorum tempus operandi crescere."
  "Hoc. Plures tirones conscribunt. Plures fedayeen."
  Adam nasum iactavit. "Bene, immo, nihil mirum. Quo modo hoc regimen res gerit, non mirum est patriam errasse ultra recognitionem."
  Maya spiritum duxit, quasi anima sua novacula modo transfixa esset. Scilicet, Adam erat tantum Adam. Audax et stultus. Et, ut solet, recte iudicabat, etiamsi illa nolebat eum recte dicere.
  Suspiravit et caput quassavit.
  Maya et Adam ad Sectionem Primam, cohortem clandestinam Oaklandiae constitutam, pertinebant, et iter rogatu CIA agebant.
  Breve erat, sed non id Mayam vexabat. Immo, ei, subtus affectus altius pendebant.
  Nata est in Nova Zelandia patre Americano et matre Malaysiana. Mater autem eius, Deirdre Raines, semper sensit magni momenti esse eam cum radicibus suis ethnicis coniungere; eam firmare...
  Maya meminit se partes pueritiae suae in campo gallinas et capras venando, per rusticas plantationes palmarum oleiferarum et arborum heveae bicyclo vectam, et per fora urbana vagantem horologia falsa et ludos electronicos piratas inspicientem.
  Illi erant dies idyllici, memoriae commoventes. Quod tantum difficilius reddit accipere quomodo res mutatae sint.
  Maya per fenestram prospicere perrexit dum aeroplanum ad dextram partem inclinabat.
  Nunc aeroportum videre poterat.
  Lumina in pista micabant, vocantes.
  Illa et Adam soli vectores in hoc volatu erant. Res erat secreta, non publica, et vix probabile est eos a rebellibus detecturos esse.
  Sed tamen...
  Maya cogitationem evanescere sivit.
  Aeroplanum in circuitu vertit et se erexit, et illa murmurem apparatus ad descensum audire poterat dum demittebatur et in locum suum firmabatur.
  Descensus eorum erat acutus.
  nunc celeriter sursum ascendit.
  Prospectus obscurus erat.
  Adam manum suam in Mayae imposuit, eam premens. Proximitas inexpectata erat. Cor eius palpitavit. Stomachus eius contractus est. Sed... non vicissim. Se ad hoc adducere non poterat.
  Mehercule!
  Pessimum tempus erat. Pessimum locus. Ita Maya manum retraxit.
  Cum rotae aeroplani pavimentum tetigerunt, subito machinae fremuerunt dum gubernator impetum inversum induxit, aeroplanum tardans.
  Faucium purgavit Adam. Euge, euge. Selamat datang elit.
  Maya labrum momordit et caute annuit.
  
  Caput VI
  
  
  Aëroplanum vehebatur
  Ad hangar privatum, procul a statione principali aeroportus, iter fecerunt. Nullus ponte aereus ad egressum aderat, sed tantum scala mobilis ad aeroplanum coniungenda.
  Adventus discretus erat; sine ambitione. Nullae essent sigilla in veris diplomatibus eorum. Nulla registratio veri introitus in patriam. Nullum indicium veri propositi.
  Sed potius fabulas occultas diligenter excogitaverant. Identitates documentis falsis et vestigio digitali confirmatae, quae demonstrabant eos operarios humanitarios fuisse. Voluntarii humiles in Malaysiam aëroplano onerario advenientes ut dolores belli civilis lenirent. Omnino innocentes.
  Ut fabulam venderent, Maya et Adam memoria tenuerunt et accuratas fabulas personales meditati sunt - ubi creverint, quas scholas frequentaverint, quae fuerint oblectamenta. Et, si coacti sint, fortasse etiam numeros telephonicos amicis et propinquis fictis respondendi praebebunt.
  Mater erat, in munere suo praefectae Sectionis Primae diligens, quae institit ut tectum hermeticum servarent.
  Ea iustam causam habuit.
  Etiam ante seditionem, magistratus Malaysiani corrupti praeclare erant, et iam facile erat imaginari eorum ordines iam infiltratos. Administratio publica navis permeans erat, et numquam certus esse poterat cui fidere. Itaque, cautius quam paenitet.
  Cum Maya ex aëroplano descendit, aerem externum calidum et humidum invenit. Cutis eius formicabat, et sub sterili lumine halogenico hangari oculos contraxit.
  Paulo ultra scalas, vir iuxta Nissan caeruleam obscuram sedan exspectabat. Vestitus erat tunica et bracis leviter indutus, et capilli eius erant instar cantoris musicae popularis-rock.
  Maya eum agnovit. Nomen eius erat Hunter Sharif, et operator erat in Divisione Operationum Specialium CIA, cohorte clandestina quae Osama bin Laden investigare curabat.
  Venator progressus manum ad Mayam et Adamum extendit. "Spero vos bonum volatum habuisse."
  Adam linguam crepuit. "Nulli jihadistae nos interficere conati sunt. Itaque benigni sumus."
  "Satis iustum," subrisit Hunter. "Adsum ut te ad legationem ducam."
  Maya celeriter ad Nissan sedanam oculos iecit. Exemplar viliorem erat, et laminae matriculationis Malaysianae erant. Civilis erat, non diplomaticae, quod bonum erat. Significabat currum attentionem non gratam non attracturum esse.
  "Unum tantum currum?" rogavit Maya.
  "Praefectus stationis clam se gerere voluit. Putavit vos, neozelandes, id gratum habituros esse."
  "Abreptus. Circo non egemus."
  "Minime, certe non." Hunter cistam currus aperuit et Maya et Adamo sarcinas suas onerare adiuvit. "Nunc ascendite. Melius est ne magnos kahunas exspectare teneatis."
  
  Caput VII
  
  
  Hora gubernationis
  cum Adamo in latere vectoris et Maya in tergo.
  Ab aëroporto profecti sunt et orientem versus petierunt.
  Parum commeatus erat, pedestres paene nulli. Lumina viarum colore aurantiaco obscuro in tenebris antelucanae lucebant, pulverem in aere illustrantes, et interdum integras partes transire debebant ubi lumina omnino non fungebantur, ubi tenebrae absolutae regnabant.
  Situatio in terra erat prorsus qualis Maya ex aere observaverat, et eam prope visam etiam magis perturbabat.
  Sicut pleraeque urbes Asiae Meridionalis et Orientalis, Kuala Lumpur ordinatio urbana schizophrenica erat. Quod inveniebas erat farrago angulorum caecorum, digressionum improvisarum, et viarum sine ulla ratione inter se iactarum. Hoc significabat conari secundum signa viaria navigare stultum negotium esse. Aut urbem satis bene nosti ad navigandum, aut simpliciter in hoc processu errabas.
  Architectura etiam fortuita erat.
  Hic, aedificia recentissima iuxta vetustiora, crepitantia, quae ex Bello Orbis Terrarum Secundo orta sunt, surgebant, et saepe in insulas integras iacentes imperfectas et desertas inveniebas, testae earum velut sceleta expositae. Haec erant opera aedificatoria quae, quia creditum vile defecerat, bankrupta erant.
  Olim, Maya omnes has imperfectiones venustas, immo etiam blandas inveniebat. Quia ipsa spontaneitas et improvisum Kuala Lumpur unam ex maximis orbis terrarum urbibus fecerunt. Culturae Malaesianae, Sinensis et Indicae in lasciva fusione colliduntur. Loca et recessus vita viaria vibrant. Cibus acer et odores exotici invitant.
  Et nunc...?
  Maya maxillam compressit et pulsationem sensit.
  Nunc, quocumque aspiceret, silentium tantum, desolationem, atmosphaeram spectralem videbat. Urbs interdictum nocturnum imposuit, quod a crepusculo usque ad auroram durabat. Atque hae omnes eccentricitates urbanae, olim tam allicientes, nunc tantum ominosae videbantur.
  Oculi Mayae circumvagati sunt, locum interfectionis post locum interfectionis observantes. Crateres fatales ubi rebelles in umbris se abdere possent, insidias expectantes.
  Poterat esse aliquid tam simplex quam angusti transitus inter aedificia-anguli laterales ubi rebelles simpliciter emergere et ignem aperire possent sclopetis automaticis et iaculatoribus granatis. Nec eos te circumvenire videres donec nimis sero esset.
  Alternatim, potest esse aliquid subtilius, ut rebelles in condominio imperfecto alte sedentes, visu elevato utentes ad machinam explosivam improvisam e distantia tuto e longinquo detonandam.
  Ecce! Finis ludi.
  Fortuna favente, Hunter auriga plus quam peritus erat. His locis difficilibus celeriter peragravit, celeritatem constantem servans numquamque retardans.
  Praesertim vehicula bellica Stryker vias custodientia vitare conatus est. Haec ad exercitum Malaysianum pertinebant et quasi magnes contactus cum rebellibus erant. Et si quid inciderit, optimum erat vitare ne inter duos ignia implicaretur.
  Maya et Adam pistolis SIG Sauer et cultris Emerson armati erant. Hunter sclopeta HK416 et granatas sub sedibus abdiderat. Itaque non omnino inutiles erant in pugna. Sed pugna erat prorsus quod vitare debebant.
  Eo momento, Maya umbram helicopteri supra caput volitantis vidit, rotoribus eius constanti rhythmo murmurantibus. Apache erat, sine dubio praesidium praebens custodiis militaribus in terra.
  Maya spiritum duxit, sibique dicendum erat, ita, haec omnia vera fuisse. Non malum somnium esse quod oblivisci posset.
  Venator Maiam in speculo retrovisori aspexit. Leviter annuit, vultu torvo. "Dominus dicit te Malaesianum esse. Recte?"
  - Semi-Malaysianus sum ex parte matris meae. Pleramque pueritiae meae hic egi.
  "Bene. Bene, tum non facile erit tibi haec omnia videre."
  Maya, quantum potuit, umeros contraxit. "Multa mutata sunt quattuor mensibus."
  "Infelix, sed verum."
  Adam caput inclinavit et Venatorem aspexit. "Quamdiu Kuala Lumpuri laboras?"
  - Paulo plus quam biennium. Tegmen non officiale.
  "Satis diu ut status quo peioret?"
  "O, satis diu ut illud et plura videam."
  "Significans...?"
  "Significat nos nimis in Medio Oriente intentos fuisse. Nimis obsessos inveniendis, reparandis, et delendis al-Qaeda et ISIS. Et, sane, primus confitebor - pilam in Asia Meridionali-Orientali amisimus. Non tot opes assignavimus quot debuimus. Caecum punctum habuimus, nec id sciebamus quidem."
  filius Roberti Caulfield.
  "Ita vero. Et nunc conamur recuperare. Non prorsus optimum."
  Maya caput quassavit. "Debuisti te, cum occasio data esset, in regimen Malaysianum confidere. Pollices admove. Rationes postula."
  "Respectu fortasse absurdum sonat, sed Washingtonia Putrajaya ut socium fidum vidit. Fidum. Et eis tacite confidebamus. Est necessitudo quae decennia retro extenditur."
  "Et quid de hac necessitudine nunc sentis?"
  "O mehercule. Simile est ac si in malo matrimonio haerere velis, nulla prorsus divortii spe. Quid tibi videtur hoc pro inopinato casu?"
  Maya suspirans in sede sua se reclinavit. Se de patre suo cogitantem deprehendit.
  Nathan Raines.
  Pater.
  Malaysianos de Khadija monere conatus est. Puncta coniunxit et eis quid periclitaretur demonstravit. Sed nemo audivit. Nemini curae fuit. Non tum. Non cum bona tempora adhuc gererentur. Et etiam postquam pater in operatione infeliciter interfectus est, veritatem celare tamen elegerunt, omnia censurantes.
  Sed - mirum, mirum - nunc negatio erat impossibilis.
  Et Maya amaritudinem in gutture ascendere sensit, instar bilis.
  Utinam vos audissetis, spurii. Utinam...
  
  Caput VIII
  
  
  Tay erat
  Tria puncta inspectionis transire debebant antequam Zonam Caeruleam intrarent. Haec erat quindecim chiliometra quadrata in medio Kuala Lumpur, ubi divites et potentes in praesidio bene munito convenerant. Moenia explosionibus immunia, filum ferreum spinatum, et stationes tormentorum perimetrum cingebant.
  Simile erat ac si in alium planetam appulisses.
  Energia intus ab exteriori radicaliter diversa erat.
  Maya currus observabat, plerumque autocinetorum pretiosorum: Mercedes, BMW, et Chrysler. Cives eleganter vestiti per vias vagabantur, vultibus occidentalibus et orientalibus inter se miscentibus.
  Quocumque aspexit, tabernae, cauponae, et popinae apertae erant. Lumina neon et fluorescentia micabant. Musica crescendo pulsabat. Inter haec omnia, Turres Geminae Petronas e medio areae surgebant, monolithicae et spirales, undique conspicuae.
  Maya olim structuram noctu pulchram, symbolum potens divitiarum olei Malaysiae, putabat. Sed nunc simpliciter grotescam, vulgarem, videbatur. Criminatio damnans arrogantiae patriae.
  Adam frontem contraxit. "Simile est ruinae Imperii, nonne?"
  "Plane." Hunter gubernaculum tetigit. "Roma ardet, et summa una per centum tota nocte vinum et cenam agunt."
  - Et infimi nonaginta novem centesimae fortasse omnino non exstant.
  "Recte dicis. Infimae nonaginta novem centesimae fortasse non exstant."
  Per vias et vias iter fecerunt, a parte commerciali zonae versus regionem diplomaticam progressi.
  Maya navem aerialem speculatoriam supra caput animadvertit. Erat navis aerialis automatica, helio repleta, et instar vigilis silentis labens. Multis sensoribus callidis instructa erat, qui omnia videbant et nihil omittebant.
  Theoria quidem, naves aereae collectionem GEOINT in tempore reali praebebant, intelligentiam geospatialem. Quam ob rem magistratus eas per Zonam Caeruleam collocaverunt - ut paene integrum stratum electronicum crearent.
  Sed Maya praesentia oculorum in caelo non consolata est. Immo, eam perturbabat. Signum certum erat quam Kafkaianae res factae essent.
  Tandem Hunter ante ipsam legationem Americanam substitit. Erat densa aedificiorum congeries, griseo colore picta, rubris tegulis ornata, a firmissimis militibus classiariis Americanis custodiebatur.
  Non erat venustum, sed utile. Arx intra arcem, a via principali satis longe sita ut terroristas suicidas deterreret.
  Alia inspectione subeundi erant, qua tempore milites classiarii currum eorum canibus odoratoribus sequerentur et partem inferiorem speculis longis examinarent.
  Post hoc demum obstacula sublata sunt et in territorium admissum est.
  
  Caput IX
  
  
  HORA sub litore
  Per pontem descendit et currum per subterraneam aream egit. In loco vacuo constitit, deinde egressi ascensore ad vestibulum legationis ascenderunt.
  Ibi, Maya et Adam arma et telephona mobilia tradere et per detectorem metallorum transire debuerunt, deinde perscrutari baculis manualibus.
  Tesserae visitatorum eis datae sunt, et Hunter eos ad alam legationis ubi officia CIA sita erant duxit.
  Venator tessera clavis accepta et ad retinam inspiciendam se inclinavit, et ianua ferrea cum sonitu obtuso et sibilo, velut claustra aerea, aperta est.
  Quod ex altera parte iacebat erat series porticuum inter se connexarum cum vitreis partitionibus, et ultra ea, Maya videre poterat analystas ad computatra sedentes, notitias tractantes. Supra eos ingentes monitores imminebant, omnia a nuntiis ad imagines satellitum ostendentes.
  Animus erat tensus, et Maya olfacere poterat plasticam recentem et picturam novam. Haec structura manifeste festinanter composita erat. Homines et apparatus ex tota regione advecti erant ad crisin resistendum.
  Tandem Hunter eos ad SCIF, Facilitatem Informationis Sensibilis Separatae, duxit. Erat conclave clausum, specialiter constructum ad sonum intercludendum et inspectionem acusticam interrumpendam.
  Centrum nervosum operationis erat, immobilis et silens instar uteri, et Maya duos viros iam ad mensam tractationis eas expectantes vidit.
  Imperatores Summi
  
  Caput X
  
  
  Duo viri toni
  pedibus surrexerunt.
  A sinistra erat Lucas Raynor, praefectus stationis CIA, explorator summi ordinis in patria. Barbatus erat, vestem et fasciam gerebat.
  A dextra erat legatus generalis Iosephus MacFarlane, legatus ducis JSOC. Is erat omnino rasus et veste militari indutus.
  Ambobus viri fama incredibili praediti erant, et eos ibi videre nihil nisi mirabile erat. Quasi duo leones in eundem ovile iacti erant, et energia ab eis emanans ferox erat. Mixtura acuti ingenii, purae adrenalini, et virilis odoris.
  "Dux Raynor. Generalis MacFarlane," Hunter ambos vicissim salutavit. "Hi sunt Maya Raines et Adam Larsen. Modo abhinc hora appulerunt."
  Raynor annuit. "Ductore, amici sunt ex Sectione Prima in Nova Zelandia. Adsunt ut nobis cum KULINT auxilium ferant."
  KULINT est abbreviatio pro intelligentia culturali - ars esoterica mores et opiniones locales interpretandi.
  MacFarlane Maiam et Adamum frigido vultu aspexit antequam dextras premeret. Firma eius manus erat. "Bene est vos tam huc venisse. Praesentiam vestram hic gratissime accipimus."
  Maya dubitationem in voce MacFarlane audire poterat, et risus eius coactus erat. Dentes suos ostendit, signum subconscium hostilitatis. Quasi diceret: "Non amo larvas et non amo cum in fines meos ingrediuntur."
  Et paulo antequam MacFarlane manum fregit, Maya animadvertit eum pollicem suum directe super eius posuisse. Implicatio erat: "Ego sum hic alpha, et id demonstrabo."
  Hae erant microexpressiones; signa subconscia. Tam fugaces erant ut homo mediocris palpebras clauderet et eas non videret. Sed non Maya. Ea erudita erat ad observandum, interpretandum, et respondendum.
  Itaque se erexit et ad MacFarlane respexit. Late subrisit et dentes suos ostendit, ut ei demonstraret se non facilem cibum futuram esse. "Honoris est, domine. Gratias tibi ago quod nos invitasti."
  Raynor ei nutu vocavit et omnes ad mensam consederunt.
  Maya directe ante MacFarlane stetit.
  Sciebat eum difficilem fore ad frangendum. Sed decreverat eum admovere et eius favorem adipisci.
  Venator solus superfuit.
  Raynor supercilia sustulit. "Nonne manebis?"
  "Non timeo. Iuno me requirit."
  "Bene. Tum perge."
  "Consequemur." Venator cubiculum egressus ianuamque clausit.
  Sibilus et pulsatio sonitus fuerunt. Iterum Mayae claustra pneumatica in mentem revocaverunt.
  Raynor, humeris leviter levatis, urceum aquae in mensa positum adprehendit. Mayae et Adamo poculum singulis infudit. "Nobis ignoscere debes. Adhuc usque ad collum in hac societate sumus."
  "Bene est," dixit Maya. "Omnes ludum recuperandi conantur. Scire possum."
  - Spero igitur te regionem bene inspexisse cum intrasti?
  "Fecimus. Res est ad animum sollicitans," dixit Adam. "Vere ad animum sollicitans. Non expectabam interruptiones electricitatis tam graves futuras esse."
  "Interruptiones electricitatis circiter tertiam partem urbis afficiunt." MacFarlane cubitis in brachiis sellae posuit. Manus iunxit, digitis turrim formantibus. "Dies quidam meliores sunt. Dies quidam peiores."
  "Non potest bonum esse pro animis hominum qui in his regionibus habitant."
  "Prioritates statuere debuimus. Nobis solis nodis, qui maximi momenti strategici sunt, protegendis coarctabimus."
  "Sicut in Zona Caerulea."
  "Sicut in Zona Caerulea."
  "Infeliciter, seditio impetum capit," Raynor dixit. "Et simile est ludo talpae percutiendae. Unum gregem terroristicorum percussimus, sed duas alias esse invenimus quas nesciebamus. Itaque index longior et longior fit."
  "Matrix minarum tuarum perpetuo aptanda est," dixit Maya.
  "Satis multa. Situatio est valde fluida. Valde mutabilis."
  - Et mihi licet quaerere quomodo Robertus Caulfield haec omnia ferat?
  "Non admodum bene. Se in cenaculo suo clausit. Patriam relinquere recusat. Legatum cotidie vocat. Quotidie. Nuntios de filio suo quaerit."
  "Tantummodo imaginari possum dolorem quem ille et uxor eius perferre debent."
  "Bene, fortuna nobis favente, vos Kiwi per paracadutum desilistis ut coalitioni volentibus iungamini." MacFarlane subrisit, voce humili et rauca. "Quamquam non est prorsus herba viridis, viridis Hobbitonensis, nonne?"
  Maya Adamum aspexit. Vidit maxillam eius contractam, ruborem per genas diffundi. Convicium MacFarlane eum manifeste irritaverat, et paene aliquid asperum in responsum dicturus erat.
  Ita Maya crus Adami sub mensa propulit.
  Ne te a generali in frugalem disputationem de semantica trahat. Non operae pretium est.
  Adam nuntium intellexisse visus est. Humeros erexit et aquae haustum sumpsit. Vocem aequam et constantem servavit. "Minime, Imperator. Haec non est Hobbiton. Nec Disneyland. Hoc bellum est, et bellum infernum est."
  MacFarlane labra compressit. "Sine dubio."
  Raynor fauces purgavit et barbam fricuit. "Quattuor tantum menses praeterierunt, et res adhuc mutantur." Ad MacFarlane annuit. "Idcirco Maiam et Adamum huc invitavi. Ut nobis auxilium ferrent in hac re componenda."
  MacFarlane admodum lente annuit. "Imperium cape. Scilicet. Scilicet."
  Maya intellegere poterat eum consulto evitare. Personam passivo-aggressivam agere. Metaphorice dentes unguesque suos omni momento ostendere. Nec Maya eum culpare poterat.
  Hoc tempore, CIA-Agentura-regimen erat cum ad venationem hominum ventum est. Et, quasi extensio eius, potestates actionum occultarum habebat. Quae facultatem explorationis, observationis, et explorationis gerendi comprehendebant. Et Lucas Raynor omnia ex Legatione Americana in Zona Caerulea administrabat.
  Interea, JSOC ipsas operationes capiendi/necaendi gerebat. Hoc significabat Iosephum McFarlane terras desertas ultra Zonam Caeruleam curare, et sub eius imperio, turmas Delta Force et SEAL in duobus aeroportubus localibus collocare. Hi erant pulsatores ianuarum, oppugnatores - ii qui revera incursiones nocturnas peragebant et proposita magni momenti oppugnabant.
  Omnia satis simplicia in theoria sonabant.
  Elegans etiam.
  Problema erat quod et Raynor et MacFarlane ibi tantum ut "consiliarii" et "exercitatores" pro vigilibus et militibus localibus aderant, et hoc praesentiam Americanam ad minus quam mille viros et feminas restrinxit.
  Rem deteriorem fecit, quod missiones actionis directae tantum post consultationem cum Malaesianis exsequi poterant, quod significat occasiones actualis dispositionis tacticae raras et raras esse.
  Plerumque, dum incolae opera contra rebellionem peragebant, otiosi tantummodo stare et consilium sensatum offerre poterant. Hoc longe ab ideali et longe aberat ab eo quod in aliis terris fiebat.
  Iemen exemplum praeclarum erat.
  Ibi, et Agentia et JSOC plena libertas data est vim cineticam adhibendi. Duo separata programmata inceperunt. Hoc significabat duos diversos indices necatorum, duas diversas expeditiones impetus dronorum, et paene nullam consultationem cum Iemenitis.
  Postquam personam quam quaerebant invenerunt, simpliciter intraverunt et eum vehementer percussit. Invenire, reficere, et perficere. Prior advenit, prior servitur.
  Sed praeses Americanus hanc mentem sclopetarii diffidens factus est. Nimis multae mortes civilium erant; nimia aemulatio temeraria; nimia ultio. Itaque processum deliberationum simplificavit. Systema moderationum et aequilibriorum introduxit et Agenturam et JSOC coegit ut una operarentur.
  Haud mirum, MacFarlane iratus erat. Eius iurisdictio imminuta erat, et nunc sub regulis proelii severissimis agebat. Pessimum somnium militis.
  Maya haec omnia intellexit et scivit, si MacFarlane ad se conciliare vellet, jugularem petere debere.
  Maya recordata est eorum quae pater suus olim ei dixerat.
  Cum dubitas, adhaere sententiis tuis et fiducia in proposito. Vis propositi te quo debes ducet.
  Ita Maya se inclinavit. Cubitis in mensa impositis, manusque iunxit, sub mento positas. "Imperator, num vere dicere possum?"
  MacFarlane caput inclinavit. "Omni pretio." or "Quocumque pretio."
  "Praesidem imbecillum esse puto."
  Maya Raynorem acuto spiritu spirantem audivit, et sella eius crepuit dum se erigebat. Attonitus erat. Maya limitem transgressa erat et absolutum tabu fregerat: Imperatorem Civitatum Foederatarum irridere.
  Vultus MacFarlane frontem contraxit. "Ignosce mihi?"
  "Audivisti me. Praeses est imbecillus. Malaysiam non tam bene novit quam putat. Adductus est ei credere diplomatiam et praefationem esse loco militum in loco. Sed non est verum. Re vera non est verum."
  Os MacFarlane leviter hiatum pendebat, quasi dicturus esset sed verba invenire non posset. Atque ita Maya intellexit se eum captum habere. Totam eius attentionem habebat. Nunc tantum eum attrahere debebat.
  Maya caput quassavit. "Ecce, praeses magna consilia habet. Vim lenem et diplomatiam ostentat. Quam ob rem Malaysiam esse terram moderatam, saecularem Musulmanam pergit dicere. Malaysiam et Civitates Foederatas Americae socios esse in bello contra terrorismum. Communia commoda et inimicus communis..."
  MacFarlane spiritum haustum et se inclinavit. Oculi eius contraxerunt. "Et id dubitas."
  "Ita." or "Ita vero."
  "Quia...?"
  - Quia fabula est. Dic mihi, domine, numquamne de familia Al-Rajhi audivisti?
  - Cur me non illuminas?
  "Familia societatem Al Rajhi administrat. Maxima est argentaria Islamica in mundo, in Regno Arabiae Saudianae sita. Omnia agit, a takaful assecurationibus ad pecunias habitationum. Machina bene uncta est. Valde efficax. Fere solum petrodollaribus sustentata. Sed quamvis superficie clara et laeta videatur, quod re vera subtus est, est tegumentum pro Wahhabitis venenum suum saeculi septimi diffundendi. Scis, leges antiquas de infidelibus decollandis et paribus prohibendis ne diem Sancti Valentini celebrent. Adhucne me sequeris, Generalis?"
  McFarlane exhalavit et annuit. "Ita, scio quid sit Wahhabista. Osama bin Laden unus erat. Perge, quaeso."
  "Itaque cum tempus advenit ut Al Rajhis diversificarent et ultra regnum sua commoda extenderent, Malaysiam bonam optionem fore constituerunt. Et recte iudicaverunt. Malaysiani eos ulnis apertis exceperunt. Iam tum patria graviter aere alieno pressa erat et a difficultate crediti laborabat. Pecunia Saudiana egebant. Vehementer. Et Al Rajhis libentissime obsequebantur. Coniunctio in caelo facta erat, reapse. Tam regimen Malaysianum quam Saudianum originem communem habent. Ambo Sunni sunt. Itaque vincula consularia iam constituta erant. Attamen Al Rajhis non solum pecuniam suam in Malaysiam attulerunt. Etiam imamas suos attulerunt. In constructionem madrassarum fundamentalisticarum pecuniam collocaverunt. Instituta publica infiltraverunt..."
  Maya, effectu dramatico ob suspirationem emissa, perrexit, "Infeliciter, praeses horum omnium eventuum ignarus videbatur. Et Malaysiae auxilium externum et subsidium logisticum praebere perrexit. Cur? Quia patriam ut socium fidum videbat. Unum qui contra al-Qaeda et eius socios cum minima supervisione ageret. Sed scis quid? Loco exercitationis Americanae et armis Americanis ad terrorem pugnandum utendi, Malaysiani in aliam partem processerunt. Terrorem creaverunt. Usi suis vigilibus secretis et copiis paramilitaris, acerbe contra legitimam oppositionem politicam represserunt. De captionibus massis loquor; tormentis; suppliciis. Quicumque - et dico quicumque - qui auctoritatem regiminis Malaysiani impugnare posset, purgatus est. Sed gravissimae violationes iurium humanorum reservatae sunt minoritati, quae vita indigna habebatur."
  "Indicium, indicium," dixit Adam. "De Musulmanis Schiitis loquitur."
  "Recte," inquit Maya. "Shiitae. Pessime se habuerunt quia Al-Rajhi eos haereticos habebat, et Malaysiani in hanc doctrinam sectarianam credere coeperunt. Atrocitas post atrocitatem crescit. Deinde, quodam die, Schiitae statuunt se non amplius genocidium passuros esse." Maya palmam in mensam percussit, poculo ante se tremente, aqua effundente. "Et tum seditio coepit. Regressus. Malaysiani, Saudiani, et Americani scopi opportunitatis facti sunt."
  MacFarlane tacitus erat, Mayam tantum intuens. Semel, bis palpebras clausit, deinde labia lambit, in sella reclinavit, bracchiaque super pectus complicuit. "Bene, fateor, certe scis quomodo imaginem vividam terribilis veritatis depingas."
  Maya quoque in sella sua recubuit. Bracchia complicuit. Ars erat quae "mirroring" appellatur - gestus corporis personae quam alloqueris imitari ut synergiam crees. "Fatemur. Malaysiani sordidi opportunistae sunt. Munificentia praesidis abusi sunt ut proprium feudum tyrannicum crearent. Et haec omnia de pugna contra terrorismum dicta? Merito extortio animi est. Modus ad plus auxilii ab America extorquendum. Et ideologice, Malaysiani magis exemplum Saudianorum sequi student."
  "Mm." MacFarlane nasum contraxit. "Fateor, Malaysianos mihi semper... minus aperti visi sunt. Helicópteras nostras impetus faciendi amant. Artes nostras. Sed consilia nostra? Non tam."
  Maya annuit. "Aspice, Dux, si politicam feudalem seponimus, proposita nostra simplicia essent. Primum, Owen Caulfield recuperare. Deinde, Khadijam invenire, sanare, et finire. Haec autem proposita non inter se excludunt. Khadija Owen manifeste ut scutum humanum utitur. Nos bis cogitare facit antequam impetus dronum in loca rebellium suspecta iubeamus. Prudens consilium est. Nec totum hoc negotium suscepit ut Owen in aliquo loco fortuito celaret. Minime, tuto assumere possumus Khadijam Owen prope tenere. Forsitan etiam iuxta se. Cur igitur Propositum Primum et Propositum Secundum coniungere non possumus?"
  MacFarlane subrisit. Hoc tempore calidius erat. Nulli dentes. "Ita vero. Cur non possumus?"
  Possumus. Fieri potest. Et ut constet, pater meus-Nathan Raines-vitam suam dedit ut Khadijam impedire conaretur antequam seditio inciperet. Et ego et Adamus cum eo in illa missione eramus. Ita, res personalis est. Non negaturus sum. Sed tibi spondere possum, Dux, neminem alium tam multa ex prima manu scire quam nos. Itaque te rogo- omni cum reverentia-ut nobis liceat esse oculi et aures tuas. Ad rem veniamus et aliquid circumscrutemur. Tibi offero occasionem Khadijam necandi. Quid dicis?
  Risus MacFarlane dilatatus est. Raynorum aspexit. "Bene, fortasse kiwis adducere non tam malum consilium erat. Non tam stulti sunt quam apparent."
  Raynor in sella se movit et risum compulit. "Minime. Minime, non est."
  
  Caput XI
  
  
  HORA sub derisu
  dum Maiam et Adamum e legatione abducebat. "Spero vos scurrae vobis ipsis superbos esse. Paene domino aneurysma cerebri dedistis."
  Maya umeros contraxit. "Facilius est veniam petere quam permissionem. Praeterea, Raynor amicus familiae est. Cum patre meo in Bosnia militavit. Sane, paulum iratus erit de eo quod feci, sed mihi id non imputabit."
  "Utinam ibi essem ut omnem tuam maledictam garritum sisterem."
  "Fabula psychologica finienda erat." Adam subridens nasum fricuit. "Generalis MacFarlane morosus erat, et eius sentimentalitatei cedere debuimus."
  - Etiam si id Praesidem Civitatum Foederatarum infamare significaret?
  "Nihil contra praesidem habeo," Maya dixit. "Sed manifestum est McFarlane lineam officialem sequi nolle. Putat Washingtoniam imbecillitatem agere."
  "Mehercule! Quidam fortasse hoc insubordinationem appellabunt. Quidam etiam fortasse dicent te id incitare malam esse decorum."
  "Nihil dico quod McFarlane nondum cogitaverit."
  - Non refert. Adhuc mala decor est.
  Maya caput quassavit. Brachia dilatavit. "Nostinne omnes illas fabulas de eo quod esset cadet apud West Point?"
  Venator subrisit. "Ita vero, quis non?"
  Dic mihi optimum.
  "Quid ...?"
  "Perge, perge. Narra fabulam meliorem. Scis quid velis."
  "Bene. Bene. Tecum iocari faciam." Cum undeviginti annos natus esset, una cum sodalibus sodalitatis, vestibus mimorum indutis, arma antiqua e museo academico furati sunt et ex caligis convolutis granatas fictas fabricaverunt . Deinde paulo post decimam horam vespertinam Aulam Grant invaserunt, coetum discipularum, quae forte aderant, perterrefacti. Hunter suspiravit. "Et me cogis hoc facinus nefarium narrare quia...?"
  "Quia aliquid demonstrare volo," Maya dixit. "MacFarlane idem vetus rebellis est qui semper fuit. Ita per gradus ascendit, et ideo in summo pyramide JSOC sedet."
  "Dux pronus est ad extra solitum modum cogitandum," dixit Adam. "Libet ei omnino extra solitum modum agere. Adrenalinum est medicamentum quod praefert."
  - Ita, quod eum candidatum perfectum facit ad ducendum optimos et ingeniosissimos venatores-interfectores quos exercitus Americanus offert. Et scis quid? Hoc tempore, MacFarlane putat omne illud ingenium frustra esse. Peius, putat Agenturam plenam esse ineptiis et rebus politicis. Odit vobiscum agere. Odit comiter agere. Non est eius mos.
  "Ita vero. Dobermannus est ringens et catena tenens," dixit Hunter. "Est molestus et contumeliosus. Et, mehercule, non potest intellegere cur praeses eum non dimittat."
  "Recte. Itaque spero te intellegere cur fecerim quod feci."
  - Ut ducis ego leniam et eum erga nos larvas amiciorem redderemus? Scilicet. Intellego. Sed insanam habes rationem huius.
  "Quod volebamus, accepimus. Eius cooperationem et eius attentionem."
  - Id dicis quasi certum esset. Non est.
  "Fortasse. Sed saltem melius est inimicitiam eius a nobis avertere. Postea fructus feret. Crede mihi."
  
  Caput XII
  
  
  HORA minus extensa
  ante Deversorium Grand Luna. Aedificium quadraginta tabulatorum erat, vitro aurato et ferro albo polito constructum, curvis inclinatis et lumine calido ornatum.
  Somnium simile videbatur.
  Invitatio.
  Venator Adamo et Maya annuit. "Ultima statio nostra hac nocte. Certus sum vos esse vehementer defessos. Itaque ad nos venite et dormite. Hora nona mane revertar. Et Robertum Caulfield conveniemus."
  "Exspecto," inquit Maya. "Gratias tibi ago."
  "Euge, amice," dixit Adam.
  Baiuli ridentes ianuas Mayae et Adami aperuerunt et sarcinas e cista exonerare coeperunt.
  Sed Adam celeriter egressus manumque agitavit. "Gratias agimus, sed sarcinas nostras ipsi portabimus."
  "Certusne es, domine?" Ianitor frontem contraxit. "Graves sunt..."
  "Noli de hoc solliciti esse. Bene erimus."
  Adamus Maiam vultum scientem aspexit, et illa intellexit.
  Mala erat consuetudo sinere ignotos sarcinas tuas tractare. Momentum tantum requirebatur ut aliquis instrumentum occultum auscultationis vel signum vestigationis poneret. Aut - quod absit - bombam. Numquam nimis cautus esse potes.
  Ita Maya et Adam sarcinas suas rotulis instructas post se traxerunt, et bajulus, umeris sublatis, eos in vestibulum duxit.
  Interius opulentum erat. Pavimenta marmorea levia. Columnae excelsae et ornatae. Laquear arcuatum et curvum. Visus admirabilis. Sed Maya nulla ex rebus cosmeticis animadvertit. Potius, in apparentem securitatis inopiam animum intendit. Dissimilia deversoriis, exempli gratia, Bagdati aut Cabuli, hic normae erant laxae.
  Nullae scrutationes, nullae machinae detectionis metallorum, nulli custodes uniformati factae sunt. Hoc consulto factum esse, Maya sciebat. Administratio deversorii nolebat ut atmosphaera elegantia aspera realitate perturbaretur. Itaque custodes vestibus civilibus induti sunt, ita ut inconspicui essent, quamquam longe a videndis.
  Non diu Maya unum eorum animadvertit. In angulo sedebat librum legens, tumore pistoli sub tunica conspicuo.
  Maya hoc neglegens et inprofessionale iudicavit. Scilicet, melius erat habere artifices secundi ordinis quam nullos omnino. Sed, ut videtur, haec scientia ei neque fiduciam neque solacium praebuit.
  Bene, per deos...
  Aliis quibusvis condicionibus, Maya hic manere non maluisset. Sed meminit eos latibulum servare debere. Cum multitudine misceri et atmosphaeram colligere. Haec erat elegans via dicendi eos tacite negotia sua gerere et informationes colligere debere, sine ullo pollice dolente eminere.
  Ita, condiciones longe ab idealibus erant.
  Sed eorum munus erat cum eo reconciliari.
  Adapta. Ex tempore age. Supera.
  In receptione, Maya et Adam sub nominibus fictis se receperunt. Duae cubicula ordinaria reservata erant. Nihil complicatum. Nihil quod nimium studium excitaret.
  Acceptis tesseris clavium, ad ascensorem processerunt.
  Interea, Maya cauponam piscinae conspexit. Musicam clavilis, sermones, et risus audivit. Aroma potionum alcoholicarum et fumosarum shashlik inhalavit.
  Deversorium famam habebat ut locus gratus advenarum in Zona Caerulea congregatorum. Locus erat ubi legati et impostores fabulari, contactus commutare, circumire, et pacta concludere poterant.
  Maya dentes suxit et caput quassavit.
  Aves eiusdem sexus congregantur.
  Cum cum Adamo in ascensorem ingressa esset, se deprehendit cogitantem de quanto colonialis omnia sentirentur. Quasi animi patriae tres generationes regressissent, et quod olim ad aevum praeteritum pertinuerat, nunc status quo esset.
  
  Caput XIII
  
  
  Maya et Adam
  vicesimum quintum tabulatum attigit.
  Campana ascensoris sonuit, fores apertae sunt, et illi egressi sunt. Per vestibulum ambulaverunt donec cubicula sua contigua invenerunt.
  Adam haesitavit, chartam clavis in manu tractans. "Itaque..."
  Maya tenuiter subrisit. "Itaque..."
  Paulisper constitit.
  Silentium trahebatur.
  Animus erat timidus et incommodus.
  Maya tempus meminisse potuit cum facile erat eis loqui, et cogitationes suas profundissimas communicare et sine metu loqui poterant.
  Sed res gestae biennii proximi rem periculosam reddiderunt. Et nunc, si res non ad laborem pertinebat, saepe verbis haesitabant, nexum invenire conantes, velut duo homines se invicem in nebula densa amittunt.
  Quid illis accidit?
  Num vere tantum mutata est?
  An habuisti?
  Adamus fauces purgavit. "Bene te cum duce hodie convenisti."
  Maya suspiravit. "Speremus satis esse."
  "Ita esse debet. Ergo, cras ad basim hora octava adveniemus? Ibimus ad ientaculum?"
  "Mm-m-m. Simile consilio sonat."
  "Bene igitur. Vale." Adam se avertit. Claviculam ad ianuam cubiculi impulit, eam sonitu et clicculo reserans.
  Maya contraxit ingem. Eius repentinitas eam laesit; quam celeriter sermonem eorum interrumperet.
  Mehercule!
  A pede ad pedem se movens, eum tangere, rogare ut exspectaret cupiebat. Modo... exspecta.
  Sed labra eius tremebant, haesitabat, et vehementer palpebras claudebat dum Adamum in cubiculum suum delabi observabat, ianua post eum claudente...
  Dolorose, nihil nisi brevissimum susurrum exprimere potuit: "Bona nox. Dormi bene."
  
  Caput XIV
  
  
  Caput quassans,
  Maya ianuam cubiculi sui aperuit et introivit. Clavem electronicam in receptaculum electricum inseruit, et vis electrica venit.
  Cubiculi aspectus erat minimalisticus attamen elegans. Parietes argentei, pavimenta lignea, et lumen submissum. Lectus regius cubiculum dominabatur, in tapete ovali, colore terrae, et molli positum.
  Aer lavandula recenti redolebat, et quamquam Maya aures intenderet, sonitus insonus erat egregius. Nihil nisi murmur continuum aeris condicionati audire poterat.
  Quivis alius viator frequens hac dispositione laetus fuisset. Sed non Maya. Postquam sarcinam suam deposuit, sellam e mensa in angulo arripuit et eam ad ianuam admovit.
  Hoc quasi cautionem praeberet. Cum illa non necessario audire posset intrusum conantem cubiculum ab extra intrare, sella et impedimentum et monitionem praeberet.
  Pater eius eam docuit.
  Numquam praesumas. Semper paratus esto.
  Ad sarcinam suam reversa, Maya eam aperuit et rem accendiculo similem extraxit. Globulum in instrumento pressit, manu tenuit, et per cubiculum ambulare coepit, eam huc illuc agitans.
  Maya omnes angulos et rimas perscrutata est, lumina et foramina praecipue attendens. Alta. Humilia. Modo ut certa esset.
  Conatus eius contra-splorantes nihil revelaverant, et repellens insectorum adhuc in manu eius erat. Non vibrabat.
  Cubiculum mundum erat.
  Bene.
  Suspirans, Maya scopam exstinxit et eam deposuit. Ad latrinam se contulit. Se exuit et glacialem imbrem sumpsit. Tribus minutis. Tum exiit.
  Maya se linteo siccavit et vestem spumosam, ab deversorio benigne provisam, induit. Regulam habebat numquam diu in locis ignotis lavare. Non sibi permittere poterat ut nimis commoda esset; nimis secura. Luxus ad alias puellas pertinebat, sed non ad se. Numquam ad eam.
  Maya siccatorem capillorum e armario balnei sustulit. Ad lectum rediit. Consedit et siccatorem accendit. In capillos humidos flare coepit. Oculos clausit et cogitationes suas ad Adamum revertentes animadvertit, angulis oris palpitibus.
  Desidero nos. Desidero quae habuimus.
  Maya omnia quae eos ad hunc momentum duxerant recordata est. Omnia coeperant cum pater inter operationem non auctorizatam Kuala Lumpur interfectus est. Et inter dolorem et consequentias, Mama decrevit iudicium Adami culpandum esse. Itaque edictum combustionis edidit et eum a Sectione Prima dimisit.
  Ita, Maya logicam intellexit. Magistratus capita volvenda volebant, et Adam vir perfectus ad cadendum evasit.
  Cur observatorem idoneum non constituit?
  Cur signa monentis non animadvertit?
  Cur sagittarium non animadvertit donec nimis sero esset?
  Quaestiones, quaestiones, quaestiones.
  quaestiones maledictae.
  Scilicet, Adam erraverat. Id negari non poterat. Attamen, intimo corde, Maya credebat matrem suam plus facere debuisse ut eum protegeret. Valde potuisset pressioni politicae resistere. Sed mater eius nesciebat, et hoc ipsum sensum necessitudinem inter matrem et filiam dilaceravit.
  Numquam Maya tam conflictatam, tam discissam se senserat. Funus patris; frigus matris; discessus Adami. Nimis grave erat ferre. Et tandem, Maya quoque Sectionem Primam reliquit.
  Sed momentum criticum advenit cum Mama manum porrexit et Mayam et Adamum in retiaculum contra terrorismum retraxit. Munus eorum? Abraham Khan, scriptorem Muslimum cuius vita ab extremistis periclitabatur, protegere.
  Iter erat quod ambos ad limites personales impulit: Maya socium amisit et Adam delatorem secretum.
  Plus mortis.
  Plus tragoediae.
  Sed nescio quo modo, inter haec omnia, Mama pacem cum Maya fecit, et Adam famam suam restituit et in Sectionem Primam restitutus est.
  Omnia ad statum pristinum redierant. Attamen... vulnera adhuc tam recentia erant. Tot verba tacita manebant. Tot affectus ligati manebant. Et Maya se tempora simpliciora, tempora faciliora desiderare invenit.
  Forsitan melancholica facta est quia tanta mutata erant.
  Fortasse nimium -
  Cogitationes Mayae interruptae sunt tribus pulsationibus in foribus cubiculi sui. Oculi eius subito dilatati sunt, et siccatorem capillorum exstinxit.
  
  Caput XV
  
  
  Maia ianuam fixis oculis aspexit.
  Cor in auribus pulsare audiebat. Lentus impetus adrenalini ventrem eius calefaciebat.
  Instinctus dominatus est.
  Siccatorem capillorum in lecto deposuit et ad sclopetum manum tulit. Vaginam exuit et eam onustam esse confirmavit. Tum, manu libera, cultrum extraxit. Capsula militaris erat, et uno ictu carpi, laminam serratam explicavit. Clamo cum strepitu explicata est.
  Lente, lentissime, Maya ad ianuam ambulavit.
  Quamvis illecebrosum esset, tamen vitavit se inclinare ut per foramen inspiceret. Error tironis fuisset si persona ex altera parte umbram suam conspicere permitteret, eam facilem praedam reddens.
  Itaque potius se contra parietem iuxta ianuam pressit.
  Pauci plures ictus fuerunt.
  Venerunt rhythmici, ludibriose.
  "Ego sum," Adam voce canora dixit. "Me hic exspectaturum est an quid?"
  Maya exhalavit et contraxit se. Subito se stultam sensit. Nihilominus, curare debebat ne Adamus sub ulla pressione esset, itaque eum provocavit. "Carcosa."
  Adam subrisit. "Ludisne me? Putasne aliquem telum capiti meo posuisse?"
  "Carcosa," Maya iteravit.
  "Bene. Vicisti. Contrasigna: Stellae Nigrae. Nunc aperi antequam cibus frigescat."
  "Cibus?"
  - Ita, cibus. Cena. Ministerium cubiculi.
  Maya subrisit, iucunde attonita. Cultrum complicavit et custodiam pistoli remisit. Pistola in sinum vestis suae condidit, tum sellam extraxit et ianuam reseravit.
  Adam in vestibulo stabat, ferculum cum duabus patinis nasi lemak conditi et duabus poculis teh tarik glacialis tenens. Mentum sustulit. "Tentus es, nonne?"
  Maia subrisit. "Nimis cautus esse non potes cum omnibus hominibus miris his diebus."
  "Ita vero. Non dicis."
  
  Caput XVI
  
  
  Maia nesciebat
  Si Adamus octoginta centesimas partes perfecisset et sententiam mutasset, aut si hoc consilium eius ab initio fuisset - rem leniter agere sicut Bogart, deinde eam cena Malaesiana valde delectare...
  Quomodocumque, nihil curae erat.
  Illa modo laeta erat eum venisse.
  Itaque ad mensam caffeariam consederunt.
  Edierunt, biberunt, colloquebantur, riserunt.
  Inconscii, ambo vitabant se in medio bello deo relicto versari. Potius, in res leves et frivolas animum intendebant. Sicut in ultima pellicula mala quam ambo viderant. Facta turmae harpasti All Blacks. Et loca ubi mutui noti erant.
  "Quomodo se habet Kendra Shaw?" rogavit Maya, nasi suum finiens.
  Adamus fistula sua glaciei cubos in suum inspersit. "Mirum est te rogare. Modo cum ea per telephonum proxima hebdomade locutus sum. Desponsa est."
  "Vah. Vere?" or "Vah! Vere?"
  "Mmm-hmm. Serio. Propositum in genu et anulus. Laeta videtur."
  - Num diem iam constituerunt?
  "Putant id aliquando anno proximo futurum esse."
  - Et opus eius in Sectione Prima...?
  - Dicit se finivisse. Nulla est temptatio revertendi.
  Maya cochleare deposuit et patinam a se propulit. Lente annuit. "Hoc debet esse... bene, hoc debet esse iucundum."
  Adamus caput inclinavit. "Extra consilium esse? Non prodest?"
  - Ut normalis sis, ita. Sicut civis vulgaris. Ei bene est.
  "Mehercule! Numne invidia est quam in voce tua audio?"
  "Invidia?" Maya capillos retrorsum iecit. "Minime."
  "Ita vero." Adam subrisit. "Sane."
  "Non invideo." or "Non invideo."
  "Recte." or "Recte."
  Maia haesitavit, deinde ingemuit. Victoriam confessus est pollicem et indicem attollens, digito uno inter se distantes. "Bene. Me eo duxisti. Forsitan paulum invideo."
  "Paululum tantum?" Adam irrisit, pollicem indicemque attollens gestum eius imitans.
  "Sume tempus." Maya manum eius prehendit et subridens dixit. "Numquamne cogitasti qualis esset? Abesse in perpetuum? Non tolerare umbris, mendaciis et crudelitate?"
  Adam umeros levavit. "Bene, abfuimus per aliquod tempus, meministi? Et-o deus-non contenti eramus eo. Quia non ad hoc homines sicut tu et ego nati sumus." Adam se inclinavit. "Dic mihi, cum puella parva esses, numquamne matrem tuam fucis ornatam vidisti? Numquamne te inspiravit ut eam imitareris? Experireris cum fucis?"
  Maia frontem contraxit. "Quid hoc ad... pertinet?"
  Adamus digitos in mensa pulsavit, oculis malitiose micantibus. "Age. Indulge mihi."
  Maya genas inflavit et altum spiritum duxit. "Ego... Bene, nullas sessiones cosmeticas puellarum memini. Sed aliquid aliud memini..."
  "Disperge. Scis quid velis."
  Maya risum melancholicum labris suis transire sensit. "Cum puella essem, memini matrem meam a chirurgia domum redeuntem. Et hoc ritu, hac formalitate, utebatur. Recte ad cellam nostram descendebat. Lucernam e lacunari pendentem accendebat. Et arma sua in mensa fabricatoria disponebat. Ea discerpere incipiebat. Partes singulas purgabat et ungebat. Et eam e summis scalarum summis observabam. Et mihi visa est... pulchra. Motus eius tam leves et elegantes erant. Et eius intentio, fere... Oh, quomodo describere? Hypnotica? Zen similis? Scio me tritum sonare, ita. Sed verum est. Simile erat quieta meditatione. Reflexione interna." Maya caput quassavit. Risit. "Et, scilicet, matrem meam imitari conata sum. Idem facere conata sum cum hoc revolvere plastico quod mecum portabam. Sed tandem tantum fregi..."
  - Bene igitur. Adam annuit. - Non eras puella ordinaria. Nec umquam aliam vitam cognovisti.
  "Res ridicula est, numquam educationem meam tamquam insolitam putavi."
  "Quidam fortasse rem mirum dicant. Nunc adultus es et factus es operator quem vocant cum civilizatio ad inferos ruit. Noli praeterire. Noli ducentos dollarios colligere. Nescis quid aliud facere."
  Maya frontem contraxit. "Bene, id est inurbanum."
  Adam manus sustulit. "Heus, aliquis purgare debet. Quomodo aliter politici in lectis suis noctu tranquille dormire possunt? Quomodo aliter de re-electione somniare possunt?"
  Kendra autem viam ex hac re invenisse videtur.
  "Vere? Vere? Non tam certus essem. Sex menses ei matrimonii darem. Tum palpitare incipiet. Celeritatis desiderium sentiet. Et ad Sectionem Primam redibit. Quia similis nobis est. Nihil aliud facere scit."
  "Ita, bene, mea sententia puncta accipit saltem si aliquid aliud facere conatur."
  "Bene, satis aequum est. Sed cum eius arte? Eius mente? Et quid fecit? Dicerem plus quam nuptias fabulosas et vitam beatam requiri ad eam ab instinctu necatorio purgandam."
  Maya suspiravit et decrevit in hoc non insistere.
  Ambo super pocula sua inclinati, theam finiendo.
  Iterum Adam Adam erat. Perspicuitatem cynicam praebebat, et, quamvis Maya id fateri nollet, tamen recte iudicabat.
  Quasi praehistorici erant in eorum visione mundi, a rebus difficilibus, dolorosis, destructivis pendentes. Et - per deos immortales - pessimo quod humanitas offerre poterat vescebantur. Et nescio quo modo, Maya mirum in modum secura cum eo sensit. Hic erat mundus reptilianus quem bene noverat. Mundus reptilianus quem semper noverat. Et eius natura fera tam alte in mente eius, in anima eius insita erat, ut eam extrahere paene impossibile esset.
  Hoc est quod est, et nos sumus qui sumus. Nihil aliud facere scimus. Non possumus.
  Tandem Adam fauces purgavit. Horologium inspexit et se erexit. "Bene, bene. Sero fit. Et tempus est nobis quieti. Dies longus cras erit."
  Maya palpebris nictavit et manus per vestem suam duxit. "Ita vero. Tempus est somni. Heus, gratias tibi ago pro cena. Vera delicia erat. Valde mihi placuit."
  "Placere volo." or "Placere volo."
  Sellas repulerunt et surrexerunt.
  Adam patinas et pocula in patinam reponere coepit, sed Maya eum prohibuit, manum eius manu sua tegens. Digiti eorum inter se implicati sunt, et illa pressit. "Bene est. Sine."
  Adamus haesitavit.
  Illam aspexit eiusque oculos tenuit.
  Momentum extenditur.
  Tum lente, lentissime, manum liberam sustulit. Digitos per mentum eius, per maxillam duxit, capillorum laxas colligens et post aurem recondens.
  Gestus erat simplicissimus, sed tam tener.
  Maya deglutivit, cute sub tactu eius formicante.
  Adam vultum suum ad eius admovit. Et eo momento, putavit eum eam osculari posse. Id praeviderat, id desideraverat. Sed-minime-se avertit ultimo momento. Genam suam ad eius tetigit et eam in amplexum traxit.
  Fortiter palpebravit, labris trementibus.
  Frustrata erat. Confusa. Sed-mehercule-am tamen amplexum vicissim reddere sibi permisit. Manus per dorsum eius musculosum duxit et odorem eius salsum inhalavit, sciens se, propter sanitatem et professionem, tam longe progredi non posse. Ultra.
  Adamus susurravit.
  "Mm." Guttur Mayae contractum est, verbaque invenire non potuit. Solum annuere potuit.
  Et sic steterunt diutissime, inter se pressi, perfecte sculpti. Naturale erat, optimum solacium, silentium solo respiratione eorum interruptum.
  Adam suspirans ab ea se retraxit, incantationem rumpens et, ne respiciens quidem, foras exiit. Lusit sicut Bogart, leniter et tranquille.
  Maya nihil aliud facere potuit nisi ibi stare, ungues in palmas figere et nares dilatare. Pavimentum aspexit, tectum aspexit, oculosque torsit. Recordata est quid mater ei dixerat antequam Auckland discederet.
  Intenti mane. Ne permittas ut affectus erga eum iudicium tuum obscurent. Hoc est error quem tolerare non potes.
  Maya ingemuit et faciem fricuit. Sobrietatem recuperavit, tum sellam arripuit et contra ianuam impulit, eamque claudit.
  
  Caput XVII
  
  
  Khaja modo expergefacta est
  post quartam horam matutinam. Lacrimae per genas eius fluebant, et mens eius adhuc a tergis aranearum somni vacillabat.
  Singultiens et tremens, e sacco dormiendi se evolvit. Tenebrae erant. Tenebrae undique circum eam. Et instinctu, sclopetum impetum faciens AK-102 adprehendit. Ex angulo illud arripuit et manubrium onerandi traxit, .
  Per dentes anhelans, corde pulsante, Khadija genu in unum demisit. Sclopetum sustulit, ad humerum pressit, et simul ac digitus sclopetum tetigit, obstupuit.
  Lacrimis palpebris perfusa, circumspectavit. Meminit ubi esset. Ita, in tentorio in media silva erat. Nullae minae; nulli hostes. Vultus eius contraxit, et intellexit...
  Somnium erat. Somnium tantum. Imago praeteriti.
  Khadija gemuit, telum demittere sivit, et in nates cecidit. Nebulam ex oculis abstersit. Dum pulsus cordis palpitans sedatur, sonos extra tentorium auscultavit. Susurrationem et sibilum insectorum. Arbores in vento susurrantes et susurrantes. Lenem murmurem rivi propinqui.
  Pacificum erat.
  O, tam placidum.
  Et tamen anima eius perturbatione cruciabatur.
  Khadija de die vitae suae obscurissimo somniavit. Cum vigiles domum suam inter prandium irruerent, fenestras frangentes, mensas evertentes, arma dirigentes. Maritum eius verberaverunt donec sanguinem funderet, deinde compedibus vinxerunt, cucullum super caput posuerunt, et abduxerunt. Et - per Deum - conata est eos obsecrare, cum eis ratiocinari, sed frustra.
  Semper idem somnium erat.
  Idem exitus.
  Idem fatum.
  Khadija pessulum e sclopeto suo removit et seorsum posuit. Tum caput manibus complexa est. Iram, paenitentiam, desperationem sensit. Magis quam omnia, tempus retrorsum convertere cupiebat.
  Utinam sapientior esset.
  Utinam illa fortior esset.
  Utinam armata esset.
  Si modo...
  Khadija sibi risum amarum permisit. Recordata est quomodo olim in petitionibus, protestationibus, representationibus politicis interessent. Quam simplex fuisset, credens haec omnia ad progressum vel etiam ad tutelam ducturam esse. Quia, denique, omnia ad nihil duxerunt. Prorsus nihil.
  Si viam aliam elegissemus...
  Atque eo ipso momento Khadija intellexit se gravissima peccata commisisse. Horruit et se erexit, quasi electricitate percussa.
  Solus Deus potestatem habet fluxum et refluxum fati dictandi. Nemo alius. Quis es tu ut de eius omniscientia dubites? Quis es tu ut de eius providentia dubites?
  Khadija maxillam compressit, vocem Aeterni se castigantem sentiens. Superbia se superare permiserat.
  Redemptionem. Redemptionem quaerere debeo. Nam si superbia maximum peccatum est, humilitas maxima virtus est.
  Itaque Khadija lucernam ad se extendens manum accendit. Lens eius colorata obscurum rubrum lumen effundebat. Satis erat ei videre, sed non satis ut quisquam extra proximam vicinitatem ullam lucem alienam deprehenderet.
  Khadija se ad precationem paravit. Caput, manus et pedes aqua in ampulla et pelvi lavavit. Deinde tapete precum protulit, deinde turbah. Hoc erat ei res pretiosissima - tabula fictilis ex terra urbis sanctae Karbalae in Iraquia facta. Donum a defuncto marito.
  Khadija mattam explicavit et turbam ante se posuit. Compassum suum inspexit ut rectam directionem spectaret.
  Tum genua flexit. Arabice, excerptum ex Sura Al-Imran recitavit: "Numquam eos qui in via Dei occiduntur tamquam mortuos putes. Immo cum Domino suo sunt, victum accipientes, gaudentes in eo quod Deus eis ex munificentia sua dedit. Et bonam nuntiationem de eis qui post eos martyrium subire debent accipiunt..."
  Khadija lacrimas iterum fluere sensit, genas urentes, dum se inclinavit et frontem turbae tetigit.
  Mirabile erat; perfectum.
  Vere, maritus se immolavit ut ipsa instrumentum Creatoris fieret. Et aliquando - ita vero - scivit se dilectum suum iterum in Paradiso visuram esse.
  Hoc erat sacrum promissum jihad.
  Khadija credere debuit.
  Ei adhaerere debuit.
  
  Caput XVIII
  
  
  Cum Khadija preces suas perfecisset,
  Tentorium aperuit et foras iit.
  Aer antelucana frigidus erat, et radii lunae per tectum silvae tropicae filtrabantur. Alicubi procul, simiae clamabant et coaxabant, clamoribus per vallem terrificis resonantibus.
  Hoc ei commemoravit cur hunc locum pro arcem suam elegisset. Terra hic late patet et aspera erat, et densa folia fedayeen eius ab oculis curiosis dronum et satellitum celabant. Abundantia animalium etiam quasi distractio erat, imagines thermales et radar terram penetrans perturbans.
  Ita, hic locus perfectus erat latibulo factionum. Attamen Khadija sciebat quam facile esset securam fieri. Itaque viros suos in parvas cohortes divisit, non plus quam triginta viri et mulieres singulae, et in omnes partes dispersi sunt. Orientem. Occidentem. Septentrionem. Meridiem. Continuo in motu. Numquam nimis diu in uno loco castra posuerunt.
  Disciplinam etiam radiophonicam severissime custodiebat. Numquam per aera communicabant nisi omnino necesse erat. Potius, methodo iamdudum probata utebantur: reti nuntiorum utentes ad nuntia occulta pedibus perferenda.
  Khadija sciebat has cautiones pretio habere. Hoc significabat structuram imperii copiarum suarum flexibilem et laxam esse, et praesertim in nostra aetate digitali, coordinare res difficile esse posse.
  Consilium suum plus semel recogitavit. Viam meliorem, semitam faciliorem invenire conata est. Sed semper-semper-ad eandem conclusionem pervenit. Securitas operationum clavis erat, et melius erat lente et caute agere quam celeriter et temere.
  Non poterat sibi permittere ut Americanos aut socios eorum contemneret. Serpentes callidi erant, et technologia favebat. Itaque nullum periculum subire vellet.
  Annuens, Khadija per castra sua ambulavit.
  Tentoria in vento fluctuabant, nullae flammae apertae, nulla fulgura effrenata. Secretum perfectum. Prorsus ut illa volebat.
  Ad tres fedayeen, qui tentorium Owen Caulfield custodiebant, accessit. Illi eam agnoverunt, terga erigentes et sclopeta trans pectora cruciantes.
  "Puerum nunc visere eo," dixit Khadija.
  - Ita, Mater.
  Unus e viris manum porrexit et eam ei aperuit, illa autem inclinata se intromisit.
  
  Caput XIX
  
  
  Owen contraxit
  Expergefactus ubi Khadija intravit, oculis dilatatis et spiritu rauco, adhuc sacco dormiendi adhaerens recessit. Ad angulum se pressit.
  Khadija tristitiam cor suum velut acus calida penetrare sensit, sed reactionem pueri intellexit.
  Illi, daemon sum. Eum ex omnibus quae umquam novit abstuli. Nec mirum est cur me propterea oderit.
  Capite quassante, Khadija genua demisit. Conata est, ut habitum non minacem servaret, e sacculo, quem portabat, capsulam potionis extraxit. Succus aurantiorum erat. Stipulam affixam avulsit et eam evolvit. In sacculum coniecit.
  Tum lente, lentissime, ad puerum accessit. Manum porrexit et ei potum obtulit.
  Puer, labris contractis, fixis oculis fixis, se proripuit et eam ab ea arripuit. Tum in angulum se proripuit, stipulam fortiter sugens, oculis numquam ab eius oculis recedentibus.
  Khadija eum paulisper aspexit, deinde suspiravit. "Non te laedam. Quaeso mihi crede."
  Puer perrexit intueri, naribus dilatatis. Oculi eius - o dei immortales - pura caede micabant.
  Khadija, anxia, occipitium tergum fricuit. Olim de re quadam, quae syndroma Holmiae appellabatur, legerat. Vinculum erat inter raptorem et captivum. Sed... talis empathia hic non exsistere videbatur.
  Etiam post quattuor menses, Owen insolito impetu audax mansit. Raro loquebatur et raro ullam affectionem praeter contemptum et hostilitatem ostendebat. Interdum, paene ferus videbatur, avidus provocandi, avidus pugnandi.
  Khadija suspiravit et frustrationem repressit. Intellexit se errasse. Puerum pro eius misericordia corrumpere conata erat. Sed stulta sententia fuerat, quia puer pertinax, ferociter intelligens, et neglectus erat.
  Itaque nunc Khadija aliam rationem cepit. Risum moderatum assumpsit. Non nimis arctum. Non nimis laxum. Et ad tonum firmum transiit et puero locuta est quasi adultus esset. "Abraham Lincoln-praeses Americanus maximus erat, nonne?"
  Pueri oculi contracti sunt et caput leviter inclinavit, desinens stipulam sugere.
  Khadija sciebat se eius attentionem iam habere. Insidias eius excitaverat. Et annuit. "Ita, Lincoln maximus erat. Quia pronuntiavit servos liberos esse debere. Et progressus est ut ita fieret. Sed iter illud non sine magno sacrificio factum est." Khadija paulisper substitit, cogitans num verbis nimis magnificis ut puer intellegeret uteretur. Sed nihilominus perrexit. "Milia et milia Americanorum perierunt. Res publica in duas partes divisa est . Ignis fuit. Et sanguis. Et dolor. Et tandem... bene, tandem, Lincoln omnia constitit. Etiam vita eius. Sed quod agere constituerat perfecit. Somnium eius verum factum est. Servos liberos fecit..."
  Puer inclinatus est, vehementer nictans, digitis circa sacculum potionis vibrantibus.
  Khadija se inclinavit ut ei aequaret. Vocem ad susurrum demisit et risum amisit. "Idem pro populo meo volo. Ut liber sit. Ut liber sit ab oppressione. Sed... nullum Lincoln habemus. Nullum servatorem. Solum ignem. Et sanguinem. Et dolorem. Itaque pugnamus. Et aliquando-aliquando-spero vos intellecturos esse."
  Khadija puerum observavit. Nullum iam odium in iuvenili eius vultu apparebat. Tantum curiositas et cogitatio. Quasi inciperet retractare sensus suos erga eam.
  Sine verbo, Khadija se vertit et e tabernaculo elapsa est.
  Owenum cum aliquo ad meditandum reliquit. Semen ideae commoventis seminavit. Interim-si Deus voluerit-haec simplex philosophia sufficere debet.
  
  Caput XX
  
  
  Pars fracta est,
  et Khadija cum Siti et Aymane in luco prope castra convenit.
  Alta herba circum eos fluctuabat, et aves canebant dum sol super colles asperos in horizonte orientem. Quasi initium diei pulchri videbatur. Dies promissis plenus.
  Khadija, antequam ad legatos suos se convertit, "Quaenam est condicio nostra?"
  "Omnes nuntii se nominaverunt," Ayman dixit. "Omnes nuntii traditi sunt."
  "Nihil in discrimen venit?"
  - Minime, Mater. Omnia praecautiones adhibuimus.
  "Bene. Et paratae suntne camerae?"
  "Omnia synchronizata habemus," dixit Siti. "Id confirmatum est. Operatio prout consilium est procedet."
  Khadija suspiravit et annuit. Sentiebat fremitum exspectationis intra se. Recordata est quae de impetu Tet didicerat; quomodo Communistae eo usus essent ad Americanos perterrendos bello Vietnamiensi. Et sperabat easdem lectiones hic pertinere.
  Allahu akbar. Fiat voluntas eius ab hoc momento deinceps.
  
  Caput XXI
  
  
  Dinesh Nair non numeratus est
  vir fortis ipse.
  Re vera, nunc palmae eius sudantes erant et cor eius pulsabat dum per semitam ambulabat. Sibi admonere debebat ut tempus sumeret, ut motus suos lenes et faciles servaret.
  Paulo post horam septimam erat, et regio urbis Kepong ab interdictione nocturna expergisci coepit. Venditores et negotiatores angustas plateas, negotiis apertis, complebant. Currus lente movebantur, prope prope prope. Et supra, tramen monorail praetervolabat, sonum hypnoticum edens.
  Pulsum-pulsum. Pulsum-pulsum. Hic, illic.
  Primo aspectu, quasi dies alter videbatur.
  Sed scilicet non ita erat.
  Cum Dinesh hodie mane experrectus esset, nuntios in ephemeride "New Straits Times" inspexit. Haec consuetudo eius per annum praeteritum fuerat. Hoc cotidie faciebat, singulas inscriptiones linea per lineam perlustrans.
  Iam consuetudo commoda facta erat. Repetitio conspiciendi, quaerendi, nihil inveniendi. Semper nihil. Et post totum hoc tempus, in quandam socordiam delapsus est. Conclusit activationem muneris sui, si ad id ventum esset, verisimiliter in futuro longinquo eventuram esse.
  Non hodie.
  Non cras.
  Scilicet, non postero die.
  Et hoc Dineshum consolabatur - possibilitas numquam officia sua implere debere. Iucunda erat phantasia. Aeternaliter paratus maneret, fortis apparens, nihil tamen forte agendo.
  Sed hodie... bene, hodie dies est quo fictio scientifica collapsa est.
  Dinesh, dum capulus sorbebat, in inscriptionem negotii invenit. Nuntius brevis et dulcis erat - dominus in concessionem se extenderet. Solum investitores serios quaerebat, et fastidiosi non deberent applicari. Negotium in exterminatione murium et blattarum pertinebat.
  Hoc viso, Dinesh anhelavit et se erexit. Coffea per mentum eius stillabat. Quasi aliquis eum in ventrem percussisset, sibi videbatur.
  Oculis dilatatis, os abstergens, nuntium iterum atque iterum relegere debuit, ut certus esset. Sed... nullus error erat. Locutio prorsus recta erat. Signum secretum erat. Signum ad activandum.
  Fit. Vere fit.
  Dinesh tum et illico impetum affectuum intra se volitare sensit.
  Excitatio.
  Intriga.
  Timor.
  Sed nullum erat tempus his sensibus immorari, quia hoc erat lumen viride quod diu exspectaverat. Erat incitamentum ad agendum; occasio implendi votum quod fecerat. Et ut Catholicus conscientia praeditus, sciebat se provocationem accipere debere. Non amplius phantasiae efflationes, non amplius fabulae.
  Nunc, dum Dinesh per semitam ambulabat, tabernas et homines praetereuntes perlustrabat. Hanc viam centies ambulasse debuit, sed hodie, sub pondere scientiae quam portabat, urbis prospectus hyperrealis, claustrophobicus videbatur.
  Odores et soni rigere coeperunt, et cum sursum aspexisset, vidit dronem praeter aedificium altum volantem. Vigilantia electronica de caelo prospiciebat.
  Brevis capillus in cervice eius erectus est, et - Sancta Maria, Dei Genetrix - anxietas eius crevit. Spiritum hausit et secunda numeravit, tum expiravit.
  Minime, Dinesh se virum fortem omnino non putabat.
  Re vera, vox quaedam quieta in mente eius ei iubebat ut quam celerrime curreret. Latibulum quaereret et se abderet. Sed manibus torquens et deglutiens, Dinesh cupiditatem repressit et oculos demisit. Sibi persuasit optimum esse cursum tenere. Forsitan sapientissimum consilium.
  Meminit eorum quae ei dixerat Farah, curator eius.
  Agentiae alphabeticae semper observabant. NSA, ISI, CIA. Oculos et aures ubique habebant, ita ut omnino occultationem eorum vitare non possent. Et quivis conatus ineptus hoc faciendi te solum singularem ad maiorem observationem eligeret.
  Minime, nihil restabat nisi ut intellegeretur magnitudo Fratris Magni, deinde eam sponte et plene amplecteretur. Farah ei dixit Americanos et socios eorum, quamvis tanta facultate datarum investigandarum et intercipiendarum, non posse singulos homines indagare.
  Minime, immensa copia notitiarum crudarum ex multis fontibus colligebatur, significabat eos perpetuo informationibus inundari. Nimis multae imagines. Nimis multa sermocinatio. Impossibile erat omnia simul tractare.
  Ita in ordine operis compromisso contulerunt.
  Primo, algorithmos computatrales ad invenienda exempla usi sunt. Signa periculi. Indicia ad intendendum. Et demum postquam metadata ordinata et systematica sunt, analystae ea diligentius examinare mandatum habent. Sed etiam tum, adhuc montem falsorum positivorum invenerunt qui eradicandi erant.
  Perspicuum erat Americanos eorumque socios nescire quid quaererent. Itaque omnes informationes collegerunt, eas ad analysin recondentes.
  Obsessio erat metu nata. Timor eorum quae moderari non poterant, quae praevidere non poterant. Et ibi infirmitas eorum latebat. Tam magnopere in technologiam automatam confidendo, imprudentes caeca loca, rimas, umbras creaverunt.
  Dinesh sciebat optimam rationem utendi systemate esse se in conspectu occultare. Quam maxime naturale esse et in terram se miscere debuit.
  Kepong locus huic rei optimus erat. Extra Zonam Caeruleam erat, silva urbana, angusta et frequens, quae innumerabiles variabiles creabat.
  Idealis.
  Dinesh tranquillior se sensit. Facilius respirare poterat. Fiducior erat in persona quam assumere debebat.
  Homo vulgaris sum. Ientaculum capiam. Nullae aliae causae mihi sunt. Nulla causa est signa periculi tollendi.
  Hoc animo habens, Dinesh pontem pedestrem ascendit. Viam transiit et altera parte descendit.
  Coetus tabernarum mamak imminebat. Oleum sibilabat et crepitabat. Odor roti et mee dives intus ferebatur, et turba matutina circumstabat, mensas sub divo occupans.
  Dinesh locum ubi sederet quaerere simulavit. Huc illuc se vertit, sed frustra. Itaque, capite quassante et simulata deceptione suspirans, ad tabernam appropinquavit.
  Roti canai cum curry iussit et viro ad scrinium pecuniam dedit. Dinesh ei dixit ut cibum ad asportandum pararet. Tum ad mensam stetit et, bracchiis complicatis, exspectavit.
  Quovis momento. Quovis momento...
  Eo momento, mulierem praeter se praetereuntem sensit. Tam prope erat ut suavem eius unguentum et calidum eius halitum in manu sua olfacere posset.
  Farah erat.
  Aliquid in sinum posterius braccarum eius posuit.
  Dinesh palpebras clausit sed non respondit. Ne se quidem convertit ut videret quis esset.
  Mane tranquillus. Mane tranquillus.
  Posturam suam servavit. Sacculum non tetigit. Vultum impassibile tenuit et recta ante se spectare perrexit.
  Exspectavit dum cibi ordo paratus esset, deinde eum sustulit et a tabernis mamak recessit, ad iter conveniens.
  cursus vigilantiae-detectionis
  Unum compitum, deinde alterum circumivit. Per angiportum se clam contulit, viam transiit, tum forum ingressus est.
  Circumspectavit ad strepentes venditores qui omnia a sacculis falsis ad DVD pornographica vendebant. Pausa fecit, laevam, deinde dextram, deinde iterum laevam se vertit, subtiliter nates suas inspiciens, tum in extremo foro emersit.
  Quantum intellegere potuit, nemo eum sequebatur.
  Dinesh se mundum esse iudicavit et sibi subridere permisit.
  Ah, ita vero.
  Manicam transiit et se ipso superbit.
  
  Caput XXII
  
  
  Dinesh Nair
  Libraria sita erat in aedificio vetere et historico, quod tempore Belli Orbis Terrarum II constructum erat. Locus erat desiderii rerum gestarum, locus memoriarum.
  Quindecim tantum minuta ei huc pervenerant, et cum ianuam clathrorum obstructam ad introitum solveret et eam stridentibus cylindris aperuisset, leviter paenitentiae sensus est.
  Quid Andreas Berthiaume olim dixit?
  Omnes larvas gerimus, et venit tempus cum eas exuere non possumus nisi cutem nostram detrahamus.
  Nunc, magis quam umquam, Dinesh illum sensum intellegebat.
  Scalas ligneas ascendit, gradibus crepentibus. Ad ianuam in podio appropinquavit. Oculos contraxit et paucas capillorum fibras in angulo dextro superiore postis ianuae haerentes animadvertit. Vidit eas integras esse; serenas.
  Bene.
  Pridie vesperi, Dinesh partem capillorum suorum evulserat et ibi de industria posuerat. Simplex sed efficax dolus erat. Si quis seram aperire et tabernam eius irrumpere conaretur, fila deciderent, eum de intrusione monentes et ad necessaria contra-medita cogentes.
  Sed - gratias Deo - ad id non perventum est. Nemo eum observabat; nemo insidias parabat. Saltem nondum.
  Systema alarmis antiquum instituere potuisset. Fortasse etiam cameras infrarubras vel sensoria motus. Sed iterum, hoc facere tantum Fratri Magno significaret se aliquid celare habere.
  Minime, melius est contineri.
  Aperta ianua, Dinesh sudorem e fronte excussit et tabernam suam ingressus est. Sole tenui per fenestras vitreas filtrante fruitus est. Volatum columbarum invisibilium e tecto avolantium auscultavit et odorem moschatum mille librorum inhalavit.
  Dinesh suspiravit.
  Haec taberna erat eius decus et gaudium. Postquam ab opere machinatoris se ab officio removerat, eam incepit, et ei auxilium tulit ut dolorem subitae mortis uxoris ferret. Ei permisit ut tragoediam acciperet et sanaret.
  Atmosphaera hic erat singularis. Quieta et quieta. Locus erat ad effugiendum asperitatem mundi; ad fruendum fabulis incantantibus ex temporibus praeteritis.
  Fabulae ei dilectissimae erant fabulae classicae de speculatione ab auctoribus velut Iosepho Conrad et Grahamo Greene scriptae. Eas semper omnibus novis qui tabernam eius ingrediebantur commendabat, etiam eis theam et crustula offerens et eos invitans ut paulisper manerent.
  Plerumque semel tantum eos conveniebat, numquamque iterum videbat. Clientes eius assidui pauci erant, quod significabat vix satis pecuniae ad mercedem solvendam. Triste, sed intelligibile. In hac aetate digitali celerium deductionum et etiam celerioris consumptionis, libri veteres parum attractivi erant.
  Dinesh plus semel commoda et incommoda suae professionis perpendit. Et sane, tabernam claudere, discedere, emigrare cogitavit...
  Duo filii adulti erant. Medici in Australia erant. Alter Melburniae, alter Hobartiae laborabat. Et per colloquia sua per Skype, eum continuo pulsabant.
  Appa, non intellegimus cur tam pertinax sis. Malaysia est terra deo relicta. Res peiores peioresque fiunt. Et de tua salute valde solliciti sumus. Itaque sarcinas tuas collige et in Australiam veni. Nos te curabimus.
  Dinesh hac oblatione tentatus est. Valde tentatus. Filios enim desiderabat et de eis quotidie cogitabat.
  Sed tamen desistere recusavit. Credebat-immo, institit-spem adhuc superesse. Spem fore ut patria mutaretur; spem fore ut res meliores fierent. Et haec fides eum sustentavit. Malaesianus natus est et Malaesianus mori elegit.
  Scilicet, vir fortis non erat.
  Non re vera.
  Sed se gerendum debuit ut erat, saltem coram filiis suis.
  Haec est vita.
  Capite quassante, Dinesh ad mensam suam in angulo accessit. Lucernam mensae accendit ut plus luminis praebeat, deinde involucrum e sinu posteriori extraxit.
  Aperuit illud et chartam extraxit. Primo aspectu, fragmentum dissertationis alicuius simile videbatur. Hoc in casu, commentatio erat quae significationem obsessionis Capitanei Ahab cum balaena in Moby-Dick explorabat.
  aliquid plus.
  Consedit et, incurvus, codicem omittendum in textu inclusum interpretari coepit. Primo, quintam quamque litteram ex commentario in libello separato delegit et scripsit. Deinde, hac serie perfecta, unumquodque alphabetum per singula omisit. Exempli gratia, "A" in "B" et "M" in "N" transiit.
  Hoc modo perseveravit, donec verum nuntium sub superficie latentem extraxit. Quod simulac id fecit, Dinesh os suum siccari sensit. Fortiter nictavit et magnum horologium rotundum in pariete iuxta se pendentem aspexit. Decem minuta ante octavam horam erant.
  Sancta Maria, Dei Genetrix.
  Oculi eius ad nuntium impetum fecerunt. Iterum, tertium legit. Sed... nullus error esse poterat. Mandata ominose clara erant.
  Dinesh subito incertus et confusus se sensit.
  Quasi ipsa terra sub eo mota esset.
  Hoc non sensum habet.
  Sed rursus, ille tantum canalis erat; medium ad finem. Unam aut duas tantum partes aenigmatis videbat. Non rem totam. Numquam rem totam. Et sciebat se percurrere debere, etiamsi munus suum in omnibus rebus plene intellegere non posset.
  E sede surgens, lucernam mensae exstinxit. Paginam quam in libello scripserat avulsit et nuntium et commentationem decipheratam corrugavit. Ea in cistam ferream sub mensa abiecit.
  Aperuit ampullam alcoholis et eam in chartam effudit. Deinde, sulfure accenso et intus iacto, chartam incendit. Ardere eam observavit donec nihil nisi cineres remansisset.
  Factus.
  Musculis intenti, corde palpitante, tabernam clausit. Crines in ianua posuit, deinde domum rediit, curans ut deviationem faceret.
  Sancta Maria, Dei Genetrix.
  Nullum dubium habebat quin quae hodie in Zona Caerulea mox eventura essent magni momenti essent. Ultra horrendum.
  
  Caput XXIII
  
  
  Hora octava,
  Maya Adamum fores suas pulsantem audivit.
  Cum aperuisset, vidit eum esse vulgarem impostorem. Ad postibus ianuae incumbebat, omnino neglegens, nulla mollitie, quasi numquam hesterna illa familiaritas accidisset.
  Adamus mentum sustulit. "Bonum mane. Bene dormivisti?"
  Maya risum reprimere debuit. Dicere ei volebat se, non, somnum inquietum fuisse. Se iactavit et vertit, sed adhuc gustum amarum signorum mixtorum, quae ei dabat, sentiebat.
  Eum confrontare, solutiones quaerere cupiebat. Sed-mehercule-non erat animo ad aliam fabulam saponicam.
  Itaque subrisit plastico risu et se erexit. Mendaciter dixit. "Bene dormivi. Gratias tibi ago quod rogasti."
  "Dulcissimum esse potest. Paratusne es ad ientaculum descendere?"
  "Abreptus. Duc viam."
  
  Caput XXIV
  
  
  Deversorium Ton
  Popina in decimo tabulato sita erat, fenestris specularibus circumdata, quae vias urbanas prospiciebant. Ornatus erat nitidus et elegans, coloribus mollibus vestitus.
  Non multi homines ea hora erant, et tantum tertia pars mensarum occupata erat. Sed epulae amplae erant. Copiosa erat variarum coquinarum varietas. Omnia suaviter olebant.
  Adam cibum occidentalem integrum elegit - ova, lardum, panem tostum et capulus.
  Maya aliquid levius elegit - pulsem piscium Sinensem et theam.
  Deinde sedem in angulo quieto in recessu iuxta fenestram elegerunt. Quadraginta quinque minuta habebant antequam Hunter eos abduceret, ut et edendo et lente sumere possent.
  Adam dulcedinem rubi idaei in pane tosto suo sparsit. - Itaque, ad rem redeamus.
  Maya cochleare avenae fumantis sumpsit et lente sorbebat. "Ita, ad negotia redeamus."
  "Habesne ulla consilia de modo quo colloquium gerimus?"
  Dentes Maya compressit. Sciebat eos hanc rem in perpetuum vitare non posse. Erat ille quasi elephas in cubiculo. Missio eorum. Propositum eorum.
  Hunter colloquium eis cum Roberto Caulfield paravit. Ille erat contactus principalis, primus contactus. Vir cuius filius raptus seditionem Schiitarum incitaverat.
  Colloquium cum eo erit, ut leniter dicam, delicatum, et eum persuadere ut plura de negotiis suis narret etiam difficilius erit.
  Maya exhalavit et se reclinavit. Manum per capillos duxit. "Caute procedendum est. Director enim manifeste perturbatus est. Dolorem eius augere nolumus. Sed simul, spem eius excitare nolumus."
  "Bene, dei immortales, si Agentura et JSOC filium eius omnibus suis dolis speculatoriis et machinis accurate deprehendere non potuerunt, quae spes nobis est, nonne?"
  "Macer an non."
  "Ita vero." Adam morsum panis tosti sumpsit. Micas de tunica abstersit. "Quattuor menses tempus longissimum est ad nummum inveniendum."
  "Semita frigescit. Et omnia possibilia facere debemus ut eam reparemus."
  "Bene. Hoc componamus. Ubi putas Khadijam puerum servare?"
  Maya substitit et cogitavit. "Non potest esse ipsa Kuala Lumpur. Alicubi foris esse debet."
  - Alicubi in agro? Kelantan? Kedah?
  "Negativum. Hae civitates nimis longe absunt. Is propius alicubi esse debet."
  "Hoc locus fortasse difficile est ad investigandum per drones vel satellites."
  "Assentior." or "Consentio."
  "Ergo...?"
  - Puto... Pahang. Ita, Pahang recte sonat. Satis prope est, et est maxima civitas in paeninsula. Silva tropica plena est. Folia ibi multis stratis constant, optimam occultationem praebentes. Et terra satis aspera est ut vehiculis inaccessibilis sit.
  Adam linguam crepuit et furcam cultrumque sustulit. Per lardum et ova fodere coepit. "Arx naturalis. Facile celanda et protegenda."
  "Directio." or "Directio."
  "Neque id nocebit."
  Maya annuit. "Est commodum strategicum quod Khadija recusare non potest."
  Orang Asli erant indigenae paeninsulae Malaicae. Venatores-collectores erant, ad vitam feram bene accommodati, et per generationes artes excoluerunt quae eos optimos indagatores regionis fecerunt.
  Anno MCMXLVIII, cum rebellio communistarum in agris radices egisset, Orang Asli patriae suae defensione convenerunt. Eorum fortitudo et ars pugnandi momentum in proeliis silvestribus inclinavit, victoriam de communistis anno MCMLX confirmantes.
  Infeliciter, omnis sensus gratiae nationalis non diu duravit.
  Imperium, pro quo pugnaverant et mortui sunt, celeriter contra eos se vertit, eos e facie terrae delens. Per decennia, ligna caede et agrorum depopulatio modum vivendi eorum traditionalem delevit. Hoc eos in paupertatem mersit, et imperium eos ulterius alienavit cogendo eos ad Sunniticum Islam convertendos.
  Et nunc? Bene, vetus dictum valet.
  Inimicus inimici mei amicus meus est.
  Cum nihil amitterent, Orang Asli se cum Khadija foedus inierunt, et illa verisimiliter apud eos refugium in silvis pluvialibus Pahang invenit, fortasse ultimo magno limite patriae. Ironia amara erat.
  Adam dixit: "Tam inculta regio locus terribilis puero urbano qualis Owen est debet esse."
  "Nulla dubitatio," suspiravit Maya. "Sed Owenis descriptionem psychologicam legi, et puer fortis videtur. Dummodo Khadija eum non male tractat, superfuturum esse puto."
  "Heus, si omnia videa vitae affirmantia quae hactenus vidimus credenda sunt, Owen sanus et bene pastus est. Itaque tuto assumere possumus eum bene valere."
  "Parvae misericordiae".
  "Ita vero, non possumus nunc esse difficiles. Accipiemus quod possumus..."
  Deinde Maya explosionem audivit.
  Bombus.
  Procul instar tonitrui sonuit, et mensam suam vibrare sensit.
  Complures clientes popinae anhelaverunt et obstupuerunt.
  Maya per fenestram iuxta se prospexit. Nubem fungiformem ascendentem vidit, instar petalae florum explicantem, horizontem orientalem obscurans.
  Nictavit et deglutivit. Epicentrum fortasse decem chiliometra abesse aestimavit. Iuxta zonam caeruleam.
  Prope. Nimis prope.
  Adam frontem contraxit. "Quid est hoc? Bomba in curru?"
  "Unum e punctis inspectionis attigisse debent."
  "Eheu, mehercule. Bonum mane a Viduis Nigris."
  Maya contraxit faciem. De omnibus victimis, de omni damno collaterali cogitans, stomachum suum contorqueri sensit.
  Viduae nigrae...
  Ita nunc omnes rebelles appellabant, quia pleraeque earum, ut videtur, mulieres erant. Viduae erant Schiitarum quos vires securitatis Malaysianae per annos necabant.
  Viduae nigrae...
  Maya quidem nomen ineptum putabat. Negari tamen non poterat illud lascivum sonare-factio militantium Islamica a cultu personalitatis femininae ducta, ultionis cupida.
  Maya circum deversorium perlustravit. Vultus sollicitos vidit. Legati. Diurnarii. Adiutores. Undique ex toto orbe venerant ut huic rei interessent, quasi res praesens esset festum quoddam maledictum. Et cogitare debebat quot ex eis revera intellegerent in quid se implicarent.
  Extra deversorium, sirenes ululabant, ad crescendum pervenientes.
  Maya observavit currum armatum Stryker praeter compitum infra celeriter transire, secutum a duobus curribus ignis exstinguendi, deinde ab ambulance.
  Copiae celeris reactionis nunc se mobilizant, totam regionem circa impetum obstruentes, et chaos serenantes.
  Adam umeris leviter motis, ad edendum rediit, vultu neglecto. "Credo Venatorem moram habiturum. Vehicula per proximas duas horas densa erunt..."
  Maya ad Adamum reversa, genis intensis, aliquid respondere cupiens.
  Sed tum eam a scintilla motus ad dextram suam distracta est.
  Ancilla iuvenis, velamine capitis tecta, mensam eorum praeteribat, ferculum potionum tenens. Vultu modesta, non minax, apparebat. Sed aliquid in habitu eius alienum erat. Praesertim, aliquid in manu eius.
  Maya observabat, oculis contractis.
  Et - mehercule - vidit.
  Cicatrix inter pollicem et indicem mulieris erat. Signum indicativum alicuius adsueti esse perpetuo sclopeto uti.
  Sagittarius. _
  Mulier in medio gradu substitit, collum extendit, et oculis Mayae occurrit. Unoque motu fluido, ferculum demisit, potiones effundens, et sub praeputio manum immisit.
  Maya pedibus exsiluit. "Sclopetum!"
  
  Caput XXV
  
  
  Tempus ad lentum tardatum est,
  et Maya cor suum in auribus pulsare audire poterat.
  Nullum tempus cogitandi, sed tantum reagendi habuit. Os eius aridum erat, musculi ardebant, et se in mensam ante se proiecit, eam contra rebellem impellens dum arma sua - Steyr TMP - extrahebat.
  Crura mensae in pavimento marmoreo crepuerunt. Patinae et pocula eversa et fracta sunt. Margo mensae rebellem in ventrem percussit, quae retraxit, sclopeto automatico premendo, et sclopeto automatico utens.
  Fenestra post Mayam explosa est.
  Clamabant homines.
  Adamus iam e sede surrexerat, pistolum e vagina extrahens, in classicam Textoris positionem sublevans, arma ambabus manibus tenens et, cubitis extensis, protrudens, imaginem visus capiens.
  Semel iecit.
  Bis.
  Ter.
  Sanguis in aera erupit, fedayee se vertit et in pavimentum cecidit, tunica globulis lacerata. Anhelavit et anhelavit, saliva coccinea in labris bulliente, et Adam duos globulos amplius in eam iniecit, faciem eius vaporans, eam neutralizandam curans.
  Maya mulierem mortuam aspexit. Stupefacta, confusa se sensit. Et - boom - deinde aliam bombam in meridie explodere audivit. Et - boom - aliam explosionem in septentrione. Et - boom - aliam in occidente.
  Chorus violentiae erat.
  Symphonia Chaosis.
  Et in illo terribili momento Maya intellexit.
  Bombae sunt impedimentum. Iam cellulas dormientes intra zonam caeruleam habent. Hic impetus plenus est.
  Fortiter nictans, Maya pistolum suum extraxit et coquum per limen culinae paulo ultra lineam mensae aptae emergentem vidit, humiliter sedem habens. Sed-mehercule-coquus omnino non erat. Rebellis erat, Uzi Pro ad humerum alligato.
  "Contactus ad sinistram!" clamavit Maya. "Ad sinistram!"
  Fedayee mobilem pistola secuta, se retraxit et sclopeto premebat, quot potuit iacula iaciens, iactibus in ordinem mensarum irrentibus, vasis frangentibus, scintillis volantibus, cibo explosis...
  Sed - mehercule - rebellis celer erat.
  Instar simiae huc illuc currebat et trium ictuum ruptis tela contrahebat.
  Maya ad columnam impetum fecit, contrahens dolorem dum glandes praeter caput eius volitabant, sibilantes instar crabronum iratarum, et se ad latebram inclinavit dum plura tela tormentorum sequebantur, ipsam columnam pulsantia, aerem gypso volanti et cemento perfundentia.
  Maya scivit se deprimeri.
  Rebellus post lineam mensarum locum superiorem occupavit.
  Malum. Pessimum.
  Maya deglutivit, digitis circa sclopetum stringentibus. Sed ex angulo oculi, Adamum in recessu paulo ad laevam suam sedentem videre potuit.
  Exsiluit, graviter iaculans, seditiosum avocans, deinde se in latibulum se recepit dum rebelles ignem respondebant.
  Adam machinam denuo incepit. Magazinam consumptam deposuit et novam inseruit. Deinde Maiam aspexit, unum digitum motu circulari sustulit, et deinde pugnum compressit.
  Esca et commutatio.
  Maya intellexit et ei pollicem levavit.
  Adam iterum exsiluit, ictus cum rebelli permutans, eum occupatum tenens.
  Maya se a columna avulsit et in pavimentum se praecipitavit, graviter spirans, repens et extendens, in ventrem labens, et - ita - ad mortuam mulierem rebellem pervenit, adhuc iacentem ubi relicta erat.
  Maya sclopetam Steyr TMP e digitis exanimibus mulieris extraxit. Deinde e cingulo sub praeputio mulieris magazinas reservas extraxit. Tum sub mensam se contulit et sclopetam automatariam denuo implevit.
  Eo momento, Maya aliquem ad dextram suam clamantem audivit et prospexit. Mulierem civilem vidit quae ad ascensores pervenire conabatur, calceis altis in pavimento marmoreo crepitante. Sed antequam longe progredi posset, clamores eius ictibus sclopetorum interpellati sunt, et in parietem concidit, eum rubescens.
  stercus...
  Maya labrum momordit. Sciebat hoc finire debere, et nunc finire.
  Itaque in Steyr tela iecit. Mensam calce percussit, se occultans. "Ignem supprimimus!"
  Maya se inclinavit, sclopeti automatici sclopeti sui premebat, qui in manibus eius velut fera fera resiliit dum in rebellem ignem aperiebat. Continuis explosionibus tela iaculabat, eum cogens caput demittere.
  Adam distractione usus est ad prorupendum.
  Circumivit et fedayee superavit, et priusquam nebulo quid accideret intellegere posset, Adam iam angulum ordinis bufeti elapsus duos ictus in cranium suum inflixerat.
  Tango deorsum.
  
  Caput XXVI
  
  
  Maya inspiravit et exspiravit.
  Fumans telum demisit.
  Aer redolebat pulvere pyrio, metallo candenti, et sudore salso.
  Ventus per fenestras fractas popinae flagrabat, aulaea lacera fluctuabant, et soni sirenum, helicopterorum, et ictibus armorum per urbis prospectum foris resonabant.
  Clientes popinae in angulis conferti, trementes, singultientes, traumatizati.
  Maya sclopetum suum Steyr denuo oneravit et eos inspexit. Vocem aequam tenuit. "Omnes humi manete. Ne moveamini donec vobis dixerimus. Intellegitisne? Humi manete."
  Maya, adhuc cauta, pistola parata, progressa est lente.
  Adamo se iunxit, qui iam Uzi mortui rebellis collegerat.
  Novum magazinum in sclopetum inseruit. Oculos suos, deinde ad fores culinae ultra lineam mensae mensae digito monstravit. Leviter oscillatae sunt, cardinibus crepentibus.
  Maya dentibus frendens annuit, atque utrinque ianuarum loca constituerunt. Digitis numeravit, tacite susurrans.
  Tres. Duo. Unus.
  In culinam se irruerunt.
  Maya humiliter petivit.
  Adam alte petivit.
  Limen vacuaverunt, deinde se disperserunt et per vias inter subsellia, focos et furni perlustrarunt. Angulis iter fecerunt, arma huc illuc dirigentes.
  "Plane ad sinistram," dixit Maya.
  "Prorsus recte dicis," dixit Adamus.
  Nihil nisi coquos et ministros popinae invenerunt, attonitos et trementes. Attamen, luxuriam falsae coniecturae faciendi sibi permittere non poterant. Itaque omnes viros et feminas perscrutati sunt, ut certiores fierent ne fedayeen armati essent.
  
  Caput XXVII
  
  
  Tayi nunc in tuto erant.
  Maya et Adam omnes cives in solo inferiori cauponae congregaverunt. Sarcina auxilii primi e culina usi, eos qui vulneribus corporis affecti erant curaverunt et stabiliverunt.
  Infeliciter, non omnes servari potuerunt. Quattuor convivae in hoc conflictu interfecti sunt. Alia, ministra, duabus arteriis abscissis paulo post sanguinem effudit.
  Dignitatis causa, Maya et Adam mappas mensales arripuerunt et super corpora civium deiectorum extenderunt. Optimum erat quod facere poterant, datis circumstantiis.
  Difficile erat auxilium externum arcessere. Nullum erat eis officium telephonicum mobile, nullum Wi-Fi, et nullum ex telephonis consuetis in popina operabatur.
  Maya coniecturavit rebelles retia cellularia in Zona Caerulea inactivasse et telephona fixa intra ipsum deversorium etiam intercisisse.
  Insidiosus.
  Maya fedayeen mortuos in popina inspexit, et ambo radiophona portatilia habebant. Sed radiophona codice PIN quattuor digitorum clausa erant nec praeteriri poterant, quod significabat ne data accipere nec transmittere posse. Triste erat.
  Adam linguam crepuit. "Quid nunc?"
  Maya caput quassavit. "Res prudentissima facienda esset se subducere. Hic cuneum defensivum creare." Cives aspexit. "Prima cura nostra eorum salutem curare debet. Sed..." Maya haesitavit.
  Adam annuit. "Sed equites convocare vis. Non vis otiose exspectare; pollices torques."
  "Ita vero, nescimus quae vis adversa sit. Nescimus quamdiu hoc perget..."
  sibilus sibilans bumbus
  Quasi ad verba Mayae confirmanda, alia explosio prope deversorium tonuit. Illa frontem contraxit, pede uno ad alterum, nervosa, se movens.
  Per fenestram prospiciens, fumum nigrum e viis infra ascendentem vidit. Proelium continuum inter vigiles et rebelles fere distinguere poterat.
  sibilus sibilans bumbus
  Alia explosio ad compitum ante tonuit.
  Granata a rocheta propulsa currum vigilum percussit, quod, incendio correptum, in stipitem lampadis incidit.
  Ventus e via in faciem Mayae flavit, et illa acrem odorem benzini ardentis inhalavit.
  Merda.
  Male apparuit.
  Adam fauces purgavit. "Bene. Bene. Hic manebo. Munita hunc locum et cives custodi. Tu vade et telephonum satellitare ex sarcinis tuis accipe."
  Maya se ad eum convertit. "Certusne es?"
  "Non vere ullam habemus electionem." Adam umeros levavit. "Quo diutius exspectamus, eo magis haec stercora fiet. Bene?"
  Maya labra compressit et suspiravit. Nullam causam videbat cur hanc aestimationem impugnaret. "Bene, exempli gratia," inquit.
  "Bene. Moveamur." or "Bene. Moveamur."
  
  Caput XXVIII
  
  
  Elevatoria popinarum
  non profuit.
  Necnon ascensore servitii in culina.
  Maya nesciebat quis eos debilitavisset-rebelles an custodes deversorii. Sed decrevit ascensores congelatos et bonum et malum esse.
  Bene, quia quicumque in popinam irrumpere conaretur, id facere deberet modo antiquo - per scalas. Et hae erant naturales angustiae quae facile obstrui poterant, impetum directum prohibentes. Sed malum etiam erat, quia significabat Mayam easdem scalas uti debere ad cubiculum suum in vicesimo quinto tabulato perveniendum. Longa via erat, et de pluribus rebus cogitare poterat quae male ire possent.
  Aut rebelles e superioribus tabulatis descendentes offendere poterat. Aut rebelles e inferioribus tabulatis ascendentes. Aut rebelles ex utraque parte simul appropinquantes, eam forcipe motu deprehendentes.
  Terribilis.
  Attamen, probabilitate relicta, Maya sciebat scalas ascendere multo meliorem esse quam ascensore, quia non amabat ideam inclusae esse nullo spatio movendi, numquam sciens quid inventura esset cum surrexisset. Ianuae ascensoris apertae sunt. Nullo modo erat ut anat facilis futura esset.
  Nullo modo.
  Itaque scala erat. Sed quae? Scala principalis a popina, scala secundaria a culina ducebat.
  Post paulisper deliberationem, Maya secundarium elegit.
  Existimabat pauciores pedestres in hac via futuros esse, sibi optimam occasionem vitandi difficultates praebentes. Consilium erat incertum, scilicet, sed in praesentia prodesset.
  "Mane frigida." Adam manum eius tetigit et leniter pressit. "Noli me cogere te sequi."
  Maia subrisit. "Revertar priusquam tempus habeas."
  "Heus, te ad hoc tenebo."
  "Promissa, promissa."
  Maya spiritum altum duxit, arma sua inspexit, et in scalas progressa est. Post eam, Adam et aliquot cives, gementes et anhelantes, frigidarium ad ianuam impellebant, eam obstruentes.
  Nunc non est retro via.
  
  Caput XXIX
  
  
  Maya surgere coepit.
  Sclopetam automaticam paratam habuit et in margine exteriore scalarum, procul a cancellis, propius ad murum, mansit.
  Gradu moderato movebatur, neque nimis celeriter, neque nimis tarde, semper aequilibrio servato, gradatim. Caput autem huc illuc vertebat, campum visionis dilatans, intenta, auscultans...
  Maya se indefensam et vulnerabilem sensit.
  Tacticaliter, scalae erant inter pessima loca ubi esse poterant. Linea visus erat limitata, et anguli iaculandi erant angusti. Nimis angustum erat. Certe non locus optimus ad pugnam ignis.
  Maya sensit sudorem in frontem erumpere, et cutis eius rubescere. Nullum erat aer frigidus in scala, quod incredibile calorem faciebat.
  Eo momento, o tanta erat illecebra prorumpere, se ipsam impellere, duos vel tres gradus simul faciendo. Sed hoc errorem esset. Non poterat sibi permittere ut aequilibrium perturbaret. Aut nimium strepitum faceret. Aut se ad punctum exsiccationis niti.
  Facile evenit...
  Ita Maya ambulabat, incessu suo leni et leni. Omnem scalarum partem ascendit, in singulis planis vacillans, numeros tabulatorum numerans.
  Quindecim.
  Sedecim.
  Septemdecim.
  Musculi in cruribus eius ardere coeperunt, sed Maya in hac re non immoravit. Potius, ea quae pater docuerat exercuit.
  Cum hinc egressi erimus, ego et Adamus longas vacationes in pulchra litore arenoso Langkawiae agemus. Aquam cocois bibemus. Sole et fluctibus fruemur. Nec ulla res nobis curanda erit. Nihil omnino.
  Programmatio neurolinguistica erat. Tempore futuro utens. Eventum sanum praedicens. Incommodum Mayae lenivit et eam in progressu servavit.
  XVIII.
  XIX.
  XX.
  Ianua cum fragore aperta est.
  
  Caput XXX
  
  
  Maius gelavit.
  Gradus in scalarum spatio resonabant.
  Plura elementa.
  Compluribus gradibus infra eam erant, et quia longe a cancellis stabat, eam primo non viderunt.
  Cum autem rhythmo motuum eorum auscultaret, manifestum erat eos sursum, non deorsum, moveri, quod significabat eos mox ei prope futuros esse.
  Maya dentes compressit, umeros tendens. Ad cancellos se inclinavit et celeriter circumspectavit. Semel. Bis.
  Quinque tabulatis infra, viros mobiles conspexit, metallo fusco in lumine fluorescenti relucentibus. Certe armati erant.
  Suntne rebelles? An custodes deversorii?
  Maya redemptorem quem in vestibulo pridie viderat recordata est. Eius inertiam, eius imperitiam, recordata est, et quid accidere potuisset sciebat.
  Primi custodes securitatis singulares et in petitionem venissent. Et statim eos a militibus delevissent. Mehercule, hoc ego fecissem si impetum fecissem.
  Maya caput quassavit, frontem corrugans. Miraculum non expectabat.
  Cum dubium est, tum nulla dubitatio est.
  Subditos ad se appropinquantes fedayeen esse existimare debuit. Interim, locum excelsum tenebat. Commodum strategicum erat. Superne erat. Rebelles infra erant. Et si contactum in eos sagittis incitaret, facile unum aut duos interficere posset antequam alii respondere possent.
  Et quid deinde? Pugna sclopetaria continua in scalaribus?
  Sibi commemoravit finem suum esse ad cubiculum suum pervenire. Telephonum satellitare capere et auxilium implorare. Quidquid ultra id temerarium sabotagium erat.
  Noli pericula stulta subire.
  Ita Maya consilium cepit. Se liberavit, gradus reliquos repente ascendit, et per ianuam in tabulato vicesimo primo se intulit.
  
  Caput XXXI
  
  
  Maya ingressa est
  ulterius in andronem, et paene super corpus mulieris impingitur.
  Illa contraxit se, anhelitu haesita. Mulier prona iacebat, prona, tergo globulis confossum, et iuxta eam vir similibus vulneribus affectus erat.
  Maya inclinata digitos collum mulieris, deinde collum viri pressit. Neutra earum pulsus erat.
  Mehercule!
  Videbatur quasi par in medio volatu interclusum esset dum desperanter ad scalas secundarias pervenire conabantur.
  Maya deglutivit, se erexit et corpora eorum transiit.
  Tristitia cor eius prehendit.
  Oderat eos sic iacentes relinquere. Videbatur... indignum. Sed nullam habebat optionem. Pergere debebat. Quattuor tabulata infra ubi esse debebat erat, et nunc optima spes erat scalas secundarias relinquere et ad scalas principales ante se pervenire conari.
  Ita Maya in andronem altius progressa est, oculis contractis, oculis huc illuc vagantibus. Tum sonitum gressuum appropinquantium ante se audivit.
  Subiectum singulare.
  
  Caput XXXII
  
  
  Mu ayi paucas optiones habebat.
  Ad scalas secundarias redire non poterat, quia hoc faciendo eam tantum in rebelles post eam ascendentes duceret. Nec progredi poterat, quia quicumque appropinquabat celeriter appropinquabat.
  Mayae non placebat cogitatio pugnae cominus in angusto porticu committendae. Foret quasi tormentum sagittarium, quasi vortex fatalis. Vix bene exiturum erat.
  Itaque Maya decrevit solum restare faciendum esse redire ad intersectionem iuxta ianuam scalarum, ubi porticus in duas partes dividitur.
  Angulum a sinistra circum se inclinavit.
  Consedit et exspectavit.
  Passus propius et clariores fiebant.
  Maya respirationem gravem et singultus audivit.
  Similis mulieri sonabat, confusa, perterrita.
  Civilis. _
  Maya spiritum exhalavit. Exituram mulieri auxilium ferre parabat, cum ianuam scalarum aperiri audivit.
  Multae pedum sonitus in androne ante audiebantur.
  Voces murmuraverunt.
  Maya contraxit se.
  Mehercule!
  Rebelles hunc tabulatum exitum sibi elegerunt. Maya audivit mulierem prehendi et in genua deicere. Lacrimavit, veniam implorans.
  Rebelles eam supplicio affecturi erant.
  Maya sentiebat adrenalinum rubrum et fervidum per ventrem fluere, visum eius obscurare et sensus augere. Non poterat permittere ut hoc nefas fieret. Nulla alia optio erat nisi intervenire.
  
  Caput XXXIII
  
  
  Ostreae inflammantur,
  Dentibus frendens, Maya vertit se et ad sinistram dextrorsum se devitavit, ignem in fedayeen moderatis iactibus aperiens, duos ex eis ictibus ad caput prosternens dum reliqui duo rebelles intellegebant quid accideret et ad latebram se contulerunt.
  Mulier clamavit et contremuit, lacrimis per faciem fluentibus.
  "Curite!" clamavit Maya. "Mehercule! Currite!"
  Mulier, prudentia satis magna, paruit. Ad pedes exsiluit et per andronem cucurrit, eadem qua venerat fugiens.
  Perge laborare! Noli desistere!
  Rebelles superstites ignem responderunt, sed Maya iam ex angulo eruperat, glonibus in muros crepitibus et crepitantibus.
  Lumen tectum in scintillas explosum est.
  Maya super umerum petens telum caecum telis iecit donec Steyr eius defecerit. Tum ex angulo erupit et cucurrit, sclopeto iterum onerato, aerem hauriens, cruribus palpitans.
  Maya civem servaverat, sed suis impensis. Iam audire poterat fedayeen eam persequentes, obscoena clamantes.
  Maya ad alium compitum in vestibulo cucurrit, angulum vertit, currere perrexit et in alium compitum incidit, praeter eum festinans transiit, ac subito substitit, oculis dilatatis et corde rigente.
  Maya parietem aspexit.
  Finis caecus.
  
  Caput XXXIV
  
  
  Tonus est solus locus
  Nihil restabat nisi ad ianuam cubiculi deversorii ad dextram eius ire.
  Maya non cogitavit. Modo reagebat.
  Sclopetam automatariam in posticum ianuae emisit, magazinam Steyr evacuans et lignum in fissuras confringens, deinde, saltu desperato, humero in ianuam impegit, ictum ossa perforantem sentiens.
  Ianua cessit eodem momento quo tela tormentorum post eam erumpebant, glonibus tapete transfixis paulo distanti.
  Anhelans, Maya in limen cubiculi cecidit.
  Pistola sua extraxit et, dum Steyr suum iterum onerabat, caeco impetu telum emisit ut rebelles arceret. Deinde, armis mutatis, dum pistolum suum iterum onerabat, caeco impetu Steyr telum emisit, donec tandem ei Steyr tormenta defecerunt.
  Mayae solum sclopetum restabat.
  Malum. Pessimum.
  Sciebat se in angustiis versari. In cubiculo inclusa erat, nulla via effugii. Tum sonitum indicativum granatae fragmentationis per vestibulum salientis et volventis audivit.
  Unus, mille...
  Granata ad postibus ianuae incumbebat. Maya eam fixis oculis aspexit. Sciebat eam fusibilem temporarium habere. Pauca tantum momenta habebat.
  Duo, duo milia...
  Anhelans, manum extendit, granatam prehendit et reiecit.
  Tria, tria milia...
  Granata in aera explosa est, et Maya caput operuit, undam concussam per andronem perferri sentiens.
  Muri tremebant.
  Speculum cosmeticum cecidit et fractum est.
  Sed hoc fedayeen non impedivit. Pergerent progredi, vehementer sagittantes, vehementer impetum facientes, et Maya nulla alia optio erat nisi limen relinquere et ulterius in cubiculum se recipere.
  Post lectum se coniecit et contra telum telis iactavit, sed pistola eius armis automaticis non par erat. Nunc in limine erant, ubique tela iaculantes.
  Lectus in lanuginem dissolutus est.
  Sella eversa est et in partes collapsa est.
  Maya in balneum se praecipitavit. In alveum irrupit, eo ipso tempore quo ictus a ceramica resiliebant. Aures eius tinnebant, os aridum erat.
  Deus bone.
  Nefarii eam ad terram defixerant. Iam eos latrinam ingredi audire poterat. Paene iuxta eam erant-
  Tum alius ignium procella a tergo fedayeen erupit, et-mehercule-ambo medio motu contremuerunt et ceciderunt.
  Maya tumultum vocum audivit.
  "Radiographia demissa."
  "Plane sinister." or "Plane sinister."
  "Plane rectum." or "Plane rectum."
  "Omnia clara sunt."
  Maya palpebras clausit et sursum aspexit, brevibus impulsibus anhelans, corde adhuc palpitante.
  Commandarii, obscuris uniformibus bellicis induti, super corpora mortuorum rebellium stabant, quasi ninjas technologiae provectae. Erant operatores JSOC. Pueri Generalis MacFarlane. Sclopeta sua in Mayam direxerunt.
  Itaque sclopeto deposito, manus vacuas sustulit, fessa ridens. "Amica. Amica sum. Et, ecce, turbam civium in decimo tabulato in popina absconditam habeo. Auxilio tuo vehementer, vehementer egent."
  Operarii inter se aspexerunt, deinde arma deposuerunt, manum porrexerunt, et Mayam e balneo exire adiuverunt.
  
  Caput XXXV
  
  
  Vesper erat,
  et duo helicoptera Apache in caelo nebuloso vigilantes circumvolabant, carinis in luce evanescente micantibus.
  Maya eos paulisper observavit antequam deorsum spectaret. Cum Adamo in reliquiis tabernae in solo deversorii sedebat.
  Proxima piscina natatoria nauseabundo sanguine effuso rubore maculata erat, et circum eam, servatores vulneratis curandis et mortuis in saccos cadaverum imponentibus occupati erant.
  Aer odorem antiseptici, cineris et pulveris pyrii habebat, et alicubi procul, ictus sclopetorum sporadici crepitabant, admonitionem admonentem adhuc alibi in urbe foveas resistentiae rebellis manere.
  Plerumque tamen obsidio finita erat. Aliqua tranquillitas deversorium invasit. Sed non victoria visa est.
  Maya longum haustum ex ampulla vodcae sumpsit. Non multum bibebat et gustum oderat, sed iucunda vis alcoholis nervos eius attritos sedare adiuvabat. Aciem adrenalini mitigabat et cogitationes eius levabat.
  Operarii Delta Force et Navy SEAL fere totum diem ad perlustrandum deversorium consumpserunt. Cubiculum post cubiculum, angulum post angulum, hostes expellebant et neutralizabant, obsides in subterraneo liberantes.
  Summa summarum, operatio satis bona erat. Numero perfectum est. Et nunc... bene, nunc inevitabilis purgatio venit.
  Maya lagenam in mensa deposuit. Inclinata tempora fricuit. "Dies maledictus."
  Adamus umeros levavit. "Multo peius esse potuisset, nisi impetum in cauponam prohibuissemus."
  Maya genas inflavit et exhalavit. "Eheu, io."
  - Incipis te ipsum dubitare. Noli.
  "Plura facere potuimus. Multo plura. Et, mehercule, praevidere debuimus."
  "Fortasse. Fortasse non."
  "Vah. Margaritas sapientiae tuae amo. Vere amo."
  Tum demum Maya Venatorem appropinquantem animadvertit. Femina iuxta eum stabat. Procera, robusta, et flava crinibus praedita, cum fiducia saltatricis gratia movebatur.
  Adamus eis manu adnuit. "Salvete, sodales. Nobiscum iunge. Hora laeta est."
  "Hora laeta, mi asinus." Venator debiliter subrisit. Vultus eius fessus et strictus erat. Quasi modo septimum circulum inferni transiisset videbatur. "Maya, Adam, sociae meae, Yunonae Nazarevae, vobiscum communicare velim."
  Iuno manus eorum quassavit, firmiter et alacriter prehensa. "Iucundum est vos tandem convenire. Mehercules, serpentivores JSOC tam pleni sunt locutionibus. Vos Duo Dynamicum appello."
  Maia subrisit dum omnes consederunt. "Estne hoc bonum an malum?"
  Iuno capillos retrorsum iactavit et risit. "Bene, euge, cum isti sagittarii tibi tale cognomen dant, bonum est. Certe bonum. Id tamquam insigne honoris gerere debes."
  Iuno levi accentu Californiensi loquebatur, sed Maya tenebras post oculos eius claros latentes videre poterat. Iuno non erat modo altera puella levis surfatrix. Minime vero. Illa salutatio scintillans erat tantum actus, ludicrum simulatum ad confundendos imperitos et imperitos.
  Sub his omnibus, Maya Iunonem callidam et ingeniosam putabat. Valde ingeniosam, immo. Certe non aliquam quam contemnere posses.
  etiam favorem boni ducis meruit."
  Maya supercilia sustulit. "MacFarlane?"
  "Mm-hmm. Idcirco duas turmas operatorum post te misit cum telephono satellitum non respondisti. Non vere sub eius iurisdictione erat, et Malaysiani irritantur quod eis non satis confidit ut ipse deversorium recuperaret. Sed, oh, hominem manifeste tibi gratum est. Itaque paratus est aliquot testiculos frangere ut hoc fiat."
  Maya cum Adamo perspicaci vultu permutavit. "Bene, bene. Videtur nobis bono duci gratias agendum esse cum eum videbimus."
  Adam subrisit. "Ita vero. Recipio."
  Venator occipitium fricuit. Humeri eius tensi erant. "Citius eo pervenissemus. Sed, scis, ipsi illam tempestatem legatorum experti sumus. Mortaria, tormenta RPG, missilia in nos iecerunt. Et tres e nostris classiariis amisimus."
  "Mehercule," Adam contraxit faciem. "Dolet mihi hoc audire."
  Iuno digitos crepuit. "Propugnatio procerissima quam umquam vidi. Horribilis. Sed ecce, melius dedimus quam accepimus. Hoc aliquid valere debet, nonne?"
  Venator suspiravit et caput quassavit. "Nos feliciores fuimus quam plerique. Bombiarii nocturni stationes autobus, macella, etiam scholam medicam percusserunt. Discipuli erant qui hodie graduari debebant. Deinde-boom-bombifera suicida se ipsam in media caerimonia displodit. Miseros illos pueros vapore exstinguit."
  "Mehercule," Maya spiritum dedit. "Magnitudo et coordinatio huius rei... Immo, quomodo Khadija id omnino fecit?"
  Iuno frustratione manus sustulit. "Breviter? Nescimus. Haec est completa defectus explorationis. Sane, pauca de terroristicis loquela proxima hebdomade audivimus, sed nihil quod nos ad ullam gravem actionem asymmetricam indicet. Dico vobis, Praefectus Raynor iratus est. Post hoc, aliquos calcitrare et nomina capere debebimus. Quasi, vere. Difficile. Nullus lapis intactus relictus."
  Adam demonstravit. "Quod Khadija tot dormientes in Zona Caerulea recipere potuit, magnae violationis securitatis testimonium est. Modus quo administratio Malaysiana rem gerit fidem non prorsus inspirat."
  Venator subrisit. "De quo loqueris, amice?"
  Eo momento, Maya vultum notum animadvertit. Erat mulier quam antea a fedayin servaverat. Medici mulierem in feretrum imposuerunt et abduxerunt. Visa est eam in crure iacta esse.
  Mulier Mayae subrisit et debiliter manum adnuit.
  Maya annuit et vicissim manu respondit.
  "Quis est hic?" rogavit Venator.
  - Civilis quam servavi. Paucis secundis ab eliminatione aberat.
  "Mmm. Dies ei felix."
  "Post hoc ei tessera loteriae emere necesse erit."
  - Minime. Adam bracchia complicuit et fauces purgavit. - Sed nimis pro nostra occultatione non officiali, nonne? Non amplius nos ut operarii humanitarii cognoscemur. Non post parvam nostram adventuram.
  "Non possum me continere." Maya umeros contraxit. Se vertit et Hunterem et Iunonem aspexit. "Sed audite, adhuc Robertum Caulfield interrogare debemus. Estne id fieri posse? Estne vir adhuc paratus?"
  "Hoc ipso tempore?" rogavit Venator.
  - Ita, nunc. Exspectare non possumus.
  Iuno telephonum satellitare e pera sua extraxit. "Bene. Praevocemus et inveniamus, nonne?"
  
  Pars III
  
  
  Caput XXXVI
  
  
  Dinesh Nair sedebat
  in atrio aedificii sui. Candelas accensis circumdatus erat et radiophonum suum pila electrica auscultabat.
  Relationes ex Zona Caerulea erant coniecturales et fragmentariae, sed manifestum erat pugnam sedavisse. Magnam partem diei consumpsit, sed vires securitatis tandem ordinem in chaos reduxerunt.
  Ut expectatum est.
  Dinesh faciem fricuit. Maxilla eius tensa erat. Satis audiverat. E lecto surgens, radiophonum exstinxit. Ad porticum suam lente progressus est et ianuam mobilem aperuit, egressus et ad cancellos innixus.
  Sol fere occiderat, et vix aura venti spirabat. Aer humidus erat, et sine electricitate, Dinesh sciebat se non posse confidere in aere frigidario ut sibi ullum solacium hac nocte allaturum.
  Sudor sub tunica guttatim fluebat dum ultra prospectum urbanum contemplabatur. Interdictum nocturnum a crepusculo ad auroram vigebat, et solum procul ullam lucem significantem, plerumque e Zona Caerulea, discernere poterat.
  Dinesh manus circa cancellos iunxit.
  Re vera, non meminisse poterat quando ultimum Kepong potestatem amisisset. Usque ad id tempus, fortunatus fuerat quod in una ex paucis regionibus a rebellibus intactis habitaret, et fortunam suam paene pro nihilo habebat.
  Sed non amplius.
  Primae acies huius belli motae sunt et consilia occulta in actum deducta sunt.
  Dinesh suspiravit.
  Quid olim dixit Thomas Stoppard?
  Pontes nostros transimus dum ad eos accedimus et post nos incendimus, nihil pro progressu nostro ostendentes praeter memoriam odoris fumi et assumptionem oculorum nostrorum olim lacrimationem fudisse.
  O, ita vero. Iam cruciatum huius sensus intellegebat.
  Attamen Dinesh munus suum in his omnibus plene intellegere non poterat. Ita, pars eius superba erat quod Khadija eum excitaverat. Honorem erga eius fiduciam sensit. Haec erat occasio vitae, occasio se probandi.
  Sed altera pars eius inquieta et insatisfacta erat, quia quod facere iussus erat nimis simplex videbatur. Iussi erant domi manere et exspectare donec impetus in Zonam Caeruleam finitus esset. Exspectaret dum Farah contactum faceret.
  Et quando praecise hoc fiet? Et qua forma?
  Cupidus erat cognoscere, quia pericula nunc maiora erant quam umquam antea. Et sane, se vulnerabilem et timidum sentiebat.
  Saevitia seditionis iam palpabilis erat, velut odor validus in aere. Tam densa erat ut paene eam gustare posset. Nauseabunde vera erat, non iam abstracta, non iam hypothetica. Non sicut heri.
  Ita, Dinesh sciebat se nunc partem consilii esse. Modo non certus erat quo usque esset. Et hoc eum perturbabat - propria incapacitas profunditatem suae implicationis intellegendi.
  Sed... fortasse rem hanc male aspiciebat. Fortasse non erat eius munus tam multa rogare.
  Quid enim ei olim dixit Farah, quae curabat? Quo vocabulo usus est? OPSEK? Ita, securitas operativa. Consilium erat segregatum et fragmentatum, et nemo omnia scire debebat.
  Exspirans, Dinesh a cancello porticus se reclinavit. Telephonum mobile e sacculo extraxit et fixis oculis aspexit. Receptio adhuc nulla erat.
  Ingemuit. Sciebat filios iam malos nuntios audituros esse et sine dubio eum contingere conaturos. Perterriti essent.
  Suspicabatur filios, nisi mox contactum faceret, ad aliquid drasticum confugere posse, velut primum ex Australia volatu exeundum. Id ex amore facerent, sine haesitatione, sine praefatione.
  Normaliter, id bonum esset. Sed non nunc; non sic. Nam si vere veniant, res tantum complicabit et omnia ex aequilibrio perturbabit. Et iterum, eum impellent ut Malaysiam relinquat, ut emigret. Et hac vice, fortasse non habebit vires dicendi "non".
  Non possum id fieri pati. Non nunc. Non cum tam prope ad aliquid speciale perficiendum sumus.
  Dinesh caput quassavit. Telephonum satellitare sub tegulis culinae celatum habebat. Farah id ei tantum in casibus extremis dederat.
  Ergo... estne haec res periculosa? Num id valet?
  Frontem contraxit et fricuit. Secum luctatus est, commoda et incommoda ponderans. Tandem, cessit.
  Certus esse debeo. Certus esse debeo.
  Dinesh in atrium rediit. Ita, telephono satellitari uteretur ad filium natu maximum Hobartiae vocandum. Dinesh ei omnia bene esse confirmavit. Utrumque filium, saltem in praesenti, a volatu in Malaysiam deterrere vellet.
  Sed Dinesh sciebat se in hac re cautum esse debere. Communicationem suam temperare debebat. Nullas inanes fabulas. Sub nonaginta secundis eam continere debebat. Si diutius, Americani colloquium intercipere, fortasse etiam indagare possent.
  Dinesh culinam ingressus est. Ad focum accessit et pondus suum in eum innixus, eum propellens. Tum se inclinavit et tegulas e pavimento avellere coepit.
  Dinesh sciebat se protocollum violare et periculum subire. Sed res erant exceptionales, et Farah intellecturum esse confidebat.
  Non sinam ut filii mei huc veniant et cognoscant quid agam.
  Dinesh tegulas removit. In loculum vacuum sub pavimento manum immisit. Telephonum satellitare extraxit et involucrum bullatum avulsit.
  Ad porticum reversus, telephonum satellitare accendit et exspectavit dum coniungi posset. Tum, anxietate repressa, numerum formare coepit.
  Dinesh sibi disciplinae admonuit.
  Nonaginta secunda. Non plus quam nonaginta secunda.
  
  Caput XXXVII
  
  
  Maya et Adam
  Sarcinas suas in Nissan Hunteris imposuerunt et deversorium Grand Luna discesserunt. Ob rationes securitatis operandi, constituerunt se non redituros esse.
  In sede posteriore cum Iunone sedens, Maya urbis prospectum praeterire spectabat. Via post viam damnis bellicis notata erat. Corpores combusti vehiculorum civilium. Copiae paramilitares totos aedificios circumcluserunt et obstruxerunt.
  Maya digitos per capillos duxit et caput quassavit.
  Incredibile.
  Quomodocumque, impetus hodiernus probavit Khadijam paratam et cupidam esse ad omne iter pervenire. Et nunc manifeste impetum faciebat. Mundo demonstrare volebat nusquam - ne Zonam quidem Caeruleam - a rebellibus tutum esse. Victoria psychologica erat.
  Victoria Khadijae.
  Sed non is nuntius ad vulgus perlatus est. Minime. Nimis implicatum erat; nimis perniciosum.
  Itaque aliquid aliud eius locum occupare debuit. Aliquid simplicius. Itaque fabula publica erat vigiles et milites Malaysianos impetum feliciter repulisse, plerisque fedayeen interficiendo, nonnullis in custodiam comprehensis, et vitas milium civium innocentium servando.
  Fabula heroica erat, facile digestibilis, facile summarum, et omnes societates nuntiorum eam libenter susceperunt et divulgaverunt. CNN, BBC, Al Jazeera, omnes.
  Infeliciter, hoc tantum dolus propagandae erat.
  Ita, ineptias politicae.
  Quia vera veritas turpissima erat.
  Cum primae explosiones hodie mane factae sunt, Malaysiani non satis celeriter responderunt. Confusi, inordinati, et oppressi sunt. Deinde, incredibile dictu, complures vigilum et militum officiales arma sua in collegas suos converterunt, et res celeriter peior facta est.
  Catena ecclesiastica collapsa est, et Zona Caerulea in paene omnino anarchiam demersa est. Atque nebula belli densa est. Nuntii conflictantes ad informationum redundantiam duxerunt, ad paralysim in campo proelii perducentes.
  Nulla solutio unica, nulla strategia formalis erat.
  Tandem, inter violentiae tumultum, Dux MacFarlane et Dux Raynor intervenire et imperium directum suscipere debuerunt. Disciplinam constituerunt et impetum in oppugnationem ordinaverunt, et fortasse bonum fuit quod fecerunt. Nam nisi fecissent, obsidio longior, cruentior fuisset, et Deus scit quantae damna ultimae fuissent.
  Sed mehercule, mundus de hoc scire non potest. Non permittendum est eis scire JSOC et CIA obsidionem finivisse. Nam si scirent, fiduciam in regimen Malaysianum subverteret.
  Vasingtonia, vicissim, hoc impedire decreverat. Administratio Putrajayae-corrupta et aegra-quocumque modo necessario in loco conservanda erat, sumptu non obstante.
  Praecipuum hic commodum erat Fretum Malaccae. Angusta via navigabilis erat quae inter paeninsulam Malaicanam et insulam Sumatram Indonesiacam frangebat. Latitudo eius in loco angustissimo paulo minus quam tribus clivis erat, sed parvitas eius ingentem momentum strategicum celabat. Una ex frequentissimis viis maritimis in mundo erat, quasi porta inter Oceanum Indicum et Oceanum Pacificum fungens.
  Hoc id impedimentum ideale fecit.
  Timor erat ne, si regimen Malaysianum corrueret, effectus ingens oriretur, et mox tota regio consumi posset. Attamen ita opinio fiebat.
  Maya spiritum duxit et Iunonem aspexit. "Heus, te piget si rogo, quid est consilium nunc? Quomodo duces principales ad ea quae hodie acciderunt respondebunt?"
  Iuno collum extendit et umeros contraxit. "Bene, cum omnibus rebus quae acciderunt, regulae pugnae mutaturae sunt. Radicaliter."
  "Significans...?"
  "Hoc significat JSOC unum aut duo loca per noctem aggredi solere. Sed McFarlane approbationem praesidis obtinuit ut indicem scoporum magni momenti extendat. Nunc saltem decem loca aggredi intendit. Et id celerius facere vult. Vehementius. Unilateraliter."
  Adamus, in sede anteriori vectoris sedens, lente annuit. "Itaque... dux fores evertere et rebelles suspectos e lectis suis extrahere vult, Malaysianis non consultis."
  Venator gubernaculum tetigit. "Plane recte. Certe eorum approbationem non exspectabit. Si notitiae adhiberi possunt, statim ad eas perveniet. Et, si opus erit, cum suis ninjas id faciet."
  - Quid autem Raynor de his omnibus sentit?
  "Praefectus?" Caute optimista est. Paludem exhaurire vult aeque ac MacFarlane. Itaque operationes capiendi/necaendi accelerandas omnino probat. Agentura et JSOC una operabuntur. Synergia totalis. Symbiosis totalis."
  - Nonne de alienatione Malaesianorum sollicitus es?
  "O, quis de Malaysianis curat? Irati sint. Quid facturi sunt? Nos ex patria expellent? Minime. Nobis opus est, nec eos hoc oblivisci sinemus."
  Maya frontem contraxit et caput quassavit. "Ignosce mihi, sed nonne putas te paulo festinanter hoc facere?"
  Venator Maiam in speculo retrovisori aspexit. Aegre ferebatur. "Nimis celeriter? Quomodo?"
  "Dico, dicis te indicem scoporum gravium aucturum esse. Sed quomodo decernis quis scopus legitimus sit et quis non?"
  "Quis idoneus est? Immo, simplex est. Quicumque rebelles adiuvat vel instigat, directe vel indirecte. Hoc est criterium quod utimur. Hoc est criterium quod semper usi sumus."
  "Bene. Sed methodologiam huius rei tantum in dubium dubito. Quia tempus requiritur ad intelligentiam humanam colligendam. Opes excolendas. Explorandum quid verum sit et quid non..."
  Venator subrisit et manum contemnens movit. "Hoc in praeterito est. Et nimis tardum est. Nunc notitias in tempore reali accipiemus. Irruemus. Quemvis resistentem interficiemus. Quemvis obtemperantem capiemus. Deinde captivos interrogabimus. Eos sudore experiremur. Et quavis informatione quam accipiemus utemur ad iter faciendum et plures operationes capiendi/necaendi peragendas. Laqueus est, nonne vides? Plane chirurgicus. Quo plures incursiones nocturnas facimus, eo plura discimus. Et quo plura scimus, eo melius cellulas terroristicas investigabimus."
  Adamus in sella sua se movit, manifeste incommode affectus. "Suspicor... bene, eruntne copiae additionales his omnibus assignatae?"
  Iuno subridens canere coepit, "Bingo. Plus pecuniae. Plures operatores. Plura ignes artificiosi."
  - Serio sonat.
  - Peius quam infarctus cordis, cara.
  Maya Iunonem, deinde Venatorem, gutture constricto, aspexit. Manifestum erat animi eius vehementer crescere. Sitiebant impetum, sitiebant sanguinem.
  Sed mehercule, res festinando et festinando, tantum probabilitatem errorum auxerunt, damna collateralia augentes et viam ad maiores reditus sternentes.
  Haec erat pessima perturbatio missionis. Recalibratio tam late patens, tam totalis, ut nulla esset reditio. Et Maya de hac re malum, pessimum praesagium habebat.
  Sed, genis compressis, spiritum hausit et decrevit rem ulterius urgere. Quasi iam potestatem suam decrevisset, bellumque mox novam omnino aetatem initurum esset.
  Quid pater dicere amabat?
  Ah, ita vero.
  Quaestio nostra non est cur. Negotium nostrum est facere aut mori.
  
  Caput XXXVIII
  
  
  Robertus Caulfield erat
  dives homo.
  In Sri Mahkota habitabat, vico clauso a divitibus expatriatis dilecto. Architectura villarum ibi Mediterraneum in memoriam revocabat - omnia tectorio, arcubus, et palmis. Etiam crepusculo, omnia imponentia, maiora quam vita, videbantur.
  Dum Venator eos in complexum muratum cogebat, Adam sibilavit. "Si ea non est exclusivitas optimorum, nescio quid sit."
  "Bene, autocinetorum levium." Iuno risit. "Si habes, ostenta."
  - Dum Roma ardet?
  "Praesertim cum Roma ardet."
  Maya animadvertit securitatem hic auctam esse.
  Perimetrum turribus custodibus et nidis tormentorum automatariorum sparsum erat, et a viris uniformibus militaribus indutis, sclopetis impetum facientibus et sclopetis automaticis armatis, vultibus seriis, excubias dabat.
  Societati militari privatae nomine Ravenwood pertinebant. Ita, mercenarii selecti erant. Nihil comparatum cum vili conducto vigilum apud Deversorium Grand Luna.
  Maya plerumque oderat cogitationem fortunae militibus circumdatam esse. Etiam optimis temporibus, eorum proposita timebat. Cur non ita esset? Hi erant homines qui non officio aut amore patriae, sed omnipotentis dollariorum studio pugnabant. Morae frena, si quae habebant, speculationi subigebantur. Quod semper Mayam irritabat.
  Sed mehercule, praejudicia deponere et hic exceptionem facere debuit. Quia avaritia, saltem, facilius praedici poterat quam ideologia religiosa, et si optio ei daretur, malle cum mercenariis externis quam cum vigilibus localibus aut militibus agere, praesertim ob praesentem statum rerum politicarum.
  Tempus est mihi dari peritum frigidum loco transfugae religionis.
  Maya circumcirca explorare perrexit et animadvertit absentiam damni belli. Omnia hic immaculata, eleganter conservata, et plene functionalia videbantur.
  Perspicuum erat rebelles hunc locum omnino oppugnare non conatos esse. Fortasse quia nullas cubilia intus invenire poterant. Aut fortasse quia omnes suas opes in alia loca oppugnando consumpserant.
  Utcumque sit, Maya non in falsum sensum socordiae casura erat.
  Vigilans manebit; nihil praesupponet.
  Venator in angiportum deflexit. Ad stationem inspectionis substitit. Paulo ultra erat domus Roberti Caulfield, facile praetermissa. Magna, imponens, luxuriosa erat.
  Quinque mercenarii Mayam et turmam eius circumdederunt dum ex curru exibant.
  Mercenarius, ornamentis sergentis humeris ornatus, progressus est. iPad Apple tenens, digitum per tegumentum tactile traxit. "Venator Sharif. Iuno Nazarev. Maya Raines. Adam Larsen." Pausa facta, tesseras photographicas in velo iterum inspexit. Breviter annuit. "Dominus Caulfield nos misit ut te comitemur."
  Maya tenuiter subrisit. "Scire utile est. Quaeso, iter duc, opifice."
  
  Caput XXXIX
  
  
  Maia gallina processit
  Cum domum Roberti Caulfield ingressa est, eam elegans visa est. Interius neoclassicum est - lineae purae et spatia aperta, arte Impressionistica et supellectili Scandinavica ornatum.
  Omnia hic erant in perfecta symmetria, perfecto aequilibrio.
  Omnes praeter ipsum virum.
  Cum in atrium ingressi essent, Caulfield huc illuc incedebat, corpore ingenti vim inquietam radiante. Vestem tripartitam, ad mensuram factam, Italicam, et pretiosam gerebat. Paulo ostentatoriam, tempore et loco consideratis.
  Tum demum Maya intellexit Caulfield esse personam Typi A. Perfectionista summus erat. Vir qui malebat alios se exspectare quam se alios exspectare.
  "Tempus iam advenerat. Plane!" Caulfield subrisit cum eos vidit, facie sua carnea velut canis bulldog contorta. In calcem se vertit. "Vos scurrae me totum diem expectantem tenuistis. Exspectans et expectans et expectans." Sonum "tsok-tsok" edidit et digito singulos ordine monstravit. "Sed scis quid? Ignoscere tibi debebo, nonne? Quia ibi Jason Bourne agis, curans omnes sceleratos jihadistas qui ubique apparebant. Bene, alleluia! Optime factum! Excellens! Non mirum est te sero, ut solet fieri, advenire." Caulfield manus sustulit et in cathedra alata se coniecit. "Sed vide, hoc est quod me vexat - scelerati jihadistae in Zona Caerulea. Dico, in Zona Caerulea. Mehercule! Cum talis calamitas accidit, et ne territorium quidem tuum defendere potes, quomodo me credere potes te filium meum invenire et servare posse? Quomodo?" Caulfield pugnum in bracchium sellae suae percussit. "Uxor mea nimium bibit et totum diem dormit. Et raris occasionibus cum non dormit, in perpetuo stupore ambulat. Zombificata. Quasi vita abiecisset. Et nihil quod dico aut facio id mutat. Scisne quam difficile mihi hoc omne fuerit? Tibi? Bene, scisne?"
  Caulfield tandem-tandem-invectivam suam finivit, graviter spirans, faciem manibus premens et gemens quasi magna locomotiva substitit et celeritatem amittit. Pro tam magno viro, subito terribiliter parvus visus est, et eo momento, Maya non potuit quin Caulfield misereretur.
  Labrum momordit et eum fixis oculis aspexit.
  In circulis negotialibus, Caulfield Rex Palmarum Oleatoriarum appellabatur. Magnam partem in centenis plantationibus habebat, quae oleum raffinatum producebant et exportabant, quod in omnibus rebus, a fragmentis patatarum ad biocombustibilia, adhibebatur.
  Positio erat immensae potentiae, et Caulfield famam praedatoris summi habebat. Semper esuriebat, semper subditos suos increpabat, semper mensam pulsabat. Quidquid volebat, plerumque obtinebat, et nemo umquam mentem habebat ut ei contradiceret. Hoc erat, donec Khadija id fecit. Et nunc Caulfield pessimo suo insomnium premebatur.
  Khadija erat aliquis quem minari non poterat. Aliquis quem corrumpere non poterat. Aliquis cum quo negotiari non poterat. Et hoc eum insanum agebat.
  Maya Adamum, deinde Venatorem, tum Iunonem aspexit. Omnes in loco obstupescere coeperunt, quasi nescirent quomodo cum hoc audaci magnate agerent.
  Maya, maxilla compressa, progressa est. Sciebat se huius colloquii curam suscipere debere.
  Ferrum ferro acue.
  Lente, lentissime, Maya in sella alata e regione Caulfield consedit. Spiritum duxit et tono aequo et aequo locuta est. "Sincere, domine, de superbia tua nihil curo. Impetuosus es omnino, et hoc plerumque tibi prodest nonaginta novem centesimis temporis. Sed hic, nunc, crisi personali obviam geris, qualis nullius rei antea expertus es. Sed scis quid? De opere contra terrorismum omnia nosti. De sacrificiis quae ego et collegae mei fecimus ut huc perveniremus omnia nosti. Et aestimatio tua de nobis non solum iniusta est, sed etiam plane contumeliosa. Itaque fortasse, fortasse tantum, desinere queri et nobis aliquid reverentiae praebere debes. Nam si non feceris, abire possumus. Et, heus, fortasse cras redibimus. Aut fortasse proxima hebdomade redibimus." Aut fortasse te nimis molestum esse statuemus et omnino non rediturum. Satisne tibi hoc clarum est, domine?
  Caulfield manus a facie removit. Oculi eius rubebant, et os tremebat, quasi novam invectivam inciperet. Sed manifeste sententiam mutaverat, itaque deglutivit et iram comprimit.
  Maya habitum Caulfieldi observavit. Vidit eum in sella sua sedere, manibus in inguine positis. Signum subconscium vulnerabilitatis masculinae.
  Plane non assuefactus erat in suum locum reponi, et certe non a muliere. Sed hac vice, nulla alia optio erat nisi accipere, quia vir sapiens erat et sciebat quid esset finis.
  Caulfield labris compressis murmuravit, "Recte dicis. Valde doleo."
  Maya caput ad latus inclinavit. - Quid est hoc?
  Caulfield fauces purgavit et inquietus se movit. "Dixi me paenitere. Modo... perturbatus eram. Sed mehercule, auxilio tuo egeo."
  Maya leviter annuit.
  Vultum impassibilem servavit.
  Penitus, cogitationem agere quasi frigida scorta, speciem inhumanam prae se ferre oderat. Sed haec sola ratio erat tractandi personas Typi A. Regulas fundamentales statuere, auctoritatem confirmare, et eruptiones quaslibet sedare debebas. Et nunc , Caulfield habebat ubi eum requirebat. Ille, quasi vinculo imaginario, tectus erat, invitus obsequens.
  Maya manus extendit. Gestus placans erat, liberalis sed firmus. "Scio te conduxisse consultorem in raptu et redemptione. Conatus sum Khadijam contingere. Se obtulerunt se pacisci. Et id fecisti, quamquam FBI et Ministerium Externum Civitatum Foederatarum te monuerunt ne faceres. Cur?"
  Vultus Caulfieldi rubuit. "Scis cur."
  - A te audire volo.
  "America... cum terroristis non agit. Ea est publica praesidis ratio. Sed... de filio meo loquimur. Filio meo. Si necesse erit, omnes regulas frangam ut eum recipiam."
  - Sed adhuc nullos fructus protulit, annon?
  Caulfield nihil dixit. Rubor eius auctus est, et pes dexter pavimentum tangere coepit, signum desperationis certum.
  Velut submersus, Maya videre poterat eum cupere aliquid prehendere. Quidvis. Fiduciam habebat se id ei dare. "Miraris quid Khadijam ab aliis distinguat? Cur omnes conatus tuos cum ea communicandi respuat? Cur non simpliciter consentit filium tuum redempturum esse?"
  Caulfield palpebras clausit et frontem contraxit. Desiit se movere et se inclinavit. "Cur...? Cur non?"
  Maya se inclinavit, gestum eius imitans, quasi coniurationem secretam communicans. "Hoc est nomen eius."
  "Quae?"
  "Nomen eius." Maya supercilia sustulit. "En parva historiae lectio. Paulo plus quam mille quadringentos abhinc annos, mulier nomine Khadija in paeninsula Arabica vivebat. Negotiadora erat, ex potenti tribu mercatorum orta. Sui ipsius sufficiens erat. Ambitiosa. Et quadraginta annos nata, virum viginti quinque annorum nomine Muhammad convenit. Unum fere commune erat quod procul a cognatione erant. Sed praeter hoc? Bene, magis differre non poterant. Illa dives et erudita erat, ille pauper et illitteratus. Totalis discrepantia. Sed quid scis? Amor radices egit et floruit nihilominus. Khadija se ad Muhammadum et eius propheticum nuntium de nova religione attraxit. Et prima conversa ad Islam facta est." Maya paulisper substitit. Digitum ad confirmandum sustulit. "Bene, hoc est punctum principale." Nam si Khadija numquam Muhammadum nupsisset, si numquam divitiis et auctoritate sua ad nuntium mariti promovendum usa esset, probabile est Muhammadum nemo mansisse. Damnatus per arenas deserti vagari. Probabiliter in annales historiae evanescet. Numquam vestigium suum relinquens...
  Maia statim substitit et in sede sua reclinavit. Silentium momentum confirmare permisit, et Caulfield nunc manus fricans, pavimentum intuens, cogitationibus altis. Sine dubio ingenio suo praeclaro utens.
  Tandem, labra lambens, raucum risum edidit. "Sine me hoc recte intellegere. Dicis... Khadija-nostra Khadija-ad exemplum Khadijae historicae se ducit. Quam ob rem mecum non transigit. Malus sum. Capitalista infidelis sum. Omnia quae illius mulieris opinionibus adversantur repraesento."
  Maya annuit. "Mm-hm. Recte dicis. Sed una differentia gravissima. Illa revera credit Deum se alloqui. Exempli gratia, vocem Omnipotentis audire se affirmat. Et ita sectatores allicit. Eos persuadet se eorum praeteritum, praesens et futurum videre."
  "Cuius generis? Exempli gratia, vatis?"
  - Ita, providentia. Clairvoyantia. Voca eam quod vis. Sed res ita se habet: Owen accepit quia magnum consilium habet. Consilium divinum...
  Caulfield subrisit. "Ergo? Quomodo nobis haec ineptias prodest?"
  Maya suspirans Adamum aspexit. Tempus advenisse statuit ut cursum mutaret et rhythmum mutaret. Aliam vocem auctoritatem aequationi adderet.
  Adam bracchia complicuit. Hoc signum ut loquendi accepit. "Domine, haec non sunt inepta. Immo, intellegere opiniones Khadijae est vitale. Quia fundamentum omnium rerum constituunt-eius opiniones cogitationes eius dirigunt; cogitationes eius verba eius dirigunt; et verba eius actiones eius dirigunt. His omnibus analysin facientes, profile psychometricum Myers-Briggs creare potuimus. Et Khadija in typum personalitatis ISFJ cadit-introversa, sentiens, sentiens, iudicans."
  Maya ad Caulfield se vertit. "Simpliciter dictum, Khadija ingenio protectivo praedita est. Se ipsam quasi curatricem esse videt. Sicut Mater Teresia. Aut Rosa Parks. Aut Clara Burton. Quaedam quae cum oppressis et deiectis vehementer coniungitur. Quaedam quae quidvis faciet ut inaequalitatem socialem, quae percipitur, corrigat." Maya annuit. "Et Khadijae, haec motivatio multo validior est. Quia credit populum suum interfici. Eorum hereditatem traditionalem deleri."
  Adamus mentum sustulit. "Ideo illa videos vitam affirmantes directe in interrete ponit. Filius infidelis Americani noti? Ah, certe. Hoc fabulam dignam nuntiis facit. Alioquin, quod in Malaysia fit, bellum civile aliud in alia natione tertii mundi esset. Facile est mundo ignorare. Facile est mundo oblivisci. Sed Khadija hoc ferre non potest. Ea opus est ut casus eius specialis sit. Memorabilis."
  Maya dixit, "Scit etiam, quamdiu Owen habet, Civitates Foederatas impetus aereos ultionis vitaturas esse, metu ne ei noceat. Scutum humanum est, et eum prope tenebit. Et per prope, prope eam volo dicere. Quia nunc, optimum instrumentum propagandae est quod habet."
  Caulfield nunc dentes frendit. Manum per caput calvum duxit. "Sed nihil horum nos propius ad recuperandum puerum meum adducit."
  Adam subrisit. "Immo, Khadijae delineatio est primus gradus ad eum recuperandum. Et cum quadam certitudine dicere possumus eam eum alicubi in silvis pluvialibus Pahang tenere."
  Caulfield Adamum incredulo intuitu aspexit. "Quomodo id scis?"
  "Strategice, rationi consentaneum est. Satis prope Kuala Lumpur est, sed satis longe. Et multum tegumenti et occultationis offert. Topographiam difficilem est observare aut penetrare."
  "Quomodo igitur haec mulier haec omnia videa imponit?"
  "Simplex est-communicationem electronicam quantum fieri potest vitat et reti nuntiorum utitur ad informationes in solitudinem et ex ea transportandas. Haec est eius structura imperii et moderationis. Vetus schola, sed efficax."
  Caulfield manum in genua percussit, amare ridens. "O, optime. Ita igitur per CIA currit. Luddita utens et methodis praehistoricis utens. Mirabile. Fascinans. Taedetne te? Quia, mihi persuasum est..."
  Venator et Iuno inter se confusi vultus permutaverunt, sed nihil dixerunt.
  Maya se inclinavit et Caulfield caute subrisit. "Non est finis caecus, domine. Quia tibi promittere possum: fiducia in reti nuntiorum, re vera, rima est in armatura Khadijae. Et si hanc vulnerabilitatem frangere et uti possumus, bonam habemus occasionem eam indagandi."
  Adam annuit. "Et si Khadijam invenire possumus, filium tuum quoque invenire possumus. Quia tota haec res similis est globo fili. Nihil nobis faciendum est nisi unum filum minimum invenire et trahere. Et omnia dissolventur."
  Caulfield acriter inspiravit et in sede sua reclinavit. Caput lentissime quassavit, vultu resignationis per faciem transeunte. "Bene, spero vos agentes secretos scire quid agatis. Certe spero. Quia vita filii mei inde pendet."
  
  Caput XL
  
  
  Hora dedit
  gemitu fesso dum eos a domo Roberti Caulfield abigebat. "Invito tibi hoc dicere, sed fortunam tuam nimis urgere puto. Hic vir est magnus fautor Super PAC in circulis Washingtoniensibus. Crede mihi, non vis ei promittere quod praestare non potes."
  "Caufield confusus et irritatus erat," Maya dixit. "Eum placare mihi necesse erat. Eum confirmare nos omnia facere quae possemus ad rem componendam."
  - Ei spem falsam dans?
  - Haec spes falsa non est. Consilium habemus Owenum reducere. Et perficiemus.
  Iuno labra contraxit. "Heus, veritas est, parula-nulla vera data nunc habemus. Ne quidem ideam habemus quomodo Khadija nuntios suos administret."
  "Nondum," Adam demonstravit. "Sed ab manifesto incipere possumus - ab hodierno impetu in Zonam Caeruleam. Primo, dormientes custodias transierunt. Deinde arma et apparatum nonnulla utilia sibi paraverunt. Tum vim synchrone eruperunt. Et quod Khadija haec omnia sine ullo periculo coordinavit, certum gradum sophisticationis ostendit, nonne putas?"
  "Mehercule, hoc demonstrat quam corrupta administratio Malaesiana sit. Et quidquid deinceps facere constituemus, id facere debebimus sine his scurris fretus."
  "Assentior," inquit Maya. "Politici locales ludum duplicem agunt. Saltem quidam ex eis sunt complicis. Nulla disputatio est ibi. Sed tamen, cur agentes tui in agro nulla signa admonitionis antea animadverterunt?"
  "Bene, heus, quia non satis attendebamus ad ea quae in terra fiebant," dixit Iuno. "Nimis occupati eramus iis quae extra Zonam Caeruleam fiebant quam iis quae intus fiebant. Et Khadija, ut videtur, hac re cepit et cubiculum suum nobis animadvertentis movit."
  Venator umeros erexit. "Ita, cervice usa est."
  Maya annuit. "Fortasse pauca fragmenta."
  In sermone rerum secretarum, agens sub tectum erat intercessor, qui informationem ab administratore ad dormientem transmittebat, quasi partem ordinis imperii secreti. Et, consilio, hic agens saepe segregatus erat; solum ex necessitate sciendi laborabat.
  Venator suspiravit. "Bene. Quales incisiones dicis?"
  "Potest esse aliquid tam simplex quam tabellarius qui in cotidiana vita inutili opere versatur. Aut potest esse aliquid tam complexum quam tabernarius scopam verrit dum legitimam "kedai rankit" gerit. Res est, rete naturale apparere debet. Ordinarium. In vitam cotidianam integratum. Aliquid quod camerae vestrae, dirigibiles, et agentes non animadverterent."
  "Satis iustum. Agentes Khadijae in conspectu omnium se occultant. Quomodo igitur eos inveniemus?"
  - Nemo lapidem in lacum iacit quin undulationem relinquat. Non refert quam parvus lapis sit. Undulationem tamen relinquit.
  "Undulatio? Quid? Dissertationem Stephani Hawking nobis nunc dabisne?"
  "Ecce, in gradu strategico, Khadija plerumque instrumenta electronica vitat. Hoc iam comprobavimus. Quam ob rem nullae erant vocationes telephonicae ad audiendum ante impetum; nullae epistulae electronicae ad intercipiendum. Quid autem de gradu tactico? Et per ipsum impetum? Scilicet, Khadijam cum nuntiis huc illuc currentibus dum bombae explodunt et globuli volant, non possum imaginari. Hoc modo non est realis."
  "Bene," inquit Iuno. "Ergo dicis eam adhuc communicatione electronica uti cum ea opus est?"
  "Selective, ita." Maya sarcinam dorsualem aperuit et unum ex radiophoniis portatilibus, quos a fedayeen mortuis in deversorio tulerat, extraxit. Id Junoni tradidit. "De hoc loquor. Radiophono bidirectionali encryptato. Hoc Tango tempore impetus usi sunt."
  Iuno radiophonum fixis oculis aspexit. "Instrumentum illud est subtile. Putasne Khadijam revera illud ad imperium et gubernationem in tempore reali usam esse?"
  Khadija ipsa? Improbabile. Credo eam nuntios adhibuisse ad mandata transmittenda ante impetum. Et durante ipso impetu? Immo, inattenta fuisset. Qui humi dormiebant coordinationem curare debuerunt. Scilicet, Khadija eis consilium generale dedit, sed illud in gradu tactico exsequi debuerunt, improvisando si opus esset.
  - Hmm, si id non est dolus, nescio quid sit...
  "Numerum serialem in radiophono inspice."
  Iuno radiophonum inclinavit et fundum inspexit. "Quid igitur scis? Numerus serialis deletus et purgatus est. Laevis est tamquam clunes infantis."
  "Ita vero." Adam subrisit. "Huiusmodi rem antea vidimus. Et scimus cum quo loqui debeamus."
  Venator ad latus respexit. "Vere? Quis?"
  
  Caput XLI
  
  
  Tay id fecit.
  iter suum ad centrum urbis in Chow Kit.
  Haec erat latus sordidior Zonae Caeruleae, ubi fora nocturna sub divo et officinae sudatoriae iuxta lupanaria et officinas massage pro spatio contendebant, et in medio omnium stabant aedificia plurifamiliaria, grisea et sine vultu, velut monumenta ex alia aetate surgentes.
  Erat vicus operariorum, ubi homines in aedificiis magnitudinis aedificiorum stipabantur et ruina urbana ubique putrescebat.
  Per fenestram currus prospiciens, Maya animadvertit vicinia multitudine curruum et peditum mirum in modum referta esse. Quasi incolae de Zona Caerulea invadenda non nimis solliciti essent. Aut fortasse simpliciter fatalistae in animo erant, eventum ignari et eum placide accipientes.
  Maya eos culpare non poterat.
  Hi homines erant classis inferior - mercatores, operarii, servi. Illi erant qui rotas civilizationis volventes tenebant, omne opus arduum facientes quod nemo alius facere volebat. Hoc significabat vias et aedificia curare, cibum et commeatus transportare, purgare post divites et privilegiatos...
  Oculi Mayae regionem perlustrabant, sed nulla signa damni belli invenire poterat. Apparebat fedayeen in regiones prosperiores oppugnandas intendisse, Chow Kit ex imagine relicto.
  Maia de eo cogitavit.
  Dissimilis domicilio Roberti Caulfield in Sri Mahkota, ubi multae custodiae erant, hic securitas erat minima. Nemo enim pecunias in curando pauperes perdere volebat. Quomodocumque, pauperes sibi providere exspectabantur.
  Itaque Khadija Chow Kit vitabat non quod resistentiam timeret. Immo, causae eius altiores erant. Maya credebat mulierem consilium Robin Hood sequi: divites percutere, pauperes autem parcere.
  Divitissimos unum centesimam petendo, solidaritatem cum pauperrimis nonaginta novem centesimis demonstrat. Oppressos sibi favere facit, atque interea, maiorem etiam indignationem contra optimates dominantes incitat.
  Hae erant operationes psychologicae classicae.
  Ad corda et mentes commovendas.
  Divide et vince.
  Hoc significat nos post nos deficere, consequi aequos. Et hoc quam primum corrigere debemus.
  Maya cingulum sedilis solvit dum Hunter currum in angiportum sordidum direxit. Post receptaculum immunditiarum constitit et machinam exstinxit.
  Cum Maya descendit, odorem sordidum inhalavit. Blattae circa pedes eius currebant, et fistulae prope murmurabant.
  receptor audio auris.
  Cum retia cellularia adhuc non functionarent, telephona sua ad contactum servandum non confidere poterant. Transmissores radiophonici res proxima optima essent.
  Iuxta eam, Hunter se similiter induerat et songkok, pileum Malaeianum traditionale, induerat.
  Indole eorum Asiatica permiserunt ut pro paribus localibus se haberent et se inter homines miscerent. Ars erat quae "deminutio imaginis" appellatur - usus subtilitatum culturalium ad veras intentiones occultandas.
  Adam et Iuno quoque coniungentur. Scilicet, eorum habitus occidentalis eos paulum eminere significabat, praesertim in hac re, sed id non necessario malum erat.
  Umbris adhaerens, Maya praeter receptaculum immunditiarum se occultavit et ex angiporto prospexit. In longinquum, deinde propius aspexit, pedestres in via et currus praetereuntes observans. Motocycletas praecipue addidit, quas incolae saepe sine galeis vehebantur, inter currus se comprimentes.
  Maya meminit eorum quae pater eam de contra-vigilantia docuerat.
  Viam senti, cara. Omnibus sensibus utere. Auram, vibrationes, absorbe. Te in ea immerge.
  Maya suspiravit, vultu contracto ex intentione, conans discernere num quidquam loco suo alienum videretur. Sed adhuc nihil minae significaverat. Proxima vicinitas vacua videbatur.
  Maya exhalavit, tum annuit. "Bene. Tempus ludi."
  "Bene. Moveo." Adam manum Iunonis tenuit dum e tergo Maya exierunt. Ex angiporto in pavimentum cucurrerunt, simulantes se esse par expatriatum qui ad otiosam deambulationem veniebant.
  Ipsa eorum praesentia signum elevatum creavit, undas relinquens.
  Id est quod sperabam.
  Exspectavit, Adamo et Iunoni quindecim secundis antecedendo, antequam cum Hunter discederet. Non manus iungebant, scilicet. Simulabant se esse par Musulmanum conservativum.
  Dum ambulabat, Maya musculos relaxabat, cutem suam humore vibrantem sentiens. Rhythmum vicorum urbanorum, clangorem curruum circum se, garritum hominum multis dialectis loquentium auscultabat. Odor fumorum exhaustorum gravis in aere pendebat.
  Recta ante se, Adam et Iuno bene progrediebantur. Viam transgressi iam in altera parte erant.
  Sed Maia et Venator eos non secuti sunt. Potius, se receperunt, locum diagonalem in fine viae constituentes, Adamum et Iunonem viginti metrorum spatio sequentes. Satis prope erat ut eos in conspectu haberet, sed satis longe ut nullam suspicionem excitaret.
  Mox Adam et Iuno ad compitum pervenerunt et angulum verterunt. "Pasar malam" rectum ante se erat. Mercatus nocturnus. Clare illuminatus et coloratus erat. Venditores clamabant, merces suas offerentes. Odor cibi conditi et aromatum exoticorum per aerem ferebatur.
  Adamus autem et Iuno in marginibus mercatus manebant. Nondum in turbam se immergerant. Potius, circulo elliptico, insulam circumeuntes, movebantur.
  Ut expectatum est, curiosos oculos ab incolis circumstantibus ad se traxerunt.
  Maya vibrationes sensit.
  Quinam erant hi Mat Salleh par? Cur per Chow Kit post solis occasum vagabantur? Num exoticas voluptates quaerebant?
  Ita, Occidentales luxuriosi et mirabiles sunt...
  Maya cogitationes subconscias incolarum fere sentire poterat. Res tam tangibilis erat quam energia electrica. Nunc in zona erat, plene intenta, radaro interno tictacante.
  Labra compressa, lineas visus observans, signa inimicitiae quaerens. Pedites observavit, utrum motus Adami et Iunonis imitari conarentur an aliter simularent. Et currus circum se perlustravit - sive stationarios sive praetereuntes. Observavit num quis fenestras tinctas haberet, cum fenestrae tinctae essent illecebra certa observatoribus occultis.
  Maya sciebat quam magni momenti esset vigilare.
  Postremo, eorum potentialis adversarius hic Ramus Specialis esse potest.
  Politia secreta Malaesiana erat, cui munus erat civitatem protegere et dissensionem supprimere. Consuetudinem habebant turmas clandestinas in agro, vulgo "pavement artists" appellatas, ad Chow Kit perscrutandum mittendas.
  Officialiter, hoc faciebant ut actiones subversivas observarent. Inofficialiter autem, eorum consuetudo ad incolas locales terrendos destinata erat.
  Ramus Specialis, sicut pleraeque institutiones in Malaysia, omnino corruptus erat et illicite lucrum faciebat per "licentias." Haec erat via comis dicendi se fraudem gerere, stipendia regularia a venditoribus ambulantibus et dominis praediorum extorquentes.
  Si solverent, vita tolerabilis maneret.
  Sed si non feceris, documenta tua legalia dilacerabuntur et periculum est ne e Zona Caerulea expelliaris.
  Ita, "licentia".
  Electio crudelis erat.
  Hic erat locus ludorum Rami Specialis, et illi erant summi tyranni. Rationem lucrativam habebant, eamque acriter defendebant. Hoc eos sensibiles reddidit ad quamlibet intrusionem ab externis.
  In sermone intelligentiae, Chow Kit erat regio prohibita - locus ubi sperare non posses diu supervivere sine ustione.
  Aliis quibusvis condicionibus, Maya hanc regionem vitavisset.
  Cur fatum tentare?
  Cur socios eorum, qui dicuntur, ad iracundiam incitant?
  Hoc contra artem constitutam ibat.
  Maya autem sciebat se virum esse nervosum. Indicem eius vocativum "Lotus" erat, et nuntium secretum misit, affirmans se solum in Chow Kit conveniturum esse.
  Scilicet, Maya petitionem eius repudiare et eum ad discedendum iubere potuisset. Sed quidnam profuisset? Lotus, testudini similis, caput in testa recondens cum perturbatur.
  Bene, id habere non possumus...
  Maya sciebat rem cum cura tractandam esse.
  Id ei concessionem facere debuit.
  Praeterea, Lotus causam gravem habebat cur Chow Kit in eo insisteret. Post impetum Zonae Caeruleae, Ramus Specialis operibus forensibus et investigativis occupatus esset. In perscrutando regiones clarissimas ubi impetus facti erant, intenti essent, quod significabat eorum praesentiam ibi paene nullam futuram esse.
  Nullum tempus melius ad conveniendum erat.
  Si hoc recte facimus, periculum moderatur...
  Eo momento, vox Adami in auriculari Mayae crepuit: "Zodiac Real, hic est Zodiac One." Quomodo nos habemus?
  Maya rursus circumstantias inspexit, deinde ad Venatorem respexit.
  Se extendit et nasum scalpsit, quod signum fuit plenae recessus.
  Maya annuit et in microphonum quasi aciculatum locuta est, "Hoc est Zodiacum Praesens." Semita adhuc frigida est. Nulli observatores. Nullae umbrae.
  "Hoc excipe. Res paulum commoveamus."
  "Optime sonat. Perge."
  Ante eos, Adam et Iuno accelerare coeperunt. Ad sinistram declinaverunt, solum ut ultimo momento ad dextram verterent. Deinde viam ad proximam intersectionem transgressi sunt, dextra vertentes, solum ut ad sinistram ire. In orbita chaotica se movebant, flexus acriter suscipientes. Tum retrorsum currebant, dextra et sinistra ratione progredientes, iterum viam transeuntes.
  Saltatio choreographica erat.
  Maya sensit adrenalinum ventrem suum calefacientem dum per motus peragebat, motus fluidos servans, verificans, verificans, et iterum verificans.
  Haec inspectio non destinata erat ad vitandos artifices viarum. Minime, Adam et Iunonem quasi escam non sine causa adhibuerunt. Propositum hic erat responsum incitare et omnem possibilem manifestationem tollere.
  Quantumvis Maya iudicio Loti confideret nullum ramum specialem hic esse, optimum tamen sibi visum est hanc opinionem probare.
  Ita, crede, sed verifica...
  "Quomodo se habet status noster thermalis?" rogavit Adam.
  Maya caput vertit, alterum ictum faciens. "Adhuc frigida ut glacies."
  "Bene. Ad metam rursus venimus."
  "Rogerus."
  Adam et Iuno gradum tardaverunt et ad forum redierunt, per eius oras ambulantes.
  "Num nigri sumus?" rogavit Adam.
  "Nigri sumus," dixit Maya, tandem confirmans eos incolumes esse.
  "Hoc excipe. In ferae ventrem vade cum paratus eris."
  Maia et Venator gradum acceleraverunt et Adamum et Iunonem praecesserunt. Tum forum ingressi, in turbam se immergentes.
  Maya odorem sudoris, unguenti, et aromatum hauserat. Aer calidus et suffocans erat, et venditores undique gesticulabant et clamabant, omnia a fructibus recentibus ad sacculos manuales fictos vendentes.
  Maya collum extendit. Recte ante se erat popina mamak cum mensis et sellis portatilibus dispositis.
  Procul ad prope aspexit.
  Et... tum eum vidit.
  Lotus.
  Ad mensam sedebat, incurvus super patinam ais kacang, dulcis localis ex glacie contusa et fabis rubris factus. Pileum athleticum gerebat, cum oculariis solaribus in summo positis. Signum praestitutum erat - suum SDR compleverat et extra iactum erat.
  tutum erat accedere.
  
  Caput XLII
  
  
  Fugitivus
  Vir iterum crudas memorias in Maya excitavit.
  Pater erat - Nathan Raines - qui primum Lotus ut bonum conduxit, deinde in opem pretiosam convertit.
  Verum nomen eius erat Nicolaus Chen, et adiutor superintendentis in Ramo Speciali erat. Viginti quinque annos munere functus est, omnia ab analysi geopolitica ad terrorismum reprimendum tractans. Sed tandem, laquearia vitrea offendit, et cursus eius subito finem cepit, quia ethnice Sinensis erat, res insolita in organizatione ex Malaesis plerumque composita. Peius autem, Christianus erat, quod eum a collegis suis, qui omnes doctrinam Wahhabicam adhaerebant, in discrimen adduxit.
  Scilicet, vitam suam faciliorem reddere potuisset si ad Islam converteretur. Aut hoc, aut praematuram otium et migrationem ad res privatas eligere. Sed vir pertinax erat, et superbiam suam habebat.
  Pater olim Mayae dixit non tam difficile esse aliquem ad prodendum dominum suum impellere. Simplice acronymo tantum opus est. MICE - pecunia, ideologia, compromissum, ego.
  Lotus haec omnia implebat. Mediae aetatis erat et frustratus, sentiens cursum honorum suum haerere. Praeterea, filia eius natu maxima mox ex schola superiore exeunda erat, secunda autem non multum aberat, quod significabat eum de futuro eorum cogitare debere.
  In universitatem localem inscribere non poterat. Qualitas educationis oblata pessima erat, et quotae raciales exstabant, quod significabat Malais praeferri non-Malais.
  Lotus nolebat tam humiliter se vertere. Somniabat filias suas ad Occidentem mittere ad altiorem educationem. Hoc erat quod omnis bonus parens aspirabat. Sed cum valor monetae localis propter hyperinflationem et instabilitatem vehementer decideret, in murum latericium incidit.
  Filiae meae saltem tria milia ringgitorum constabit.
  Hoc in summa sex miliones ambobus liberis eius significabat.
  Ridicule astronomicum erat, et Lotus tantum pecuniae simpliciter non habebat.
  Itaque pater vulnerabilitatem huius viri perscrutatus, ad eum accessit cum oblatione quam recusare non potuit - promissum stipendii plene fundati pro liberis suis in Nova Zelandia, una cum fiducia familiam tandem ibi in novam vitam commodam se collocare posse. Novae identitates eis darentur; tabula rasa; occasio denuo incipiendi.
  Lotus occasionem arripuit. Cur non? Patriam suam et eius virtutes contemnere coeperat. Itaque furari informationes et eas divulgare ei naturalis progressus erat. Hoc eum optimam opem fecit - agentem duplicem in Ramo Speciali.
  Maya paene verba patris sui in capite suo resonantia audire poterat.
  Natura humana est optima familiae tuae optare, cara. Plerique Malaesiani pecunia praediti iam patriam relinquunt. Saltem periculum minuunt et liberos suos in terras externas mittunt. Cur Lotus non habeat occasionem? Systema eum fefellit, et ille ultionem quaerit. Itaque nobis dat quod volumus, et nos ei damus quod vult. Aequa commutatio est. Simplex et directa. Omnes laeti discedunt.
  Maya dentes frendit.
  Ita, simplex et directum erat, usque ad momentum quo pater necatus est. Tum omnes politici domi subito Sectionem Primam congelaterunt, omnes operationes activas suspendentes dum inquisitio parlamentaria peragebatur.
  Feliciter tamen mater-Deirdre Raines-sapienter pecuniam secretam creaverat et ea adhibuerat ut Loto menstruam pensionem persolveret. Hoc satis erat ad fidelitatem viri confirmandam donec eum denuo activare possent.
  Bene, tempus illud nunc erat.
  Maya spiritum duxit. Papa absente, Loto praefecta erat. Nervi eius terebantur, sed non sinere poterat ut se vinceret.
  Concentrare...
  His dictis, Maya exhalavit et a Venatore se separavit. Ad Lotus appropinquavit. "Turma Zodiac, res nigra confirmata est. Movimus ut eos contactemus."
  "Bene," inquit Adam. "Modo nos clama si nobis opus est."
  Maya annuit. "Receptum." or "Receptum."
  Non opus erat ei spectare. Iam sciebat Adamum et Iunonem se diffundentes, eam a tergo tegentes, quasi custodes agentes. Interea, Hunter prope morabatur, impedimentum frequentiarum radiophonicarum portatile quod in pera cingulari gerebat accendens.
  Hoc inserviret ad quaslibet frequentias illicitas inactivandas, machinas auscultationis et apparatum registrationis, si forte opus esset, prohibendos. Nihilominus, communicationes gregis sine interruptione pergebant. Operabantur per latitudinem transmissionis encryptam, quae a perturbatore non affectabatur.
  Maya sellam adduxit et iuxta Lotum consedit. Ad crateram glaciei kacang monstrans, provocavit, "Hoc iucundum gaudium pro tam calida nocte videtur."
  Lotus sursum aspexit et leviter subrisit. Rectam responsionem dedit: "Optimum deliciarum in oppido est." Mihi dilectissimum.
  Fide eorum probata, Maya propius se inclinavit. "Quomodo vos habetis?"
  Lotus suspiravit. Humeri eius curvati erant et vultus tensus. "Conor sanum manere."
  "Impetus in Zonam Caeruleam malus erat."
  "Pessimum."
  - Quomodo familia tua valet?
  "Timidi sunt, sed salvi. Explosiones et ictus sclopetorum audiverunt, sed numquam ad verum periculum accesserunt. Deo gratias."
  Maya statuit tempus esse ei nuntium laetum, quem magnopere desiderabant, dare. "Bene. Ecce, progressum facimus in liberis tuis educendis."
  Lotus palpebras clausit et se erexit, vix suspirium coercens. "Vere?"
  "Valde ita est. Visa studiorum eorum modo probata sunt, et nos eis hospitium in familia paramus."
  "Hospitium? Vis dicere... curam adoptivam?"
  "Hoc est. Parentes adoptivi erunt Stephanus et Bernardus Havertin. Ipse eos examinavi. Boni Christiani sunt, et liberos suos habent, Alexandrum et Rebeccam. Haec domus plena amore est. Liberi vestri bene curabuntur."
  "Vah. Ego... id non expectavi."
  Maya accessit et manum eius leviter percussit. "Heus, scio te hoc diu exspectasse et sperasse. Et veniam peto propter moram. Multae difficultates erant componendae, multae difficultates superandae. Sed operam tuam gratissime accipimus. Vere gratias agimus. Idcirco perseveramus."
  Oculi Loti madefacti sunt, et ille deglutivit, genis trementibus. Paulisper ei opus fuit antequam se composuit. "Gratias. Tantum... gratias. Nescis quid hoc mihi significet. Numquam putavi hunc diem adventurum esse."
  "Promissa nostra semper servamus. Semper. Et ecce aliquid ad familiam tuam in transitione adiuvandam." Maya Rolex e pera extraxit et Lotus sub mensam tradidit.
  Horologia luxuriosa erant forma divitiarum portatilis. Valorem suum retinebant, quacumque condicione oeconomica, et facile in foro nigro pro pecunia vendi poterant. Magis autem interest quod nullum vestigium digitale, nulla vestigia chartacea, exstarent.
  Maya subrisit. "Nihil tibi agendum est nisi liberos tuos Singapuram ducere. Nostri apud Altam Legationem eum inde capient."
  Lotus oculos madidos detersit. Subrisit et dixit: "Ita, id facere possum. Fratrem habeo Singapurae. Puellas meas ad eum mittam."
  "Bene. Fratrem tuum contabimus."
  "Quae sunt tempora ultima?"
  "Unus mensis."
  Lotus risit. "Tum satis temporis habebimus ad nos parandos. Puellae meae gaudebunt."
  - Certus sum fore. Multae tibi emptiones faciendae erunt. Multae praeparationes.
  - O, vix exspectare possum. Fit. Vere fit. Tandem..."
  Maya vidit Lotum gaudio exhilarari et spe plenam. Ei certam voluptatem attulit quod hoc pro eo facere potuisset.
  Bonus tractator esse significabat curam salutis agentis tui; omnia possibilia facere ut eum nutrires et protegeres. Vera amicitia erat, et nexum empathicum conservare debebas.
  Haec erat essentia HUMINT - intelligentiae humanae.
  Maya manum super sudarium duxit. Necessitatibus Loti curaverat. Nunc ad rem se convertere poterat. "Audi, auxilio vestro indigemus. Ibi eram, in Deversorio Grand Luna, cum hodie mane oppugnatum est. Rebelles quos expugnavimus apparatum perquam elaboratum habebant - radios encryptatos cum numeris serialibus deletis."
  Lotus umeros levavit et cochleare in ai kacang defixit. Iam pulvis nimius erat et insuavis videbatur. Crateram a latere reiecit. "Bene, Ramus Specialis sordidus est. Hoc omnes scimus. Itaque non mirer si illa radiophona in inventario nostro apparerent. Fortasse aliquis intus ea furatus est et deinde in foro nigro auctione vendidit. Non primum hoc esset."
  "Ideo numeri seriales delesti sunt."
  "Plane recte. Ad locum originis occultandum."
  "Bene. Quid de telefonis? Scisne de ullis hominibus desideratis?"
  "Res semper desunt, et saepe operarii eas non nuntiant. Itaque nulla est ratio reddenda. Sed mihi contigit rem proximum optimum effodere." Lotus Mayae memoriam USB sub mensa tradidit. "Hic tabulas computatorias invenies quae apparatum et res nostras enarrant. Non enumerant quae desunt vel desunt quia, ut dixi, nemo curat ullas discrepantias notare. Attamen, credo numeros IMSI et IMEI hic enumeratos tibi adhuc interesse..."
  Maya annuit, intellegens.
  IMSI est abbreviatio pro "International Mobile Subscriber Identity" (Identitate Subscriptoris Mobilis Internationali), numerus serialis a chartis SIM in reti cellulari vel satellitari operantibus adhibitus.
  Interea, IMEI erat abbreviatio pro International Mobile Station Equipment Identity (Identitate Equipmenti Stationis Mobilis Internationali), alius numerus serialis in ipso telephono inscriptus.
  Lotus perrexit: "Si ea cum quibuslibet signis quae in agro intercipis accommodare potes, bene, fortasse fortuna tibi favebit."
  Maya supercilium sustulit. "Mm. Ad aliquid efficax ducere potest."
  "Fortasse. Scis te transmissiones radiophonicas encryptas difficile esse ad investigandum. Attamen, multo facilius est si domum telephono satellitari utens locare conaris. Si quis eo active utitur, numeros IMSI et IMEI facile obtinere potes dum per rete transmittuntur."
  "Consilium videtur. Bene, admiror. Vere admiror. Gratias ago tibi quod plus quam necesse erat conatus es."
  "Nullo modo problema est. Omnia in mea potestate facere volo ut adiuvem. Quidquid necesse est, ut Owen Caulfield familiae suae reducam."
  "Sane. Hoc est quod omnes volumus. Te de progressu nostro certiorem faciam." Maya sellam repulit et surrexit. "Mox iterum loquemur, amica mea."
  Lotus eam salutavit duobus digitis. "Ad proximum tempus."
  Maya se vertit, in turbam iterum se inserens. Microphonum suum accendit. "Turma Zodiac, sarcina tuta est. Tempus est abire."
  Adam dixit, "Roger, statim post te sumus."
  Venator ad Maiam accessit. "Numquid aliquid boni nactus es?"
  Memoriam in manum eius iecit. "Aliquid potentialiter bonum. Ingeniosi tui hoc statim investigare debent. Thesaurus hic habere possemus."
  Venator subrisit. "Bene, tempus erat, maledicto dictu."
  
  Caput XLIII
  
  
  Owen promisit
  sibi cogitans hanc noctem fore qua aufugisset.
  Sola difficultas erat tempus.
  In sacco dormiendi vigilans iacens, sermonem risusque extra tentorium suum audiebat. Terroristae laeti videbantur , quod mirum erat. Solent enim taciti et graves esse.
  Sed aliquid mutatum erat. Aliquid magnum. Itaque celebrabant. Quidam Arabice canebant. Linguam non intellegebat, sed rhythmum agnoscebat. Amici eius Musulmani in schola sic canebant. Nasheed appellabant - recitationem carminum Islamicorum.
  Owen cantum neglexit et in alios terroristas animum intendit, qui inter se Malaice colloquebantur. Linguae eius peritia erat fundamentalis, et saepe nimis celeriter loquebantur ut eum plene intellegeret. Sed eos Zonam Caeruleam memorantes deprehendit, et verba "kejayaan" et "operasi", quae "successus" et "operatio" significant, uti perrexerunt.
  Eorum laetitia manifesta erat. Aliquid magni momenti mox futurum erat. An aliquid iam grave acciderat?
  Owen certus esse non poterat.
  Gravissime exhalavit et se erexit. Lente, lentissime, e sacco dormiendi egressus est, genibus inflexis, et per retia contra culices ad introitum tentorii sui prospexit. Oculi eius per castra vagati sunt.
  Terroristae non in consuetis stationibus erant. Immo, in parvis gregibus congregati, edentes et bibentes, videbantur. Motus eorum fortuiti erant, quod indicabat eos minus vigilantes esse.
  Labra Oweni contraxerunt. Ultra castrorum fines prospexit. Desertum eum ad se vocabat.
  Num vere id facere posset?
  Potuitne?
  Owen id fateri nolebat, sed silvam timebat. Eum hic mensibus tenuerant. Sed nondum ad viscositatem cutis suae, ad odores humidos, ad sibilos et grunnitus animalium ferorum, ad umbras quae perpetuo mutabantur, assuefactus erat.
  Silva ei erat et arcana et ominosa. Repleta erat bestiis terribilibus, venenatis, et peior fiebat dum lux solis evanescebat et tenebrae cadebant. Quia omnis sensus auctus est. Minus videbat, sed plus sentiebat, et timor cor eius velut anulus spinarum tenebat, premens, premens.
  Desiderabat matrem et patrem. Eis favebat. Quam longe aberant? Centum milia passuum? Ducenti?
  Owen id imaginari non poterat, quia nesciebat ubi esset respectu urbi. Nemo ei dicere curaverat. Nemo ei tabulam geographicam monstraverat. Quantum sciebat, in media solitudine erat.
  Unicum eius punctum referentiae erat solem in oriente oriri et in occidente occidere. Haec erat sola certitudo, sola consolatio.
  Itaque omni mane, simulac expergefactus esset, conabatur se orientare et solis locum determinare. Deinde mundum ultra tabernaculum suum explorabat. Arbores ingentes. Colles. Valles speluncarum. Eorum meminerat.
  Sed singula saepe inutilia erant, quia terroristae numquam diu in uno loco manebant. Quasi temere, castra ponerent et progrediebantur, horas iter facientes antequam in novo loco se consederent.
  Hoc Owenum perturbavit.
  Hoc conatus eius controversos reddidit.
  Feliciter, numquam solus ambulare exspectabatur. Viri fortes vicissim eum in dorsis suis portabant dum per angustas et tortuosas semitas peragrabant.
  Gaudebat se non debere iter facere, sed numquam gratus erat. Sane, terroristae eum alebant et vestiebant, etiam medicamenta ei dederant cum aegrotaret. Sed non erat paratus falsis eorum gestis casurus. Illi erant hostes, et odium in eos fovere pergebat.
  Re vera, phantasia eius arcana erat helicoptera Americana subito in aciem desilire, milites Navy SEALs celeriter descensuros, terroristas improvisos deprehensos et omnes abripturos, quasi scaena ex pellicula Michaelis Bay directe deducta.
  Magnus sonitus sclopetorum.
  Magnae Fragores.
  Ah, ita vero.
  Sed mensibus praetereuntibus et locis mutandis, Owen fiebat frustratus et confusus. Nec iam certus erat feles eum petentes venturos esse.
  Probabiliter ne ubi esset quidem sciebant.
  Khadija hoc curavit.
  Owen ungues momordit et, vehementer nictans, ab aditu tentorii sui se avertit. Mirabilem salutem sperare non poterat. Non hoc momento.
  Minime, omnia ab eo pendebant, et si effugere vellet, hac nocte id facere deberet. Non melior occasio esset. Aut nunc aut numquam erat.
  
  Caput 44
  
  
  Ou Wena parvum sacculum dorsalem habebat.
  Lagenam aquae et paucas crustulas cereales in eam infudit et satis esse censuit.
  Levis iter facere debebat. Regula enim trium sciebat. Homines tribus minutis sine aere, tribus diebus sine aqua, tribus hebdomadibus sine cibo vivere possunt.
  Itaque nunc nihil nisi minima necessaria requirebat. Nihil grave. Nihil quod eum gravaret.
  Optime etiam alia pauca praesto haberet - pyxidem, cultrum, arcam auxilii primi. Sed minime, nihil horum habebat. Nihil nisi lucerna electrica in pera secum habebat. Ea erat ex eis quae lentibus rubris instructa erat.
  Khadija ei id non ita pridem dederat. Dixit ei eum eo uti posse si tenebras timeret. Non tam admirabile erat, sed rem sufficeret. Lucerna electrica praestabat quam nihil.
  Owen tamen anxius erat castra sine compasso relinquere. Sed spiritum altum duxit et dubitationes abiecit. Sciebat quid ageret.
  Solem orientem hodie observavit, et occidentem etiam observavit, ita sciret qua via esset oriens et qua via esset occidens.
  Geographiam quoque Malaesiae satis bene noverat. Non magni momenti erat ubi in patria esset. Si satis diu ad orientem aut ad occidentem iter faceret, litus certe inventurus erat, et inde, nihil aliud ei faciendum erat nisi litus quaerere donec auxilium inveniret. Fortasse in vicum piscatorum incideret. Fortasse incolae amici essent. Fortasse ei perfugium praeberent.
  Multa esse possunt.
  Num vere id facere posset?
  Non facile esset. Verisimile erat ei longam viam ambulare ut ad litus perveniret. Multa, multa milia passuum terrae asperae. Quod eum haesitare coegit. Cor eius constringi fecit.
  Sed tum iterum de matre et patre cogitavit. Vultus eorum imaginatus, se erexit, pugnis stringens, renovata constantia. Satis diu obses fuerat, et se liberare debebat.
  Fortis esto. Durus esto.
  Owen sacculum dorsualem super humerum iecit. Pedes in caligas immisit, eas arcte ligavit, et ad introitum tentorii sui reptavit. Lente, lentissime, tentorium digitis trementibus aperuit.
  Ad sinistram et ad dextram respexit.
  Omnia clara sunt.
  Timore repulso, se inclinavit et elapsus est.
  
  Caput 45
  
  
  Tegmen silvae
  Nebula tam densa erat ut lux lunae vix per eam transiret, et terroristae nullos incendios accenderunt. Hoc significabat satis lucis esse ut Owen lineamenta terrae circum se distingueret, quod ei plane conveniebat.
  Sub tunica sudans, capillis fronti adhaerentibus, instinctu confidebat. Iam castrorum dispositionem memoria tenebat et statuerat sibi meliorem spem effugiendi per fines orientales esse. Propius erat, praeterea pauciores terroristae in ea parte esse videbantur.
  Owen eos ad lucernas rubro obscuro in tenebris saltantes conspicere poterat. Vitare eos satis facile esset. Saltem hoc sibi dixit.
  Similis esto Sam Fisher. Hoc cela.
  Musculis tensis, nervis distentis, pedibus suis progrediebatur, conans sonitum quem edebat minuere. Difficile erat, cum solum foliis et ramis obtectum esset. Quoties aliquid sub calceo eius crepitabat et crepitabat, contrahebatur. Sed fortuna favente, omnis cantus et sermo circum eum motus eius celabat.
  Owen in rhythmum cautum se composuit.
  Gradus. Siste. Audi.
  Gradus. Siste. Audi.
  Circum unum tabernaculum ambulavit.
  Alium vitavit.
  In umbris mane. Furtim utere.
  Culices in auribus eius sibilabant, sed cupiditatem eos conterendi resistebat. Iam ultra orientalem castrorum limitem videre poterat. Ibi desertum densius fiebat et terra acriter in vallem declivebat. Minus quam quinquaginta passus aberat, verisimiliter.
  Tam prope.
  cutis urticarum pungebatur.
  Caput conversus, terroristas circum se observavit. Situs eorum iam cognovit, sed nolebat oculos suos in ullo eorum diu haerere. Alicubi legerat aliquem intueri eum tantum praesentiae suae admonere. Genus quoddam voodoo.
  Noli sensum eorum sextum exstinguere.
  Owen deglutivit, labris compressis, ore sicco. Subito in peram suam manum mittere et aquam haustum sumere cupivit. Sed-o deus-tempus huic rei non erat.
  Quovis momento aliquis tabernaculum eius inspicere poterat, et simulac id fecissent, intellegerent eum iam non adesse.
  Owen suspiravit, humeris incurvis.
  I. Gradum fac. Move.
  Incedens instar canceris, e dumeto se avulsit.
  Ad extremum castrorum scopum misit.
  Propius.
  Propius.
  Paene ibi -
  Tum Owen obstupuit, corde demisso. Ad dextram, lumina viaria micabant, et umbrae trium terroristarum apparuerunt.
  Merda. Merda. Merda.
  Quomodo eos praetermisisse potuisset? Existimavit eos castra circumire debere et nunc redire.
  Stultus. Stultus. Stultus.
  Owen cursum mutare et ad frutices post se redire vehementer cupiebat. Sed iam sero erat. Improvisus captus est, oculis dilatatis, genibus trementibus, sua regula aurea oblita - directe in terroristas aspiciebat.
  Et sane, unus ex eis in medio gradu obstupuit. Terrorista se vertit, lucernam suam sustulit, et eius radium direxit.
  Owen autem insanus factus quam celerrime currere coepit, cruribus vehementer trementibus, pera post se effrene saltante.
  
  Caput 46
  
  
  Owen no
  audere respicere.
  Anhelans et singultiens, in silvam se praecipitavit, gramine alto et vitibus ad eum plaudentibus dum de clivo ruebat. Clivus erat praeruptior quam putaverat, et pedibus suis manere conatus est, vix videre potens quid ante se iaceret.
  Non refert. Perge modo moveri. Perge moveri.
  Owen unam arborem, deinde alteram vitavit, super truncum saliens.
  Post eum, terroristae per subcrescentium frutices progressi sunt, vocibus resonantibus. Iam non utebantur lampadibus rubris lentibus. Immo, radii harum candidi erant, tenebras penetrantes velut lumina stroboscopica.
  Owen metu tenebatur ne in eum ignem aperirent. Quovis momento glandes sibilare et crepare poterant, nec ullam spem habebat. Sed-minime, minime-meminit. Carus erat eis. Non auderent eum telis iaciendi-
  Ictus.
  Owen exclamavit cum pes dexter rem duram percussit. Radix arboris praetereuntis erat, et, bracchiis extensis et in vento volutatis, prosiluit et-o mehercule-in aera proiectus est, cadens...
  Venter eius contractus est et mundus in vertiginosum kaleidoscopium conversus est, et aera in auribus sibilantem audire poterat.
  Per gregem ramorum humilem se propulit, pera sua vim impetus ferente antequam ex humeris eius avelleretur.
  Tum terram percussit et supinus cecidit.
  Owen anhelavit, dentibus crepitibus, et stellas vidit. Impetus eum per clivum detulit, pulvere surgente, terra et arena os naresque implentibus, eum suffocando et anhelando, cute cruda attrita.
  Bracchiis iactans, desperanter conans descensum effrenatum impedire, terram unguibus prehendit dum praeteribat, caligis frenare conans. Sed celerius celeriusque progressus est, donec-o deus!-in frutices incurrit et subito substitit.
  Nunc Owen flebat, pulverem ex ore exspuens, toto corpore dolente. Caput vertebatur, visus nebulosus erat, sed lucernas supra se in latere collis volitantes, celeriter appropinquantes, videre poterat.
  Magis quam quicquam in mundo, se convolvere et quieti iacere cupiebat. Oculos claudere et paulisper quiescere. Sed - non, non - desistere non poterat. Non hic. Non nunc.
  Gemens et tremens, Owen se stare coegit. Musculi eius tensi et palpitantes erant. Cutis eius madida erat. Sanguisne erat? Sudor? Humor silvae? Nesciebat.
  Dolens dolore, claudicans progrediebatur, huc illuc se movens. Erectus manere conabatur. Voces clariores fiebant. Lampades propius appropinquabant.
  Noli... capi.
  Desperate, Owen se celerius movere coegit.
  Fragor.
  Solum silvae sub eo subito quasi cavum cecidit, et cecidit, dolore per crus sinistrum pervadente, per totum crus radiante.
  Owen clamavit.
  Omnia in cinereum formam mutantem dissoluta sunt, et antequam abyssus eum comprehendit, ultimum de quo cogitabat erat mater et pater.
  Eos desideravit.
  O, quam desideravit eos.
  
  Caput XLVII
  
  
  Hospitium
  Legatio Americana quam simplicissima erat. Unum tantum cubiculum angustum in dormitorio erat, balneis communibus in fine vestibulis.
  Sed Maya non questus est. Adamo et illa nunc nihil nisi duo lecti, quattuor parietes, et tectum requirebant. Satis erat, spatio angusto considerato.
  Hoc tempore, novi officiales CIA ex aliis stationibus Bangkoki, Singapurae, et Iakartae adveniebant, et praefectus Raynor expansionem dramaticam accelerabat.
  Plus vigilantiae.
  Plura analytica.
  Plus vis ignis.
  Quam ob rem, numerus ministrorum legationis paene duplicatus est, verus alveus activitatis factus.
  Sed non, Maya non querebatur. Saltem locum tutum habebant ubi noctem transigerent, quod erat solacium, praesertim consideratis omnibus rebus terribilibus quae hodie acciderunt.
  Dum Maya in lecto suo se iacebat, lecto subtus molli et ingruente, ventilatorem tecti supra caput oscillantem aspexit, vix calorem coercens. Modo lavaverat, sed iam sudore glutinosam sentiebat. Humorem effugere non poterat.
  Adam in lecto ex adverso eius sedebat, tabula Samsung Galaxy in manu tenens, iterum atque iterum spectans videos Owen Caulfield vitam affirmantes.
  Tandem Maya suspirans se ad eum convertit. "Hoc iam diu agis. Vetus fit."
  "Ignosce." Adam eam oblique aspexit et nictavit. "Modo videbam num quid omisserimus."
  - Bene?
  "Fortasse. Fortasse non."
  - O, dic mihi, Sherlock.
  - Bene, Watson. Adam tabulam inclinavit, digito per scrinium ducens. 'Observa diligenter. Ecce primum video Owen quod Khadija imposuit. Animadvertisne quam timeat? Oculi eius demissi sunt. Anxius est. Ne cameram quidem spectat.' Adam digitum iterum atque iterum movit. 'Et ecce proximum video. Et proximum. Animadvertisne quomodo res progrediuntur? Owen magis confidens fit. Magis stabilitus. Etiam cameram inspicere incipit. Optimum duri hominis personam ostentans.'
  Cubito innixa, Maya imagines in tabula sua computatrali observabat. "Recte. Haec omnia cum matre iam experti sumus. Owen contumaciter se gerit. Rebellis est."
  - Satis mirum est, nonne putas?
  - Ut in...?
  - Bene, est tale quiddam quale syndroma Holmiae...
  - Ita, nexus. Ubi obses incipit se cum raptore identificare et ei sympathizare. Sed hoc tantum in minima parte raptuum accidit. Minus quam decem centesimis.
  "Satis iustum. Quid autem si hic contrarium accidit?"
  "Contrarium syndromae Holmiae?"
  "Bene, pro eo ut cum causa Khadijae se coniungat, quid si in eam odisse incipiat? Fortasse etiam novas ideas foveat? Scilicet, quattuor menses tempus longissimum est puero urbano qualis est ille in silva pluviali a rebellibus circumdatus haerere."
  "Itaque..." Maya labra compressit et spiritum duxit. "Dicis eum effugere velle. Atque illa cupiditas fortior ac fortior fit."
  "Bingo. Putasne hoc probabile esse?"
  - Bene, id credibile est. Sola quaestio est, num hoc votum implebit?
  Adam tabulam electronicam exstinxit et seorsum posuit. "Spero non, propter Owen. Etiam si aliquo modo se liberare et effugere poterit, non longe perveniet. Khadija et eius indagatores Orang Asli eum brevissimo tempore indagabunt."
  "Non est bona idea." Maya se erexit, lecto sub ea crepante. "Bene. Bene. Fingamus Owen satis audacem-satis desperatum-fecisse ut carcere effugere conaretur. Quomodo igitur Khadija reacturus esset si eum hoc facientem deprehenderet? Puniretne eum? Laederetne eum?"
  Adamus oculos volvit et umeros contraxit. "Ehem, dubito. Non possum mihi imaginari eam puerum aqua percutientem ut eum puniat. Scilicet, hactenus incredibilem sui moderationem et providentiam demonstravit. Id non mutabitur."
  - Certusne es?
  - Secundum eius mentis statum? Ita, satis multum.
  "Fortasse ad poenas corporales non confugeret. Quid de re magis psychologica? Ut recusatio edendi? Aut Owen coercenda et cucullo super caput imponenda? Privatio sensuum?"
  Adam haesitavit. "Fortasse. Nescio. Difficilius dictu est."
  Maya supercilium sustulit. "Difficile est dictu, quia nostra psychologica forma non tam longe extenditur?"
  "Bene, nullam ideam habemus quanta illa sollicitudine premitur. Nemo infallibilis est. Omnibus est punctum fractionis."
  "Itaque omnino fieri potest ut Owen ex bono in onus transiret. Obses qui novitatem amisit."
  - Da Khadijae causam ut eum male tractet?
  - Non conscie, minime. Sed fortasse non iam ei attendit. Incipit eius necessitatibus indifferens esse.
  - Mehercule, id radicale esset, nonne putas? Memento: Owen solus est qui Americanos impedit quominus impetus dronum in loca rebellium suspecta mittant.
  "Scio. Itaque minimum facit ut eum vivum servet."
  - Minimum, eh? Eheu, sonitum eius odi.
  Dentibus compressis Maya siluit. Sciebat quanta essent pericula, et quo diutius haec res traheretur, eo magis impraevisibilis Khadija futura erat.
  Owenum recuperare summi momenti erat, attamen nulla via manifesta ad id assequendum erat. In mente sua, cum hac phantasia militum Malaysianorum et JSOC silvam pluvialem invadentium lusit. Celeriter et fortiter irrumpere et Khadijam extrahere.
  Sed erat irreale.
  Primo, acum in foeni acervo quaerent, nec sciunt ubi foeni sit. Caeco modo milia chiliometrorum quadratorum pectere simpliciter non est optio.
  Deinde, rebelles ad quamlibet incursionem bene parati essent. Hoc erat eorum territorium, eorum regulae, et in quolibet conflictu clandestino, damna quae inferre possent incredibilia essent.
  Tertio autem, nulla erat fiducia quin Owen inter duos ignia deprehenderetur. Vulnerari, immo etiam occidi, poterat, quod totum propositum impetus in silvam irritum faceret.
  Mehercule!
  Maya suspiravit. Ad pulvinum recubuit. Manus per capillos duxit. "Scis, temporibus qualia sunt haec, vehementer opto ut pater hic esset. Eius consilio nunc uti possemus. Eius intuitione."
  "Heus, pater tuus nos satis bene docuit," dixit Adam. "Fidem tantum conservare debemus. Et facere quae facere debemus."
  Maya amare subrisit. "In vico tantum viginti quattuor horas sumus. Et iam mutationem magnam videmus. Zona Caerulea oppugnatur. Tegumentum nostrum ut operarii humanitarii compromissum est. Et Khadija revera vincere videtur. Num res peiores fieri possunt?"
  Adam fauces purgavit, voce humili et rauca. Quam optime Nathan Raines imitabatur. "Quaestio nostra non est cur. Quaestio nostra est facere aut mori."
  "Vah. Sicut pater diceret. Gratias tibi ago quod me admonuisti."
  "Quaeso."
  "Ironice loquebar." or "Ironice loquebar."
  "Idem hic."
  "Sed miror num quid sit quod non videmus. Quasi-fortasse-aliqua vis externa hic sit. Maior actor. Et Khadija quasi procurator agit."
  "Sine me divinare - procurator pro Irania?"
  "Ita vero, VAJA. Sauditas vehementer oderunt. Quidvis facient ut eos subvertant. Et quod Malaysiani tam arcte cum Sauditas coniuncti sunt, eos vehementer irritare debet. Itaque VAJA interventionem occultam parat. Khadijae auxilium materiale et logisticum praebet-"
  Adam frontem contraxit. Manus sustulit, palmis sursum erectis. "Vah, vah! Parce theoriis conspirationis. Sane, Iraniani fortasse causam et facultatem habent. Sed modi talis interventionis non congruunt."
  "Significans...?"
  "Oblitusne es? Kendra Shaw et ego cum VAJA egimus cum conarentur illam operationem Oaklandiae instituere. Itaque eos prope vidi. Et crede mihi, sunt nebulones maxime misogyni. Mulieres oderunt. Credunt mulieres nihil nisi servituti virorum posse. Quomodo igitur fieri potest ut VAJA Khadijam pecuniis sustineat? Illis, haeretica esset. Insana. Res simpliciter non congruit."
  Maya os aperuit ut obiiceret, sed statim haesitavit.
  Irania plerumque Schiita erat, ita ut hostis naturalis Arabiae Saudianae, quae plerumque Sunnitica erat, fieret. Sed num hoc satis erat Iraniae ut VAJA-servitium explorationis a fanaticis instructum-mitteret ut Khadijam quasi quintae columnae intra Malaysiam sustineret?
  Non plausibile videbatur.
  Peius, simile malo libro sonabat.
  Maya ingemuit. "Mehercule, recte dicis." Oculos fricans, "Mens mea fessa et confusa est. Ne recte quidem cogitare possum."
  Adamus Maiam paulisper aspexit. Suspirans, lucernam in pariete manu prehendit. Lucem exstinxit et in tenebris in lecto se prostravit. "Quod nobis opus est, somnus est. Toto die adrenalino vecti sumus."
  Maya oscitationem repressit. "Ita putas?"
  "Facile est rem nimis aestimare. Umbras quae hic non sunt persequi. Sed hoc ultimum est quod nobis faciendum est."
  - Interdum... bene, interdum me interrogo quid pater faceret si tali crisi obviam iret. Et scio eum abesse. Sed nescio quo modo mihi videtur me ei esse frustrationem. Eius cladem. Modo non ad eius hereditatem pariter vivo...
  - Heus, noli id putare. Pater tuus te superbiebat.
  - Eratne?
  "Age. Scio eum fuisse. Scire mihi operam dedit."
  "Actum est. Si ita dicis."
  Adam subrisit. "Hoc dico. Et audi, cras est alius dies. Melius faciemus."
  Maya oculos clausit. "Owenis causa, acrius conandum est."
  
  Caput XLVIII
  
  
  Khaja sciebat
  Se solam culpandam habebat.
  Fedayeen suis permisit ut relaxarent, celebrarent, custodiam deponerent. Owen autem occasionem arripuit et fugere conatus est.
  Ego sum Deus.
  Cum Ayman puerum ad castra reportaret, Khadija non potuit quin horreret ob vulnera et livores in cute eius. Sed vulnus horrendissimum, sine dubio, erat vulnus in crure pueri.
  Etiam sub torqueculo quod Ayman ligaverat ad sanguinem sistendum, vulnus adhuc horribile erat, ortum ex calcando palo punji. Laqueus occultus erat, ex ligno acuto factus, quasi instrumentum contra intrusos positus. Solum destinatus erat ad deterrendos transgressores a castris appropinquantibus, non ad prohibendum aliquem caeco terrore e castris fugere, quod Owen faciebat.
  Khadija caput quassavit, sentiens ventrem suum constringi.
  Omnia perperam processerunt. Horribiliter perperam.
  Ayman puerum in lecto extemporaneo posuit.
  Laternae a pileis electricis motae per regionem collocatae sunt. Hoc disciplinam de luce quam Khadija antea imposuit violabat. Sed regulae neglegantur. Luce egebant.
  Crus Oweni adhuc flebat, macula coccinea in torqueculum madefacta. Plures mulieres ad opus se contulerunt, vulnera eius purgantes et disinficientes. Odor antiseptici acerba erat.
  Khadija cupiditatem avertendi oculos repressit. "Quam malum est?"
  Siti erat quae palpebras Owenis prehendit et discessit. Lucernam in ambos oculos direxit. "Pupillae eius reactivae sunt. Itaque non puto eum capitis laesum esse."
  "Bene." or "Bene."
  - Nec ulla ossa fracta sentio.
  "Bene." or "Bene."
  "Ergo maximum periculum nunc est sepsis. Intoxicatio sanguinis."
  - Num eum sanare potes?
  "Hic? Minime, minime. Instrumenta necessaria non habemus. Et antibiotica non habemus." Siti frontem Owenis tetigit. "Infeliciter, iam febrem habet. Moxque venena renes, iecur, cor eius aggredientur..."
  Hoc ultimum erat quod Khadija audire volebat. Frontem contrahens, caput retrorsum iecit, spiritum tremulum hausit, et in digitis pedum huc illucque se movebat. Animum suum continere vix poterat.
  Ego sum Deus.
  Nimis bene sciebat palum punji faecibus animalium et veneno ex planta venenata derivato obductum esse. Haec ad periculum infectionis augendum et hostem debilitandum destinata erant. Quod, datis rebus praesentibus, res incommoda erat.
  Ayman voce quieta locutus est: "Puerum ad valetudinarium plene instructum perducere debemus. Quo citius eo melius."
  Khadija non potuit quin subrideret. "Americani et socii eorum in summa vigilantia nunc sunt. Si silvam pluvialem relinquimus, periculum est nos exponere."
  "Refertne? Si nihil agimus, condicio pueri peior fiet."
  Khadija labrum momordit, digitos constringens. Ramos arborum supra susurrantes aspexit. Vix lunam crescentem ultra, stellarum constellatione circumdatam, discernere poterat.
  Oculos clausit.
  Intenta animo meditari conata est. Sed... cur Omnipotens ei non locutus erat? Cur nullum ei consilium obtulerat? Num hoc vituperatio erat? Num iudicium divinum pro eius socordia?
  Khadija incerta erat. Nihil nisi quod sciebat se intus sentire posse vacuum quod antea non fuerat. Lacuna in conscientia eius erat, quae eam confusam, errantem reliquit.
  Qua directione me movere debeo?
  Tandem Khadija exspiravit, naribus dilatatis.
  Oculos aperuit et puerum aspexit. Etiam nunc-etiam post omnia-adhuc angeli similis videbatur. Tam innocens et purus.
  Humeris demissis, Khadija scivit se decernere debere. Consilia accelerare et ex tempore experiri debebat. Propter pueri causam.
  
  Caput XLIX
  
  
  Dinesh Nair legit
  Biblia cum fremitum machinarum et clamores hominum audivit.
  Tensus, manu rigida dum paginam vertit, legebat. Matthaeum 10:34. Una ex sententiis Iesu controversissimis.
  Nolite putare me pacem in terram venisse; non veni pacem afferre, sed gladium.
  Dinesh Bibliam suam cum metu clausit. Ea seposita, e lecto surrexit. Iam media nox praeteriit, sed candelae in atrio eius adhuc ardebant, micantes et splendorem aurantiacum iacientes.
  Soni extra apartmentum eius, ex viis ultra, veniebant.
  Dinesh ad porticum suam lente progressus est, et tum sonitum sclopetorum, velut tonitruum, cum clamoribus audivit. Nauseabunda cacophonia erat quae eum perterruit et musculos eius contrahi fecit.
  Domine mi, quid ibi agitur?
  Cor eius palpitabat, genae tensae, gestum demisit.
  Ad cancellos porticus incubuit et introspexit.
  Oculi eius dilatati sunt.
  Scena infra ex incubo prorsus emissa erat. Lumina halogena tenebras penetrabant, et milites e vehiculis armatis descendebant, aedificia proxima oppugnantes.
  Sancta Maria, Dei Genetrix...
  Dinesh militum pileos flavos et vestes virides agnovit. Sodales erant Cohortis RELA, cohortis paramilitaris.
  Frigus glacialis per spinam eius cucurrit.
  Manipulus necis sunt. Ad mortem afferendam adsunt.
  Dinesh observabat dum familia e domo sua sub minaci teli educta est. Puer quidam - non plus quam tredecim annos natus - subito a grege se separavit et fugere conatus est. Vir canitie - probabiliter avus eius - clamavit et ei manu significavit ut sisteret.
  Puer circiter quinquaginta passus cucurrit antequam miles in curru armato se vertit et scopum cepit, sclopeto automatico ignem aperiens; puer autem vacillavit et in nebulam rubram displosus est.
  Familia eius clamavit et lacrimavit.
  Dinesh palmam ori admovit. Fervens bilis guttur eius ussit, et evomuit, se curvans. Vomitus per digitos effusus est.
  O deus meus...
  Anhelans, Dinesh ad cancellos pomeridiani incubuit.
  Interiora eius fervebant.
  Dorso manus os tersit, deinde se convertit et ad conclave rediit. Graviter anhelans, omnes candelas exstinxit, flammas earum extinguens. Oculi eius vehementer vacillabant, ad tenebras se accommodantes.
  Num huc veniunt? Num et hanc aedificium expugnabunt?
  Dinesh vultum dolentem fricuit, ungues in genas figens. Nullas illusiones habebat. Scire debuisset se non iam hic tutum esse . Tota regio in discrimen versa erat. Iam discedere debebat.
  Attamen Dinesh dilemma premebatur. Si nunc discederet, nulla erat fiducia Farah contactum cum eo restituere posse. Nulla consilia praeter hoc habebat.
  Nihil iam habebat nisi ultimas eius instructiones-in apartamento suo maneret donec illa ad eum veniret. Hoc erat pactum. Perspicuum ut crystallum.
  Sed quomodo me hic sedere et exspectare exspectare potest, dum sanguis circa me saeviit? Haec insania est.
  Dinesh caput quassavit, inquietus.
  In culinam suam ingressus est. Ad focum accessit et totum corpus in eum incubuit, eum propellens. Tum se inclinavit et tegulas e pavimento colligere coepit, eas removens et in cavum subterpositum manum immittens. Telephonum satellitare e latebra iterum extraxit.
  Dinesh paulisper haesitavit, eum intuens.
  Decisum fecit.
  Ad discedendum parabat, et telephonum satellitare secum ferebat. Ita Farah viam habebat eum contactandi. Contra protocollum erat - contra securitatem operationum - sed eo momento, non iam curabat.
  Superstes eius statim maioris momenti erat quam stultas speculationis artes persequi. Alioquin Khadijae servire non poterat.
  
  Caput L
  
  
  Dinesh seductus est
  Filium meum minimum Melburniae voca, modo vocem eius audiam. Sed mehercule, tanta sentimentalitas exspectanda erat. Tempus non erat.
  Dinesh celeriter aedes suas clausit et, lucerna cum, ad ascensorem in vestibulo ulterius accessit. Solus omnino erat. Nullus vicinorum ex aedibus suis exire audebat.
  Dinesh puga gubernationis ascensoris pressit. Sed tum contremuit et errorem suum intellexit. Vis electrica deerat, itaque ascensor non operabatur. Pavor cerebrum eius concussit et eum oppressit.
  Dinesh se vertit et ianuam ad scalas aperuit. Gradus celeriter descendit, et cum primum tabulatum attigisset, graviter respirabat et sudabat.
  Num iaculatio et clamor intensiores facti sunt?
  An ita ei tantum videbatur?
  Labris trementibus, Dinesh precem murmuravit: "Ave Maria, gratia plena. Dominus tecum est. Benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen."
  Dinesh lucernam suam exstinxit.
  Ex aedificio egressus et circum aedificium habitationum ambulavit. Per dentes anhelans, in directionem caedis aspicere vitavit. Haec omnia fortasse quingentis passibus abhinc fiebant.
  Tam prope.
  Sed de hoc cogitare nolebat. Solum in animo habebat ad aream stationis apertam in parte posteriore pervenire. Ibi Toyota sedan exspectabat. Erat currus quem solum diebus festis utebatur.
  Trementibus manibus, Dinesh e sinu suo instrumentum gubernaculi extraxit. Premens bullam, currum reseravit. Ianuam aperuit, sed tum haesitavit. Subridens, ianuam claudit.
  Stultus. Valde stultus.
  Frontem fricans, Dinesh intellexit se curru suo omnino uti non posse. Interdictum erat per totam urbem a crepusculo ad auroram. Nisi ad stationem inspectionis RELA sistere vellet, currum gubernare non poterat.
  Dinesh corrigiam sacci in humero suo ludibundus tractavit.
  Si me cum telephono satellitari invenerint, quid mihi facturi sint, nescire potest.
  In animo se suspensum et baculo vimineo verberatum imaginabatur, quoquo ictu carnem findente et sanguinem elimente.
  Horruit. Tormenta fortasse adhuc ventura sunt, et ipse ad ea paratus erat. Sed quis diceret militem qui amaret tela facere non simpliciter se vulneraturum esse? Si id accideret, omnia perdita essent.
  Dinesh frontem contraxit, humeris incurvis. Globulum in instrumento remoto pressit et currum iterum clausit.
  Effugere vehementer cupiebat, sed minus usitato modo id facere debebat. Celeriter per aream stationis vehiculorum ambulavit et ad saepimentum ferreum in extremo appropinquavit.
  Eum fixis oculis aspexit.
  Possum facere. Facere debeo.
  Nervos composuit, maxillam contraxit, et se in saepimentum iecit. Saepe sub pondere eius vacillavit, et eam paulisper prehendit, sed tum aequilibrio amisit et, palmis sudore madentibus, rursus procumbens, in nates cadebat.
  Frustratus, Dinesh ingemuit, palmas in tunica abstergens.
  Noli fidem amittere. Non nunc.
  Surrexit et recessit. Cursum longius sibi dedit, tum iterum se ad saepimentum coniecit. Impetus vehementior erat. Pectus eius dolebat. Sed hac vice, cruribus motis, tractionem necessariam consecutus est, et sursum ac se convertit.
  In angiportum incommode cecidit, anhelans, tibia marginem cloacae apertae tangens. Pes in aquam sordidam incidit, et odor quisquiliarum putrescentium nares eius aggressus est.
  Sed dolorem et foetorem neglexit.
  Erexit se et ante cucurrit.
  Ad finem angiporti, substitit. Inclinans se contra murum latericium collapsum pressit. Vehiculum armatum praetervehebatur, lumine halogeno primum in unam, deinde in alteram directionem dirigente. Voces militum in eo vehentium audire poterat. Ridebant.
  Dinesh altum spiritum duxit et precem susurravit: "Sancte Michael Archangele, protege nos in proelio. Esto nobis praesidium contra malum et insidias diaboli. Deus eum increpet, humiliter precamur. Et tu, Princeps Caelestis Exercitus, Dei potentia Satanam et omnes spiritus malignos qui per orbem terrarum vagantur, animarum perniciem quaerentes, in infernum demitte. Amen."
  Radius lucis periculose prope Dineshum reptavit. Cor in auribus pulsare sentiebat, sed ultimo momento radius avertit. Eum aberraverat. Vix.
  Simul ac vehiculum armatum angulum vertit et e conspectu evanuit, Dinesh occasionem nactus viam transcurrere coepit.
  Ludum ingressus est, caligis in gramine labentibus, cute horrida. Post currum se condidit. Fortiter nictans, sudore in oculos fluente, circumstantias observavit.
  Ictus sclopetorum et clamores post tergum erant, et si ad coetum aedificiorum scholasticorum trans agrum pervenire posset, se tutum fore putabat. Illa aedificia multa loca occulta praebebant ubi se occultare posset. Saltem usque ad ortum solis.
  Dinesh inspiravit et exspiravit.
  Et ore sicco cucurrit.
  
  Caput LI
  
  
  Ducenti metra.
  Centum metra.
  Quinquaginta metra.
  Dinesh ad perimetrum scholae pervenit. Sepem fractam praeteriens, intra aedificium se invenit. Raucus anhelitus eius erat, et pectus tensione ardebat.
  O Deus Omnipotens...
  Saltem decem annis maior aetate erat ad id.
  Inclinatus, manibus in genibus positis, Dinesh se quisquiliis et ruderibus circumdatum invenit. A sinistra, frigidarium rubiginosum vidit, fissum et in latere suo iacentem velut animal mortuum. A dextra, acervum vestium putrescentium vidit, tam alte accumulatum ut pyramidem minimam formarent.
  Vicini aream scholae quasi locum commodum ad purgandum sordes tractare coeperunt. Et cur non? Consilium urbis per menses sordes non collegit.
  Dinesh, contrahens dolorem, se erexit et progressus est, herbis nigris et floribus silvestribus circum eum volitantibus. Scholas imminentes ante se contemplatus est. Quaeque aedificia quattuor tabulata alta erant, cum classibus in quoque gradu, circumdata apertis porticibus et maenianis.
  Ultimam insulam elegit. Longissima erat a via principali, et credebat sibi plus salutis, plus tegimenti daturam esse.
  In semitam cementatam ingressus angulum vertit, scalarum spatio appropinquans, ascendere cupiens. Sed - o dei immortales - tum intellexit imam scalarum porta cancellata obstructam esse.
  Gemitu emisso, Dinesh ferreas vectes arripuit et eas quassavit donec articuli articulorum eius albescerent. Sed frustra. Ianua arcte clausa erat.
  Desperatio praecipitatus, se retraxit et proximum appulsum, deinde proximum inspexit.
  Sed omnia eadem erant.
  Minime. Minime vero.
  Anhelans, Dinesh scholam circumivit, et tum in aliam optionem incidit. Laboratorium unius tabulati in parte posteriori aedificii, aspectu dilapsum, muris graffiti obtectis, situm erat. In umbra maiorum aedificiorum situm erat, ita ut facile praetermitteretur.
  Dinesh ianuam anteriorem inspexit et eam catenis et sera clausam invenit, sed sperare ausus, circum ambulavit et fenestram fractam in tergo invenit.
  Ita. O, ita.
  Dinesh intus repsit et in interius pulverulentum, araneis telis obtectum, incidit.
  Lucernam accensa, vidit fere omnia pretiosa abesse.
  Nullae machinae.
  Nulla instrumenta.
  Nullae sellae sunt.
  Sola maiora supellex remanserunt - mensae officinales et armarii.
  Eo momento, motus quidam animum eius cepit, et Dinesh se convertit. Lucernam suam huc illuc direxit et mures in angulo currentes, sibilantes et ungues staccato rhythmo scalpentes vidit. Minatio eorum eum subsistere fecit, sed tum caput quassavit et sibi risum nervosum permisit.
  Pestes me magis timent quam ego illos.
  Anxius et sudans, Dinesh ad extremum cubiculi finem, a muribus procul, ambulavit, et postquam quaesivit, locum idoneum ubi se abderet invenit.
  Inclinavit se et sub mensa operis se comprimens, deinde laeva dextraque se movit, quantum commodissime potuit se adhibens.
  Tum, tergo ad parietem admoto, lucernam exstinxit.
  Tutus sum. Bene mihi est.
  Respirans leviter, pulvere naribus titillante, Dinesh ad monile Sancti Christophori, quod collo gerebat, manum extendit. Inter digitos torsit et sonitum ictuum sclopetorum ultra aream scholae resonantium audivit.
  Se quasi animal sentiebat, in angustias et desperationem. Sensatio terribilis erat. Attamen, sibi persuasit, manipulum necis huc non venturum. Nullam causam habebant.
  Haec schola olim plus quam duo milia discipulorum et centum magistros habebat. Sed postquam pecunias a gubernatione imminutae sunt, frequentia imminuta est, donec tandem derelicta, putrescere et corruere relicta est.
  Proh pudor!
  Oculis clausis, Dinesh paene sensit atmosphaeram spectralem puerorum qui has aulas frequentare solebant. Vestigia, voces, risus imaginatus est. Suos ipsos pueros, qui tam pridem hic studuerant, imaginatus est.
  Illi erant dies optimi.
  Dies laetiores.
  Nostalgia risum labris eius adduxit -
  Bombus.
  Tum demum explosio e longinquo cogitationes eius confregit et oculi eius subito aperti sunt.
  Quid erat illud?
  Granata? Missile? Mortarium? _
  Dinesh peritus non erat, itaque dicere non poterat. Sed nunc timore tenebatur ne milites hanc scholam bombardarent. Fortasse casu. Fortasse consulto. Fortasse merorum gaudiorum causa. Illogicum erat, scilicet, sed tam dolorosis visionibus resistere non poterat.
  Quid peius erat? Glandibus dejici? An tormentis discerpi?
  Bombus. Bombus.
  Iam Dinesh tremebat, graviter respirabat.
  O Deus. Quaeso...
  Rursus de filiis suis cogitavit. Pars eius gaudebat quod in Australia erant, procul ab hac omni insania. Altera pars eius perterrita erat, dubitans num eos umquam iterum visurus esset.
  Caput manibus complexus, mordacem paenitentiae sensum sensit.
  Cur hanc terram non reliqui, cum mihi occasio data esset? Cur?
  Sine dubio ad idealismum pronus erat. Occasio magnae nobilisque rei expeditionis incipiendae; pugna pro democratia.
  Quam iucundum.
  Quam romanticum.
  Sed nunc, dum sub mensa illa conglobatus sedebat, incurvus et queritus, intelligere coepit nihil heroicum in electione sua fuisse.
  Quam stultus eram.
  Non ad libertatem propugnatorem factus erat. Immo vero, vir erat mediae aetatis cum studiis litterariis, et numquam tam timuerat.
  Sancta Maria, Dei Genetrix...
  Nervis tensis, Dinesh omnes preces Catholicas quas noverat susurrare coepit. Misericordiam, robur, veniam postulavit. Et his omnibus precibus exhaustis, iterum ab initio coepit.
  Balbutire et verba praeterire coepit, errores in combinationibus faciens. Sed, meliore optione carens, perseveravit. Hoc ei occasionem dedit ut animum intenderet.
  Minuta lente et moleste trahebantur.
  Tandem sitis eum superavit, et precibus intermissis manum in sacculum suum immisit. Lagenam aquae extraxit. Operculum removit et caput retrorsum inclinavit, deglutiens.
  Deinde - dulcis, misericors Iesu - sonitum sclopetorum et explosiones audivit, quae paulatim sedatae sunt. Medio haustu substiterit, lagenam demisit, credere non audens.
  Sed sane, bombardatio a vehementi gradu ad eruptiones sporadicas progressa erat, antequam omnino conquiesceret. Et nunc, dum labia tergebat et attente auscultabat, sonitum frementis machinae et stridorem rotarum in longinquum evanescentem discernere poterat.
  Deus benedicat.
  Dinesh, prae solatio tremens, palpebras clausit.
  Preces eius exauditae sunt.
  Scelerati abeunt. Vere abeunt.
  Vertigine affectus, ultimum haustum ex ampulla sumpsit. Tum, sub mensa prorepens, surrexit et se extendit, vacillans instabiliter, crepitum articulis audiens. In armarium stridente innixus, telephonum satellitare extraxit et pilam inseruit.
  Tum demum obstupuit.
  Iterum ictus sclopetorum et explosiones coeperunt. Hoc tempore autem, stridula cacophonia etiam longius erat. Chiliometrum unum. Fortasse duo.
  Non discesserunt. Ad novum locum progressi sunt. Adhuc quaerunt. Adhuc necant.
  Labris desperatione trementibus, Dinesh damnatum se sensit. Invitus, telephonum satellitare in sacculum suum reposuit. Tum se inclinavit et sub mensam artificis repsit.
  Cupidus erat Farah appellare et evacuationem ordinare.
  Sed - o deus - exspectare debebit.
  Non erat tutus.
  Nondum.
  
  Caput LII
  
  
  Khaja levata est.
  cum Owen ad se rediisset.
  Quamquam puer febricitans et tremebat, tamen omnibus quaestionibus quas Siti ei posuit respondere poterat - nomini suo, aetati, anno currenti.
  Si Deus voluerit.
  Functiones eius cognitivae integrae erant. Et cum Siti eum rogaret ut membra moveret et flecteret, puer id sine difficultate fecit. Itaque nihil fractum est. Nihil distensivum est.
  Nunc solum de vulnere puncto in crure eius curandum erat. Vulnus purgaverunt et quantum veneni poterant exsuxerunt, et Orang Asli unguentum herbale paraverunt et adhibuerunt ad dolorem pueri leniendum.
  Optimum erat quod facere poterant. Attamen Khadija sciebat eos inevitabile tantum differre. Calor et humiditas silvae nunc pessimus hostis erat. Locus erat ubi infectio fetura erat, et solum temporis quaestio erat antequam venena se diffunderent et iuvenile corpus Oweni occuparent.
  Quanto tempore opus erat antequam signa defectus organorum ostendit?
  Sex horae?
  Duodecim?
  Khadija, hac cogitatione, contremuit. Ludum divinandi ludere nolebat. Non in eius natura erat alea ludere, praesertim cum vita tam fragili quam Owenis. Sciebat eos cum fedayeen in valle inferiore collocatis contactum facere debere.
  Itaque Khadija ad Ayman se vertit et breviter annuit. "Tempus est."
  Ayman radiophonum e capsa aquae impervia extraxit et pilam adfixit. Sed tum substitit, capite inclinato. "Mama, certa es?"
  Khadija paulisper substitit. Eum rogabat ut silentium radiophonicum frangeret et transmissionem mitteret. Ille anxius erat, sed cur non?
  Americani semper frequentias radiophonicas observaverunt. Etiam rumores erant eos habere aeroplana spatium aereum Malaysianum die ac nocte orbitantia, instructa sensoribus ad notitias colligendas destinatis.
  Occulta illa unitas militaris quae tales operationes peragebat "Reconnaissance Support" appellabatur. Attamen, etiam aliis nominibus sinistris utebatur: Center Spike, Graveyard Ventus, Gray Fox.
  Difficile erat facta a fabula separare, sed Khadija putavisse debuit eorum facultates SIGINT esse formidabiles.
  Scilicet sciebat radios quibus fedayeen eius utebantur encryptatos esse. Sed cum in consueta UHF/VHF amplitudine transmitterent, non dubitabat Americanos non solum intercipere sed etiam encryptionem frangere posse.
  Cogitatio perturbans erat.
  Scilicet, Khadija per radiophonum omnino non communicare maluisset. Multo tutius fuisset nuntio uti. Methodus iam probata et probata erat, sed nimis lenta fuisset.
  Tempus est maximi momenti. Non debemus id perdere.
  Khadija suspirans manum in humerum Aymani posuit. "Hanc occasionem capere debemus. Deus nos proteget. Ei crede."
  "Optime." Ayman radiophonum accendit. In illud locutus est, verbis acutis et precisis. "Medina. Quaeso, exscribe."
  Statica crepitabat et sibilabat, et vox feminina in altera parte lineae aeque breviter respondit. "Recipis, Medina."
  His verbis, Ayman radiophonum exstinxit.
  Factum est.
  Per emissionem nuntiorum ambigua et carens singulis rebus erat. Hoc non sine causa factum est. Si Americani eam intercipere possent, Khadija quam minimam spem eis relinquere volebat.
  Nomen clandestinum "Medina" ad urbem sanctam refertur, quo propheta Mahometus confugit ut a conatibus inimicorum necandi effugeret. Metaphora antiqua erat.
  Fedayeen inferiores intellexissent hoc significare Khadijam Owen ad locum collectionis in casu necessitatis transportare velle, et se necessaria disponisse ad processum faciliorem reddendum.
  Nihilominus, Khadija de cursu actionis quem elegerat anxia erat. Nunc in anima eius vacuum quoddam, silentium torpidum, quasi aliquid deesset, inerat. Itaque oculos clausit et solacium quaesivit.
  Recte facio? Rectane via est haec? Dic mihi. Quaeso mone.
  Khadija, facie rubente, auscultare conata est.
  Sed, ut antea, vocem Aeterni capere non poterat. Ne susurrum quidem. Immo, nihil nisi sonitum insolitum vespertilionum stridentium in tegmine silvae pluvialis supra, velut umbrae in nocte, audire poterat.
  Numne creaturae diabolicae eam deridebant? An tantum eius imaginatio erat?
  O, haec est maledictio.
  Graviter spirans, labris compressis, palmas ad faciem pressit sudoremque abstersit. Caput retrorsum iactare et pugnum in caelum impegere, clamare et responsa postulare cupiebat.
  Sed - imo Deus - umeris incurvis et corpore incurvo, se a tam nefario facinore continuit. Capite quassato, bracchia circum se iunxit et amaritudinem ore devoravit.
  Si maximum peccatum superbia est, maxima virtus humilitas est.
  Khadija sibi dixit hoc experimentum a Deo Omnipotente esse debere. Experimentum divinum. Neque rationem neque consonantiam intellegere poterat, sed Creator iam obligationem ei imponere videbatur, onus sibi imponens ut suas electiones faceret, viam suam sequeretur.
  Sed cur hic? Cur nunc?
  Khadija oculos aperuit et se erexit. Fedayeen suos respexit, et eam perturbavit eos se magna cum exspectatione aspicientes videre.
  Ita, exspectabant sententiam. Audire etiam poterat plures voces sacros locos ex Alcorano, symbola fidei et devotionis, mussitantes.
  Khadija subito se timidam et verecundam sensit. Quasi impostorem. Damnatio civium eius cor eius perforavit, et satis erat ut ad lacrimas eam moveret.
  Post mariti decapitatio, sola consolatio erat umma Shia. Erant viduae, vidui, orphani. Exclusi societatis. Et, omnibus rebus adversis, simul bellum gerebant et sanguinem fuderunt, tormento spei et somniorum vincti.
  Omnia nos ad hoc momentum momentorum adduxerunt. Honor est. Occasio. Non debeo dubitare. Numquam debeo dubitare.
  Khadija acriter inspiravit, naso corrugato, anxietate in constantiam conversa. Oculos micantes tersit, annuit, et risum coegit.
  Ita sit.
  
  Caput LIII
  
  
  Khaja iussit
  Fedayeen eius castra posuerunt et clivum descendere coeperunt.
  Non erat ideale - clivi erant praerupti, semitae flexuosae, et tenebrae elementum incertitudinis addebant.
  Itaque, cautelae causa, coegit ut omnes e manipulo suo pileum gererent, taenia reflectente ad tergum adfixa. Classica erat ars bellica. Hoc efficiebat ut omnes ordinatam aciem servarent, unoquoque antecedentem sequente. Nemo caecus vagari relinqueretur.
  Ita ordine descenderunt, duo ex validissimis fedayeen Owen portantes, qui in feretro extemporaneo iacebat. Siti signa vitalia eius perpetuo observabat, eumque refrigeratum atque hydratum conservabat. Interea Ayman quasi custos primarius fungebatur, audens ante cohortem progredi, viam liberam esse curans.
  Rubri radii lucernarum eorum per tenebras perrumpebant.
  Horrendum erat.
  Claustrophobia.
  Facilius fuisset luminibus communibus uti, sed Khadija decrevit hoc esse optimum modum ne sibi attentionem adduceret. Infeliciter, hoc etiam effecit ut progressus eorum ad gradum deliberatum tardaretur.
  Clivo descendente, per frondes viam eligendo, nimis facile erat in lapidibus laxis labi aut in vite pendenti implicari. Nec eorum obscura rubra illuminatio impedimenta in aspera terra facile animadvertebat.
  semper firmam positionem tene.
  Fortuna favente, Ayman erat sagittarius peritus, Khadijam de impedimentis potentialibus in via progrediendi monens. Nihilominus, non erat facile. Descensus defatigans erat, genua et humeri graves, facie eius in vultum torqueri faciens. Sudabat profuse, vestimentis cuti adhaerentibus.
  Sed tandem, tandem, ad metam appropinquaverunt. Flumen erat in fundo vallis, ranarum coaxatione et libellularum susurro plenum.
  Ut expectatum est, secunda cohors fedayeen iam Khadijam exspectabat.
  Generatore benzini usi sunt ad plures scaphas gummeas inflandas, quae nunc per ripam lutulentam fluminis trahebantur.
  Scaphas in aquam turbulentam iecerunt easque supernatant. Deinde, caute, perquam caute, Owenum e feretro in unam e scaphis sustulerunt.
  Palpebrae pueri palpebraverunt et ingemuit, corpore febre palpitante. "Quo...? Quo imus?"
  Khadija in navem ascendit et eum velut filium amplexa est. Genam eius osculata, "Domum, Owen. Domum imus" susurravit.
  
  Caput LIV
  
  
  Alodki
  Dum machinis frementibus et illis flumine decurrentibus, Khadija non potuit quin sensum miserandae tristitiae sentiret.
  Arbores praetervolantes, vento per capillos flante, observabat. Sciebat se desertum pulchrum relinquere. Fortasse numquam iterum illud visuram esse.
  Khadija suspiravit.
  Menses puteos artificiales construendo consumpsit ut fedayeen suis aquam recentem praeberet. Cibaria per silvam occulta collegit. Loca collectionis in casu necessitatis constituit.
  Et nunc?
  Bene, nunc videbatur quasi omnia desereret.
  Hoc omnino non erat quod ab initio cogitaverat; nihil simile ei quod imaginata erat.
  Sed cum Khadija Owenum aspexit et manus eius palpavit, intellexit rectam esse electionem. Accipere et cum ea re conciliari debuit.
  Alhamdulillah. Omnia quae initium habent, finem habent.
  
  Caput 55
  
  
  Maya expergefacta est
  ad sonitum telephoni sonantis.
  Oculis languidis, sub pulvino scrutata, telephonum mobile arripuit. Sed tum intellexit illud falsum esse. Scilicet non. Servitium mobile adhuc non functionabat.
  Obtusus ... _
  Telephonum quod sonabat in mensa iuxta lectum iacebat. Quod cum linea fixa coniunctum erat.
  Gemitu emisso, Maya manum sursum tulit et eum e cunabulis sustulit. "Ita vero?"
  "Salve. Venator hic sum. Spero me te non excitaturum esse."
  Oscitationem repressit. "Nimis dolendum. Iam finivisti. Quota hora est?"
  03:00 Et progressum habemus.
  "Vere?" Nictavit oculis et recta sedit, somnolentia abiecerat. "Bonum an malum?"
  "Bene, paulum utriusque." Vox Hunteris tensa erat. "Licetne vobis ad officium ambulare? Credo hoc esse aliquid quod ipsi videre velitis."
  "Hoc exscribe. Mox ibi erimus."
  "Eximius." or "Eximius."
  Maya telephonum in fulcro reposuit. Adamum aspexit et vidit eum iam surrexisse et lumen in cubiculo accendisse.
  Mentum sustulit. "Aliquid recens?"
  Maya exhalavit, anxietate instar acidi in stomacho crescente. "Videtur nos fortasse eruptionem habere."
  
  Caput LVI
  
  
  Subofficialis horam exspectavit.
  pro eis in vestibulo legationis. Brachia eius complexa erant, et vultus gravis erat. "Progredimini, dextrorsum progredimini. Bene venistis ad spectaculum maximum in terra."
  Maya caput quassavit. "Hora tertia est. Hora venefica. Et nihil boni umquam per horam veneficam accidit."
  Venator frontem etiam magis contraxit. "Magia... quid?"
  Adam subrisit. "Hora venefica. Numquam de ea audivisti? Exacte contraria est tempori quo Iesus Christus mortuus est, quod erat hora tertia post meridiem. Ergo hora tertia matutina omnes larvae et daemones erumpunt. Tantum ut Iesum offendant et omnia bona et sancta in mundo corrumpant."
  "Hmm, numquam antea id audivi." Hunter occipitium fricuit. "Sed rursus, cum Musulmanus sim, non facerem."
  - Bona metaphora, nonne?
  - Infeliciter, ita. Hunter eos per solitas inspectiones securitatis duxit et ad officium CIA perduxit.
  Ingressa, Maya animadvertit COT - centrum operationum tacticarum - magis tumultuosum esse quam tempore proximo. Plus apparatus, plus homines, plus strepitus aderant. Res erat prorsus surrealis, praesertim cum tam mane esset.
  Iuno iam eos ad introitum TOC exspectabat, tabulam Google Nexus tenens. "Bene, tu quoque. Bene est quod nos praesentia tua ornavisti."
  Maya tenuiter subrisit. "Causa sane iusta tibi esse debet cur somnum nostrum pulchrum interrumpas."
  "Aha. Hoc ago." Iuno tabulam tetigit et falsam reverentiam fecit. "Et... fiat lux."
  Ingens monitor supra eos revixit. Urbis prospectus ex alto apparuit, aedificia et viae in structura filaria tridimensionali depictae, et centenae icones leniter animatae per scaenam virtualem volvebantur.
  Maya interfaciem cum mixto metu et inquietudine fixis oculis aspexit. Signa video, interceptiones audio, et fragmenta textus discernere poterat. Nihil simile erat quod umquam antea viderat.
  Adam lente sibilavit. "Frater Magnus incarnatus."
  "Levit id vocamus," dixit Juno. "Hic algorithmus nobis permittit omnia observationum data systematizare et integrare. Unificatum fluxum laboris creare."
  Iuno pollicem et indicem per tabulam duxit. In monitore, tabula urbis rotata est et in regionem Kepong propius amplificata est. Iuxta zonam caeruleam.
  "Hoc est quod tibi demonstrare voluimus," Hunter dixit. "Haec regio aliquas ex consequentiis impetus hesterni vidit. Electricitas interrupta est. Nulla est opertio telephonorum mobilium. Deinde, eh, ita, hoc..."
  Iuno tabulam suam iterum traxit, et video expansum est ut totum scrinium impleret. Plane ex aere volante drone suburbana circumvolante, camera eius imagines in spatio infrarubro thermali transmittente.
  Maya discernere potuit quasi vehicula bellica Stryker armata vias circumdantes circumdarent, dum milites plurimi se dispergebant, calore in tenebris candente candente dum laqueum circa insulam stringebant. Ex hac altitudine, formicis quasi proposito currentibus videbantur.
  Maya sicce deglutivit. "Quid hic agitur?"
  "Aliquid astronomice erratum est," dixit Iuno. "Una ex nostris dronis in volatu consueto erat cum hanc scenam incidit."
  Venator caput quassavit et monstravit. "Quod vides est machina RELA. Magnitudine societatis. In domos irrumpunt. Quemvis resistentem aut fugere conatum interficite..."
  Quasi ex signo dato, Maya observavit symphoniam fulgorum clarorum in velo erumpere. Ictus tormentorum erumpebant, et vidit cives e domibus suis effugientes, tantum ut in hortis suis trucidarentur, corporibus eorum uno post alterum cadentibus.
  Sanguis quem effuderunt, maculis argenteis quasi apparebat, paulatim e conspectu evanescebat dum in gramine et solo refrigerabatur. Imagines thermales atrocitatem tantum terribiliorem reddiderunt.
  Maya paene suffocata est, et viscera sua contrahi sensit. "Num MacFarlane hoc auctoravit? Num JSOC illic?"
  "Malaysiani hoc sponte sua faciunt. Dux nullum praemonitum habuit." Hunter incommode huc illuc se movit. "Sic et praefectus Raynor."
  - Quomodo diaboli hoc fieri potest?
  Iuno locuta est: "Post impetum in Zonam Caeruleam, res tensae factae sunt. Malaysiani et nos... bene, dicamus modo nos non optimam necessitudinem operandi nunc habere."
  "Significans...?"
  "Hoc significat eos non iam permittere JSOC ut 'instructores' et 'consiliarii' agant. Nostra directione non egent, et nostram praesentiam certe non volunt."
  Venator, fauces purgans, manus dilatavit. Verecunde se gerens, "Dux et legatus noster nunc Putrajayae sunt. Conantur colloquium cum primo ministro obtinere. Rem ipsam investiga."
  Adamus, iratus, digitum ad nasum suum monstravit. "Et quomodo hoc fit?"
  - Bene, praefectus ministrorum Primi Ministri dicit eum dormire et excitari non posse.
  Maya subrisit et palmam in mensam proximam impegit, genis rubescentibus. "Iste nequam consulto tacet. Irruptiones in Kepong non fiunt sine permissione Primi Ministri."
  - Haec res est fluida, Maya. Conamur...
  "Quidquid facias, non satis est." Maya dentes nunc compressit, maxillam tam vehementer constringens ut dolorem afferret. Hoc fieri credere non poterat. Simile erat ioco cosmico taeterrimo.
  Primus minister ad potestatem pervenit gratia patrocinio externo. Electus esse putabatur - vir cum quo Occidente operari posset. Sapiens, responsabilis, et rationalis.
  Sed proximis mensibus, mores eius magis magisque erratici fiebant, et se in domo sua obstruere coepit, ordinibus custodum, curruum armatorum, et tormentorum munitus. Persuasus erat rebelles se interficere conari, et, incredibile dictu, etiam credebat suum consobrinum consilium parare ad principatum suum evertendum.
  Quam ob rem raro iam in publicum apparebat, et raris occasionibus cum domo sua exiret, id solum cum praesidio graviter armato faciebat. Etiam rumores erant eum ad usum personarum geminarum confugisse ut se ipsum scopum difficiliorem praeberet. Tantus erat eius metus necis aut confusionis.
  Fortasse impetus in Zonam Caeruleam eum aequilibrio omnino perturbaverat. Fortasse realitatem omnino amiserat.
  Quicquid.
  Maya tantum sciebat eum magis magisque similem alteri tyranno schizophrenico fieri, sub tenuiorem semper speciem pseudo-democratiae latentem.
  Res erat satis pessima, praesertim cum media internationalia eum olim Mandela Asiae Meridionalis-Orientalis appellaverint. Ultima spes honestatis et decentiae in regione obsessa.
  Ita, recte dicis. Non prorsus ita evenit, annon?
  Tum demum Maya manum Adami in humero suo sensit, eam leniter prementem. Restitit, animi motus suos coercere conans.
  "Valesne?" Adam susurravit.
  "Bene sum." Maya manum eius repulit, aerem per nares hauriens.
  Unus, duo, tres...
  Per os exhalavit.
  Unus, duo, tres...
  Cives ibi necabantur, et res erat pessima. Sed sciebat hysteriam hoc tempore rem non mutaturam esse.
  Postremo, quid JSOC facturus erat? Advolaturus et Operationem RELA provocaturus? Ad conflictum Mexicanum confuturus?
  Si hoc accideret, tuto dicere liceret iam fragilem necessitudinem inter Americanos et Malaysianos tantum ulterius discrepare. Et Deus solus scit quomodo Primus Minister, ad parietem adhaerens, reacturus esset.
  Mehercule!
  Quamvis difficile esset, Maya intellexit se aequaliter in hac re manere debere. Obiectiva manere. Optima via erat - fortasse sola via - ad hanc rem confusam navigandam.
  Hunter dixit, "Maya, tibi promitto nos vehementissimas obiectiones nostras apud Primum Ministrum relaturos esse. Sed adhuc, nihil aliud quam praefectus eius dicit nisi hanc esse legitimam operationem contra terrorismum. Aedificia certa petunt. Agentes dormientes eradicant. Et-audi hoc-etiam affirmat RELA sub ictum directum venisse cum regionem intraverunt. Itaque hoc videtur iustificare aggressivam positionem quam videmus."
  Maya quiete et aequabiliter locuta est. "Primus Minister scit se in potestate esse solum propter auxilium externum, nonne?"
  "Credo eum scire nec vereri nostras mendacia accusare. Intellegit nos eum non dimissuros esse, quamvis histericis et animi mutationibus afficiatur. Quia adhuc eum requirimus ut stabilitatem quandam in patria servet."
  - O, venustum.
  Adam Venatorem, deinde Iunonem aspexit. "Ecce, hoc nullum sensum habet. Suburbia Kepong plerumque Christiana, Buddhista, et Hinduistica sunt. Quod hunc locum unum ex paucis locis in urbe facit ubi Musulmani firma minoritas sunt, et semper ardenter Sunni fuerunt. Eaedem aves et cetera. Itaque philosophia Shiita numquam vere hic invaluit. Et Khadija numquam rem vim imponere conata est."
  "Bona aestimatio," dixit Iuno. "Olim, haec regio munda et quieta fuit. Firmiter pro imperio."
  - Quid igitur dat?
  Iuno suspiravit et tabulam suam tetigit. Imagines e drone imago minoratae sunt, et imago virtualis Kepong amplificata et rotata est. Quod aedificium conclavium simile videbatur, rubro colore insignitum est. "Prius vesperi, analystae nostri signum e telephono satellitari perceperunt. Brevissimum erat - nonaginta tantum secunda. Deinde obscurum factum est."
  Venator umeros levavit. "Casu an non, nonaginta secundis tantum temporis nostris mentes ovi sermonem intercipiebant. Quod, scilicet, eis facere non licuit."
  Adam linguam crepuit. "Ergo... aliquis OPSEC elementarem exercebat."
  - Simile videtur.
  - Sed telephonum geolocare tibi contigit.
  - Ita, sed non est castellum exacte. Regionem generalem novimus, sed dicere non possumus quaenam habitatio exacte sit nec quod tabulatum.
  "Potuistine IMSI an IMEI telephoni notare?" Maya rogavit.
  IMSI est abbreviatio pro "International Mobile Subscriber Identity" (Identitate Subscriptoris Mobilis Internationali), numerus serialis a chartis SIM in reti cellulari vel satellitari operantibus adhibitus.
  Interea, IMEI erat abbreviatio pro International Mobile Station Equipment Identity (Identitate Equipmenti Stationis Mobilis Internationali), alius numerus serialis in ipso telephono inscriptus.
  Lotus, societas Mayae, eis indicem numerorum IMSI et IMEI praebuit, qui cum telephoniis fortasse a Ramo Speciali furatis coniunguntur. Credebat, si hanc informationem comparare possent, se fortasse occasionem habere posse cognoscendi quis illo instrumento uteretur.
  Venator respondit, "Ita, IMSI notavimus, sed nobis non magno usui fuit. Charta SIM nomine et inscriptione fictis relata est. Prope certe ex foro nigro venit. Quod ad ipsum telephonum attinet? Bene, bene tibi sit. Evenit ut IMEI cum telephono satellitari congruat quod in horreo Rami Specialis est."
  "Ita vero. Non dicis..."
  "Vocatio ingressa an egressa erat?" Adam rogavit.
  "Discedit," dixit Iuno. "Internationalis. Eum ad urbem Hobart investigavimus."
  "Tasmania..."
  "Bingo. Amicos nostros Australianos apud ASIO invitamus ut hanc rem curent. Sed quaestio est, cur quisquam in Kepong telephonum satellitare egeret? Res prohibita est, praesertim si a Ramo Speciali furata est."
  Maya tabulam geographicam in velo perscrutata est. "Num milites RELA iam aedes perscrutati sunt?"
  "Minime," inquit Venator. "Semel ad paucos centum metra ab eo venerunt. Sed ex eo tempore ad meridiem vagati sunt. Nunc in gregem domorum circiter duo chiliometra distantem intendere videntur."
  Maya labrum momordit et cogitavit. "Non potest esse casus. Quid enim si Malaysiani Kepong tactice agere constituerint? Ad quid? Ad venationem vulpis otiosam? Heus, non credo. Credo eos hominem quendam interessantem in radaro habere. Sed nesciunt quis sit aut ubi sit. Nihil nisi vage habent nunc. Quod significat eos loco erroneo quaerere. Saltem nunc." Maya vultum scientem cum Adamo permutavit, sensu araneiformi vibrante. "Sed, ecce, meliora scitu habemus quam Malaysiani hoc tempore. Et fortasse-tantum fortasse-haec est occasio quam exspectavimus." Maya Junonem aspexit. "Estne ulla possibilitas ut tabulas locationis habitationum invenias?"
  "Credo me posse, parule." Digiti Iunonis per tabulam volaverunt, celeriter scribens.
  "Incolas Musulmanos exclude. Solum in non-Musulmanos intende. Deinde eventus cum iis qui in Australiam duodecim mensibus proximis iter fecerunt compara."
  "Cur non Musulmani?" rogavit Hunter.
  "Suspicione utor," dixit Maya. "Khadijah voluntatem suam cum Orang Asli collaborandi demonstravit. Itaque fortasse idem hic facit. Cum perito Christiano, Buddhista, vel Hinduista communicat."
  Adam annuit. "Ita vero. Inimicus inimici mei amicus meus est."
  Charta computatoria in velo apparuit et verticaliter volvere coepit. Prima columna indicem nominum continebat, secunda columna imaginem identitatis cum imagine, tertia autem columna metadata e diplomatibus sumpta continebat.
  Maia, stricte loquendo, sciebat actiones suas illicitas esse. Indicem nationalem patriae violabant et Malaysianis nihil dicebant. Tamen, eo tempore, comitates diplomaticae non iam valebant.
  Maya intellexit unam ex peculiaritatibus regiminis Malaysiani esse necessitatem omnes secundum genus et religionem digerendi . Hoc fiebat a nativitate, et ab aetate duodecim annorum, quisque civis chartam biometricam portare debebat.
  Petitio officii? Hac charta opus erat tibi.
  Domum emisne? Hac tabula geographica opus erat tibi.
  Inspectio nosocomialis? Hac charta opus erat tibi.
  Per hunc processum bureaucraticum, regimen discernere poterat quis esset Musulmanus et quis non, et, quod magis interest, Sunnitas a Schiitis separare poterat. Haec erat ipsa essentia machinationis socialis - catalogare singulos cives deinde ab incunabulis ad sepulcrum investigare.
  Ironia huius rei Maya non latuit. Olim talem consuetudinem damnavisset. Violatio erat secreti et dignitatis. Sed nunc-mirum, mirum-hoc turpi systemate confisa est ut res perficeret, libertatibus civilibus damnatis.
  "Tres congruentes habemus," Iuno subrisit, digito per tabulam trahens. "Wong Chun Oui. Helen Lau. Et Dinesh Nair."
  Maya imagines in velo segregatas perscrutata est. Si culpam ullam sensit, eam non animadvertit. Omnes tres facies erant moleste ordinariae. Nulla obscura voodoo. Oculi eius huc illuc vacillabant. "Quaelibet ex his nobis interesse potest."
  "Analystae nostri curabo ut altius in eorum historiam investigent. Videbimus num signa periculi inveniamus."
  "Bene. Quo plura habebimus, eo accuratior erit propositum nostrum. Tum ad rem progredi poterimus."
  Venator frontem contraxit. "Vah, vah, vah. Expecta paulisper. Numquam antea in Kepong collocati sumus. Numquam causa fuit."
  "Ita vero, amice," inquit Adam. "Regionem novimus. Et, pro di immortales, haec est occasio quam exspectavimus. Actio est possibilis. Capemus eum."
  - Et Malaesiani?
  "Bene, dei immortales, tam benigni erant ut nos ab hoc negotio arcerent et impostores fiant. Itaque puto nos beneficium referre debere. Beneficium pro beneficio. Satisne iustum?"
  Venator haesitavit et frontem fricuit. Tum subrisit. "Bene. Bene. Vicisti. Conabor rem cum Praefecto Raynor et Generali MacFarlane explicare."
  Maya dentes suxit. "Bene, citius melius est."
  
  Caput LVII
  
  
  Ton ex CIA
  Armamentarium non erat locus invitantissimus ad visitandum. Omnia erant officia, plutea ferrea, et lumina sterilia. Pura utilitas, nulla pulchritudo.
  Hoc erat cubiculum ubi ad bellum parabaris.
  Maya vestem e pelle draconis factam, chirothecas militares, et cubitales ac genuales tegumenta induit. Deinde, stilo adhibita, genus sanguinis sui in tunica et bracis scripsit, una cum litteris initialibus "NKA" - abbreviatione "Nullae Allergiae Notae" - inscriptis.
  mensura cautelaris
  Absit ne in grandinem globulorum incidat et telis vulnerata sit. Sed si ita res se haberet, volebat ut medici eam curantes optimam curam praeberent. Nulla praefatio, nulla coniectura. Simpliciter ad rem.
  Hodie est dies quo fiet.
  Fatalisticum erat consilium, sane, sed necessarium. Prorsus id erat quod parentes ei instillaverant a parvula puella. Numquam timere deberet ne impensabile cogitaret et omnem possibilitatem praevideret.
  Semper melius est cautum esse quam paenitere.
  Maya ad unum ex armariis sclopetariis accessit. Sclopetum HK416 delegit et in partes suas singulas divisit. Partes sordes et corrosionem inspexit, omnia munda et lubricata esse curans, deinde sclopetum iterum composuit et eius functionem probavit.
  Selectorem in solo pressit, deinde ad explodendum, tum ad plenam automaticam. Manubrium impetum faciens et pessulum movit, sclopeto premendo, singulis vicibus leniter sonitum edendo.
  Bene proficisci.
  Maya sclopetum suum in gremio posuit. Capilli eius laxe fluebant, in fluxu halitus volitantes. Nihil erat primarius, visceralius quam homines venari. Satis bene noverat artem illam. Informationes de fugitivo colligis, deinde eum persequeris et clunes eius ad parietem figis.
  Invenire.
  Ad corrigendum.
  Finis.
  Mechanismus eius frigidus et simplex erat. Ita fuerat ab immemorabili tempore. Ungues et dentes. Adrenalinum et sanguis. Sola pars cerebri quae referret erat ea reptiliana.
  Sed aliquid de hac missione Maiam subsistere coegit. Gravitatem quandam animi in animo sentiebat; onus grave quod excutere non poterat.
  De omnibus quae eam ad hunc momentum duxerant cogitabat.
  Raptio Oweni.
  Oppugnatio Zonae Caeruleae.
  Caedes RELA.
  Nihil horum in vacuo morali accidit. Immo, unumquodque eventum simile erat lapidi in stagnum olim tranquillum iacto, violentam perturbationem excitans, violentiae consequentiis effundentibus, vitas vastantibus.
  Hanc venationem facere tantum adderet.
  Alius saxum...
  Maya nullas illusiones de pugna iusta et honesta habebat. Mehercule, nulla talis res fiebat. Ex quo Kuala Lumpur appulerat, cursu accelerato de pravitate humana acceperat.
  Omnia crudelia et cynica computationes quae fiebant vidit. Divites privilegia sua confirmabant, pauperes autem patiebantur simpliciter quia se in parte falsa aequationis abstractae invenerant.
  Et quae est haec aequatio? Democratia? Libertas? Iustitia?
  Satis erat ut caput eius vertiginem faceret.
  Cum miles esset, a talibus quaestionibus difficilibus munita erat. Cum tibi dictum esset ex aeroplano salire, salire coeperas. Cum tibi dictum esset collem defendere, eum defenderes.
  Ita, tantummodo mandata sequebaris et pro viribus agebas. Nihil ausum, nihil lucratum. Et si leges morum violaveris, pro certo habere potes te iudicio militari et iudicio militari accusatum iri.
  Sed nunc umbra Sectionis Primae erat. Operatrix subterranea. Et subito omnia non iam tam clara et sicca visa sunt.
  Quae erant regulae participationis?
  Ubi erant frena et aequilibria?
  Pactum Genevense?
  Atmosphaera rei eam paulum terruit, nam hae erant terrae obscurae et steriles in quas se audacter ingrediebatur, in aciem geopoliticae posita.
  Bene, per deos...
  Maya, oculis contractis, capillos retrorsum repulit, tempora fricans.
  Iuxta eam in subsellio sedens, Adamus sclopeta in magazinam sclopeti imposuit. Pausa facta, oblique ad eam respexit. "O, o. Novi illum vultum. Iterum cogitationes obscuras cogitas."
  "Noli conari mentem meam legere."
  - Non necesse erit. Quia mihi dices quid te reapse perturbet.
  Maya haesitavit, manus torquens. "Bene. Bene. Benene hic sumus? Verenene?"
  "Num haec quaestio captiosa est?" Adamus arcte subrisit. "Nesciebam hoc esse existentialismum 101. Alioquin, Kierkegaard et Nietzsche libros meos repetirem."
  "Nonne sollicitus es de iis quae apud TOS vidimus? Milites RELA fecerunt quod fecerunt..." Maya verba invenire vix potuit. "Caedes magna erat. Valde insana."
  "Ah, ita. Non prorsus hora optima primi ministri." Adam umeros levavit. "Si divinare deberem, dicerem eius superbiam laesam esse ab impetu in Zonam Caeruleam. Non potest credere mulierem-Shiitam-se superasse. Mehercule, secundum verba Asiatica, dici posset Khadija eum amittere dignitatem."
  "Recte dicis. Pudebatur. Itaque manipulum suum sceleratorum ad Kepong mittit, ultimum locum ubi Viduae Nigrae esse possent. Cives, qui resistere non possunt, sagittis necat..."
  "Bene, hic vir iam viam sibi ad potestatem sculpsit. Fortasse nunc viam sibi ad pacem sculpere conatur."
  "Necare propter pacem tam rationabile est quam stuprare propter virginitatem." Maya labra contraxit. "Fatemur - foedum regimen Putrajayae sustinemus. Problema perpetuamus..."
  - Non debemus quaerere cur...
  "Munus nostrum est aut agere aut mori, ita. Sed numquamne miratus es quomodo omnia eventura sint? Id est, dicamus nos hunc sceleratum telephono satellitari indagare. Observa crustula. Owen reducite. Khadijam finite. Quid deinde?"
  "Bene, hmm, videbimus." Adam mentum fricans ad tectum sustulit. Simulavit se cogitationibus profundis esse. "Primo, parentes Owenis gaudebunt filium suum incolumem et sanum redire. Secundo, caput viperae amputare et rebelles debilitare poterimus. Tertio, politici Vasingtoniae et Wellingtoniae tranquilli quiescent scientes eorum favorem constanter crescere." Adam exaggeratim annuit, caput quassans. "In conclusione, unum bonis viris tribuere possumus. Io triumphe."
  Maia subrisit. "Minime. Non magni momenti est. Cum tyranno in Putrajaya adhuc haerebimus. Ad initium redibimus. Et hoc certe nos bonos non facit."
  "Quodcumque sit, hic vir comitia magno amplissimo vicit..."
  "Comitia quae adulterata et pecunia sumpta sunt. Praesertim in Occidente."
  "Quia alternativa peior erat. Multo peior. Et eam nobis praestare non poteramus."
  "Non id pater pugnabat. Veram democratiam, bene fungentem, volebat..."
  Adam ingemuit. "Et pretium ultimum pro suis opinionibus solvit."
  Maia statim siluit, deorsum spectans et sclopetum digitis tenens. Nunc Adamo irata erat, non quod erraret, sed quod recte diceret.
  In mundo ideali, democratia liberalis responsum ad omnia problemata esset. Imperium populi, pro populo. Sed non hic, non nunc.
  Aliquando democratia se ipsam destruxit, et nunc haec patria in odium et iniustitiae lebes conversa est. Nemo iam metaphorice pontes ad pacem construere studebat. Minime. Solum eos displodere studebant, et quo plura artificia pyrotechnica, eo melius.
  Quisnam reapse culpandus huius rei fuit?
  Malaesiani? _
  Americani? _
  Saudiani? _
  Khadija?
  Linea inter rectum et falsum - morale et immorale - magis magisque obscura fiebat. Et magis magisque difficile dictu fiebat quis primus lapidem iecisset qui hunc infinitum vindictae circulum in motum iniecisset.
  Maya sensit stomachum suum vertem.
  Fortasse nemo horum omnino innocens est. Quia omnes in corruptione, mendaciis, et caede implicati sunt. Etiam nos.
  Adam caput leviter quassavit et suspiravit. Palmam in gestu paenitentiae sustulit. "Maya, ignosce mihi. Non debui hoc dicere. Pater tuus vir bonus erat..."
  Maya vehementer nictavit et Adamo quasi regina glacialis aspexit. "O, ita. Erat. Et pudebit eum huius omni siti sanguinis et caedis in quas incidimus."
  "Situs sanguinis? Quid?"
  "En agimus. Imperialistae armati facti sumus, viam nostram ad victoriam per fraudem conantes. Sed scis quid? Nullam habemus rationem longi temporis nec ullam auctoritatem moralem. Nihil nisi psycho-dictatorem habemus."
  Adamus contraxit se, ligamentis in collo eius contractis. "Ecce, non sumus imperialistae. Hae sunt ineptiae sinistrae, et scis. Pro recto pugnamus-Owenum recuperando et patriam stabiliendo."
  - Et deinde ...?
  "Et deinde fortasse alium circulum electionum habere poterimus. Duces idoneos constituere. Sed tempus opportunum esse debet..."
  "Democratia, democratia," Maya sardonice dixit. "Omnia a pronuntiationibus moralibus incipiunt, sed deinde omnia in lutum vertuntur. Meministine Iraquiae? Afghanistaniae? Heus, quid aliquis olim dixit de iis qui ab historia discere recusant?"
  Adamus Maiam fixis oculis aspexit, ira genas colorante.
  Ora eius tremuerunt, quasi reclamare vellet, sed tum deorsum aspexit et globulos in magazinam sclopeti miscere perrexit. Motus eius acuti et vehementiores erant. "Satis est. Hanc operationem finiamus et detergamus. De semantica maledicta postea disputare possumus."
  Maya graviter suspiravit et avertit oculos.
  Numquam antea sic inter se contenderunt. Non quamdiu illa meminisse poterat. Sed haec missio cuneum inter eos effoderat, lineas discordiae quas illa ne suspicata quidem erat revelans.
  Ita, Adamum aegre ferre incipiebat. Vox eius erat despiciens; aspectus nimis levis. Sed rursus, quid exspectabat? Adam nihilista erat impenitens. De subtilitatibus geopoliticis non curabat. Nihil nisi quod volebat - nihil nisi quod cupiebat - erat terroristam indagare. Cetera omnia erant irrito.
  Sed Maya melius sciebat.
  Intellexit fore consequentias huius generis arrogantiae. Tantum actiones cineticas perficere poteras antequam inevitabilem impetum experireris.
  Quid prodest unum terroristam eliminare si tres plures creabis? Simile est ludere "talpam percutere".
  Maya sollicita decrevit nullas faciles responsiones esse. Nihil aliud facere poterat nisi in negotium propositum animum intendere et in problema propositum intendere.
  Itaque suspirans sclopetum iuxta se in subsellio posuit. Telephonum gestabile extraxit et imagines trium ignotorum aperuit. Imaginem animatam creavit et eam currere sivit, singulas facies iterum atque iterum contemplans.
  Vere dicendum, non multum ei faciendum erat.
  Juno adhuc in TOC erat, cum analytis laborans ad informationes eruendas, dum Hunter in SCIF erat, in colloquio telephonico cum Praefecto Raynor et Generali MacFarlane, potestatem supplicii adipisci conans.
  Eo momento, Maya nihil nisi instinctum suum habebat, quod eam seriem imaginum paulisper suspendere coegit. Ad tertium suspectum - Dinesh Nair - attrahebatur. Similis erat ordinario pensionario. Capillus candidus. Barba tonsa. Mentum ventrale.
  Sed aliquid in oculis eius erat.
  Signum tristitiae.
  Digitum accurate definire non poterat, sed videbatur is esse aliquis animo vacuo praeditus. Aliquis qui causam sequendi cuperet. Fortasse propositum quodam requirebat, aut fortasse iterum iuvenem se sentire cupiebat.
  Fortasse...
  Maya caput inclinavit, cogitans num Dinesh esset.
  
  Caput LVIII
  
  
  Dinesh Nair attente auscultavit.
  Iam vix ictus audire poterat. Longius in longinquum recesserant, crepitantes et crepitantes velut innocua pyrotechnica, paene exigua.
  Ita...
  Sudore perfusus et fessus, monile suum Sancti Christophori osculatus est.
  Deo gratias. Scelerati non redibunt.
  Satis diu exspectasse se censuit. Sub mensa artificiosa egressus, telephonum satellitare palpando quaesivit, pilam inseruit, et accendit. Ad pedes surgens, ad fenestram fractam ambulavit et, cubito ad crepidinem innixo, se inclinavit et signum accepit.
  Digito tremente, numerum quem Farah eum memoriter mandaverat, compulit. Linea coniuncta est, et eam ter exacte sonare sivit antequam telephonum deponeret.
  codex angustiae
  Nunc nihil ei faciendum erat nisi exspectare vocationem.
  Dinesh, nictitans et deglutiens, faciem manica tersit. Quid deinde futurum esset incertus erat. Num ad locum extractionis se conferre iuberetur? An Farah statim eum petere vellet?
  Non refert. Modo me hinc extrahe. Quaeso.
  Caput eius vertebatur, corpus eius flaccidum erat. Sed a fenestra movere non poterat. Sciebat telephonum satellitare suum malam receptionem habere nisi caelum serenum esset, et non sibi permittere posse ut vocationem reciprocam amitteret.
  Itaque Dinesh exspectavit. Ad limen fenestrae innixus, inter vigiliam et somnum fluctuans, iterum de pueris suis cogitavit. Carissimis suis pueris. Et dolorem sensit.
  O misericors, misericors Iesu...
  Magnam partem vitae adultae strenue laborando egit, pecuniam conservans ut filios in Australiam mitteret, eis praecipiens ne numquam in Malaysiam redirent.
  Atqui... ecce. In hoc sordidum bellum se implicare. Se ipsum rhetorica mutationis decipere.
  Oculi eius madefacti sunt, et pectus eius inflatum est. Num erat somniator simplex? An erat hypocrita completus? Iam non erat certus.
  Ille tantum sciebat spem illam, quam olim tam potentem et illecebrosam foverat, nunc evanescere velut micans imago in deserto. Nihil nisi metus et desperatio remanebant.
  Quam stultus eram. Quam stultus...
  Eo momento, telephonum satellitare in manu eius sonuit et vibravit. Contractus, rhinorrheam abstersit, tum respondit. "Salve?"
  Vox Farah eum provocavit: "Sed ego, pauper, somnia mea tantum video. Somnia mea sub pedibus tuis expando."
  "Lente incede..." Dinesh haesitavit, verbis haesitans. "Caute incede, quia somnia mea calcas."
  - Esne domi?
  "Minime, minime. In schola sum. Schola deserta."
  "Non hic est ubi esse debes." Farah paulisper substitit. "Contra protocollum evasisti."
  - Ego... quaeso, nulla mihi optio erat. Milites RELA homines necabant. Timebam. Nesciebam quid facerem...
  "Intellectum. Exspecta. Te revocabo cum instructionibus."
  Linea descendit.
  Dinesh contraxit dolorem, facie rubore, labris trementibus. Non eum rogavit quomodo se haberet. Ne conata quidem est eum consolari.
  Mehercule. Quomodo audet me suspendere? Meliora mereor.
  Frustratus, pugnum compressit et in limen fenestrae impegit. Gemens, sibi promisit.
  Si hoc superero, patriam relinquam. In perpetuum relinquam.
  
  Caput LIX
  
  
  Khaja
  et fedayen eius vicum pervenerunt.
  Kampung Belok.
  Hic silvae tropicae desinebant et paludes mangroviae incipiebant, ubi aqua dulcis salsa fiebat. Domus ligneae ad ripam fluminis palis stabant, et circum eas, densae arbores ordines e paludibus smaragdinis crescebant.
  Procul, Khadija murmur fluctuum audire poterat, et aer odore salso repletus erat. Mare prope erat.
  Eam risum movit. Olim in vico simili huic creverat. Ita, puella maritima animo erat. Semper fuerat. Semper fuisset.
  Khadija puerum aspexit. Adhuc febre tremebat. Frontem eius tetigit, deinde capillos leniter permulsit. "Paulisper diutius, Owen. Mox domum redibis."
  Scaphae eorum tardius processerunt dum arborem semisubmergatam circumibant et ad pontem ferebantur.
  Khadija sursum aspexit et Orang Asli eos in suggestu exspectantes vidit, rubris laternis refertos. Quasi totus vicus - viri, mulieres, pueri - adventum suum nuntiavisset.
  Ego sum Deus.
  Humilis erat.
  Tam mane hora erat.
  Scaphae eorum appropinquantibus, iuvenes Orang Asli auxilium petentes manum porrexerunt, et fune tenso naves ad pontem alligaverunt.
  Caute, perquam caute, Ayman et Siti eis adiuverunt ut Owen tollerent.
  Tum Khadija suggestum ascendit, et turba adorans eam propulit. Pueri manus eius prehenderunt et osculati sunt. Mulieres eam amplexae sunt, laete colloquentes. Laternae earum oscillabant. Experientia erat hypnotica; paene spiritualis.
  Illis et calipha et sayyida erat.
  Dux ex stirpe ipsius Prophetae ortus est.
  Tandem senior vici progressus est. Caput inclinavit, risu rugas in facie arida illustrante. "Pax vobiscum."
  "Pax tibi quoque sit, avuncule." Khadija annuit. "Iam pridem fuit."
  Scilicet, princeps vici non erat vere avunculus eius. Salutatio honorifica erat, quia ita res se habebant in illa parte terrae.
  Adat Dan tradisi.
  Consuetudo et traditio.
  Semper.
  
  Caput LX
  
  
  Jtolk sub
  Vicanae rete cuniculorum per superficiem Kampung Belok foderunt.
  Opus eorum diligens multo ante rebellionem coepit. Pollicem post pollicem, metrum post metrum, sub domibus suis fodiebant, laborem suum ab oculis curiosis aeroplanorum exploratorum celantes.
  Nunc amplam retem habebant quae longe ultra vicum suum extendebatur, cuius consilium in infami reti Cu Chi a clandestinis bello Vietnamiensi adhibita fundatum erat.
  Tales cuniculi ad perfugium, reorganizationem et commeatum, et ad hostem superandum et supervivendum adhiberi poterant.
  Infinitae erant possibilitates.
  Praetor Khadijam per foramen sub domo sua duxit, et illa scala descendit. Parietes cuniculi angusti erant - vix umerorum latitudine distantes - et cum pedes eius imum meatus tetigerunt, laquear tam humile erat ut cubitis et genua demittere cogeretur. Post praetorem reptavit, qui eam per labyrinthum flexuosum duxit, lucerna eius fluctuante et rotante.
  Sinistra.
  Recte.
  Sinistra.
  Abiit iterum.
  Qua via erat septentrio? Qua via erat meridies?
  Khadija iam loqui non poterat. Nihil nisi quod sciebat eos in terrae profunda altius atque altius mergere videri.
  Brevibus anhelationibus spiritum duxit, aere hic tenuissimo, odore terrae nares vehementi. Peius autem, insecta circum se repentia in luce obscura videre poterat. Plus semel, capite primo in telas aranearum incidit, spuens et tussiens.
  Ego sum Deus...
  Cum iam non posse se amplius ferre putaret, angustus cuniculus miraculose evanuit et in spelunca lucente se invenerunt.
  Magnitudinem parvi conclavis habebat. Lumina series in parietibus pendebant, et generator in angulo murmurabat.
  Dum tectum adhuc humile erat, Khadija saltem incurva stare poterat. Aer hic quoque recentior videbatur, et spiritum duxit et grata suspiravit.
  Senior subrisit et manu significavit. "Foramina ad superficiem ducunt instituimus. Quam ob rem aer hic multo dulcior est." Se vertit et ad apparatum computatorium in arca, quae mensae improvisae vice fungebatur, monstravit. "Computatrum portatile tutum et modem satellitarem, qui antennae in terra coniunctus est, etiam paravimus."
  Khadija faciem sudario tersit, apparatum examinans. "Spectrum dispersum et saltum signalis?"
  - Ita, ut petivisti. Praeterea, generator quem utimur parvae potentiae est. Paulo minus quam duo milia wattiorum operatur.
  "Optimum." or "Optimum."
  Praefectus humiliter annuit. "Numquid aliud tibi opus est?"
  "Minime. Haec configuratio proposito meo aptissime conveniet."
  "Bene. Tum te muneri tuo relinquam."
  - Gratias tibi ago, avuncule.
  Khadija exspectavit dum princeps in cuniculum retraheretur, tum ad computatrum portatile in arca accessit. Haesitanter illud tetigit, tum a modemo disiunxit et seorsum impulit.
  Non, hoc computatro non utetur.
  Magistrae, scilicet, confidebat, sed usque ad certum punctum tantum. Apparatus ipse non inspexit. Itaque semper periculum erat ne programmatibus malignis inficerentur. Fortasse tempore emptionis. Aut durante transportatione. Aut durante institutione.
  Ita, Khadija sciebat se posse inspectionem antivirus in eo facere. Programma aptum habebat. Sed re vera, cur periculum subire? Cur systema cui ne quidem confideres uti?
  Minime, securitas operationalis primum locum habere debet.
  Cruribus impositis sedens, Khadija sarcinam dorsualem aperuit et alterum computatrum portatile, quod secum attulerat, extraxit. Hic certe mundus erat. Iam inspectus erat. Quod eam consolavit.
  Khadija computatrum portatile suum modem coniunxit et cum consuetis cautionibus configuravit, deinde nexum satellitarem fecit. Latitudo frequentiae quam utebatur ultra limites normales erat. Americani modulationem difficulter deprehendere potuissent, etiam si eam active quaererent. Potentia emissaria humilis etiam bona remedia erat.
  Satisfacta, Khadija, per "cepa router" appellatum, ad reti obscurum - occultum interreti ventrem - coniungendum usus est, et per portam encryptam in rationem electronicam suam se iniit.
  Hoc modo operarios suos in urbibus contactabat si statim accedere vellet. Nuntium textuale scribebat, deinde applicatione steganographica utebatur ad id encryptandum et in imagine digitali celandum. Solet imagines felium altae resolutionis eligere, quarum unaquaeque milia elementorum pixelorum continebat. Unum tantum elementom pixeli eligere debebat ut nuntium celaret.
  Khadija deinde imaginem tamquam exemplar electronicum servavit sine ea missa.
  Operarius, vicissim, rationem iniret et schema inspiceret, deinde imaginem interpretaretur ut nuntium legeret.
  Processus repetetur ad responsum mittendum.
  Haec intersectio virtualis erat via perfecta ad vitandam detectionem. Cum nihil revera per interrete transmissum esset, casus interceptionis tenues erant.
  Khadija autem sciebat hanc methodum non esse fidam.
  Rete obscurum perpetuo a magistratibus, velut Interpol et FBI, observabatur. Falsores, contrabandistas, et paedophilos quaerebant.
  Magnitudo ipsa retis et anonymitas eius paene impossibilem reddiderunt ut quisquam singularis usoris investigari posset. Ad obscuram retem per navigatra interretialia communia accedere non poteras. Per machinas inquisitorias communes eam invenire non poteras. Omnia per portas et portas secretas fieri debebant.
  Raro tamen, magistratus fortuna favebant, plerumque per insidias et illecebras. Avaritia et libidine utebantur, pacta promittentes quae nimis bona erant ut vera essent. Hoc modo, suspectos potentiales cogebant ut e latebris exirent et se patefacerent.
  Classica insidia erat.
  Ita, multa mutare potes, sed naturam humanam mutare non potes.
  Hoc animo habita, Khadija semper in via trita manere conata est. Semper abstinebat a communicatione in tempore reali. Omnia in forma exemplaris fierent. Ne forte accideret.
  Attamen, spatium cyberneticum non erat sola eius cura.
  In mundo reali, Khadija sciebat Americanos apparatum ad COMINT - notitias communicationis - colligendas collocavisse. Praecipue transmissiones radiophonicas et colloquia telephonica intercipiebant. Haec erat eorum primaria obsessio. Sed, minore gradu, etiam sniffers ad fasciculos datorum capiendos utebantur. Ita, assueti erant cum localibus interretialibus praebitoribus coniungi.
  Nesciebant quid quaererent. Non prorsus. Ita omnia considerabant. Fortasse melior analogia esset acum in foeno invenire conari.
  Hae omnes conatus in urbibus concentrati sunt ubi plena vigilantia fieri poterat. Hoc Khadijam directe non affecit, sed agentes eius in urbibus maximo periculo exposuit, praesertim si cybercafeis vel punctis Wi-Fi uti deberent.
  Ita discere coepit caute uti technologia. Ita, instrumentum optimum erat, sed nolebat nimium in ea confidere. Tela Obscura usum nuntiorum humanorum amplificaret, sed numquam eos substitueret.
  Tutius quam paenitere.
  Erat alia causa cautelae Khadijae.
  Fortasse praejudicium personale erat.
  Nimis bene sciebat servandas schedas in rationem electronicam esse artem ab organizationibus velut al-Qaeda et ISIS, sicariis Sunniticis qui caedem Schiitarum toto orbe terrarum effecerunt, adhibitam.
  Ita, Khadija eos vehementer oderat. Adeo ut mortem Osamae bin Laden celebraret. Alii eum fortasse ut shahid putarent, illa autem eum tantum ut monstrum, ipsam mali incarnationem, videbat.
  Ironia erat. Re vera, arte a defuncto emir eiusque sanguinariis propinquis perfecta confidebat. Immo, asymmetricae eorum operationes - undecimo die Septembris et ultra - fundamentum suae ipsius seditionis posuerunt.
  Finesne media iustificant?
  Khadija frontem contraxit. Nolebat in talibus dubitationibus moralibus immorari. Non hic, non nunc. Ut se habebat, iam nimis longe in cuniculi cuniculi speluncam processerat, et proprie et metaphorice.
  Finis media iustificabit. Hoc mihi credere necesse est.
  Alto spiritu sumpto, Khadija fasciculum "schedularum" in ratione electronica sua aperuit et per eum volvebat. Ut expectatum, multae imagines accumulatae erant ex quo ultimum initium sessionis fecerat. Eas interpretari coepit, nuntios textuales intus absconditos detegens.
  Pleraque erant vetera nuntia - nova quae iam per nuntios suos consuetos acceperat.
  Nuntium autem ultimum novum erat.
  A Farah, una ex speculatoribus suis quae in Ramum Specialem Kuala Lumpur infiltraverat, venit. Lingua occulta confirmavit Dinesh Nair, illum qui militem praeerat, activatum esse. Iam ibi erat, paratus ut escae esset.
  Khadija fervidum impetum adrenalini in ventrem sensit. Tremente spiritu, notam temporis in nuntio inspexit. Paucis tantum minutis ante servatus erat.
  Ita, verum est. Nunc fit.
  Khadija cubitis in arca ante se inclinavit, capite demisso, et eo momento sensit animum suum vacillare. Haec erat occasio quam exspectaverat, et tamen anxia se sentiebat.
  Num hoc sacrificium facere paratus sum? Vere paratus sum?
  Khadija, maxilla donec doleret, oculos clausit et faciem manibus amplexus est. Tum murmur Aeterni intra cranium pulsare audivit, et intellexit Omnipotentem iterum se alloqui.
  Nunc non est tempus quaestionum ponendarum. Nunc est tempus agendi. Memento, mundus est campus proelii, et et fideles et infideles ad iudicium vocandi sunt.
  Divina lux in mente eius velut phantasmagoria explosa est, instar plurium soleum ardens, tam praesens et realis ut eam vitare et regredi coacta esset.
  Tsunami vultuum locorumque vidit. Nivaginem vocum sonorumque audivit. Omnia in unum coaluerunt, velut ventus vehemens, ad crescendum ascendens. Nihil nisi gemere et annuere potuit, bracchiis extensis, revelationem accipiens, etiamsi non omnia intellegeret.
  Alhamdulillahi, Rabbi Alamin. Laus Deo, Domino omnium quae sunt.
  Tum demum imagines liquefactae sunt, velut pulvis dissolutae, ferocitate serenitati cedente. Et in silentio illius momenti, Khadija vertiginem et respirationem gravem sensit, maculis claris adhuc ante oculos saltantibus, et tinnitu in auribus.
  Lacrimae per genas eius fluebant.
  Grata erat.
  O, quam gratus.
  Cum Deus mecum est, quis contra me erit?
  Ita, Khadija sciebat viam suam benedictam esse.
  faciet quod necesse est.
  
  Caput LXI
  
  
  Khaja audivit
  Motus e cuniculo post eam auditus est, et lacrimas celeriter abstersit capillosque composuit. Ad se compositum rediit.
  Princeps vici comitante Siti et Aymano rediit.
  Khadija crura distendit et surrexit. Vultum impassibile servavit, quamquam genua leviter tremebant. "Quomodo se habet puer?"
  Siti subrisit et cum studio gestum significavit. "Medicus in valetudinario eum antibioticis curavit, necnon injectionibus contra meningitidem et tetanum."
  "Ergo... eius condicio stabilis est?"
  - Ita, febris descendit. Alhamdulillah.
  Ayman ad parietem speluncae incubuit et bracchia complicuit. Humeros contraxit. "Haec tantum solutio brevis temporis est. Optimum valetudinarium ei opus est."
  Siti Aymanum aspexit. "Aliud motus periculum tantum auget."
  "Scio. Sed propter eius salutem, adhuc id facere debemus."
  - Stultum est hoc. Paucis horis aurora erat.
  - Ita vero, sed venenum adhuc in sanguine eius est...
  - Non, febrem iam non habet...
  "Satis est." Khadija manum sustulit. "Salus Owenis primum locum habere debet."
  Siti contraxit se, labris compressis, vultu irato.
  Ayman caput inclinavit, oculis dilatatis et spe plenis. "Ergo eum movemus? Ita vero?"
  Khadija haesitavit. Os eius aridum erat et cor tam vehementer pulsabat ut id in auribus audire posset.
  Subito cigarettam desideravit, quamquam unam non fumaverat ex quo adulescens effrenata et peccatrix erat. Quam mirum est quod tali tempore reliquias iuventutis suae desiderare debebat.
  Khadija, genam interiorem sugens, cupiditatem repressit et fauces purgavit. Vocem, quam maxime leniter adducere potuit, demisit. "Minime, puerum non movebimus. Hic manere debet."
  "Quid?" Ayman vultum contraxit voce irritata. "Cur? Cur maneret?"
  "Quia nuntium a Farah accepi. Res iam in loco est. Strategiam nostram continuabimus."
  Ayman semel, bis palpebras clausit, color e genis evanuit, tristitia desperationi cessit, et humeri eius conciderunt.
  Siti multo vehementius respondit, anhelans et os ambabus manibus tegens.
  Senior vici, qui usque ad id tempus tacuerat, caput tantum inclinavit, gravibus rugis in facie eius cogitatione profunda curvatis.
  Atmosphaera in spelunca subito obscurior, gravior facta est.
  Silentium trahebatur, anxietate plenum.
  Khadija sensit se eo momento collapsuram et frangere posse. Animum eius crudum erat, in ipso animae intimo penetrans. Pars optavit ut hanc asperam realitatem seponere posset. Sed altera pars accepit hoc esse fatum suum, vocationem suam.
  Omnia ad hunc dierum diem duxerunt.
  "Ita..." Khadija suspiravit et cum dignitate subrisit. "Ita vero, simulac primum contactum institutum erit, puerum Americanis reddemus. Tempus est." Khadija ad seniorem vici aspexit. "Avuncule, quaeso, populum tuum congrega. Eos alloquar et in precibus eos ducam."
  Princeps sursum aspexit, rugosis oculis in puncta minuta contractis. Tranquillitas in vultu eius inerat. "Hocne est eventum ad quod nos paravimus?"
  "Ita, hoc est eventus. Credo Deum me per hoc adiuturum esse." Khadija caput inclinavit. "Exspecto ut omnes fidem vestram servetis. Mementote quae vos docui."
  - Mater... - Ayman procurrit, genua cadere coepit, singultu ex labris elapso. "Non..."
  Khadija gradum celerem fecit et eum amplexu suo amplexa est. Quamvis omni conatu, vox eius fracta est. "Nullae lacrimae, mi fili. Nullae lacrimae. Hic non est finis. Initium tantum rei novae. Si Deus voluerit."
  
  Caput LXII
  
  
  Iuno attulit
  Maya et Adam ad SCIF redeunt.
  Tota manus hic aderat. Hunter. Praefectus Raynor. Generalis MacFarlane. Et alius quidam - publicus bureaucrata.
  Omnes sellas retrorsum propulerunt et surrexerunt.
  Raynor fessus ut canis videbatur, sed tenuem risum effingere potuit. "Maya, Adam. Davidem Chang, legatum nostrum, vobis introducere velim."
  Maya Chang aspexit. Legatus erat, et speciem aptam praebebat. Caligae alatae. Vestis ad mensuram aptata. Fibula vexilli Americani.
  Chang se inclinavit et manus Mayae et Adami vehementer stringens, risu politici nimis lato et nimis plastico prae se ferens. "Domina Raines. Domine Larsen. Tot de te audivi. Gaudeo vehementer. Vere gaudeo. Privilegium est te tandem in carne et ossa convenire."
  Maya, simulans se adulatam, simul lusit. "Idem, Domine Legatus. Multa de te quoque audivimus."
  Risit. - Solum bona spero.
  - Nihil nisi bonum, domine.
  Interrupta manu, Maya praeter Chang respexit et MacFarlane oculos volvere et subridere vidit. Vultus brevis erat, sed significatio satis clara. MacFarlane Chang oderat, eum tamquam Washingtoniensem avari aestimans, cupidum puncta politica adipisci, sed nimis rigidum ad onus ferendum.
  Fortasse haec aestimatio non tam longe a veritate abest.
  Maya Raynorem aspexit et vidit vultum eius magis neutralem factum esse. Attamen maxilla eius tensa erat, et cravatam manu levigare pergebat. Motus inquietus. Manifestum erat eum quoque Chang magnum admiratorem esse.
  Maya lentum spiritum duxit.
  Hic campus minarum politicarum est. Cavendum est ubi pedem pono.
  Maya omnia de bellis territorialibus inter CIA, Pentagonum, et Ministerium Externorum saevientibus sciebat. Ab undecimo die Septembris gerebantur.
  CIA secretum praeferabat.
  Pentagonum vim praeferebat.
  Ministerium Externum dialogum propugnavit.
  Saepe eorum consilia inter se discrepabant, dissensiones provocantes. Et Maya tensionem in hac ipsa camera crescere sentiebat. Raynor et MacFarlane parati erant Changum aggredi.
  Non bona mixtura.
  Maya intellexit hic se et perspicacem et perspicuam esse debere, quia omnem bureaucratiam superare et ad compromissum pervenire opus aequilibrii esset. Difficile.
  Raynor omnes ad sedendum manu significavit. "Bene, amici, num ad rem progrediamur?"
  "Plane." Chang in sellam se coniecit, nitidus instar felis. Mento sublato, manusque inter se iunxit, digitis se tangentibus. "Hoc negotium promoveamus."
  "Bene." Raynor sorbillum e poculo suo capheato sumpsit. "Ut scis, legatus et ego cum Primo Ministro Malaesiano convenire conabamur. Quaestionem de rebus quae Kepongi geruntur movere voluimus."
  Adam dixit, "Sine me divinare - nonne gaudium?"
  "Minime, pro dolor," inquit Chang. "Primus Minister nobis audientiam non concessit. Horam exspectavimus antequam nos dederemus."
  "Hoc non mirum est," MacFarlane dixit. "Vir est schizophrenicus paranoicus. Quid, tua sententia, futurum erat cum ad limen eius advenisses?"
  "Plane, non nos tapete rubro et petalis rosarum excepit. Sed experiri debuimus, Iosephus."
  - Bene, Dave, defecisti. Primus Minister et incomprehensibilis et intolerabilis est. Ex quo huc advenimus, molestus nobis fuit. Dictans quid facere possimus et non possimus. Bene, dico nos eum praeterituros. Chirothecas pueriles depone et programmate progrediamur.
  "Ita vero, scio te vehementer cupere ut incipias." Chan suspiravit et digitum movit. "Rambo plenus cum incursionibus nocturnis et missionibus capiendi/necaendi. Clamores clamoris per totum iter. Sed scis quid? Fortasse habes approbationem praesidentialem ad hanc operationem amplificandam, sed non est syngrapha inanis. Non potes simpliciter Malaysianos transilire. Socii nostri sunt."
  "Euge," inquit Iuno. "Non ita nuper se gesserunt."
  "Quomodocumque sit, Washingtonia voluntatem expressit ut ictus gladiorum quam minimum habeat. Hoc significat nos extrinsecus comiter manere nec res perturbare."
  "Quaerite navem?" MacFarlane digitos in mensam percussit. "Has ineptias politicas de via publica liberabimus. Quid si semel pro nobis ipsis stemus?"
  "Bene, ego sum. Munus meum facio."
  "Ex loco ubi sedeo, non ita videtur."
  Iesu Christe. Vos, serpentum edaces, omnes idem estis, nonne? Nisi fores evertere et terroristas sclopetare agitur, de hoc scire non vultis. Sed, audite, est talis res qualis diplomatia. Negotiatio. Id est quod nos adulti facimus. Aliquando experiri debetis.
  - Haec dicit scriptor calamorum qui numquam vitam suam pro patria defendenda periclitatus est. Verba sublimis. Verba sublimis sane.
  "Omnes munera nostra habemus. Non omnes cavernarii esse possumus."
  Raynor tussivit antequam disceptatio peior fieret. "Viri? Viri. Quaeso. Ambo recte dicitis, sed tempus pretiosum hic perdimus."
  MacFarlane et Chang ad Raynorem conversi sunt. Maya videre poterat facies eorum rubentes, pectora virilitate turgida. Cum tanta essent pericula, neuter eorum cedere volebat.
  Raynor barbam suam confusus fricuit. "Ut scis, scopum magni pretii fortasse habemus. Nomen eius est Dinesh Nair. Civis Malaysianus. Credimus eum ducem Khadijae esse."
  "Eximium." MacFarlane annuit et oblique subrisit. "Viros meos disponere et in interfectione adiuvare possum. Solum lumen viride mihi opus est."
  "Minime." Chang manum sustulit. "Ne nos praecipitemus. Nihil nisi coniecturas et coniecturas audivi hactenus."
  "Ideo subiectum vocare debemus. Eum interrogare."
  "Ehem, ultimum est quod facere debemus. Militia RELA Kepong in urbe est, nonne? Id significat eum esse scopum eorum, non nostrum. Omnem informationem quam habemus cum eis communicare debemus. Conari ad concordiam utrique parti utilem pervenire..."
  MacFarlane subrisit. "Es convivialis. Vere es."
  "Ecce, non pergam sine re solida. Scisne quae consequentiae esse possint si hoc male eveniat? De procella diplomatica loquimur."
  "Semper clunes tuas tege, Dave. Semper clunes tuas tege."
  "Fortasse nescis, Iosephe, sed tibi quoque auxilium fero."
  Raynor in sella se movit et subito exhalavit. Manifestum erat eum prope ad amittendum animi tranquillitatem esse. "Bene. Bene. Audio." Raynor Hunterem aspexit. "Ostende legato quae habemus."
  Venator, humeris levatis, surrexit, tabulam Google Nexus tenens. Eam tetigit, et ingens monitor in SCIF micavit. Symbola per scherm saltaverunt. "Dinesh Nair librariam librorum usitatorum gerit," Venator dixit. "Officium eius cotidianum est. Sed nos putamus eam esse simulationem. Immo, fere certi sumus id esse."
  Chang monitorem dubitanter aspexit. "Et hoc scis quia...?"
  Venator digitum leniter movit. Imago apparuit. Imagines granulosae, e via captae, erant. "Haec ex camera circuitus clausi, quae tabernam subiecti prospicit, venit."
  Vultus Changi acerbus factus est, quasi modo citreum sugere coactus esset. "Visne dicere te systema CCTV Malaysiae violasse? Vere?"
  "Ita vero," Raynor Chang impassibile aspexit. "Hoc est quod facimus. "Clarificationem colligere" appellatur.
  "Ita vero, Dave. Tacere et spectare debes," MacFarlane subrisit. "Fortasse etiam aliquid a peritis disces."
  "Optime," Chang inspiravit, castiganter. "Perge."
  Venator perrexit, "Quotidie mane hora sexta et dimidia, subiectum advenit ut capsam aperiat. Et quotidie hora quarta et dimidia, claudit et ex opere discedit. Octo horas integras. Sine exceptione id facit. Sicut horologium. Ecce."
  Venator digito per scrinium traxit et video progrediebatur, imagines intermissas.
  Initio cuiusque diei, Dinesh ad laborem adveniebat, ianuam clausam ad introitum tabernae reserans, antequam per scalas discederet. Et fine cuiusque diei, Dinesh per scalas descendebat, se intra aedes claudens antequam discederet.
  "Consuetudo subiecti praedicabilis est." Hunter duo eventa comparavit, signo temporis in imagine pendente. 'Lunae. Martis. Mercurii. Iovis. Veneris. Saturni. Sex dies laborat. Die Solis tantum quiescit.'
  Iuno dixit: "Confirmare possumus hunc eius modum vivendi per duos menses proximos fuisse. Tantum retro in historia pelliculae pertinent."
  Venator minutum integrum celeriter promovit, per hebdomades percurrens. Tandem, pausam fecit et "ludere" pressit. "Ecce quae heri acciderunt. Hic eius consuetudo mutatur."
  Rursus video Dinesh ad opus advenientem ostendit, alacrem et saltantem. Nihil insolitum.
  Venator paulum celeriter processit et ludum pressit.
  Iam Dinesh tabernam suam claudebat, sed gestus eius vehementer mutatus erat. Inquietus et anxius videbatur. Discedere cupiebat. Imago erat vastans.
  "Ecce." Hunter imaginem intermisit et ad notam temporis monstravit. "Subiectum tabernam suam relinquit tantum dimidia hora post adventum. Nec redit per reliquum diem. Hoc discrepat a vivendi ratione quam instituimus."
  "Decem minutis ante octavam horam discedit," dixit Iuno. "Et omnes scimus quid paulo post octavam accidat."
  "Boom," inquit Raynor. "Impetus in Zonam Caeruleam incipit."
  "Hoc casus esse non potest." Adam linguam crepuit. "Minime vero."
  Chang deglutivit, oculis ad angulos contractis dum imaginem Dinesh in monitore intuebatur. Mentum digitis compressis posuit, paene cogitabundus.
  Silentium trahebatur.
  Momentum Eurekae erat.
  Attamen Maya sciebat Changum cedere nolle. Forsitan superbia erat. Forsitan timor ignoti. Itaque statuit eum leviter in directionem rectam inducere.
  "Domine Legatus?" Maya se inclinavit, voce leni sed firma servata. "Res incertae sunt, sed pausam cepimus. Telephonum satellitare quo Dinesh Nair utitur nunc paratum est et operatur. Videtur eum ad novum locum migrasse - scholam desertam contra aedificium suum. Et confirmare possumus eum vocationem fecisse, deinde vocationem accepisse. Nescioqua de causa, manet, sed non puto id in aeternum duraturum. Potestates exsecutivas nobis opus sunt. Iam eis opus est."
  Chang vehementer nictavit et se convertit ut Mayam aspiceret. Suspiravit. "Domina Raines, omnia de bono opere quod defunctus pater tuus pro nobis fecit scio. Omnia miracula quae perfecit. Et, sane, existimare velim aliquid magiae eius in te perfudisse. Sed hoc? Bene, ea res pessima est." Subrisit gutturibus. "Dinesh Nair ut scopum magni momenti designare vultis? Interdictum sub naribus sociorum nostrorum exsequimini. Ignoscite mihi, sed scitisne quot leges internationales violaremus?"
  Maya irae punxionem sensit, sed non ostendit.
  Chang eam quaestione rhetorica irrisit.
  Intellexit cur.
  Dinesh in pugna non interfuit. Aliquis erat qui pugnae auxilium praebuit, sed re vera non interfuit. Rationes argentariae eius, acta itinerum, modus vivendi - omnia haec omnino circumstantiae erant. Hoc significabat munus eius exactum in reti Khadijae adhuc ignotum esse, et tamen eum reum putabant donec innocens probaretur. Hoc erat omnino contrarium quomodo lex operari debuit.
  Pater hoc odisset. Violatio libertatum civilium. Neglegentia legum belli. Mors collateralis.
  Sed Maya sibi in hac re immorari non permittere poterat.
  Nimis perplexum erat. (or) Nimis perplexum erat.
  Hoc tempore, sola res in qua animum intendere posset erat a Chang sententiam impetrare, et simpliciter non parabat in disputationem intellectualem de legitimitate se immittere. Nullo modo.
  Ita Maya ad rem directam et simplicem se accommodavit. Ad iugalem affectus plenam se convertit. "Domine, omni cum reverentia, Robertus Caulfield te quotidie vocavit ex quo haec crisis coepit. Nuntios de filio suo rogans. Eum amicum putas, nonne?"
  Chang caute annuit. "Ita. Prope."
  - Quid igitur tibi nunc magis interest? Animus sociorum nostrorum Malaysianorum? An dolor quem amicus tuus sentit?
  "Sume tempus, domina Raines." Chang frontem contraxit, labris contractis. Se convertit ut imaginem Dinesh in monitore iterum examinaret. "Vidi quid raptio Roberto et uxori eius effecerit. Vidi quam passi sint." Chang bracchia expandit, brachia sellae prehendens, corio crepitante. Vox eius erat tensa. "Si puerum eorum domum statim reducere et dolorem eorum finire possem, ego..."
  Maya paulisper exspectavit. Chang in cura habebat. Nunc eum persuadere debebat. "Domine Legatus, solus tu auctoritatem habes ad decisiones exsecutivas hic faciendas. Quid igitur erit? Parati sumus proficisci?"
  Chang haesitavit, tum caput quassavit. "Certe. Lumen viride habes." Raynor, deinde MacFarlane aspexit. "Sed ut clare dicam, haec tantum expeditio limitata erit. Intellegisne? Limitata."
  
  Pars IV
  
  
  Caput LXIII
  
  
  Dinesh Nair anxius erat.
  Sol paucis horis orienter, et adhuc a Farah nihil audiverat. Hoc malum erat. Valde malum. Sciebat quo diutius telephonum satellitare activum teneret, eo maius periculum positionis suae in discrimen adduceretur.
  Cur me exspectare cogit? Cur?
  Adhuc in fenestrae limine incurvus, oculos lividos fricuit. Nesciebat qualia essent exsilii logistica, sed sensum illud oderat.
  In potestate unius vocationis.
  Sperans.
  Horror.
  Tandem ingemuit et se erexit. Telephonum satellitare in limine fenestrae iacentem reliquit, ubi signum adhuc capere poterat.
  Inquietus per cubiculum incessabat. Venter eius turbabatur. Et esuriebat et sitiebat. Aqua iam dimidia hora abhinc defecerat. Sciebat se hic in aeternum manere non posse.
  Tum cogitatio rebellis in mentem eius venit.
  Qui ex desperatione natus est.
  Quid si... Quid si Farah obliviscar? Solus aufugiam?
  Dinesh inquietus se movebat, manus torquens.
  Kepong relinquere non tam difficile esset. Viciniam enim intime cognoverat. Omnem angulum et rimam. Nihil aliud ei faciendum erat nisi vias principales vitare, per angiportus clam se ire, et in umbris haerere.
  Scilicet, non tam validus erat quam antea. Nec tam celer. Sed unum commodum habebat: unus tantum vir erat et, si opus esset, tacite et caute moveri poterat.
  Contra, milites RELA erant inepti et strepentes. Etiam vehiculis armatis quibus vehebantur impediebantur. Motus eorum erant lineares; praedicabiles.
  Nihil aliud ei faciendum erat nisi oculos et aures apertas tenere.
  Praeveniet sceleratos et vitabit eos.
  Ita, facile erit. Mihi tantum opus est animum intendere. Te huic da.
  Dinesh, labris lambens, de amicis quos in aliis urbis partibus habebat cogitabat. Si unum ex eis attingere posset, perfugium invenire et per biduum latere, deinde ex patria exire posset.
  Dinesh nunc huc illuc incedebat, annuens dum ibat. De modis vecturae, horariis, et viis effugii cogitabat.
  Iam omnia in mente eius composita erant.
  Cor eius plenum erat et sperare ausus est.
  Ita, possum facere. Possum facere...
  Vertigine prae laetitia, in sacculum suum manum immisit, digitis formam notam passaporti quaerens.
  Ubi erat?
  Huc illuc palpavit.
  Non...
  Tensus frontem contraxit. Sacculum invertit et vehementer quassavit, contenta per pavimentum spargens, tum genua flexit, lucernam accensa et res suas scrutatus est.
  Minime. Minime. Minime...
  Anhelabat, motus eius erant frenetici.
  Tum terribilis cognitio venit.
  Passportum meum mecum non habebam.
  Primo, perterritus est, pectore contracto, cogitans num alicubi in itinere illud omisisset. Sed tum intellexit responsionem multo simpliciorem esse: id in apartamento suo reliquerat.
  Stultus. Valde stultus.
  Dinesh, sudans, se reclinavit, palmam in solum percussit, et in cachinnum raucum prorupit. Ah, ita. Nihil nisi ridere poterat.
  Haec omnia grandiosa consilia excogitavit et se ad falsam iactantiam paravit.
  Sed quem ludificabat?
  Vir erat tantum litterarum studiosus, nullis instinctibus urbanis; speculator fictus. Et nunc omnium gravissimum errorem commiserat.
  Sine diplomate, numquam per fines transire potuisset. Tessera aëria adipisci impossibile fuisset, et in tramen conscendere ut in Thailandiam aut Singapuram fugeret, etiam non erat possibile.
  Dinesh ob suam neglegentiam subrisit, frontem verecunde fricans.
  Ad apartmentum meum redire debeo. Pasportum meum accipe.
  Et quam magnum incommodum id esset.
  Vestigia sua retractare et fugam ex Kepong differre debebit...
  Tum telephonum satellitare in limine fenestrae sonuit et vibravit, eum perterritum. Nictavit et illud aspexit.
  O deus meus.
  Paene oblitus est eius ibi esse.
  Dinesh surrexit et paene titubavit, telephonum arripuit et eo tractavit dum vocationi respondebat. "Salve?"
  "Adhucne in schola es?" Farah rogavit.
  - Oh, ita. Ita, adhuc hic sum.
  - Ubi praecise?
  - Ehem, laboratorium post scholam est. Aedificium unius tabulati est.
  "Bene. Volo te locum tuum tenere. Manus post te mittam. Signum et contrasignum idem manebunt. Telephonum silentio serva, sed fac ut activum sit. Hoc est totum."
  Exspecta, exspecta. Problema habeo. Passportum meum...
  Preme.
  Linea descendit.
  Dinesh, manu tremente, telephonum deposuit, contraxit se.
  Maneamne? Iamne?
  Discerptum se sensit.
  Si Kepong sine diplomate discessisset, quid tum? Num Farah ei documenta itineraria falsa praebituram esse posset? Num eum in Australiam ducere posset?
  Ut vere dicam, nesciebat.
  Numquam de tali re improvisa locuti sunt.
  Numquam id pars aequationis fuit.
  Frustratus, Dinesh maxillam compressit donec doleret, tum armarium iuxta se calce percussit. Tabula lignea fissura et in fissuras discessit, et mures ex margine cubiculi ululabant et aufugiebant.
  armarium iterum calce percussit.
  Ictus resonabant.
  Merda. Merda. Merda.
  Tandem ira eius resignationi cessit, et substitit et parieti incubuit. Caput quassavit, spiritu per dentes effuso.
  Domine Iesu carissime...
  Quamvis conaretur, tamen non poterat credere Farah pro suo commodo agere. Nihil nisi eum hactenus fecerat nisi condescendebat, et etiamsi rogaret ut causam Khadijae relinquere sineret, non certus erat an vellet.
  Quia illi tantum pedisequus sum. Tessera quam per tabulam scaccorum movet.
  Cogitationes rebelles redierunt, et paucas sibi optiones reliquas esse scivit. Si cum filiis suis in Australia iterum coniungi vellet, ei audaciam colligere necesse erat ut fato suo in potestatem suam redigeret.
  Bene, iussa Farah neglegant. Ad apartmentum meum revertar. Statim.
  
  Caput LXIV
  
  
  Cum Dinesh discessit
  In noctem reptavit, aura per laboratorium flavit, et subito aerem fumosum et cineris odorem habere animadvertit. Oculi eius pungebant et lacrimabant, et os eius sapore ustionis implebatur.
  Hoc eum miratum est.
  Unde hoc venit?
  Dum circum aedificia scholae ambulabat, splendorem aurantiacum in horizonte ante se animadvertit, cum sono sibilante perpetuo.
  Dinesh deglutivit, sentiens pilos breves in cervice erectos. Timebat, sed cur nesciebat. Ave Maria susurravit, omni gratia divina quam accepturus erat egens.
  Cum ad sepem fractam circa perimetrum scholae pervenisset et praeterisset, omnes partes in locum suum conciderent et horrorem in omni plenitudine sua vidit.
  Trans agrum ante nos, domus ardebant, flammis saltantibus et elevatis, fumum eructantibus. Pauci incolae contra incendium stabant, desperanter flammas situlae aquae extinguere conantes. Sed frustra. Immo, flammae ferociores fieri videbantur, avide se diffundebant.
  Magno fragore, domus concussa est et in acervum ruderum collapsa est, deinde secunda, deinde tertia. Favillae ardentes et fuligo pulverulenta aerem suffocabant.
  Dinesh, stomacho vertendo, tantum spectare poterat.
  O deus meus. Ubi sunt vigiles ignis? Cur nondum adsunt?
  Tum eum intellegit. Vigiles nondum advenerant. Scilicet non advenerant. Imperium id curaverat. Quia incolas Kepong punire volebant.
  Quare? Quid eis umquam fecimus?
  Taeterrimum erat; molestum.
  Dinesh subito timore perculsus est ne milites in vehiculis suis armatis frementes redirent. Iterum regionem obstruerent et iterum tela iacere ac bombardare inciperent.
  Irrationabilis cogitatio erat, scilicet. Postremo, cur manipulus necis rediret? Nonne satis damni una nocte effecerant?
  Sed tamen...
  Dinesh caput quassavit. Sciebat, si pessima accidisset et se in angulum retraxisset, ludum finitum fore. Farah eum servaturum confidere non poterat.
  Sed mehercule, iam decrevit.
  Fac. Fac modo.
  Naribus dilatatis, facie contracta, Dinesh ultimum circumspiciens, deinde trans viam cucurrit, per agrum secans.
  Constanti gradu cucurrit, pera ad latus oscillante et fluctuante. Flammas fervidas se perfundere sensit, cutem eius formicantem faciens.
  Ducenti metra.
  Centum metra.
  Quinquaginta metra.
  Anhelans tussiensque, ad aedificium suum appropinquavit. Per fumum fluctuantem illud breviter conspexit et, cum adhuc integrum videret, flammis per regionem circumdantem saevientibus intactum, laetus est. Sed sciebat id non diu duraturum esse, itaque, urgentia quadam affectus, gradum acceleravit.
  Dinesh agrum reliquit et in viam post eum cucurrit, et tum clamorem impiissimum audivit. Attonitus erat, magis bestialis quam humanus.
  Attonitus, Dinesh cor in pectore descendere sensit.
  Tardus factus collum extendit, et optavit ut non fecisset, quia quod in semita ad laevam vidit horrendum erat.
  Sub iracunda inferorum luce, mulier super corpus viri inclinata est. Quasi in duas partes dissectus, ventre avulso, intestinis effusis, videbatur. Mulier, dolore capta, huc illuc oscillans, gemens.
  Scena erat stupenda; cor frangens.
  Et Dinesh nihil nisi dictum de pellicula in mentem venire potuit.
  Haec barbara caedes quae olim humanitas appellabatur...
  Coepit suffocari. Nausea fauces eius tenuit. Nimis ei erat, et ore compresso, oculos avertit et in angiportum vacillans ingressus est, gemens et respicere recusans.
  Nihil est quod facere potes ut eam adiuves. Nihil prorsus. Ergo perge modo. Perge modo.
  
  Caput LXV
  
  
  Maya volabat
  supra urbem.
  Ventus in faciem eius flabat, et sub ea urbis prospectus iacebat, viarum et tectorum confusus.
  Iter vertiginosum erat, omnino intuitivum.
  In subsellio exteriori sinistro helicopteri "Little Bird" sedebat, cingulo sedilii alligata, cruribus pendentibus. Adam iuxta eam erat, et Hunter et Juno proxime post, subsellium dextrum occupantes.
  Iamdiu erat ex quo hoc fecerat, et sane, fateri debebat se nervosam fuisse dum ex legatione discederent. Sed ubi helicopterum altitudinem attigisset et altitudinem volandi moderatam attigisset, tensio evanuit, et illa ad quasi-zen-intentionem pervenit, spiritus moderatos duceret.
  Nunc Zonam Caeruleam relinquebant, in terras steriles ultra transeuntes. Et gubernatores in modo obscurationis volabant, sine luminibus, sola visione nocturna ad maximam furtivitatem freti.
  Haec erit introductio secreta.
  Una salve. Una turma.
  Facile ingressus. Facile egressus.
  Hoc ipsum erat quod legatus Chang institit. Et praefectus Raynor cum generali MacFarlane compromissum invenit: si CIA Dinesh Nair capere et interrogare liceret, tum JSOC Owen Caulfield liberandum et Khadijam necandum curaret.
  Hoc est, si informationes acceptae ad actiones pertinere eveniant, sed Maya sciebat nullam absolutam cautionem esse fore ut hoc...
  Tum demum sensit Adam genu suum tangere, cogitationes eius interrumpens. Ad eum se vertit, et ille manum extendit, ad horizontem monstrans.
  Maya fixis oculis aspexit.
  Horizon Kepong rectum ante se erat, et pars orientalis erat taenia ignea, pulsans et pulsans quasi creatura vivens. Aspectus erat taeterrimus, satis ut spiritum adimeret.
  Ita, iam sciebat RELA damnum grave intulisse, sed nihil eam ad magnitudinem flammarum quas nunc videbat praeparavit. Magnae et iratae erant. Insuperabiles.
  Eo momento, auriculare eius crepitavit, et vocem Praefecti Raynor per radiophonum audivit. "Turma Zodiaca, hic est TOC Actual."
  Maya in microphonum dixit: "Hic Zodiacus verus est. Age." _
  "Attendite - scopus nunc movetur. Scholam reliquit."
  "Habesne visualem?"
  "Roger. Scopum habemus. Imago e volatu volatili propter ignem et fumum obscura est, sed imagine hyperspectrali compensamus. Videtur ad apartmentum suum redire. Abest circiter ducentos metros."
  Maya frontem contraxit. "Estne possibilitas ut hoc error sit? Fortasse alium spectas?"
  "Negativum. Signum etiam e telephono satellitari eius geolocalizatum sumus. Certe is est."
  "Bene. Intellego. Quid de incendio in regione? Quam grave est?"
  "Satis malum est, sed ipsum aedificium flammis non afficitur. Attamen, ventis praevalentibus, non puto diu duraturum esse."
  Maya caput quassavit. Non intellegebat cur Dinesh Nair ad apartmentum suum rediret. Illogicum videbatur, praesertim incendio crescente, sed iudicium festinare nolebat.
  Ita Maya per radiophonum turmae suae nuntiavit. "Pausa, pausa. Turma Zodiac, ut audistis, scopus se convertit. Quid igitur sentitis? Dic mihi directe."
  "Heus, non sum mentes legens," dixit Adam. "Sed instinctus meus mihi dicit eum aliquid magni momenti oblitum esse. Fortasse piscem suum aureum domesticum. Itaque se recipit ut id recuperet."
  "Ratiocinatur," inquit Hunter. "Et ecce, etiamsi intra aedes se moveat et signum eius amplius sequi non possimus, non refert. Locum eius adhuc tenemus."
  "Capito," inquit Iuno. "Magni momenti est ut eo descendere et destructionem incipiamus antequam res peiores fiant."
  Maya annuit. "Intellectum. Pausa, pausa. TOC: Re vera, omnes hic consentimus. Operationem mutamus et a schola disceditis. Novum punctum insertionis nobis opus erit. Tectum aedificii plurifamiliaris cogito. Estne id possibile?"
  "Expecta. Transitum cum drone facimus et nunc inspicimus." Raynor paulisper substitit. "Bene. Zona appulsus vacua videtur. Nulla obstacula. Paratus es. Pausa-pausa. Sparrow, nova LZ in tecto aedificii erit. Quaeso confirma?"
  Ex sede gubernatoris, princeps gubernator helicopteri dixit, "Hic est verus Sparrow. Quinque per quinque. Cursum volatus recalibramus. Tectum aedificii plurifamiliaris erit nostra nova LZ."
  "Decem quattuor. Fac hoc."
  Helicopterum, motore fremente, ad latus titubavit, et Maya vim G eam in cingula sedilis prementem sensit. Impetum adrenalini familiarem in ventre sensit.
  Rationes missionis modo incertae factae erant. Loco ut in campo aperto scholae descenderent, nunc in tectum descenderent, et ignis saeviens rebus certe non prodesset.
  Maya personam gasalem et specula visionis nocturnae induit.
  Vox Raynor rediit. "Turma Zodiaca, nuntium de statu habeo. Target atrium aedificii advenit. Et exspectate. Eum e conspectu amisimus. Ita, nunc intus est. Signum telephoni satellitis etiam deficiet."
  "Bene," inquit Maya. "Introibimus et claudemus."
  
  Caput LXVI
  
  
  Salve, salve.
  regionem circumjacentem percussit, fumus tam densus erat ut visibilitas ad minus quam centum metra redacta esset.
  Calor intolerabilis erat, et Maya sudabat. Aera percolata inspirans, omnia per virides nocturnae visionis colores videbat. Inter flammas furentes et domos corruentes, corpora mortuorum sub divo sparsa iacebant, et superstites huc illuc currebant, faciebus mutilatis et vocibus ululantibus.
  Maya cives gravi corde observabat, cupiens aliquid facere ad eos adiuvandos, sed sciens non suum esse munus id.
  Adiutor gubernatoris helicopteri dixit, "Turma Zodiac, parati ad expeditionem. Tempus adventus unius minuti."
  "Unum minutum," Maya iteravit, indice digito sublato et ad turmam suam digito monstrans.
  Venator digitum sustulit ad confirmandum. "Unum minutum."
  Dum helicopterum descendebat, ventus descendens a paleis rotoris aerem fumosum divisit, et aedificium domesticum in conspectum venit. Ventus urens aliquam turbulentiam creavit, et helicopterum tremuit dum cursum suum tenere conabatur.
  Maya inspirationem duxit, manibus circa sclopetum HK416 stringentibus.
  Adiutor gubernatoris dixit, "Quinque, quattuor, tres, duo, unus..."
  Patines helicopteri subito tectum cementatum incididerunt, et Maya, vincula solvit, de scamno desiluit, sclopeto innixa, cuius radio infrarubro per tenebras, solis oculis nocturnis conspicuas, secabat.
  Procurrit, minas quaerens. "Sector boreo-orientalis vacuus."
  "Pars austro-orientalis vacua est," dixit Adam.
  "Clarum ad boreoccidentem," dixit Hunter.
  dixit Iuno.
  "Omnia de LZ clara sunt," Maya dixit. "Turma Zodiac iam missa est."
  Ex sede gubernatoris, princeps gubernator pollicem levavit. "TOC Actual, hic est Sparrow Actual. Elementum tuto dispositum esse confirmare possum."
  "Optime," dixit Raynor. "Abrumpe te et ordinem exspectationis serva."
  "Acceptum. Expulsionem exspectabo."
  Helicopterum surrexit et a tecto in circuitum volare coepit, in noctem nebulosam evanescens.
  Turma agmen tacticum formavit.
  Adam sagittarius munere functus est, primum locum obtinens. Maia secundum. Iuno tertium. Venator autem ultimus erat, in agmine agminis serviens.
  Ad ianuam quae ad scalas aedificii ducebat appropinquaverunt.
  Adam manubrium temptavit. Libere volvebatur, sed ianua clangore sonuit nec moveri potuit. Recessit. "Sera in altera parte protecta."
  Maya subito mentum sustulit. "Interrumpe."
  Iuno sclopetam deposuit. Silentium in cannam adfixit et pessulum adstringit. "Avon vocat." Super manubrium telum misit, sera cum sono metallico et pulveris nebulose frangens.
  Adam ianuam aperuit et per rimam, per scalas deorsum, fluebant.
  "TOC Actual, hic est Zodiac Actual," dixit Maya. "Intramus. Iterum dico, intramus."
  
  Caput LXVII
  
  
  Cum Dinesh recessit
  Cum apartmentum suum ingressus est, primum quod animadvertit fuit quam fumosum esset. Intellexit se ianuam mobilem ad porticum apertam reliquisse, et nunc ventum procellosum flare, omnem aerem malum auferens.
  Tussiens et anhelans, in porticum egressus est, tum infernum ante se extensum vidit, circumjacentem locum velut mare ignis obtegentem.
  Horribile erat spectaculum.
  Quomodo hoc accidit? Quomodo?
  Dinesh monile suum Sancti Christophori tetigit et, tremens, ianuam mobilem clausit. Sciebat se non multum temporis habere. Flammae propius accedebant, et temperatura crescebat. Etiam nunc, quasi in furno coqueretur, sentiebat. Cutis eius cruda erat. Passportum, deinde aquam et cibum requirebat...
  Tum demum telephonum satellitare in pera sua vibrare sensit.
  Dinesh, dolens dolorem, telephonum extraxit et haesitavit. Pars eius tentata erat ne responderet, sed, considerata gravissima rerum condicio, intellexit se nullam aliam optionem habere. Auxilio Farah egebat. Itaque telephonum sustulit. "Salve?"
  Vox Farah irata erat. "Non es in laboratorio. Ubi es?"
  - Ego... mihi redire ad apartmentum meum debui.
  "Quae? Cur?"
  "Passportum meum mihi opus erat. De eo tibi prius narrare volui, sed..."
  "Stulte! Manere debes! Noli hac vice movere audere!"
  - Sed omnes vicini mei iam abierunt, et ignem diffundi video...
  - Dixi "mane!" Turmam ad te educendum dirigo. Intellegisne? Dic mihi te intellegere.
  "Bene, bene. In apartamento meo manebo. Promitto."
  "Stultus es." Farah telephonum deposuit.
  Dinesh, verbis eius perculsus, inquietus se movebat. Forsitan telephonum respondere non debuisset. Forsitan ei dicere non debuisset. Sed - heu - quid nunc refert? Satis iam una nocte cursitaverat. Huius rei taedet. Itaque, immo, maneret et mandatum exspectaret.
  Dinesh sibi persuasit hanc rectam esse decisionem.
  Farah me in Australiam ire sinet. Ea debet...
  Telephono satellitari in sacculum suum reposito, lucernam extraxit et accendit. Cubiculum suum ingressus armariumque aperuit.
  Genibus flexis, in scrinium in infimo pluteo manum immisit et illud extraxit. Fundum falsum sub eo aperuit et passportum suum extraxit.
  Suspiravit, melius se sentiens.
  Passportum in sacculo coniecit et ad culinam se contulit. Sitiebat et esuriebat, nec amplius ferre poterat. Aquae aquam aperuit. Sonus murmurans auditus est et fistulas murmurare audivit, sed aqua nulla exiit.
  Gemitu emisso, ad ahenum in foco se convertit. Eum sustulit, et sane aqua adhuc inerat. Itaque directe ex rostro bibit, graviter deglutiens, singulos haustus gustans.
  Ahenum deposuit et eo usus est ad ampullam aquariam e pera sua implendam, deinde cellarium culinare aperuit, fasciculum crustulorum Oreo extraxit et eos dilaceravit. Duos in ore suo immisit et fortiter manducavit. Sibi permisit ut rideret et cogitationes laetas cogitaret.
  Omnia evenissent.
  Filios suos iterum in Australia videbit.
  Certus sum de eo -
  Plaudere.
  Eo momento ianuam suam anteriorem claudi audivit.
  Dinesh perterritus, se vertit justo tempore ut motum animadverteret-manus chirothecata aliquid parvum et metallicum per ianuam iaciebat. Quod cum sonitu obtuso in pavimentum conclavis cecidit et volvitur, sofam feriens.
  Illud fixis oculis, ore hiante, et granata fulminans cum fulgure urenti explosa est.
  Unda impetus eum percussit, et retro titubans, in cellam penariam irruit. Cibus et instrumenta e pluteis deciderunt, in eum pluentes. Visus eius effluxit, quasi aliquis velum album super oculos eius tulisset. Aures eius palpitabant et tinnebant. Omnia vacua sonabant.
  Dinesh progrediebatur titubantem, caput tenens, et tum subito aliquem bracchium eius prehendere sensit, crura eius sub se expellens, et faciem primum in solum percussit, genam laedens.
  Ille se contorsit, et alius eum genibus in tergo percussit, eum ad terram defigens. Suffocabatur et anhelabat, vix vocem suam audire poterat. "Ignosce mihi! Dic Farah me ignoscere! Non volui id facere!"
  Sentiebat taeniam glutinosam os suum obduci, quae clamores desperatos eius supprimeret. Plus taeniae circa oculos eius involvebatur, dum bracchia post tergum eius fixis, carpis manicis plasticis flexibilibus vinctis, continebatur.
  Gemiebat, cutis pruriens, articuli dolebant. Hos homines implorare, cum eis ratiocinari volebat, sed illi erant immisericordes. Ne ei quidem occasionem explicandi dederunt.
  Quicquid accideret, Dinesh quid accideret intellegere non poterat.
  Cur turma Farah eum sic tractavit?
  
  Caput LXVIII
  
  
  "Quis diaboli est Farah?"
  - rogavit Adam. Dinesho oculos obtexit, et Maya manus pueri tenuit.
  Venator umeros levavit. "Nescio. Fortasse aliquis altior ordinis."
  "Bene, tu," inquit Iuno. "Cum eum ad praetorium reducverimus, mox certo sciemus."
  Maya annuit et manicas flexibiles adstringit. "TOC Actual, hic est Zodiac Actual. Praemium maximum. Iterum, praemium maximum. HVT securatum habemus. SSE mox exsequemur."
  SSE significabat "Exploitationem Loci Securitatis." Significabat perscrutari apartmentum propter quidquid interesset. Libelli, orbes rigidos, telephona mobilia. Quidquid mens excogitare posset. Maya cupida erat ad opus se conferre.
  Sed quae Praefectus Raynor dixit spes illas dissipavit. "Negativum. SSO abrogate. Ignis atrium aedificii attigit. Hoc male apparet. Statim vos desistere debetis. Pausa, pausa. Passer, nunc exorcizamus. Iterum, exorcizamus."
  Adiutor gubernatoris helicopteri dixit, "Hic est Passer Unus. Quinque per quinque. Nunc in orbita sumus et ad zonam appulsus revertimur."
  "Roger. Pausa, pausa. Turma Zodiac, movere debetis."
  Adam et Hunter Dinesh sub axillis prehenderunt et eum ad pedes sustulerunt.
  Maya sacculum eius e solo sustulit. Aperuit et celeriter inspexit. Telephonum satellitare intus erat, una cum paucis aliis rebus. Non erat prorsus optimum SSE, sed sufficeret.
  "Audisti hunc virum." Maya sacculum suum super umerum iecit. "Tempus duplicemus."
  
  Caput LXIX
  
  
  Du Ines vertiginem sensit.
  Sentiebat eos se trahi, et crura eius fluctuabant dum conabatur eum assequi. Nihil videre poterat, sed se ex apartamento in scalas propulsum sentiebat.
  Surgere coactus est, et pes eius in primo gradu impingit. Titubavit, sed asperas manus raptorum eum sustulerunt et impulerunt ut ascendere pergeret.
  Aures eius adhuc tinnient, sed auditus satis restituerat ut accentum eorum peregrinum distinguere posset.
  Similes Occidentalibus sonabant.
  Dinesh timorem sensit, spirare non poterat, cogitare non poterat.
  O Deus. O Deus. O Deus.
  Quasi totus mundus eius inclinatus et axe suo iactus esset. Quia hoc certe non erat mandatum quod Farah miserat. Non intellegebat quomodo aut cur, sed sciebat se in magnis difficultatibus nunc versari.
  Quaeso, noli me ad sinum Guantanamo ducere. Quaeso, noli. Quaeso, noli...
  
  Caput LXX
  
  
  Maya positionem cepit,
  ante eos dum scalas ascendebant.
  Adam et Venator proxime post eos erant, Dinesh inter eos interpositus, et Iuno ultima in ordine erat, quasi agmen agens.
  Tectum attigerunt, et tussis et anhelitus Dinesh peiores facti sunt. Genibus concidit, dupliciter curvatus.
  Adam genua flexit et personam gasalem e pectorali pugnae extraxit. Eam super faciem Dinesh posuit. Humanum erat; parva misericordia.
  Maia, Venator et Iuno separatae sunt, tres angulos tecti captos.
  "Pars austro-orientalis vacua est," Maya dixit.
  "Clarum ad boreoccidentem," dixit Hunter.
  dixit Iuno.
  "Passer, hic est Zodiacus Verum," dixit Maya. "Elementum" in area descensus est. Onerationem exspectat.
  Adiutor gubernatoris helicopteri dixit, "Roger. Iter facimus. Intra quadraginta secunda."
  Maya se lateraliter contra cancellos ad marginem tecti pressit, prospiciens et viam infra inspiciens. Per visionem nocturnam, cives per lebetem fumi et ignis moveri, supellectilem et res desperanter trahentes, videre poterat.
  Satis erat ut cor eius doleret.
  Mehercule. Semper innocentes sunt qui patiuntur.
  Tum Raynor locutus est, "Turma Zodiaca, hic est TOC Actual. Monemini, videmus plures entitates ad locum vestrum convergentes. Trecentos metros. A meridie venientes."
  Maya se erexit et in longinquum oculos aspexit. Difficile erat quicquam in aere fumoso videre. "Milites RELA?"
  "Video e drone captum nebulosum est, sed non puto eos vestes militares militares gerere. Praeterea, pedibus veniunt."
  - Quo armati sunt?
  "Dicere non possum. Sed certe cum animo hostili moventur. Sex numero... Minime, exspecta. Octo tangos fac..."
  Venator et Iuno ad Maiam appropinquaverunt, laseribus eorum micantibus.
  Maya eos aspexit et caput quassavit. "Nullae laseres. Ex hoc tempore, solum holoscopiis utemur."
  "Captus sum," dixit Iuno.
  "Confirmatum," dixit Hunter.
  Lasers suos exstinxerunt.
  Maya causam optimam habuit. Sciebat, si copiae adversariae instrumentis visionis nocturnae instructae essent, laseres infrarubros petere posse. Proinde, omne commodum eorum usus amitteretur, et ultimum quod Maya volebat erat ut turma sua se ipsos tamquam scopos visibiles depingeret.
  Itaque sola vera optio nunc erat visores holographicos in sclopetis suis adhibere. Scilicet, non tam celeres erant cum ad scopum acquirendum ventum est. Sclopetum ad altitudinem oculorum tollere debebas ut imaginem visoris obtineres, quod significabat te ex coxa tela iaculare non posse. Sed omnibus rebus consideratis, res minor erat. Pretium exiguum pro securitate operationis solvendum.
  Annuens, Maya specula sua a visione nocturna ad modum thermalem mutavit. Conata est calorem corporis Tango intendere, sed temperatura ambientis nimis alta erat, et flammae eius optica exhauriebant. Omnia ut maculae albae et nebulosae apparebant.
  "Videsne aliquid?" rogavit Venator, per holoscopium intuens.
  "Nada," inquit Iuno. "Imaginem claram capere non possum."
  "Nulla gaudium," dixit Maya.
  "Turma Zodiaca, auxilium ignis praebere possumus," Raynor dixit. "Modo nobis verbum dat, et minas neutralizabimus..."
  Maya specula sua ad visionem nocturnam rursus mutavit. Sciebat dronem sarcinam missilium Hellfire ferre, et impetum praeemptivum consilium sapientissimum videbatur.
  ei incertitudines.
  Quaenam erat vis adversaria?
  Quomodo instructi erant?
  Quod erat consilium eorum?
  Bene, hic et nunc, missilia iacere celerrima via ad has omnes urgentes quaestiones solvendas videbatur.
  Incende et obliviscere...
  Maya maxillam compressit et spiritum inspiravit. Simplex erat, clinicum. Sed tum cives infra aspexit, voces eorum flentium audivit, et sensit suam persuasione vacillare.
  Non...
  Damnum per aquam e ictibus missilium horrendum esset, et conscientia eius non permitteret ut hanc possibilitatem, commoditate damnata, admitteret.
  Ita Maya suspiravit et caput quassavit. "Negativum est, TOC Actual. Potentia damni collateralis nimis magna est."
  "Nulla igitur escalatio?" rogavit Raynor.
  "Nulla escalatio." or "Nulla escalatio."
  Maya se vertit et Adamum et Dinesh aspexit. Adhuc iuxta ianuam scalarum conglobati erant. Sibi persuasit se rectam electionem fecisse.
  Prudentia est melior pars virtutis...
  Tum subito, helicopterum Little Bird per fumum erupit, supra caput circumvolans, currentibus descendentes ventum validum creantibus.
  E sede gubernatoris, gubernator pollicem levavit. "Hic est Passer Secundus. Ad LZ sumus. Nunc ad terram descendimus."
  "Capito, Passer." Maya gestum reddidit. "Pausa, pausa. Turma Zodiac, claudimus. HVT oneramus..."
  Helicopterum descendere coepit, et tum Maya sibilum et sibilum audivit. Sonus notus erat, et cor eius demisit se.
  Aversa vidit - duo rocheta, e via inferiore emissa, in caelum sursum volabant, vestigia vaporis sursum emittentes.
  Venator monstravit. "RPG!"
  Oculi Mayae dilatati sunt dum ad helicopterum se vertit et bracchia iactat. "Abortate! Abortate!"
  Helicopterum subito inclinatum est, et primum missile latus sinistrum praetervolavit, paene aberrans, sed secundum missile fenestram anteriorem percussit, sedile gubernatorium in imbre metalli et vitri explosum. Ambo gubernatores dilacerati sunt, et helicopterum ardens in latus volavit, effrenato rotatus, fuselagio crepente dum marginem tecti percussit, per crepidinem laceravit.
  O deus meus...
  Maya, cum helicopterum super tectum volaret, ad latibulum se coniecit, alis rotoris in cemento cum stridore et scintillarum imbre impellentibus. Fragmenta lapidum galeam et specula eius percutere sensit, et, anhelans, retraxit se et in pilam se convolvit, se quam minimam reddere conans.
  Helicopterum praetervectus est cum fragore, cauda in duas partes divisa, tubo cibustibili absciso flammam benzinam spargente, et in saepimentum ad alterum tecti finem incidit. Ad momentum, in margine libratus est, huc illuc oscillans, fuselagio gemente, sed tandem gravitas vicit, et cum ultimo ululatu protestationis, evertit, cadens...
  Helicopterum in currum in area stationis infra incurrit, secundam explosionem et undam impulsivam per aedificium diffugiens.
  
  Caput LXXI
  
  
  Dinesh non intellexit
  quid fieret.
  Helicopterum supra caput volitare et descendentem audivit, sed tum captores clamare coeperunt et aliquis eum ad terram impulit.
  Explosio facta est, deinde soni stridentis metalli et vitri fracti, deinde impetus ossa concutiens.
  In tumultu, persona gasea Dinesh decidit et taenia super oculos eius laxa est. Iterum videre poterat.
  Torquens et volvens, se igne et ruinis circumdatum invenit, et helicopterum vidit cum trans marginem tecti caderet.
  Alius fragor ab imo auditus est.
  Explosio etiam maior facta est.
  Signum autocineti sonare coepit.
  Supinus iacens, anhelans, Dinesh manus compedibus vinctas sub et supra pedes movere potuit, et taenia os eius tegente avulsit.
  Dinesh vacillans surrexit.
  Caput meum vertebatur.
  Odor combustibilis ardentis nares eius percussit.
  Unum e raptoribus suis prope humi iacentem vidit, latus tenens et gementem, dolore videlicet praesens.
  Fortiter nictans, Dinesh se convertit, sed neminem alium vidit. Aer fumo denso, nigro et denso erat. Confusus et territus erat, sed providentiam divinam dubitaturus non erat.
  Deus benedicat...
  Haec erat eius occasio.
  Anhelans, Dinesh personam gasalem super faciem detraxit et ad scalas titubanter progressus est.
  
  Caput LXXII
  
  
  "Relatio status?" or "Relatio status?"
  Praefectus Raynor in radiophonum clamavit. "Potestne quis mihi statum rerum nuntiare? Quisquam?"
  Maia attonita et tremebat, pulverem e specillis suis detergens. Reptavit et super fractam cancellos ad marginem tecti se inclinavit et ruinas flammis infra positas aspexit. "Hoc est verum Zodiac. Sparrow deiectus est." Deglutivit, voce fracta. "Iterum dico, Sparrow deiectus est. Ambo gubernatores mortui sunt."
  "Vim celeris reactionis nunc mobilizamus," Raynor dixit. "Ex hoc tecto descendendum est. Novum LZ inveniendum est."
  "Item imitabor. Faciam." _
  Maya reclinavit se, dolorem continere conans. Modo initium amiserant. Reagebant, non agebant, quod pessimum erat. Sed non poterat sibi permittere ut in hac re immoraretur. Non nunc.
  Imperium cape. Intende...
  Maya se convertit, circumstantias considerans.
  Venator et Iuno iuxta eam erant.
  Normales videbantur.
  Sed neque Adam neque Dinesh videre poterat. Ardens combustibile ex ruina helicopteri fumum nigrum emittebat, eius conspectum obscurans...
  Tum gemitus Adami per radiophonum audivit. "Zodiacus Primus est. Ictus sum et puto me costam fregisse et... O mehercule. Mehercule! HVT id aggreditur." Adam spiritum tremens duxit et ingemuit. "Per scalas evanuit. Eum persequar!"
  Maya pedibus suis exsiluit, sclopeto sublato. Venator et Iuno eam statim post erant dum per fumum cucurrit, praeter rudera ardentia serpens.
  Scalae rectae ante se erant, ianua semiaperta et in vento oscillante.
  Sed Maya eum attingere non potuit.
  Fragmenta caudae helicopteri viam eius obstruxerunt.
  Ad sinistram gyravit, impedimentum vitare conans, sed subito flamma cibustibilis ante eam erupit, columnam ignis emittens. Recessit, faciem manu tegens, cute calore vibrante.
  Mehercule...
  Anhelans, pretiosas secundas amisit dum ad dextram se vertebat antequam ad scalas pervenire posset. Cupiens tempus amissum recuperare, medium primum scalarum gradum descendit, antequam se proripuit et planum inferiorem attingit, caligis graviter resonantibus dum semi-titubabat et circa cancellos se vertit, secundum scalarum gradum attingens, adrenalino eam propellente.
  
  Caput LXXIII
  
  
  Dinesh attigit
  primum tabulatum et per vestibulum cucurrit.
  Ex ianua aedificii festinans, flammam in atrio vehementem offendit. Diabolica vi, flammaeque prorumpentes, per pratum et areolas florum ardentes, frementes.
  Sancta Dei Genetrix...
  Dinesh gradum haesitans retrocessit, tum currus sui recordatus est. Toyota. In area stationis erat, et si adhuc integra esset, optima occasio hinc exeundi esset.
  Ambabus manibus adhuc compedibus vinctis, Dinesh in sinum suum manum immisit, anxie palpans, et ita, clavium torquillum adhuc secum habebat.
  Fac. Fac modo.
  Dinesh se vertit et ad posticum aedificii se contulit.
  Eo momento sonitum proprium teli silentio praemiis impositi automatice operantis audivit, et glandes sibilabant et crepabant dum per aerem velut crabrones irati secabant.
  Dinesh contraxit se et circum angulum se subduxit. Gravissime spirans et tremens, intellexit duas manus armatas nunc inter se pugnare - Occidentales et aliquem novum.
  
  Caput LXXIV
  
  
  Maius attigit
  vestibulum iusto tempore ut Adamum ab ingressu cum sclopeto sublato recedentem, longam vim in atrium emittentem videret.
  "Contactus factus!" Adamus prope ianuam se condidit. "Ad sinistram!"
  Extra fenestras, Maya figuras obscuras per fumum et cinerem fluctuantes et torquentes, post areolas florum loca capientes, radiis lasericis infrarubris fulgentibus, videre poterat.
  Maya nauseabundam cognitionem sensit.
  Tango visionem nocturnam habet, sicut nos...
  Clamores sclopetorum obtusi sonuerunt, et vestibulum centum globulis explosum est. Fenestrae introrsum explosae sunt, et candelabrum e lacunari deflexum cecidit. Gypsum aerem velut confetti sparsit.
  Venator et Iuno ad fenestras progressi, sclopeta convertentes et ignem reddentes.
  Maya caput demisit et instar anatis ambulavit. Post Adamum accessit et bracchium eius tetigit. "Valesne? Quomodo se habet costa?"
  Adamus latus suum percussit et contraxit dolorem. "Dolet quoties respiro."
  "Hoc reficiamus." or "Hoc reficiamus."
  Maya Adamo adiuvit ut tunicam et tunicam tolleret et taenia glutinosa costam fractam stabiliret, eam arcte ligans. Non erat elegans, sed prodesset.
  "Melius?" rogavit Maya.
  Adamus tunicam et subuculam iterum demisit, inspirans et expirans. "Ita vero, melius."
  - Ubi est Dinesh?
  - Eum ad dextram currentem vidi. Eum sequi conatus sum, sed hi convivae advenerunt et me interpellaverunt...
  Maya in microphonum locuta est, "TOC Actual, hic est Zodiac Actual. Auxilio HVT inveniendo indigemus."
  Raynor dixit, "Ad locum tuum directe ad meridiem et orientem est. Prope angulum est. Et hostem quoque observamus. Ad occidentem, ad septentrionem et occidentem sunt. Dic modo verbum, et nos ignem auxilii praebebimus."
  Maya haesitavit. Tam facile esset dicere "ita" et missilia Infernalia iacere. Sed iterum, cum civibus undique circumstent, periculum agere non poterat. Itaque caput quassavit. "Hoc negativum est, Vere. Opus est te in investigando HVT intendere. Ne id amittas. Quidquid facias, ne id amittas."
  "Exemplar. Signatum et inscriptum servabimus."
  vires reactionis celeris?
  "Decem minuta..."
  Plures ictus tango vestibulum userunt.
  Mensa post Mayam eversa est, ramenta lignea in aera dimissa.
  Venator clamavit, "Quid vis facere? Non possumus hic in aeternum manere."
  Maya rem consideravit. Quod copiae adversariae visionem nocturnam haberent, problema erat. Hoc significabat eos non posse in luce obscura pro tegimine confidere cum in atrium exirent.
  Sed Maya etiam aliud sciebat. Pleraque specula nocturna visionis facultatem automatice obscurationis habebant, quae splendorem, quotiescumque fulgur lucis apparebat, minuebat. Hoc destinatum erat ut usorem a caecitate perpetua protegeret. Attamen, hoc in casu, existimavit bono usui esse posse.
  "Parate." Maya Venatori et Iunoni annuit. "Percute et movete."
  "Fulgur." Iuno aciculum granatae "flashbang" extraxit et, grunnitu emissa, eam desuper per fenestram eiecit.
  Unus, mille.
  Duo, duo milia.
  Granata fulminans in atrio explosa est, et Iuno et Venator ignem suppressorium aperuerunt.
  Distractio profuit.
  Tangi iaculare desierunt.
  "Movens." Maya humerum Adami pressit, et motu perfecte synchrono uno tempore surrexerunt, per vestibulum aditum fibulae claudentes.
  Ad columnas foris pervenerunt, in latibulum se inserentes, cum Tangi iterum sagittas sagittandi inciperent.
  "Fulgur." Maya clavum alterius granatae "flashbang" extraxit, integrum momentum exspectans dum micella accenderetur, deinde granatam in caelum iecit.
  Unus, mille...
  Granata in aera explosa est.
  Fulgur primo excaecatior erat, velut fulminis ictus, et Maya et Adam se inclinaverunt, continuas eruptiones iacientes.
  "Movens," inquit Venator. Ille et Iuno e vestibulo egressi in atrium ingressi sunt, se in tectum florum areolarum post columnas sublapsi.
  Ratio saltus rapidi erat, et successit. Sed Maya sciebat se non habere infinitam copiam ictuum repentinorum. Itaque omnem motum utilem reddere debebant. Nullus erat locus errori.
  
  Caput LXXV
  
  
  Dinesh perhorruit.
  Nihil amittendum habet.
  Non patiar me iterum capi. Non patiar...
  Angulum circumiit et currere perrexit, ad aream stationis curruum perveniens ubi vidit helicopterum fractum currum ante se opprimere, craterem in terra relinquere. Chorus signorum e vehiculis circumstantibus raucus erat, rhythmus assordens.
  Dum ruinas ardentes circumvagabatur, Dinesh sperare ausus est.
  Quaeso. Quaeso...
  Toyota eius in conspectum venit, et cum vidit eam adhuc integram esse, laetus est. Clavem gubernatricem pressit, currum reserans. Ianuam aperuit et intravit. Ignitionem vertit, et machina fremuit et revixit.
  Ianuam vehementer clausit, et manibus vinctis, nulla alia optio erat nisi totum corpus contorquere ut ad levam celeritatis perveniret et retrorsum induceret. Incommodum erat, sic vehi conari. Frenum manuale remisit et acceleratorem pressit, sed nimis festinans erat, non habuit tempus rotam tempore prehendere, et tandem in alium currum stantem retrocessit, metallo in metallo crepante.
  Ictus Dinesh concussit.
  Stultus. Stultus. Stultus.
  Gemitu et sudore effuso, tergum arcuavit et iterum vectem transmissionis movit, sibi admonens ne pedalum acceleratoris premeret donec manus rite in rota essent.
  
  Caput LXXVI
  
  
  Pistola MP Ai defecit.
  et libellum suum demisit, novum percutiens.
  Sinistram, deinde dextram spectans, tangum in tria elementa divisum vidit.
  Primus ignem tegumentum post areolas florum praebebat, secundus ad laevam, tertius ad dextram declinavit.
  "Nos circumvenire conantur," dixit Adam.
  "Scio." Maya se subduxit et contraxit oculos cum globuli columnam eius percusserunt.
  Raynor dixit, "Autocinetum grave (HVT) in motu est. Currum suum persequitur."
  Mehercule...
  Maya contraxit contractionem. Hoc erat pessimum somnium strategicum. Turma eius numero et armis superata erat, et nunc tribus simul partibus oppugnari parabant.
  Ad Dinesh pervenire debebant, et nunc id facere debebant.
  "Para." Maya mentum movit. "Punge et purga. Da omnia quae habes."
  "Roger," inquit Hunter. "Ad signum tuum."
  Maya granatam acutam a pectore suo detraxit. Munitio non letalis erat, destinata ad centenas minutarum pilarum gummearum magna celeritate iaciendas. Satis ad dolorem afferendum, sed non mortem, quod erat prorsus quod opus erat, praesertim cum civibus in regione essent.
  "Signo meo." Maya aciculum e bomba sua extraxit. "Tres, duo, unum. Exsequere."
  Maya et eius turma aculeos suos iecerunt. Granatae per areolas florum sibilantes exploderunt, globis earum gummeis per nebulam resilientibus, tympanorum sonum ferum creantibus.
  Ictus tormentorum tango cessavit, clamoribus et gemitibus substitutus.
  Maya sciebat impetum eorum forcipem impeditum esse.
  "Unum purga." Iuno se ab acie liberavit et paucos metros recessit antequam se convertit et genu flexit, ignem suppressorium resumpsit.
  "Mundus." Venator agmen sese liberavit et post Iunonem locum occupavit.
  "Mundus." Adam post Venatorem se movit.
  "Purgate. Ad HVT eo." Maya se liberavit et ad aream stationis cucurrit, reliqua turma eam tegente.
  Angulum aedificii circumivit, celeriter praeter ruinas helicopteri ardentes incedens, sclopeto huc illuc iaculans, et Dinesh vidit.
  Iam in curru suo erat, motore fremente, e statione curruum proridens. Cauda vehementer agitata in caliginem obscuram evanescebat.
  Mehercule...
  Adamus, anhelans graviter, Maiam a tergo accessit. "Eum consequi debemus."
  Deceptio, ad laevam oculos convertit et Volkswagen SUV prope stantem vidit. Statim id neglexit. Designatio SUV centrum gravitatis altum praebebat, ita ut id ineptum esset ad flexus acutos in persecutione curruum agendos.
  Maya ad dextram respexit et vidit currum Volvo sedan. Centrum gravitatis humile habebat. Ita, multo melior electio ut vehiculum persecutorium.
  Maya decrevit. "Tege me!" Ad currum cucurrit, cum globuli sibilare et crepare circum eam coeperunt.
  Tangi iterum in impetum erant, renovata cum perseverantia oppugnantes, et Adam, Hunter, et Iuno post vehicula circumstantia loca defensiva inceperunt, tela contra.
  Maya ad latus rectoris autocineti ambulavit. Inclinans se, telephonum gestabile extraxit et applicationem incepit ut sine filo cum computatro autocineti coniungeret. Nihil aliud faciendum erat quam fabricam et exemplar autocineti eligere et codicem rectum fingere. Simplex in theoria, sed difficile ad exsequendum in fervore pugnae.
  Triginta secundis ei opus fuit ut vitium programmatis intellegeret, sed aeternitas quasi visa est.
  Sed tandem, tandem, sedana cum stridore aperuit.
  Maya ianuam aperuit et intro ascendit.
  Specilla nocturna visionis detraxit. Haec ad claritatem visus bona erant, sed ad profunditatem percipiendam mala. Si currum duceret, celeritatem et distantiam discernere posse debebat. Ergo specilla omnino non necessaria erant.
  Maya clavem ignitionis sine flexu convertit, et machina fremuit ut vitam exarderet. Autocinetum in cursum celerem imposuit et vertit, bis cornu pulsans ut attentionem manipulorum suorum ad se converteret. "Homines, discedimus! Iterum dico, discedimus!"
  Iuno prima se eripuit, se in sedem anteriorem proiciens. Adam et Hunter proximi erant, ambo in tergo vulnerati.
  "I!" Iuno palmam in tabulam instrumentorum percussit. "I! I!"
  Maya acceleratorem ad fundum premit, pneumaticis stridentibus.
  Per speculum retrovisorium tangos eos persequentes, ante currentes, iacula effrenata mittentes videre poterat.
  Glandes corpus currus percusserunt.
  Pars posterior vitrea in formas aranearum telarum similes fissa erat.
  Maya rotam gubernaculi subito movit, angulum secans.
  Iam tangi postremi manebant.
  Maya ab aedificio habitationum se subtraxit, deinde ad compitum ante se vertit. In via eius erant cives, quos circumire debuit, clangens et lucernas micans.
  Maia in speculum suum inspexit.
  Tango iam non conspiciebatur.
  "Bene gubernatio, parulle," dixit Iuno.
  Maya sicce deglutivit. "Omnia bene?" or "Omnia bene?"
  "Bene sum." Venator fragmenta vitri e veste sua abstersit.
  Adam novum magazinum in sclopeto suo inseruit. "Quaesi, sed non movi."
  Maya annuit. "TOC Actual, hic est Zodiac Actual. Vehiculum onerarium occupavimus. Quid est status HVT nostri?"
  Raynor dixit, "Exspecta. Longius iter facimus in camera dronis. Refocalizamus. Bene. Proximam dextram, deinde proximam sinistram age. Iuxta caudam eius eris. Trecenti metra et appropinquamus."
  Maya flexus curvas curvavit.
  Aer cinere et favillis densus erat, et procella ignis domos undique comburebat.
  Visibilitas deterior fiebat.
  Maya conata est viam ante se videre.
  "Quinquaginta metra," dixit Raynor.
  Et sane Maya Toyotam Dineshi vidit, luminibus posterioribus in nebula densa rubris lucentibus.
  "Bene. Visum habeo." Maya pedalum acceleratorium pressit, Dinesh intendens. "Ad interdictionem me paro."
  Propius.
  Propius.
  Iam fere iuxta eum erat, ad laevam vertens. PIT - artem immobilizationis accuratam - exsequi volebat. Ad dextram partem posterioris Dinesh in paraurti respexit. Locus erat optimus. Nihil aliud faciendum erat nisi leniter eum pulsare, deinde in eum impegere, centrum gravitatis eius perturbans. Hoc eum aberrare et a via averteret.
  Satis simplex.
  Ita Maya clausa est.
  Vix secundum aberat a PIT peragendo.
  Sed mehercule, Dinesh difficilis scopus erat.
  Subito acceleravit, mediam viae lineam transiit, deinde iterum se convertit. Temerarium factum ex desperatione natum erat. Manifesto eam a tergo excutere conabatur.
  Maya contraxit dolorem et se retraxit. PIT (Insidiam ad Impetum) perficere non poterat. Non cum celeritas et traiectoria Dinesh tam erraticae essent. Ultimum quod volebat erat fatalem casum efficere.
  Maya caput quassavit et hoc angeretur.
  Eo momento, Iuno se inclinavit et sclopetam deposuit. Pessulum movit et fenestram demittere coepit. "Quid dicis ut rotas eius avulsimus?"
  Maia haesitavit, deinde spiritum duxit et annuit. "Roger. Hoc agamus."
  Sciebat Toyotam Dineshi tractionem posteriorem habere, id est, accelerationem currus solum a rotis posterioribus provenire. Si vel unum pneumaticum deflare possent, celeritatem et agilitatem Dineshi minuere et eum ad tardandum cogere possent. Tum tandem currum eius impulsu PIT debilitare posset.
  Consilium erat incertum, et cum nonnullo periculo praeditum. Sed mehercule, operae pretium erat experiri.
  Ita Maya pedalum acceleratorium pressit et iterum ad Dinesh subrepsit. Motus eius imitata est, laevam, dextrorsum oscillans, crescente exspectatione...
  Tum Raynor dixit, "Cave! Contactus advenientes in sexto tuo habes!"
  "Quid?" Maya in speculum retrovisorium inspexit iusto tempore ut Ford sedan, motore rugiente, per nebulam post eas erumpere videret, deinde Hyundai SUV secuta.
  Viatores subito conspexit et glaciem in venis sensit. Tango damnati erant, cum oculis insectoformibus et specillis nocturnis. Vehicula sua sibi vindicaverant.
  "Percutite eos igne infernali!" clamavit Maya.
  "Hoc est negativum!" dixit Raynor. "Hoc facere non possum quin te quoque percutiam!"
  Eo momento, Ford sedan in currum impellebatur, et Maya sero intellexit aurigam in fossam ingressum esse. A dextra venit, latus sinistrum propugnaculi Mayae contundens.
  Impetus non vehemens erat. Magis ictus amoris similis visus est, sed locus bene electus, satis ut centrum gravitatis eius perturbaret.
  Maya anhelavit cum currum suum in latus contremisceri et in vertiginem se convertere sentiret.
  Eo momento, Tango e latere vectoris autocineti Hyundai SUV se inclinavit, tribus globulis e sclopeto suo iaciens. Vitrum posterius Mayae, iam ex priore conflictu laesum, omnino explosum est.
  Vitrum stridebat.
  Venator ingemuit. "Laesus sum. Laesus sum."
  Mehercule...
  Maya sensit ventrem suum contorqueri, sed non poterat sibi permittere ut Hunterem inspiceret. In praesentia intendere debebat. Currus eius labebatur, et cupiditati frena premendi et impetum resistendi resistere debebat. Nam si id faceret, rotae eius tantum clauderentur, et imperium omnino amitteret.
  Minime, sola via PIT resistendi est impetum amplecti.
  Cum flumine procede. Cum flumine procede...
  Corde in auribus pulsante, Maya se coegit in lapsum gubernare, pneumaticis stridentibus et fumantibus.
  Tempus tardatum est.
  Adrenalinum sensus eius comburebat.
  Maya currum circumrotare sivit, vertiginose rotans. Deinde ultimo momento gradum inferiorem mutavit. Currus vehementer submotus est, sed rotae adhaesionem recuperaverunt et currus a latere graminoso delapsus est, paene stipitem lampadis aberrans.
  Maya, potestatem rei recuperata, in viam rediit.
  Hyundai SUV nunc ante eam erat, et Tango a latere vectoris sclopetum suum circumvoltavit, aliam eruptionem iaculare parans.
  Maya guttur sibi contractum sensit, sed Iuno iam reagerat. Per fenestram se inclinavit, sclopeto sublato. Plures ictus emisit - unum, duo, tria.
  Scintillae per vehiculum SUV volaverunt et Tango contremuit, sclopeto demisso, corpore flaccido.
  Autocinetum sportum, impetu Iunonis perterritum, declinavit.
  Maya ante se prospexit. Compitum appropinquabat, et vidit Toyotam Dineshi acriter ad sinistram flexum facere, deinde Ford sedan secuta.
  Maya ad SUV respexit, eius cursum aestimans. Sciebat hoc futurum esse, et hoc quasi occasionem suam ad aequandas sortes videbat.
  Itaque vehiculum SUV curvam ingredi sivit, latus eius ei patefaciens.
  Locus amoenus erat.
  - "Parate, homines!" - clamavit Maya.
  Acceleratorem ad imum premebat, impetum fecit, et currum suum in medium SUV partem impegit. Metallum stridebat. Lumina eius fracta sunt. In sede sua exsiluit, ictum in spina sentiens, dentibus dolentibus crepitibus.
  Vehiculum SUV, alto gravitatis centro contra se laborante, ex uno latere elevatum est et, duabus tantum rotis in aequilibrio positum, porro lapsum est. Tum crepidinem ad marginem viae percussit et evertit.
  Maya observavit dum currus SUV iterum atque iterum se vertebat antequam in sepem impelleretur et in domum ardentem irruit. Lateres et aedificia corruerunt, currum flammis absorbentes.
  Nebulones confecti et pulverem abstersum erant.
  Abiit, cara, abiit...
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"